موشک های فضایی Start
برنامه استارت شامل دو وسيله نقليه پرتاب با عناوين استارت‌ـ1 و استارت‌ـ2 مي باشد. وسيله نقليه پرتاب استارت-1یک RS-M12تغییریافته می باشدکه به نام توپول معروف است.استارت-1 یکی ازکوچکترین وسایل نقلیه پرتاب درجهان می باشد
طول این وسیله 22/7 متربوده و قادراست یک محموله 0/632 تنی رابه ارتفاع 200 کیلومتری ازسطح زمین حمل نماید.
استارت-1دارای چهارمرحله می باشد.وسیله نقلیه استارت شبیه به استارت-1می باشد امادارای پنج مرحله است.
استارت مي تواند محموله مورد نظررا به ارتفاع بالاترحمل نمايد, اما تا کنون پرتاب موفقيت آميزي را تجربه نکرده است. هردوي فضاپيماي مذکورازاين بابت که ازسوخت جامد براي تمامي مراحل خود استفاده مي کنند درجهان منحصر به فرد مي باشند.
این دوفضاپیماتوسط شرکت ZAO Puskovoie درروسیه وشرکت یونایتد استارت در ایالات متحده ساخته می شوند. اولین پرتاب استارت-1بطور موفقیت آمیز در سال 1993انجام گردیدکه دراین پرتاب فضاپیمای مذکوریک محموله غیرتجاری را به فضا پرتاب کرد. در سال1997استارت-1 یک محموله تجاری را به مدارموردنظرحمل نمود.تاپایان ژوئن1999 چهارپرتاب موفقیت آمیزاستارت-1 بدون هیچگونه حادثه ای انجام شد.خانواده استارت ازموشک بالستیک قاره پیمای توپول(RS-12M,2PM(SS-25 نشات گرفته است.استارت‌ـ1 که داراي چهار مرحله سوخت جامد مي باشد (RS-RM به اضافه يک مرحله چهارم جديد), قطر آن 1/8 متر و طول آن 22/7 متر است که براي اولين بار در 25 مارس 1993 از پايگاه پلستسک کاس مدروم با محموله 225 کيلوگرمي به فضا پرتاب شد. استارت‌ـ1 اوليه مبتني بر موشک بالستيک قاره پيماي توپول با نامRT-2PM يا RS-12M بوده است.
دومين نمونه فضا پيماي مذکور که نسبت به نمونه قبلي بزرگتر بود تحت عنوان استارت‌ـ2 نام گذاري نشد بلکه با نام استارت معرفي گرديد.
خانوادهRT-2MPو استارت توسط سازمان MIHT طراحي شده است. MIHT تنها سازماني در روسيه است که توانايي طراحي و ساخت موتورهاي سوخت جامد بزرگ را براي موشک هاي استراتژيک و وسايل پرتاب فضايي دارد (هر چند PO Yuzhmash در اکراين نيز مجهز به تاسيسات ريخته گري سوخت جامد مي باشد). در حال حاضر بخش تجاري MIHT, مجموعه مرکز علمي و مجموعه STCمسئوليت وسايل نقليه استارت را به عهده دارند. ساخت موشک هایRT-2PM جدیدوتبدیل موشک ها به وسایل نقلیه استارت توسط کارخانه وتکینسکی واقع درناحیه آرموریتادرغرب رشته کوه های اورال انجام می شود.

استارت‌ـ1 علاوه بر چهار مرحله سوخت جامد خود يک سيستم پيشرانه پس از مرحله بوست کوچک (PBPS) نيز دارد که نيروي آن توسط يک ژنراتور گاز نيتروژن تامين مي گردد. اولين مرحله اين فضا پيما براي کنترل ارتفاع اوليه خود از پره هايي که در اگزوز موتور تعبيه شده استفاده مي کند. مراحل دوم و سوم مجهز به نازل ثابت با کنترل سرعت تراست تزريق گاز مي باشند. گاز تزريق شده موجب تغيير جهت اگزوز مي شود و اين روش مانند روشي است که بيشتر سيستم هاي کنترل سرعت تراست تزريق مايع متداول براساس آن کار مي کنند.
مرحله سوخت جامد بعدي داراي نازل هيدروليکي براي کنترل حرکت حول محور عرضي و عمودي و ژنراتور گازي براي کنترل حرکت حول محور طولي مي باشد. يک PBPS نهايي نيز براي تنظيم سرعت و قرار گرفتن در مدار مورد نظر بکار گرفته مي شود. پايگاه پرتاب اصلي براي فضاپيماهاي استارت‌ـ1 و استارت در سوبودني کاسامادروم روسيه نزديک مرز مانچورياي چين مي‌باشد.
سيستم پرتاب فضايي استارت‌ـ1 براي قراردادن فضا پيماهاي کوچک در مدارهاي نزديک به زمين به کار گرفته مي شود.

سيستم پرتاب فضايي استارت‌ـ1 شامل وسيله نقليه (LV), تجهيزات براي حمل وسيله نقليه, اجزاء سيستم پرتاب و تجهيزات پردازش مورد نيازبراي يکپارچه سازي وسيله نقليه پرتاب/ فضاپيما مي باشد.

بر روي سطح جانبي بدنه محفظه ابزار آلات دقيق دو پانل UP-1 وجود دارد که براي ارتباط تجهيزات تعبيه شده با تجهيزات پشتيباني زميني الکترونيکي بکار گرفته مي شود. پرتاب فضاپيماي مذکور زماني شروع مي شود که فرمان آتش به تجهيزات پرتاب ارسال مي گردد. شمارش معکوس تا چند دقيقه ادامه پيدا مي کند. سپس با خروج گازهاي داغ حاصل از ژنراتورهاي سوخت جامد، نيروي لازم براي رها شدن فضاپيما از سکوي پرتاب توليد مي گردد. پس از آزاد شدن نگهدارنده ها فضاپيما به سمت فضا پرتاب مي شود. بعد از جدا شدن وسيله نقليه فضايي از بوسترها موتور مرحله اول روشن مي گردد. هر مرحله در حدود يک دقيقه عمل مي نمايد تا اينکه سوخت مربوطه بطور کامل خاتمه يابد. پس از خاموش شدن موتور مرحله اول فضاپيماي مذکور با موتور غير موثر خود براي 10 تا 20 ثانيه به پرواز ادامه مي دهد. سپس موتور مرحله اول جدا شده و موتور مرحله دوم روشن مي گردد. پس از پايان يافتن سوخت مرحله دوم و جدا شدن آن موتور مرحله سوم روشن مي شود. پس از رها شدن موتور مرحله سوم, براي قرار گرفتن فضاپيما در مدار مورد نظر و رسيدن به ارتفاع پيش بيني شده از موتور مرحله چهارم استفاده مي‌شود. پس از خاموش شدن موتور مرحله چهارم PBPS با يک تاخير کم (در حدود پنج ثانيه) روشن مي گردد و فضا پيما در مدار قرار مي گيرد.



منبع:
naser.ofogh.net