تناسب نسبي اندام نيز ، عمر را طولاني مي كند

[Mina_Mehr]

تناسب نسبي اندام نيز ، عمر را طولاني مي كند
تهران / واحد مرکزي خبر/ علمي 88/6/2
بررسي ها نشان مي دهد كساني كه به طور نسبي ، وزن خود را كنترل مي كنند نيز بيشتر از كساني كه توجهي به افزايش وزنشان ندارند ، عمر مي كنند.
به گزارش خبرگزاري رويترز ، محققان علوم پزشكي مي گويند بررسي آنان بر روي بيش از چهار هزار و چهارصد امريكايي بزرگسال نشان مي دهد بيست درصد آنها كمترين ميزان ورزش را انجام مي دهند و ميزان مرگ و مير آنان دو برابر كساني است كه حد اقل ميزان تناسب اندام را دارند.
چاقي مي تواند يک علت و يا ترکيبي از چند علت داشته باشد:
ـ استعداد ژنتيکي
ـ ورزش کم و داشتن تحرک کم
ـ بيماري هايي که خود سبب چاقي مي شوند (همچون کم کاري تيروئيد)
ـ ناهنجاري هاي خوردن (از جمله پرخوري)
ـ فشارهاي ذهني
اگر چه توضيح دقيقي براي شيوع اخير چاقي وجود ندارد، استفاده از نظريه ي تکاملي براي درک اين چاقي شايع مفيد به نظر مي رسد.
در جوامع بي تحرک امروزي، دقيقاً عکس اين مطلب به چشم مي خورد. امروزه به دليل وفور نعمت، افراد مقادير زيادي غذاهاي پرانرژي در دسترس دارند که بخورند، در حالي که به نسبت غذايي که مي خورند بسيار کم فعاليت مي کنند.
اگر چه بسياري افراد استعداد چاقي دارند، تنها به دليل کاهش فعاليت فيزيکي و داشتن رژيم هاي غذايي پرکالري که در جوامع امروزي به چشم مي خورد است که چاقي همه گير شده است.
به علاوه ناهنجاري هاي خوردن هم مي تواند منجر به چاقي شود.
يکي از مهمترين اين ناهنجاري ها پر خوري است که همان طور که از نامش پيداست، فرد مبتلا به اين ناهنجاري، بسيار تمايل به خوردن غذا دارد. يکي از دلايل اين نوع خوردن بيش از حد اين است که فرد مبتلا با خوردن غذا سعي در کاهش نگراني هاي خود دارد.
برخي تحقيقات نشان مي دهد که چاقي در انسان ممکن است به دليل عفونت هاي مختلف هم حادث شود.
حاملان ad-36 و ad-37 که حامل ويروس آدنو ويروس هستند، به عنوان عاملي براي چاق کردن حيوانات و همچنين محرک بافت چربي در انسان شناخته شده اند.
البته هنوز شواهد کاملي وجود ندارد که نشان دهد حضور اين ويروس در بدن خطر ابتلا به چاقي را افزايش مي دهد.
اگرچه بيشتر اوقات دليل چاقي هر فرد مشخص است، اما درک اين نکته که چرا وزن متوسط يک جامعه معين، اخيراً افزايش يافته است بسيار مشکل است.
هر چند عوامل ارثي دليل اصلي چاقي محسوب مي شوند، اما اين عوامل نمي توانند در مورد اين که چرا يک ملت بيش از ملت ديگر گرفتار چاقي مي شوند توضيحي ارائه نمايند.
بروز پديده چاقي مخصوصاً در ايالات متحده آمريکا بسيار شايع شده است. در سال هاي بعد از جنگ جهاني دوم تا سال 1960م، متوسط وزن افراد افزايش يافت، اما باز هم افراد بسيار کمي مبتلا به چاقي بودند.
در سال 1960، تمام مردم ايالات متحده آمريکا خوب غذا مي خوردند و کسي گرفتار کم غذايي نبود، اما کسي هم اضافه وزن نداشت.
در دو سه دهه پس از سال1980م، ابتلا به چاقي بسيار افزايش يافت، به طوري که امروزه عموم مردم نگران سلامتي افراد جامعه هستند.
تحقيقات نشان مي دهد که سالانه 400.000 نفر به دليل پيروي از رژيم هاي غذايي غلط و فاقد مواد مغذي و همچنين به دليل ورزش کم و نداشتن تحرک کافي جان خود را از دست مي دهند.
پس از آمريکا، کانادا و پس از آن مردمان قاره اروپا بيشترين ميزان چاقي را دارند. در کشورهاي مصر و مکزيک هم اخيراً ابتلا به چاقي بسيار در حال افزايش است.
يکي از مهمترين دلاليل اجتماعي چاقي، کار کردن هر دوي والدين در بيرون از منزل به منظور تأمين هزينه هاي زندگي مي باشد.
در اين صورت، ديگر نه پدر و نه مادر در خانه نيستند که بتوانند به امور خانه رسيدگي نموده و مثلاً غذا تهيه کنند.
به همين دليل انواع غذاهاي آماده و همچنين تعداد رستوران ها بسيار افزايش يافته است.