توصیه هایی برای مدیرانی که مدیرنیستند

[ماری مریم]

ساعت24- یکی از معضلات جامعه ایران مدت هاست که در یک کلمه خلاصه شده است و آن مدیریت است. مدیریت رمزی است که موجب شده منابع مالی و انسانی بسیاری در جامعه ما به هدر رود و یا به بی حاصل رها شوند. روش های ساده و کارآمدی وجود دارد که می تواند بسیاری از معضلات را حل کند و بسیاری نیز به آن آگاهی دارند ولی مدیریت ناکار آمد و غیر علمی خود یا ارزش شده و اگر کسی خلاف این روند حرکت کند با انتقاد و فشار از همه سو مواجه می شود. در واقع اما برای رسیدن به سطح مطلوب بدون شک باید همواره تلاش کرد و نباید ناامید شد. گرارش حاضر تلاشی است با این مقصود. بسیار از مدیران براین عقیده اند که باید در همه امور دخالت داشته باشند و جزئیات همه امور را اداره کنند.

چرا مدیران با گفتن جمله " ولش کن ! " مشکل دارند ؟! دلایل گوناگونی وجود دارد و این چالش بصورت های مختلف خود را نشان مید هد.
- بعضی از مدیران نمیتوانند از جزئیات بی ارزش و فرعی بگذرند چون مرز میان رهبری و مدیریت را تشخیص نمی دهند.
- بعضی از مدیران می ترسند با تفسیر های مستقیم و هوشمندانه احاطه شوند.
- بعضی از مدیران هم سعی می کنند هر کاری بکنند چون به این حقیقت آگاه نیستند که عالی بودن در تعداد محدودی از زمینه ها بسیار باارزش تر از متوسط بودن در بسیاری از کارهاست.
در هر صورت یاد گرفتن مهارت " رها کردن مسائل غیراساسی " , مدیران را قوی تر , کارمندان را متعهد تر و فضای کاری را بهتر میکند.

کاهش سطح یک مدیر به سطح یک مدیر ذره بینی یکی از رایج ترین دلایلی است که مدیران نمی دانند چطور توجه خود را از جزئیات برگردانند. دلیل آن این است که با انگیزه های اشتباه به مقام مدیریت رسیده اند.
برای مثال اگر کسی بتواند یک نوع شیرینی را بسیار عالی درست کند دلیل بر این نیست که بتواند گروهی از شیرینی پز ها را مدیریت کند یا یک شیرینی فروشی را بگرداند.اما وقتی یک عده شیرینی که او پخته است می خورند پیشنهاد های اشتباه می دهند : " تو باید یک شیرینی فروشی باز کنی و از اینها بفروشی " . در مورد مدیران هم قضیه به همین صورت است.
اغلب افراد به درجات بالاتر ارتقاء پیدا می کنند چون در حرفه فعلی شان خوب هستند نه به این خاطر که مهارت های لازم برای مدیریت در این پایه را داشته باشند.اکثر مدیرانی که به این صورت و ناگهانی , مسئولیت مدیریت افراد و رسیدگی امور به دوششان می افتد , به جایگاه مدیریت ذره بینی تنزل پیدا میکنند.آنها فقط به کاری که عادت به انجامش داشتند تسلط دارند و نمی دانند چگونه مدیریت کنند بنابر این فقط به فرماندهی اموری می پردازند که از پیش به آن عادت و تسلط داشتند و بدین صورت افت میکنند که به آن مدیریت ذره بینی می گویند.

رهبرها رهبری میکنند پس , شما فقط مدیر باشید

رهبرها سعی میکنند مستقیما کارها را سرپرستی واعمال نفوذ کنند و مدیرانی که دقیقا همین کار را میکنند وارد رویکردی می شوند که اساسا صعود ناپذیر است چون تبدیل به مدیر ذره بینی میشوند وسیستم با شکست مواجه خواهد شد.این مدیران کارمندان شان را سرخورده کرده و فرصت های زیادی را برای راهنمایی و الهام بخشی از دست خواهند داد.
کارمندان نیاز به توصیه , مدیریت و دستورالعمل دارند و بعد از آن نیازمند فضا وفرصتی برای خودآموزی هستند.
مدیران چطور می توانند از مدیریت ذره بینی دوری کنند و بگونه ای مدیریت نمایند که افراد مایل به پیروی از آنها باشند ؟
در اینجا توصیه هایی می توان ارئه کرد تا مهارت های مدیریتی تان را ارتقاء داده و یاد بگیرید چطور جزئیات پردازی را رها کنید.
از شیوه مدیریتی بازی کن، مربی استفاده کنید

یک قانون مدیریتی به نام قانون بازیکن، مربی وجود دارد که درست برعکس سرپرستی و نظارت صرف است.در این مدل مدیریتی , مدیر از نزدیک رهبری می کند, خودش به درستی وارد عمل می شود و همزمان با به اشتراک گذاشتن مدیریت بازخوردهای مفید ارائه میدهد.بعنوان یک مدیر برای اینکه یک بازیکن ،مربی خوب باشید باید این دو طرز فکر را کنار بگذارید:
۱- اینکه مدیران باید از برج عاج فرمان دهند و مدیریت کنند و هرگز لازم نیست خودشان آستین بالا زده و وارد کار شوند.
۲- و دیگر اینکه آنها همیشه بهتر از زیردستان شان می دانند.
برای روشن تر شدن ,این توضیح لازم است که دست بکار شدن مدیر و همراهی با کارمندان تفاوت زیادی با مدیریت ذره بینی دارد.

