کلاس هنر

[Memar Bashy]

سلام
در مورد نقاشی پسر گلمون محمد باقر باید بگم که نمی دونم چرا کودکان تخیل خود را از بین می برند و وقتی یا غم و شادی می آفتند فقط انسانی که حال لبخند می زند یا نه را تصور می کنند ؟
نکته ای که توجه دادید خیلی جالب بود اینکه انسان ها ی غمگین را کنار هم و شاد را کنار هم گذاشته جای تامل داره شاید می خواسته بگه کهانسان هایی که غمگین هستند نی تونند با انسان های شاد رابطه داشته باشند و انسان های شاد نمی تونیید با غمگین ها کمک کنند .
نکته ای که می دانم شما هم بران واقف هستید رنگ آمیزی است که انجام شده است . انسان های شاد را با دو رنگ و انسان های غمگین را تنها با یک رنگ که نشانه ی این هست که انسان های غمگین هیچ نکته ی مثبتی ندارند .
شما باید دید بچه ها رو نسبت به شادی و غم عوض کنید مثلا بگید چرا آدم ها بعضی موقع ها غمگین می شن و اصلا غمگین بودن رو براشون بکشین نه آدم به صورت انتزاعی و همین طور شاد بودن رو تعریف کاملی ازش برای بچه ها بکنید به طوری که همه ی بچه ها توی بحث شرکت کنند و منتظر نتیجه باشند که این بر می گرده به مهارت شما در تدریس. بعد از آنها بخوهید که براتون شادی و غم را از برداشتی که از صحبت های شما دارند ترسیم کنند . بعد نتیجه را بسنجید .

[Memar Bashy]

یارب

با سلام
از نظر و لطف و همراهی دوستان بی نهایت سپاسگزارم.

والدین انتظار دارند هر بار که کودک به خانه می رسد امضایی پای نقاشی بچه هایشان ببیند و مطمئن شوند که نقاشی کودکشان از طرف مربی بررسی شده و علت مهر آفرین زدن هم همین بود. البته جلسات اول خیلی به سختی فکر نمره ی 20 را از ذهن کودکان پاک کردم. از آفرین شروع و به صد آفرین و هزار آفرین رسید فقط جلسه ی آخر به هزار و سیصد آفرین رسیدم. رقابتی در تعداد آفرینها بین بچه ها پیش می اومد

....
برای تعریف کلاس نقاشی و علم روانشناسی نقاشی کودک از والدین خواهش کردیم تا در جلسه ای تشریف فرما شوند تا مفهوم نقاشی فرهنگ سازی شود. که باز مظلومیت و بی اهمیتی درس هنر، کمترین افراد را به جلسه کشاند.
...
خیلی جالبه بچه های این دوره زمانه زود خسته می شن. می گن حوصله ام سر رفت!!!! با اینکه چندین بار علاقمندیشان را به کلاس بیان کرده اند. می گن اعصابم نمی کشه!!!!! ( یک بار یکی از بچه ها از صدایی که اذیتش می کرد شاکی بود که رو اعصابم راه می ره. بعد از بررسی دیدیم صدای فن هستش که فقط ایشون می شنون؟)
ریشه ی این بی حوصلگی بچه ها کجا می تونه باشه؟
با تشکر

