25/ گونه P.esseriana
زیستگاه اصلی این گونه در مکزیک می باشد . این گیاه نیز به راحتی از طریق برگ تکثیر می شود . جدا کردن برگ ها از قسمت رزت مانند گیاه در اواخر زمستان و کاشت مجدد آن ، گیاه جدیدی را به وجود می آورد . این گیاهان به سختی توسط بذر تکثیر می شوند .
26/ گونه P.lutea
گیاه این گونه بومی فلوریدا می باشد . این گیاهان در فصل گلدهی یک تا دو گل در انتهای ساقه بلند خود تولید می کنند . در این گیاهان بر روی پایه برگ های پایینی کرک های کوتاهی دیده می شود که مواد لیز و چسبناکی را تولید می کنند . بر روی سطح براق تله ها ، غده های ترشح کننده آنزیم جهت هضم حشرات گرفتار شده در این مواد چسبناک وجود دارد . برگ های گیاهان این گونه زرد رنگ می باشد .
جذب حشرات به طرف گیاهان این گونه ، بدین صورت است که این موجودات مواد چسبناک موجود بر روی تله را آب یا شهد تصور می کنند و بدین علت بر روی گیاه می نشینند . البته زنبورهای عسل به دلیل رنگ زرد روشن گل های این گیاهان به طرف آنها جذب شده و به راحتی بر روی گل ها می نشینند و از آنجا که گل های این گیاهان دارای یک زبانه تیز ( مهمیز ) ، حاوی مقداری شهد بر روی خود هستند ، زنبورهای عسل با نشستن بر روی این گل ها از شهد ساخته شده استفاده می کنند .
زمانی که شکار بر روی برگ ها می نشیند ، لبه های برگ در اطراف شکار پیچیده شده و شکار درون تله محبوس و سپس هضم می گردد . برگ ها هیچ گاه به صورت کامل ، بسته نمی شوند و پس از هضم حشره مجدداً باز شده و به صورت مسطح درمی آیند .
27/ گونه P.caerulea
کلمه caerulea در لاتین به معنای آسمان آبی است و از آنجا که رنگ بیشتر گل های گیاهان این گونه بنفش مایل به آبی است ، به این نام گذارده شده اند . گیاهان این گونه بومی جنوب شرقی امریکا می باشند . در انتهای هر گل این گیاه مهمیزی وجود دارد ، که حاوی مقداری شهد برای جذب زنبور عسل می باشد .
گل های این گیاه رنگ بنفش مایل به آبی ، در یک زمینه سفید دارند، که باعث جذب شدن حشرات به منظور گرده افشانی گل ها می شوند . این رگه ها در حقیقت ، خطوط راهنمایی برای زنبورهای عسل هستند ، که آنها را به سمت گل می کشانند .
اگر به نیمرخ این گل از قسمت بیرون به درون نگاه کنیم ، یک قسمت برآمده و خزدار در قسمت پایینی گلوگاه گل وجود دارد ، که باز نشانه ای برای زنبورهای عسل است و آنها را به سمت شهد و نکتار درون گل می کشاند . اگر زنبور عسل از زیر این قسمت برآمده حرکت کند ، پشت زنبور با بساک ها برخورد کرده و ذرات گرده بر روی پشت آن می چسبد و یا با کلاله گل برخورد می کند . سپس زنبور با زبان بلند خود ، شهد گل را از درون مهمیز ، در پشت گل می مکد و از این طریق به گرده افشانی گل کمک می کند .
28/ گونه P.caudata
کلمه لاتین caudate در زبان انگلیسی به معنی tailed ( دم و دنباله ) بوده و به دلیل بزرگ بودن مهمیز گل ها ، گیاهان این گونه به این اسم نامگذاری شده اند . گیاهان این گونه دارای گل هایی به رنگ صورتی روشن می باشند و توسط این رنگ زنبورها را جهت گرده افشانی به سمت خود می کشانند . زبان بیشتر حشرات به شهد درون این مهمیز نمی رسد و تنهابرخی حشرات می توانند از این شهد استفاده کنند .
مهمیز در این گیاهان با وجود رنگ صورتی گلبرگ ها به رنگ سفید است . درون گل دو پزچم خمیده که مملو از گرده های گل است و تخمدان که در رأس آن کلاله قرار گرفته است ، دیده می شود که هر دو در درون گلوگاه گل قرار گرفته اند . زمانی که حشرات با استفاده از زبان خود در حال استفاده از شهد گل هستند ، گرده ها به سر آنها چسبیده و از این طریق عمل گرده افشانی را انجام می دهد.
منبع : گیاهان گوشخوار و شگفتی های گیاهان
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان
علاقه مندی ها (Bookmarks)