مدیریت به سبک بازیکن

مربی یعنی اینکه از پشت میز و از راه دور مدیریت نکنید و دستور ندهید ومانند اربابی که در ملک خود نیست فقط در انتهای کار حاضر نشوید که ببینید آیا همه به وظایف شان عمل کرده اند یا نه.بلکه همراه با کارمندان تان کار کنید و همزمان آنها را هدایت و مدیریت نمایید.این عقیده را کنار بگذارید که فقط بر زیردستان ریاست کنید .

مدیریت یعنی راهنمایی

گاهی باید از نزدیک مدیریت کرد و گاهی هم بینشی مدبرانه و جامع داشت.بعبارتی دیگر مدیران وقتی هم بازیکن هستند و هم مربی , بهترینند.

بهترین ها را استخدام کنید و سپس امور را به آنها بسپارید

هر سازمانی می خواهد بهترین افراد را داشته باشد اما نتاسفانه بعضی از مدیران از اینکه افراد با استعداد و باهوش را به کار بگیرند احساس ناراحتی و ناامنی می کنند و فکر میکنند این افراد تهدیدی برای شان هستند بنابراین سعی میکنند جلوی ترقی آنها را بگیرند.بعضی از مدیران هم با عملکردهای متفاوت افرادشان مبارزه می کنند. هردوی این موارد می تواند باعث شود هرگونه جاه طلبی و بلند همتی اطرافیان شان را سرکوب کنند و تبدیل به مدیران پارانوئید شوند.
اگر می خواهید کارمندان تان بهترین باشند آنها را با مسئولیت های شان رها کنید و فرصت دهید تا آزادانه پر وبال بگشایند ,موانع را بردارید ,متفاوت فکر کرده و چیزهای جدید را امتحان کنید.ممکن است بعضی از کارمندان تان شیوه ای متفاوت باشما داشته باشند , تا زمانی که کارشان را درست انجام مید هند , به متفاوت بودن روش شان اهمیت ندهید.
یک ضرب المثل قدیمی است که می گوید : "به کسی آنقدر طناب ندهید که مبادا ناخواسته خودش را با آن دار بزند. " اما اگر افراد درست را استخدام کنید این جمله چندان مصداق ندارد.اگر افراد تان را درست راهنمایی کنید و دستورالعمل های لازم را بدهید و آن وقت از سر راه شان کنار بروید ,از دیدن ابتکارات و نوآوری های شان شگفت زده خواهید شد.

با کناره گرفتن از کارهای غیرضروری ,بیشترین کارها را انجام دهید

بیشنر سازمان ها حرکت سریعی دارند و نسبت به نیروی کاری که در اختیار دارند امور بیشتری برای رسیدگی وجود دارد.بنابراین به راحتی می توانید شما هم در بسیاری از کارها کمک کنید و بخش کوچکی از امور مختلف را به عهده بگیرید اما هرگز کاری را به اتمام نرسانید.
وقت گذاشتن برای کمک به سایر قسمت ها به این معنی نیست که شما سرتان شلوغ نیست واز بسیاری از مسئولیت ها و کارهایی
که باید انجام می دادید گذشته اید.احتمالا کس دیگری هم میتواند به آنها رسیدگی کند و شاید بعضی ازآنها اصلا ضروری نبوده
باشند.به گفته پیتر دراکر : "کارهای درجه اول را اول انجام دهید و کارهای درجه دوم را اصلا انجام ندهید. "
یکی از جالب ترین تمرین هایی که می تواند در این راه به شما کمک کند این است که به هفته گذشته نگاه کنید و ببینید چه ابتکاراتی
داشته اید یا چه برنامه خاص یا معامله ای را پیش برده اید.با وجود اینکه مالکیت ,یک اصل مهم بوده و توانایی مدیر برای کسب موقعیت و جایگاه ممتاز , همیشه تحسین برانگیز است اما گاهی بی توجی و نداشتن حساسیت به بعضی از کارها , مهمتراز هرچیز دیگری است.

تفاوت میان مدیریت و رهبری

شما مجبور نیستید در هر جلسه ای حضور داشته باشید یا هر سند و مدرکی را شخصا بررسی کنید و یا همه تصمیمات را خودتان بگیرید.همان طور که استخدام افراد درست و سپردن امور به آنها پسندیده است , بعنوان یک مدیر خواهید فهمید که می توانید با کناره گرفتن از بسیاری قسمتها , بیشترین کارها را انجام دهید.بهترین مدیران , مرز میان مدیریت و رهبری را می شناسند.هرچند هردو مهم هستند اما رهبری که مدیریت می کند اصلا رهبر نیست.کارمندان نیاز به راهنمایی , بینش و سرپرستی و ساماندهی مدبرانه دارند.شما بعنوان یک مدیر ,روی مهمترین چیزها متمرکز شوید و سایرامور را به حال خود بگذارید.

منبع