یاعلی

ممنون از توجهتون از اینکه نمره ی بیست را حذف کرده اید باید شما رو تحسین کرد. اگر مهر ها را به نظر من به خوب خیلی خوب و عالی تبدیل واین ها را درجه ی نقاشی ها قرار بدین خیلی خوب می شه مثلا زیر مهر آفرین باشه خوب و یا متوسط یه چیز هایی تو این مایه ها بعد به بچه هایی که عالی در چندبار پشت سر هم بگیرند جایزه ای داده بشه که جایزه اش هم در ضمینه ی نقاشی باشه بهتره .البته خود شما که استاد مایید.
می دونید چرا والدین کم توجهی می کنند چون فک می کنند بچه ها در چند سال بعد که از این سنین بیرون بیایند دیگر سراغ هنر و نقاشی را نمی گیرند و به سراغ کار های دیگر یا درس هایی دیگر می روند که متاسفانه به این نکته توجه ندارند که بچه ها در سنین کودکی با نقاشی هایی که می کشند نشانه ی روحیات درونی و رفتار هایی است که به مرور زمان شکل خواهد گرفت . و باید به آن ها توجه کرد .
می دونید دلیل اصلی این که بچه ها حوصله ی نقاشی کردن را ندارند چیه ؟ به نظر من نکته ای که می شه بهش اشاره کرد اینه که نمی توانند آن چیزی را که بخوان بکشنند و زود خسته می شوند و با این که علاقه دارند چون نمی توانند موفق شوند اعصابشان نمی کشد...اما دیگر بچه ای که مثال زدید از نظر بنده ی حقیر این کودک تمرکز ندارد و نمی تواند به خوبی تمرکز کند چرا که ما هم همینطور هستیم وقتی نمی توانیم روی چیزی تمرکز کنیم هر صدای کوچکی مانع از کار مان می شود بیشتر باید محیط آرام برای این کودک انتخاب شود با نوری مناسب .باعث می شود تمرکز کودک بالا رود و اگر دیگر در این شرایط هم قرار نگیرد می تواند تمرکز پیدا کند.
در کلاس هنر نباید بچه ها را بحال خودشون وا گذاشت چرا که کلاس هنر را کلاسی تفریحی می دانند و می خواهند کلاس فوق العاده اکتیو باشد شما می توانید با بازی هایی که جذاب باشه و کودک امروز به آن علاقه داشته باشه انتخاب کنید و آن ها را با کلاس درگیر کنید یا حتی مسابقه های کوچک که جایزه ی آن می تواند یک مداد رنگی ساده باشد کودکان را به شوق وا می دارد . باید کاری کرد که کودکان با تمام رقبت به کلاس بیایند و حتی اگر در آخرین مرحله ی بازی کام هم که هستند بازی را رها کرده و به کلاس بیایند . نکته ی دیگر اینکه کودکان به توجه استاد خیلی اهمیت می دهند واگر معلمشان به آن ها توجه کند بی حد و اندازه خوشحال خواهند شد که باید به دانش آموز ضعیف هم برای پیشرفتش توجه کرد تا موفق شود.
موفق باشید.

[تاری]

یارب
با سلام و عرض ادب خدمت جناب معمار باشی
بی نهات سپاسگزارم از تحلیلی که گفتید.
البته منتظر نقاشی های خواهر جناب ØÑтRдŁ§ هم هستیم.
جناب معمار باشی گرامی! بنده نظرات خوب شما را ما بین نظر خود آوردم.

:شما باید دید بچه ها رو نسبت به شادی و غم عوض کنیدمثلا بگید چرا آدم ها بعضی موقع ها غمگین می شن و اصلا غمگین بودن رو براشون بکشیننه آدم به صورت انتزاعی و همین طور شاد بودن رو تعریف کاملی ازش برای بچه ها بکنیدبه طوری که همه ی بچه ها توی بحث شرکت کنند و منتظر نتیجه باشند که این بر می گردهبه مهارت شما در تدریس. بعد از آنها بخوهید که براتون شادی و غم را از برداشتی کهاز صحبت های شما دارند ترسیم کنند . بعد نتیجه را بسنجید.

به نکته ی خوبی اشاره کردید. البته بنده می خواستم آنچه ذهن بچه از غم و شادی را در خود شکل داده را باز گو کند نه اینکه بنده جهت دهی کنم.
البته بنده خود نمی دانم غم و شادی را برای بچه چطور می شه تعریف کرد غمهای ما کجا و غمهای آنها کجا. این برمی گرده به بی تجربگی بنده نسبت به رفتار با بچه ها. (راستش دور و برمون بچه نداریم)
در ضمن من نمی خوام در این موارد که موضوعی به بچه گفته می شه ذهن بچه را عوض کرد و جهت دهی کرد. (((ولی در موارد غیره چرا! شیوه ی رنگ و مبانی هنر و کاردستی و قصه گویی را بحث می کنیم. بچه های کم حرف رو مجبور به گفتن قصه می کنیم.)))

:می دونید چرا والدین کم توجهی می کنند چون فک میکنند بچه ها در چند سال بعد که از این سنین بیرون بیایند دیگر سراغ هنر و نقاشی رانمی گیرند و به سراغ کار های دیگر یا درس هایی دیگر می روند که متاسفانه به ایننکته توجه ندارند که بچه ها در سنین کودکی با نقاشی هایی که می کشند نشانه ی روحیاتدرونی و رفتار هایی است که به مرور زمان شکل خواهد گرفت . و باید به آن ها توجه کرد.

