یک جستجوی گسترده در ژنوم انسان و شامپانزه نشان داد، در شش ناحیه ژنومی مشابه، ترکیبات مشابهی از واریته های ژنومی وجود دارد. این یافته ها پیشنهاد می کند که در این مناطق واریته های ژنتیکی انسان و شامپانزه به اجدادشان در میلیون ها سال قبل باز می گردند، به زمانی که هنوز گونه ها از هم اشتقاق نیافته بودند.



از طرفی این تحقیق اهمیت تکامل دینامیکی میزبانهای انسانی و پاتوژن های آن ها را در حفظ تنوع ژنتیکی نشان می دهد. انتخاب متعادل کننده به تکامل این اجازه را می دهد که همه گزینه های توارثی را حفظ کنند. مثال کلاسیک انسانی مقاومت دو نوع از ژن های هموگلوبین انسانی است: نوع نرمال و نوع S . یک جهش که شکل و عمل گلبول قرمز را از حالت طبیعی خود خارج می کند، باعث بوجود آمدن هموگلوبین نوع S از نوع طبیعی آن می شود. کسی که هر دو ژن هموگلوبین طبیعی را به ارث ببرد در خطر ابتلا به مالاریا قرار دارد. انگل مالاریا در هر سال بیش از 200 میلیون نفر را آلوده می کند. کسی که یک ژن طبیعی و یک ژن هموگلوبین S را به ارث ببرد، تقریباً از مالاریا در امان است، یک مزیت برای شانس بقای بیشتر. کسی که هر دو ژن هموگلوبین S را به ارث ببرد، تا آخر عمر از بیماری کم خونی سلول های داسی شکل رنج می برد.

زمانیکه به جستجوی سرنخ های ژنتیکی روابط اجدادی پرداختند، شواهد قوی برای حداقل 6 ناحیه و شواهد ضعیف تری برای 119 ناحیه ژنومی انسان و شامپانزه یافتند و این عدد خیلی بیشتر از مقدار مورد انتظار است. دانشمندان دانشگاه شیکاگو می گویند "ما هنوز نمی دانیم عملکرد این نواحی چیست، اما هیچ یک از آنها نواحی رمز کننده ژنتیکی نیستند. این نواحی سرنخ هایی برای یافتن عکس العمل های پاتوژن ها و میزبان هستند، اما هنوز نمی دانیم که کدام پاتوژن ها و طبق کدام فرآیند؟"

محققان برای بدست آوردن این اطلاعات از ژنوم 10 شامپانزه در غرب آفریقا و 59 انسان از کشورهای جنوب صحرای آفریقا استفاده کرده اند. آن ها به دنبال مواردی از تنوعات ژنتیکی هستند که در جد مشترک انسان و شامپانزه حفظ شده و به هر دو آن ها، به ارث رسیده است. تنوعات در این مناطق حفاظت شده از ژنوم بسیار مورد بحث است اما این مطلب روشن است که تنوعاتی از این قبیل حتما برای تکامل بسیار مهم بوده اند.

http://www.sciencedaily.com/releases...0214141608.htm


منبع


http://geneticscience.mihanblog.com/post/251