همرزمان عزیز ..سلام ...دلنوشته ..

۱۳/۱/۹۸



البته ثابت شده است ؛ مبنی براینکه :


سربازانی که در جنگ شرکت میکنند.

هرگز به زندگی عادی خود بر نمیگردند.


بطور مثال وقتی نیروهای ژاپنی در زمان جنگ جهانی دوم شکست خوردند.


تعدادی از انها به جنگلها پناه بردند.


چون باور نداشتند مبنی براینکه اینک جنگ جهانی تمام شده است بهیمن علت این نیروهای ژاپنی.


حاضر نمیشدند.


تا به وطن خود باز گردند.


از طرفی دیگر تعدادی از کهنه سربازان امریکائی پس از خاتمه جنگ دست به خود کشی زدند اری ؛ بر این اساس است که امثال ما ایثارگران دفاع مقدس.


نیز با وجودیکه سالهاست .


جنگ تحمیلی تمام شده است.


علیهذا همچنان با خا طرات جنگ تحمیلی زندگی میکنیم .


البته ما ایثارگران ایرانی نیز مشکلات روحی وروانی خاص خود داریم.


ولی هرگز دربین ما خودکشی رواج ندارد.



والبته در زمان تنهائی نا خود اگاه به یاد. همرزمانی می افتیم که دردوران دفاع مقدس.. به فیض شهادت رسیدند .



و؛ یا قطع عضو وجانباز ویا اسیر ومفقود االاثر شده اند تا تمامیت ارضی ایران حفظ شود..



بر این اساس من امشب به یاد؛ یک دلیر مردی افتادم بنام شهید پیر یائی که سالهای چندی همرزم بودیم . ودوشاش دوش برعلیه متجاوزین عراقی جنگیده ا یم ..


خاک میدان مین.. خوردیم واز سر زمین ایران دفاع کردیم..


باری خاطره زیادی از این همرزم شهیدم شهید پیریائی فداکار والامقام دارم ..


شهید پیریائی سالیان چندی در جبهه های جنگ تحمیلی نقش افرین اصلی صحنه های نبرد بوده است انسانی بود متعهد و الحق بی باک و ورزیده..و فداکار ومسئولیت پذیر .


وجویای نام برای سرزمین عزیز ایران شهید پیریائی در؛ روزهای اواخر جنگ .


و؛بعلت انفجار مین به فیض شهادت رسید... وبه تصور من حقش نبود ..


چون شهید بزرگوار پیریائی در صحنه های نبرد دفاع مقدس رشادتها ی زیادی کرد. و خطرات بیشماری پشت سر گذاشت.



وحقش این بود که پیروزی دفاع مقدس را در اغوش بکشد ...که...
نشد اری درزمان تصرف جزایر مجنون با شهید پیریائی همرزم بودیم و در عملیات والفجر مقدماتی با هم انجام وظیفه کردیم البته ناگفته نماند در عملیات والفجر مقدماتی.. ازنیروهای دشمن شکست خوردیم شب هنگام محشری شد ..


با وجودیکه ادوات سنگین ما اتش تهیه خوبی بر روی مواضع دشمن اجرا کردند و؛ ما نیز پیشروی زیادی کردیم لیکن نیروهای عراق مقاومت زیادی..


از خود نشان دادند و انها نیز یک پاتک سنگینی .. بر روی ما اجرا کردندو انقدر اتش پاتک دشمن سنگین بود که نیروهای پیاده ما ..


توان مقاومت خود را از دست دادند وتعداد؛ زیادی از نیروهای رزمنده ما.. در؛انشب شهید ومعلول ومجروح شدند.



اری بخاطر اینکه عوارض زمین اجازه نمیداد در انشب عملیات امبولانس های ما کارائی نداشتند وبهمین علت در این شب عملیات این خدمه های نفر بر های چرخدار لشکر ۲۱ حمزه.بودند که از خود گذشتگی نشان دادند..



ومجروحین ما را ازصحنه نبرد خارج کردند که فعلا مجال توصیف بیشتر نیست . علی الیحال در انشب قهرمانی ها؛ شد. ولی در هیچ تریبونی گفته نشد .


وبه تصورمن ایثارگر نظامی. که ؛اگر فردوسی بزرگ شاعر نامدار طوس در این صحنه نبرد موردبحث. خود حضور میداشت.


ودلاوریهای نیروهای ایرانی دراین صحنه نبرد با چشمان با بصیرت خود میدید . بی شک تعدادی از مضامین شاهنامه .


را طور دیگری می نوشت اری در این صحنه خطرناک که زبان من قاصر است مبنی براینکه توصیفش کنم. شهید پیریائی جان سالم بدر برد . ولی در اواخر جنگ تحمیلی بر اثر انفجار یک مین به فیض شهادت رسید.


شهید پیریائی در طول جنگ خطرات زیادی در عملیاتهای مختلف پشت سر گذاشته بود وانفجار یک مین برای شهید شدن شهید پیرئائی به تصور من کم بود حالا وقتی به یاد یاد این همرزم و دلاور مرد؛لرستانی..


شهید پیر یائی ؛می افتم اشک در چشمانم حلقه میزند و؛با خودم میگم .. پس چرا؟؟؟؟ دولتمردان خدانشناس ما .


هیچوقت نامی از امثال شهید پیریائی بر زبان نمی اورند.. ولی بلعکس از نیروهای شبه نظامی فلسطین ولبنانی .


و ازشآن وشوکت .


امثال مقنیه . و؛ این شبه نظامی لبنانی تبار . که در صحنه های نبرد جنگ تحمیلی ایران ...


هیچ نقشی نداشته است . به کرات صحبت میکنند . و؛ این موضوع بر کسی پوشیده نیست اری ؛با این نوع عملکرد؛ غیر منصفانه دولتمردان خدا نشناس ایرانیست که ارامش امثال ما ایثارگران دفاع. به هم میخورد اینجاست؛ که برای قانع شدن خودم .


میگم‌.. ای بابا.. اگر دفاع مقدس برای امثال شهید پیریائی هزینه جانی داشت . ولی در عوض برای تعدادی از.


دولتمردان رانتخوار خدانشناس ایرانی دنان ومقام و؛ منصب بالا ی اجتماعی داشت .والسلام..نامه تمام .روح شهید پیریائی شاد ..


و یادش برای همیشه گرامیباد




کهنه سرباز وایثارگر دفاع مقدس ..فرصتی..

https://www.uplooder.net/img/image/67/cc8d00ec2441977a50fcf494923318c9/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-4.jpg