در ابتدای شروع کلاس، یک برگه نظر سنجی دست بچه ها دادیم تا خانواده ها انتظار شان را از کلاس نقاشی بگن. که متاسفانه عدم آگاهی از محتوی کلاس برایم روشن شد. که جلسه را ترتیب دادیم که با استقبالشون شرمنده ام کردند. به نظر بنده درس هنر باید فرهنگ سازی بشه که مهم ترین درس بین دروس هستش چرا که خط مشی کودک را رقم خواهد زد و اعتماد به نفس وی را خواهد ساخت چه بچه هایی که به خاطر خجالتی بودن از رفتن پای تخته به صورت داوطلب محروم می شن و توی دلشون می مونه و از طرف معلم به عنوان شاگرد ساکت و آروم و در نتیجه ی بد؛ تنبل به حساب بیان.

:می دونید دلیل اصلی این که بچه ها حوصله ی نقاشیکردن را ندارند چیه ؟ به نظر من نکته ای که می شه بهش اشاره کرد اینه که نمی توانندآن چیزی را که بخوان بکشند و زود خسته می شوند و با این که علاقه دارند چون نمیتوانند موفق شوند اعصابشان نمی کشد...اما دیگر بچه ای که مثال زدید از نظر بنده یحقیر این کودک تمرکز ندارد و نمی تواند به خوبی تمرکز کند چرا که ما هم همینطورهستیم وقتی نمی توانیم روی چیزی تمرکز کنیم هر صدای کوچکی مانع از کار مان می شودبیشتر باید محیط آرام برای این کودک انتخاب شود با نوری مناسب .باعث می شود تمرکزکودک بالا رود و اگر دیگر در این شرایط هم قرار نگیرد می تواند تمرکز پیداکند.

در مورد این گفته ی تان بنده نظر دیگری دارم. شاید ریشه ی بی حوصلگی بر می گرده به زندگی خانوادگی و یا دیجیتالی شدن زندگی ها. مثلا" توی یه خونه ای؛ یه اتاق تلوزیون روشنه و جای دیگه دستگاه سی دی و در کنارش کامپیوتر و .... ماهواره هم صف کشیدن.
سن امروز خود را با سن کودکان یکی می کنید؟
یادمه خود بنده تا بچه های محله سر و صدایشان هوا می رفت درسهامو خوب می خوندم. وقتی کوچه خلوت می شد خوابم می گرفت. خیلی سرحال و شاد بودیم. به کودکی خود یه سفر کوچکی داشته باشید ببینید محیط آرومی داشتید یا شلوغ؟! کدام را می پسندیدید؟

:شما می توانید با بازی هایی که جذاب باشه و کودک امروز به آن علاقه داشته باشهانتخاب کنید و آن ها را با کلاس درگیر کنید یا حتی مسابقه های کوچک که جایزه ی آنمی تواند یک مداد رنگی ساده باشد کودکان را به شوق وا می دارد . باید کاری کرد کهکودکان با تمام رقبت به کلاس بیایند....

در این مورد برخی بچه ها را به اتاق خود آوردم و در کارهای هنری مشارکتشان دادم. باز تجربیات جالبی دستم اومد. بچه های شلوغ آروم شدند و بچه های آروم کمی به حرف اومدند. احساس مسئولیت به بچه شخصیت می داد و جدی می شدند.
حالا این وسط محمد باقر؛ صمیمی شده می پرسه: خانم معلم! شما چند تا بچه دارین.؟!!!!!!!!!!
(کامپیوتر هنگ کرد حسابی !!!!!!!!!)
با تشکر: مریم
یا علی

[امير آشنا]

سلام خدمت مریم خانم گرامی و تشکر بابت تاپیک بسیار جالبتون

اول باید بگم بسیار خوشحالم از این که اینجا حضور دارین

دوم اینکه خانم معلم میشه بنده هم یه نقاشی خیلی زشت که مال ۵ سالگیمه ( و البته روی کوزه سفالی بوده ) اینجا قرار بدم که در کنار مابقی آثار بچه های کلاس مورد تحلیل شما قرار بگیره ؟

[Mina_Mehr]

سلام خدمت مريم جونم
تاپيك خيلي خوبي ايجاد كردي ، بسيار جالب و مفيده ، تحليل هاي خيلي جالبي از نقاشي ها داري ذستت درد نكنه آبجي

[Memar Bashy]

دوست من من خیلی از تاپیک تان خوشم اومد اقعا خیلی خوبه که به فکر جوانان فردا باشیم خیلی خوبه .امید وارم دیگر دوستان هم نظراتشون رو در مورد نقاشی های ارسالی دوستمون مطرح کنند.

