به نام خداوندی که مروارید مهر و محبت را در صدف دلها نهاد
سلام به همه دوستان گل و باصفا و همراهان همیشگی انجمن
طبق رسم سال پیش ما در روزهای زیبای پایان سال به اتفاق دلهای مهربونتون رسم خانه تکانی دلها رو برگزار میکنیم و با مرور خاطرات تلخ و شیرین مون به استقبال بهار زیبای خدا میریم .
در این تاپیک تصمیم داریم با تکاندن دلها اشتباهاتمون رو دور بریزیم و تجربه های زیبامون رو از لابلای اون اشتباهات جدا کنیم و قاب زیبایی براش در نظر بگیریم و بزنیم به دیوار دلهامون...
پس بیایید با حس بخشش و بزرگواری قاب های زیبایی از تجربیاتمون رو برای مزین کردن قلب هامون بسازیم در طول یک سال اگر خواسته یا ناخواسته باعث شدیم دلی ازمون برنجه برای بدست آوردنش تلاش کنیم و با طلب بخشش و حلالیت
خونه دلهامون رو به زیباترین شکل بیاراییم
ای دوست با نگاه بی انتهایت به عمق تک تک حروف و واژه های یادمان باشد بنگر و آرام آرام با این واژه ها همراه شو
و در عمق وجودت با ندای قلب مهربانت همراه شو...
یادمان باشد حرفی نزنیم که دلی بلرزد ، خطی ننویسیم که آزار دهد کسی را
یادمان باشد که روز و روزگار خوش است و تنها دل ما دل نیست...
یادمان باشد جواب کینه را با کمتر از مهر و جواب دورنگی را با کمتر از صداقت ندهیم
یادمان باشد باید در برابر فریادها سکوت کنیم و بروی سیاهی ها نور بپاشیم
یادمان باشد از چشمه ، درسِ خروش بگیریم و از آسمان ، درسِ پاک زیستن
یادمان باشد سنگ خیلی تنهاست باید با سنگ هم خیلی لطیف رفتار کنیم مبادا دل تنگش بشکند ...
کاش وقتی زندگی فرصت دهد ، گاهی از پروانه ها یادی کنیم
کاش بخشی از زمان خویش را ، وقف قسمت کردن شادی کنیم
کاش وقتی آسمان بارانی است ، از زلال چشم هایش تر شویم
وقت پاییز از هجوم دست باد ، کاش مثل پونه ها پرپر شویم
کاش وقتی چشم هایی ابریند ، به خود آییم و سپس کاری کنیم
از نگاه زرد گلدان هایمان ، کاش با رغبت پرستاری کنیم
کاش دلتنگ شقایق ها شویم ، به نگاه سرخ شان عادت کنیم
کاش شب وقتی که تنها میشویم ، با خدای یاس ها خلوت کنیم
کاش گاهی در مسیر زندگی ، باری از دوش نگاهی کم کنیم
فاصله های میان خویش را ، با خطوط دوستی مبهم کنیم
کاش با چشمانمان عهدی کنیم ، وقتی از اینجا به دریا میرویم
جای بازی با صدای موج ها ، دردهای آبی اش را بشنویم
کاش مثل آب مثل چشمه سار ، گونه نیلوفری را تر کنیم
ما همه روزی از اینجا میرویم ، کاش این پرواز را باور کنیم
کاش با حرفی که چندان سبز نیست ، قلب های نقره ای را نشکنیم
کاش هر شب با دو جرعه نور ماه ، چشم های خفته را رنگی زنیم
کاش بین ساکنان شهر عشق ، رد پای خویش را پیدا کنیم
کاش با الهام از وجدان خویش ، یک گره از کار دل ها وا کنیم
کاش رسم دوستی را ساده تر ، مهربان تر ، آسمانی تر کنیم
کاش در نقاشی دیدارمان ، شوق ها را ارغوانی تر کنیم
کاش اشکی قلبمان را بشکند ، با نگاه خسته ای ویران شویم
کاش وقتی شاپرک ها تشنه اند ، ما به جای ابرها گریان شویم
کاش وقتی آرزویی میکنیم ، از دل شفافمان هم رد شود
مرغ آمین هم از آنجا بگذرد ، حرف های قلبمان را بشنود
دوستان و همراهان همیشگی نخبگان جوان ، خانه تکانی دلتان مبارک
پیشاپیش عید شادمانگی ها و شادی آفرینی ها هم مبارک
علاقه مندی ها (Bookmarks)