بچه بودم يه عكسي رو، ديدم كه خيلى دلرباست
مريد فراوون داره و شفا خونه عاشقاست
پرسيدم از بابام كيه، چشمام گرفته عكسشو
بونه گرفتم كه بابا اونى كه من مىخواستمش همين آقاس همين آقاست
پرسيدم از بابام كيه، اين گنبد كيه طلاست
گفتش عزيزم پسرم اين گنبد امام رضاست
طلاى گنبدش مس، دل منو طلا میكرد
كبوتر دل منو، تو حرمش هوا مى كرد
بين خودم تا حرمش با جون و دل پر مى زنم
همش به عكس خوشكلش با جون و دل زُل مى زدم
يه ريزه گشته بود دلم، براى ديدن آقا
همش مى گفتم زير لب دوست دارم امام رضا
سید جان ، رفتی ...... ولی جایت خالیست ، یادش بخیر حرم امام رضا ؛ همیشه به یادت هستم........
علاقه مندی ها (Bookmarks)