در ضمن من نمی خوام در این موارد که موضوعی به بچه گفته می شه ذهن بچه را عوض کرد و جهت دهی کرد

　

بالاخره کودک اندیشه ای از صحبت ها برداشت می کنه و ذهن آماده می شه و اینکه درست نیست چیزی رو از کودک بخوایم که نمی دونه مثلا چیزی از کودک بخوایم غم و شادی کودکان درست است که با ما خیلی فرق می کنه ولی بگزارید خودشون بگن بحث رو یه طوری پیش ببرید که کودکان با هم صحبت کنند یکی بگه من وقتی ناراحت می شم دوست دارم بشینم با اسباب بازی هام ور برم یکی میاد میگه نه من وقتی ناراحت می شم با کسی حرف نمی زنم .و... . چرا نباید ذهن بچه را عوض کرد به نظر من باید خوب و بد را به بچه فهموند و یاد داد چرا که شخصیت ما از دوران کودکی شکل می گیره .مثلا اگر به کودک بگوییم وقتی خشمگین می شوید صحبیت نکنید چرا که ممکن است در آن شرایط حرفی بزنید یا کاری بکنید که بعد پشیمان شوید حالا یه کم مهربون تر و عامیانه تر.

.

به نظر بنده درس هنر باید فرهنگ سازی بشه که مهم ترین درس بین دروس هستش چرا که خط مشی کودک را رقم خواهد زد و اعتماد به نفس وی را خواهد ساخت چه بچه هایی که به خاطر خجالتی بودن از رفتن پای تخته به صورت داوطلب محروم می شن و

توی دلشون می مونه و از طرف معلم به عنوان شاگرد ساکت و آروم و در نتیجه ی بد؛ تنبل به حساب بیان

درسته باید فرهنگ سازی بشه موافقم شما سروع کننده باش چرا که در کلاس شما حداقل ده تا دانش آموز داری که بهشون درس یاد می دی بعد که اون ها یه جای دیگر رفتند سطح توقعشون بالا می ره و والدین بیشتر رسیدگی می کنند و علت نارضایتی و یا بازدهی کمتر کلاس را جویا می شن و این کار فرهنگ سازی به مرور خواهد شد امیدوارم .چون در مدارس مخصوصا در دبستان ها بیشتر معلم ها نقاشی را نمره کامل می دهند نقاشی یک درس کمک معدل به حساب می آید.و این کار را سخت ی کند. و کاملا با شما موافقم

در مورد این گفته ی تان بنده نظر دیگری دارم. شاید ریشه ی بی حوصلگی بر می گرده به زندگی خانوادگی و یا دیجیتالی شدن زندگی ها. مثلا" توی یه خونه ای؛ یه اتاق تلوزیون روشنه و جای دیگه دستگاه سی دی و در کنارش کامپیوتر و .... ماهواره هم صف کشیدن

این گفتهی شما هم می تونه دلیلی دیگر باشه و دلیل بنده را نقض نمی کنه .اکثر بچه ها وقتی چیزی را نمی تونند بکشند زود خسته می شوند و کار را رها می کنند و یا از دیگری کمک می گیرند.و نظر شما هم کاملا درسته چون زندگی ها دیگر داره دیجیتالی می شه......

سن امروز خود را با سن کودکان یکی می کنید؟

درسته نباید قیاس می کرد

به کودکی خود یه سفر کوچکی داشته باشید ببینید محیط آرومی داشتید یا شلوغ؟! کدام را می پسندیدید؟

من تا آنجا که خاطرم هست هم شلوغ و هم آرام برای مطالعه محیط آرام را اگر در شلوغی هم درس می خوندم خوب متوجه نمی شدم و باید یک بار در محیط آرام درس می خوندم ولی کلا از محیط شلوغ خوشم میومد.

