از زمان‌های بسیار دور مشخص‌شده است که جانوران میزبانی برای میکروب‌ها هستند. دانشمندان دریافته‌اند که این اجاره نشین‌های میکروسکوپی می‌توانند انسان‌ها را به ‌شدت بیمار سازند درحالی ‌که بعضی از آن‌ها برای ادامه زندگی طبیعی بدن ضروری هستند. به‌صورت کلی تمامی میکروب‌های بدن یک فرد به نام میکروبیوم (microbiome) شناخته می‌شود. درواقع این‌ها تمام ارگانیسم‌هایی هستند که ما را به‌عنوان منزل خود می‌بینند و در بدن ما زندگی کرده و با یکدیگر میان کنش دارند. این موجودات ریز از باکتری‌ها و قارچ‌ها گرفته تا پروتوزوآها (ارگانیسم‌های تک‌سلولی شبیه جانوران) داستان‌های بسیار جذابی برای گفتن دارند. در این مطلب ما پنج واقعیت قابل‌توجه را در مورد این موجودات، که ما را خانه‌ای برای خود می‌بینند شرح می‌دهیم. با بیونت همراه باشید.

۱٫ شما بیشتر از سلول‌های بدن خود میکروب دارید



بدن انسان مملو از میکروب است. مقداری که تخمین زده‌شده حدوداً ۱۰ برابر بیشتر از تعداد سلول‌های بدن ما می‌باشد. از آنجایی که تعداد سلول‌های باکتریایی بسیار زیادتر از سلول‌های بدن است کسی تمایلی به شمارش دقیق آن‌ها از خود نشان نمی‌دهد. همان‌طور که انسان تکامل پیداکرده است میکروب‌های درون بدن او نیز تکامل پیدا کرده‌اند. مجموعه بسیار بزرگی از ویروس‌ها نیز انسان را به چشم‌ خانه خود نگاه می‌کنند. در سال ۲۰۱۳ پروژه میکروبیوم انسانی پایان یافت و پس از پنج سال تلاش توسط صدها دانشمند میکروبیوم انسانی نقشه‌برداری شد.

۲٫ شما هنگام تولد هیچ باکتری در بدن خود ندارید



با توجه به این حجم بزرگ باکتریایی درون بدن، به نظر می‌رسید انسان‌ها به همراه باکتری‌های بدن خود متولد شوند؛ اما این‌چنین نیست. انسان‌ها بدون باکتری‌ها متولد می‌شوند و آن‌ها را در طی چند سال اولیه زندگی خود کسب می‌کنند. کودکان اولین دوز باکتریایی خود را هنگامی که از کانال تولد مادر خود عبور می‌کنند به دست می‌آورند (البته کودکانی که به‌وسیله سزارین متولد می‌شوند این باکتری‌ها را به این صورت به دست نمی‌آورند. درواقع مطالعات نشان داده‌اند که کودکان متولدشده به‌وسیله سزارین توده میکروبی (microbiota) متفاوتی نسبت به کودکان متولدشده از طریق واژنی دارند و خطر بیشتری در ابتلا به حساسیت‌های خاص و چاقی را نشان می‌دهند). یک کودک بیشتر میکروبیوم خود را تا ۳ سالگی به دست می‌آورد، هنگامی که دستگاه‌های سوخت و ساز، ایمنی، ذهنی و تولیدمثلی رشد قابل‌توجهی را کسب می‌کنند.

۳٫ باکتری‌ها می‌توانند هم خوب باشند و هم بد



احتمالاً آگاهی دارید که درحالی‌که بعضی از میکروب‌ها می‌توانند شما را بیمار سازند دیگر میکروب‌ها برای سالم نگه ‌داشتن شما مهم هستند. گاهی اوقات یک باکتری می‌تواند هردوی این کارها را انجام دهد. هلیکوباکتر پیلوری را در نظر بگیرید که مسئول زخم معده شناخته‌شده است. این باکتری زمانی در بیشتر جمعیت‌های انسانی وجود داشت اما شیوع آن در حال کاهش است و در حال حاضر تنها نیمی از جمعیت کره زمین به آن مبتلا هستند. بیشتر این افراد علائمی ندارند اما تعداد کمی زخم‌های دردناکی در بخش‌های اسیدی دستگاه گوارش خود دارند (این یافته در سال ۲۰۰۵ جایزه نوبل را از آن خود کرد). آلودگی هلیکوباکتر می‌تواند به‌وسیله آنتی‌بیوتیک درمان شود اما یک مشکل وجود دارد: مشخص‌شده است که نبود هلیکوباکتر با بیماری‌های مری مانند برگشت غذایی مری و سرطان‌های خاص مری مرتبط است. به‌عبارت‌دیگر هلیکوباکتر ممکن است برای معده ما مضر باشد اما برای مری ما مفید است. اگرچه تمام دانشمندان با این نکته موافق نیستند اما شواهد زیادی وجود دارد که هلیکوباکتر می‌تواند برای بدن هزینه زیستی و همچنین سود زیستی داشته باشد.

۴٫ آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند موجب آسم و چاقی شوند



هنگامی که آنتی‌بیوتیک در سال ۱۹۲۸ توسط Alexander Fleming کشف شد یک پیشرفت بسیار بزرگ به شمار می‌رفت. از آن زمان تا به حال آنتی‌بیوتیک‌ها به انواع مختلفی گسترش پیداکرده‌اند اما استفاده بیش‌ازحد آن‌ها منجر به ایجاد سویه‌های باکتریایی مقاوم به آنتی‌بیوتیک مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متسیلین (MRSA) شده است. اکنون شواهد جدیدی به‌دست‌آمده است که آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند خطر ابتلا به آسم، بیماری‌های التهابی روده و چاقی را افزایش دهند. البته زمان‌هایی وجود دارد که آنتی‌بیوتیک‌ها ضروری هستند. هیچ‌گاه نباید از دادن آنتی‌بیوتیک به یک کودک بسیار مریض اجتناب کرد. این در حالی است که بسیاری از بیماری‌های دوران کودکی از عفونت‌های گوش گرفته تا عفونت‌های گلو به‌خودی‌خود از میان می‌روند.

۵٫ مواد پروبیوتیک بیش از اندازه مفید جلوه داده می‌شوند



شناسایی مفید بودن باکتری‌ها برای بدن منجر به ایجاد یک جنون در تأمین مواد پروبیوتیک حاوی میکروب‌های زنده شده است که مدعی داشتن سود برای سلامتی هستند. بسیاری از افراد این مواد غذایی را پس از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها می‌خورند؛ اما آیا این مواد غذایی واقعاً کارآمد هستند؟ ایده استفاده از مواد پروبیوتیک برای جایگزینی مجدد توده میکروبی بدن پس از مصرف آنتی‌بیوتیک بسیار خوب است؛ اما این فرض که از تمام هزاران گونه موجود در بدن ما، تنها گرفتن یک‌گونه که از گاو یا پنیر به دست آمده کمی ساده‌لوحانه است. مواد غذایی پروبیوتیک موجود، به‌خوبی بازاریابی شده‌اند اما به آن میزانی که فکر می‌شود سودمند نیستند. ممکن است در آینده مواد غذایی پروبیوتیکی را تولید کنند که بتواند برای درمان بیماری‌ها به کار رود اما در حال حاضر این شاخه از علم تولید بسیار جوان است.



منبع


http://bionet.ir/%d9%be%d9%86%d8%ac-...5%d9%88%d8%ac/