اولین و مهمترین، من هستم!




"اولین و مهمترین من هستم" یک مجموعه شامل 21 عکس از افرادی ست که سندروم داون دارند. 21 پرتره به این دلیل که تفاوت آنها با ما 21 کروموزومی بودنشان است. در این مجموعه از افراد 6 ماه تا 60 ساله عکاسی شده است.


یکی از دلایلی که تصمیم گرفتم این پروژه را انجام دهم یک مصاحبه رادیویی بود درباره یک سوال اخلاقی که امروزه با ان روبرو هستیم، که ما می توانیم انتخاب کنیم چه کسی زندگی کند یا نه! هدف آزمایش های پیش از تولد تشخیص نواقصی مثل سندروم داون و ... هنگام تولد است. به کجا می رویم؟ آیا مردم انتخاب می کنند یک جنین سندروم داونی را نگه دارند یا نه؟

عنوان پروژه من از مقاله ای که توسط یک زن 24 ساله که سندروم داون داشت، گرفته شده. من با او تماس گرفتم و گفتم می خواهد عضوی از برنامه من باشد و او هم قبول کرد و عکسش در مجموعه من قرار دارد. او می گوید: من سندروم داون دارم اما اولین و مهم ترین چیز این است که من هستم. من یک میلیون کاری که مردم دیگر انجام می دهند را انجام می دهم. زندگی من خوب و معنی دار است زیرا من انتخاب می کنم مثبت باشم و چیزهای خوب زندگی را ببینم.









































(منبع)