در این مورد برخی بچه ها را به اتاق خود آوردم و در کارهای هنری مشارکتشان دادم. باز تجربیات جالبی دستم اومد. بچه های شلوغ آروم شدند و بچه های آروم کمی به حرف اومدند. احساس مسئولیت به بچه شخصیت می داد و جدی می
شدند

این که چند بچه را انتخاب کردید و آوردید باهاشون کار کردید خیلی خوبه اما اگر بتونین با همه بچه ها در جمع نخصوصی این ارتباط را برقرا کنید خیلی خیلی بهتر می شود

حالا این وسط محمد باقر؛ صمیمی شده می پرسه: خانم معلم! شما چند تا بچه دارین.؟

ای شیطون

[تاری]

یارب
با سلام به دوستان گرامی!

نوشته اصلی توسطاميرآشنا
سلام خدمت مریم خانم گرامی و تشکر بابت تاپیک بسیارجالبتون
اول باید بگم بسیار خوشحالم از این که اینجا حضور دارین
دوماینکه خانم معلم میشه بنده هم یه نقاشی خیلی زشت که مال ۵ سالگیمه ( و البته رویکوزه سفالی بوده ) اینجا قرار بدم که در کنار مابقی آثار بچه های کلاس مورد تحلیلشما قرار بگیره ؟

با سلام خدمت جناب امیر آشنای گرامی!
سپاسگزار.
اول اینکه، اطاعت امر دوستان بود و الا سایت گفتمان قبلی را، اولین و آخرین تجربه ام گذاشته بودم.
دوم اینکه؛ امیر کوچولو! هیچ وقت نگو نقاشیم زشته، شما نقاشیتونو بزارید همه تحسینت می کنند که چقدر استاد بودی و خبر نداشتی! منتظریم.

نوشته اصلی توسطDr_Mina
سلام خدمت مريم جونم
تاپيكخيلي خوبي ايجاد كردي ، بسيار جالب و مفيده ، تحليل هاي خيلي جالبي از نقاشي هاداري. ذستت دردنكنه آبجي

با سلام خدمت جناب Dr_Mina
از لطف شما بی نهایت سپاسگزارم. بنده در این مورد زیاد تجربه ای ندارم و نیازمند راهنمایی بزرگواران هستم. حتما اگر نظری به ذهنتون می رسه بی زحمت بنویسید.
در ضمن توفیق خداوند مهربان بود که این فرصت را در اختیار بنده گذاشت تا ورقهای تر و تازه ی آفرینش را بخوانم و خدا از زبان آنها با من حرف بزند.
با تشکر: مریم
یا علی

[تاری]

یارب
با سلام و تشکر از لطفتان

نوشته اصلی توسطmemar bashy
امیدوارم دیگر دوستان هم نظراتشون رو در مورد نقاشیهای ارسالی دوستمون مطرح کنند.

بالاخره کودک اندیشه ای از صحبت ها برداشت می کنه و ذهنآماده می شه و اینکه درست نیست چیزی رو از کودک بخوایم که نمی دونه مثلا چیزی ازکودک بخوایم غم و شادی کودکان درست است که با ما خیلی فرق می کنه ولی بگزاریدخودشون بگن بحث رو یه طوری پیش ببرید که کودکان با هم صحبت کنند یکی بگه من وقتیناراحت می شم دوست دارم بشینم با اسباب بازی هام ور برم یکی میاد میگه نه من وقتیناراحت می شم با کسی حرف نمی زنم .و... . چرا نباید ذهن بچه را عوض کرد به نظر منباید خوب و بد را به بچه فهموند و یاد داد چرا که شخصیت ما از دوران کودکی شکل میگیره .مثلا اگر به کودک بگوییم وقتی خشمگین می شوید صحبیت نکنید چرا که ممکن است درآن شرایط حرفی بزنید یا کاری بکنید که بعد پشیمان شوید حالا یه کم مهربون تر وعامیانه تر.

حتما بزرگواران تجربه هایی از رابطه با رفتار با بچه ها دارند.
هدف من بیشتر بر این بود که خانواده چگونه غم و شادی را در محیط زندگی کودک فراهم آورده که کودک نمی تونه بیان کنه. بعد انشاء الله به گفته ی شما باید ذهن کودک آماده سازی بشه. موافقم.

