محققین در دانشگاه Cornell ارگانوئیدهای لنفوئیدی سه بعدی را مهندسی کرده اند که به آن ها اجازه مطالعه لنفوماهای non-Hodgkinرا می دهد و می تواند به درک این بیماری و پیشرفت سریع در ایجاد درمان های هدفمند کمک کند.
به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تاکنون مطالعه و ایجاد دارو برای لنفوماهای non-Hodgkin‌ که تومور سلول های B و T است با چالش هایی روبرو بوده است. این امر به دلیل پیچیدگی تومورهایی لنفومایی است که از انواع سلول های بدخیم و خوش خیم تشکیل شده اند و متاسفانه نمونه های توموری که از بیماران گرفته می شود نیز در خارج از بدن مدت زمان زیادی زنده نمی مانند. در مجموع این چالش ها منجر به محدودیت در مطالعه این بیماری شده است. این مطالعه جدید توضیح می دهد که چگونه ارگانوئیدها مدل زیستی ایده آلی را برای تست داروهای جدید ارائه می دهند. آن ها در یک مطالعه همزمان نشان دادند که لنفومای سلول های T، کلاس خاصی از مولکول های اینتگرین را بیان می کنند. اگر بتوانیم این اینتگرین ها را مهار کنیم می توانیم سلول توموری را لنفوماهای مشتق از بیماران از بین ببریم. ارگانوئیدهای سه بعدی محیطی واقعی را برای اینتگرین های و سلول های پیام رسان به نام سلول های استرومایی ایجاد می کنند که هر دو آن ها برای مطالعه لنفوماها لازم هستند. لنفوماهای سلول های B و T انواع مختلفی از اینتگرین ها را بیان می کنند اما ارگانوئیدهای سه بعدی یک سیستم مدولار و منعطفی را برای مطالعه آن ها ارائه می دهند. این ارگانوئیدها با ایجاد کشت های سلولی از سلول های ایمنی، سلول های لنفومایی و سلول های پشتیبان که درون هیدروژل های سنتیتک کلاستر می شوند، ساخته می شوند. سپس ممکن است که محققین داروهایی را روی این ارگانوئیدها اضافه کنند که دارو وارد ژل شده و با سلول ها برهمکنش می دهد. سپس این ارگانوئیدها برداشته شده و برای نشان دادن این که سلول ها مرده اند یا تکثیر شده مورد آنالیز قرار می گیرند. محققین از این ارگانوئیدهای سه بعدی استفاده کردند تا نشان دهند که ریز محیط توموری موجب مقاومت به شیمی درمانی و مقاومت به یک داروی جدید به نام Panobinostat می شود. این محققین می گویند شاید بیشتر از یکسال زمان نیاز باشد تا بتوانیم به اثرات ملموس این تکنولوژی برسیم و بتوانیم از نتایج آن در مطالعات بالینی استفاده کنیم.



منبع : بنیان