اژدر Mark 48 نابودگر شناورها!

[ریپورتر]

معرفی اژدر آمریکایی Mark 48

اژدر Mark 48 اژدری است پرسرعت که جهت شلیک شدن از زیردریایی‌های سنگین طراحی شده و توانایی هدف قرار دادن زیردریایی‌های اتمی و یا شناورهای پیشرفته را داراست.
این اژدر در اواخر سال 1960 و در طول جنگ سرد برای مقابله با زیردریایی‌های شوروی طراحی شد؛ و از سال 1972 جایگزین اژدرهای Mk-37 و Mk-14 در نیروی دریایی ایالات متحده شده است. با روی کارآمدن زیردریایی‌های جدید کلاس آلغای شوروی برنامه‌ای جهت ارتقای اژدر تحت عنوان ADCAP انجام شد که توانایی‌های جدیدی به اژدر می‌داد. آزمایش‌هایی جهت سنجش توانایی‌های جدید اژدر از جمله سیستم الکترونیکی آن صورت گرفت؛ نوع جدید اژدر Mk-48 Mod 4 نام گرفت و در سال 1985 ساخت آن شروع شد و در سال 1988 به طور رسمی به کارگرفته شد. از آن زمان تا کنون توانایی‌های گوناگونی به اژدر داده‌شده‌است و موجب ساخت اژدرهای Mk-48 Mod 6 و mod 7 شده که آخرین آن در سال 2008 آزمایش شد.
اژدر Mk-48 جهت شلیک از مقر اژدر زیردریایی طراحی شده است و زیردریایی‌های ایالات متحده از جمله زیردریایی‌های کلاس Ohio، Seawolf، Los Angeles، Virginia مجهز به این اژدر می باشند. این اژدر همچنین در زیردریایی‌های کانادا، استرالیا و هلند نیز مورد استفاده قرار گرفته‌است.
اژدرهای Mk-48 و Mk-48 ADCAP را می‌توان از طریق تجهیزات مخابراتی نصب‌شده بر روی آنها هدایت کرد. همچنین این اژدرها به گونه‌ای طراحی‌شده‌اند که بتوانند به صورت خودکار هدف را شناسایی و مورد اصابت قرار دهند. نحوه‌ی عملکرد اژدر به این گونه‌است که وقتی به سمت هدف شناور شلیک می‌شود به طرف Keel کشتی(کیل عبارت است از صفحه‌ای فلزی و مستحکم که به صورت عمودی و یا افقی در کف کشتی قرار دارد و وظیفه آن حفظ ساختار شناور است.) حرکت می‌کند و پس از برخورد به آن منفجر شده و کیل (که ستون فقرات شناور محسوب می‌شود) را به دو نیم تقسیم می‌کند که این باعث نابودی ساختار شناور می‌شود؛ همچنین اژدر این توانایی را دارد که در صورت عدم اصابت به هدف دور بزند و مجددا به سمت هدف حرکت کند.


پیشران
موتور اژدر از سوخت Otto fuel II استفاده می‌کند که وقتی آتش‌می‌گیرد گاز پرحرارتی تولید می‌کند که این امر باعث ایجاد نیروی محرکه‌ی مورد نیاز می‌شود.
حسگرها
جست‌و‌جوگر اژدر دارای سنسوری الکتریکی است که مانع از انحراف اژدر می‌شود. اطلاعات تاییدنشده‌ای وجود دارند که بیانگر این امراند که این اژدر توانایی شناسایی فیلدهای مغناطیسی اطراف هدف را داراست که این می‌تواند به علت وجود سیستم‌های الکترومغناطیسی نصب شده در سر جنگی اژدر باشد که این باعث می‌شود تا اژدر بتواند جرم فلزی ساختار شناور را شناسایی کرده و در فاصله‌ی مناسب از آن منفجر شود.
براساس منابع اطلاعاتی مختلف بهینه‌سازی این اژدر هنوز در حال انجام است. در سال 1990 بهینه‌سازی‌هایی بر روی مدل Mod 6 از Mk-48 ADCAP صورت گرفت که باعث کم‌صداتر شدن موتور اژدر شد که این امر باعث دشوار شدن شناسایی اژدر توسط اهداف می‌شود. همچنین ارتقای دیگری در سال 2000 با کد CBASS روی اژدر انجام شد. در 25 ژولای سال 2008 نیروی دریایی استرالیا اقدام به آزمایش 48 Mod 7 CBASS کرد که اژدر توسط زیردریایی کلاس Collins شلیک شد و با موفقیت به هدف برخورد کرد.
عکس زیر مربوط به آزمایش اژدر است که توسط زیردریایی کلاس Collins شلیک شد و یک ناوشکن قدیمی 29 ساله را به طور آزمایشی مورد هدف قرارداد. اژدر ساختار ناوشکن را در هم شکست و آن را به دو قسمت تقسیم کرد. قسمت انتهایی ناوشکن بلافاصله غرق شد اما غرق شدن قسمت جلوی ناوشکن کمی طول کشید.


مشخصات:
کاربرد: اژدر سنگین جهت استفاده توسط زیردریایی‌ها
شرکت‌های سازنده:
Mk-48: شرکت Gould
Mk-48 ADCAP: شرکت Hughes Aircraft در حال حاضر Raytheon
نیروی محرکه: پمپ جت، موتور Swash-plate piston
طول: 5.79متر
وزن: Mk-48 1558کیلوگرم، Mk-48 ADCAP 1676کیلوگرم
قطر: 533میلیمتر
برد: 38کیلومتر با سرعت 55کیلونات، 50کیلومتر با سرعت 40 کیلونات
عمق حرکت: 800میلیمتر
سرعت: 55 نات
سیستم هدایت: Wire guided and passive، homing acoustic active
سر جنگی: 295 کیلوگرمی
سال بکارگیری: Mk-48 1972، Mk-48 ADCAP 1988
اطلاعات دقیق در رابطه با اژدر طبقه‌بندی‌شده و سری هستند. و نیروی دریایی ایالات متحده اعلام کرده که سرعت اژدر بیش از 28کیلونات، عمق حرکت آن بیش از 800میلیمتر و برد آن بیش از 8کیلومتر است.





منبع:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mark_48_torpedo