نوشته اصلی توسطmemar bashy
اکثر بچه ها وقتی چیزی را نمی تونند بکشند زود خسته می شوند و کار را رها میکنند و یا از دیگری کمک می گیرند.و نظر شما هم کاملا درسته چون زندگی ها دیگر دارهدیجیتالی می شه......

جالبه نمی دونستم.
چند سال پیش یه شاگرد خصوصی داشتم نقاشی هاش همه اش ناقص بود مادرش می گفت این سبک مخصوص دختر منه. با علاقه شروع می کنه کشیدن و یه دفعه کنار می زاره و هیچ وقت هم علاقه ای به کامل کردن اون نداره. جالب بود تصور کنید 4/3 صفحه را نقاشی کرده رنگ کرده و نصفش سفید؛ انگار نصفش رو پاره کرده باشن. خیلی جالب بود.

نوشته اصلی توسطmemar bashy
من تا آنجا که خاطرم هستهم شلوغ و هم آرام برای مطالعه محیط آرام را اگر در شلوغی هم درس می خوندم خوبمتوجه نمی شدم و باید یک بار در محیط آرام درس می خوندم ولی کلا از محیط شلوغ خوشممیومد.

بحث اصلی من هم همینه. نسل ما از کودکی در آب و آتیش سو گرفته و از شلوغی خسته نمی شه ولی بچه های این زمان مثل کودکی ما نیست؟؟!!
ما چند بار هم از دوچرخه می افتادیم زخمی می شدیم عین خیالمون نبود حالا بچه یه بار افتاد ترس ورش می داره؟؟!! زمان و مکان و محیط خیلی تاثیر گذاره.

نوشته اصلی توسطmemar bashy
این که چند بچه را انتخاب کردید و آوردید باهاشون کار کردیدخیلی خوبه اما اگر بتونین با همه بچه ها در جمع خصوصی این ارتباط را برقرا کنیدخیلی خیلی بهتر می شود

راستش همه را دعوت کرده بودیم برخی آخرین لحظه راغب شده بودند که اتاق منفجر می شد و اَخم مسئولین هم دیدنی نبود.
خیلی استفاده کردم.
با تشکر: مریم
یا علی

[تاری]

یارب
و اما سومی:

این نقاشی متعلق به فاطمه هستش. فاطمه دختری با اعتماد به نفس خیلی پایینی است. ولی با یه دوست شیطون که همنشین می شه خنده هاشو ببین. مفهوم مطلبی را دیر می فهمد با اینکه کلاس سوم می خواد بره.

سوالاتی که شد:
: چرا غمگینه؟
: (سمت راست) خُب غمگینن دیگه. دهنشونو ببین.
...
: چرا خوشحاله؟
: (سمت چپ) جشنِ برا همین خیلی خوشحاله.
...
فاطمه فضای غم را خیلی ساده کار کرده و فضای شاد را با گل و پروانه و ماهی در دریا پر کرده است.
جالبه موها ی غمگینه فرفریه و موهای شاد رنگی و صافه . به نظر بنده برگرفته از شخصیتهای اطرافیانش کشیده است.

یا علی

[ØÑтRдŁ§]

سلام..
استاد اجازه هست؟؟؟؟
قول داده بودم یه عکس از نقاشی خواهرم بزارم رو سایت..
این نقاشی ها رو که دیدم یه خورده پشیمون شدم..
راستش اون فقط 3 سالشه و در اصل نقاشی نمیکنه خط خطی میکنه..
ولی وقتی اومدم تو کلاس هنر دیدم استاد دستور دادند که بزارم رو سایت جالب ندیدم که انجام ندم...
تصویر رو پیوست کردم..
یه توضیح مختصر در مورد نقاشی :
همین امروز نیشوندمش کنار خودم و ورق و کاغذ رو بهش دادم و گفتم بکش..
وقتی اون خط های قرمز سمت راست کاغذ رو میکشید میگفت اینا برفه..
اون خط های زرد سمت چپ بالای تصویر رو هم میگفت خورشید
خیلی هم سعی داشت با اون رنگای سبز و آبی چشم چشم دو ابرو بکشه..
همین ..
با تشکر و تقدیر از شما