چرا سیاهچاله ها درخشان به نظر می رسند؟

[khalilkarami]

سیاهچاله ها حتی نور را جذب می کنند و به داخل خود می کشند، با این حال این اجرام بسیار درخشان به نظر می رسند، چرا ما آنها را درخشان می ببینیم؟

تصویری هنری از تابش یک سیاهچاله

اختروش ها روشن ترین اجرام کیهانی هستند و از میلیاردها سال نوری فاصله هم قابل مشاهده هستند، آنها زمانی به وجود می آیند که یک سیاهچاله بطور فعال ماده ی اطرافش را بلعیده و کوهی از اشعه را از خود بیرون بریزد، البته مکان هایی از فضا که گرانش متراکم باشد، نور نیز نمی تواند از سیاهچاله فرار کند. اگر سیاهچاله ها می توانند همه اشعه را به درون خودشان بکشند، پس چگونه درخشان هستند؟در قلب هر سیاهچاله تکینگی ای از ماده فشرده که جرمی برابر میلیون ها و میلیاردها برابر یک ستاره است، قرار دارد. اختر شناسان هیچ ایده ای ندارند که تکینگی شبیه چه چیزی است، یا چگونه رفتار می کند. ممکن است که تکینگی یک ماده بسیار عجیب و غریب باشد و یا شاید به اندازه ی بی نهایت کوچک فشرده شده باشد. مهم این است که هیچ چیز نمی تواند به اندازه ای سریع حرکت کند تا از چنگال سیاهچاله بگریزد، شاید به ده ها برابر سرعت نور و شاید هم تریلیون ها برابر سرعت نور نیاز باشد تا از گرانش شدیدش فرار کرد.

تصویری از دیسک-مارپیچی شکل از گاز داغ در هسته کهکشان فعال M87 که به دور سیاهچاله ی مرکزی در حال چرخش میباشد.

با افزایش تکینگی نیروی گرانش کاهش می یابد، اما هنوز نیاز است که سریع تر از نور حرکت شود، در یک نقطه خاص سرعت برای فرار از سیاهچاله باید به سرعت نور برسد و آن نقطه افق رویداد است. افق رویداد فواصل مختلفی در هر سیاهچاله دارد و نور در افق رویداد محکوم به نابودی است، اما در بیرون از آن می تواند فرار کند. بنابراین زمانی که یک سیاهچاله را مانند یک اختروش درخشان می بینید، به هیچ وجه نوری نیست که از درون سیاهچاله می آید آن انعکاسی از سطح سیاهچاله است.در واقع ستونی از ماده که در بیرون از افق رویداد می بینیم به دلیل مقدار ماده انباشته شده بیشتر از ظرفیت معده سیاهچاله است و بقیه غذای انباشته شده بصورت یک دیسک ماده جمع می شود و این دیسک مانند یک ستاره گرم می شود و شروع به پرتاب اشعه به درون فضا می کند. سیاهچاله های در حال چرخش می توانند با سرعتی نزدیک به سرعت نور بچرخند، این چرخش طبیعت افق رویداد سیاهچاله را عوض می کند و همه این چرخش میدان های مغناطیسی قوی ایجاد می کند که جت های ماده انفجاری را برای هزاران سال نوری پرتاب می کند و هنگامی که ما به سمت سیاهچاله نگاه می کنیم آن را بصورت یک اختروش درخشان می بینیم.

منبع : بیگ بنگ