چرا بعضیا عصبانی ترند؟

[zoh_reh]

چرا بعضیا عصبانی ترند؟

طبق نظر دكتر دفن باچر ، بعضی از مردم واقعاً نسبت به دیگران بی پرواترند . آنها نسبت به عامه مردم زودتر عصبانی می شوند و عصبانیتشان هم شدید تر است. همچنین افرادی وجود دارند كه عصبانیت خود را به روش های غیرعادی كه موجب جلب توجه دیگران شود نشان نمی دهند، اما بسیار تحریك پذیر و كج خلق اند. افرادی كه به آسانی عصبانی می شوند ممكن است دشنام دهند ، اشیاء را پرت كنند ، قهر كنند و انزوای اجتماعی را انتخاب نمایند یا این كه دچار بیماری جسمی شوند افرادی كه معمولاً زود عصبانی می شوند سطح تحمل ناكامی درآنان پایین است، یعنی دوست ندارند كه هیچ موضوعی آنها را ناراحت یا آزرده خاطر سازد.

تا وقتی که نپذیریم جهان بی عیب و نقص نیست ، نسبت به همه چیز و همه کس خشمگین می شویم. اینکه خشمگین بشویم یا نشویم می تواند یک تصمیم باشد که می توانیم آن را آگاهانه یا ناآگاهانه یاد بگیریم،


آنها آن قدر عصبانی اند كه هنگام راه رفتن تعادل ندارند و آن قدر آتشین مزاج اند كه اگر موقعیت بر وفق مرادشان نباشد به خاطر كوچك ترین اشتباهی ، دیگران را شدیداً تنبیه می كنند. یكی از علل عصبانیت ، عوامل ارثی و مسائل فیزیولوژیكی است . گرچه شواهد علمی كافی برای اثبات این موضوع وجود ندارد، ولی مردها عصبانی ترند. بعضی از بررسی ها نشان داده اند كه بعضی از كودكان از هنگام تولد تحریك پذیر، زود رنج و كج خلق اند و این علائم از اولین روزهای بعد از تولد قابل مشاهده است .

علل دیگر ممكن است اجتماعی – فرهنگی باشند. عصبانیت غالباً به عنوان یك رفتار منفی تلقی می شود، زیرا یاد گرفته ایم كه اضطراب ، افسردگی ، ترس و دیگر هیجاناتمان را بیان كنیم ، اما عصبانیت را مخفی كنیم . در حقیقت ما یاد نگرفته ایم كه چگونه آن را كنترل كنیم یا آن را در مسیر مناسبی هدایت نماییم. بعضی از پژوهش ها زمینه خانوادگی را در این مورد مؤثر می دانند. برای نمونه ، افرادی كه به آسانی عصبانی می شوند متعلق به خانواده های آشفته ، از هم گسیخته و خانواده های فاقد مهارت های ارتباطی و هیجانی اند، كه معمولاً باید به عوامل بالا ، فقر اقتصادی و فقر فرهنگی را نیز افزود.

آیا خوب است اجازه دهیم تا افراد ، طغیانگر شوند؟

این موضوع خطرناك است . بعضی از مردم این نظریه را به عنوان عاملی برای آسیب رساندن به دیگران می دانند . زیرا مجاز شمردن حمله هنگام عصبانیت باعث گستر ش عصبانیت و پرخاشگری می شود و هیچ كمكی به بهبود وضعیت نسبت به شخصی كه از دست او عصبانی هستیم نمی كند. بهتر است ابتدا عواملی را كه باعث شروع عصبانیت شده اند، پیدا كنید و سپس راهبردهای كاهش عصبانیت را توسعه دهید. ما در این مبحث به صورت مختصر راه هایی را برای شما ذکر می کنیم.


در لحظه ای که خشم از بین می رود، و آرام می شوید، زمانی را به آرامی بنشینید و به آن چیزی که اتفاق افتاد فکر کنید.



بپذیرد که زندگی همیشه منصفانه نیست. تا وقتی که نپذیریم جهان بی عیب و نقص نیست ، نسبت به همه چیز و همه کس خشمگین می شویم. اینکه خشمگین بشویم یا نشویم می تواند یک تصمیم باشد که می توانیم آن را آگاهانه یا ناآگاهانه یاد بگیریم، ما می توانیم به اینکه گاهی جهان غیرمنصفانه است ، خو بگیریم.

خودگویی ها. (روشی که فکر می کنیم و با خود صحبت می کنیم) می تواند به صورت ارادی و مستقیم در چگونگی احساس ما تاثیر بگذارد. این خودگویی ها تاثیر مستقیمی بر علائم فیزیولوژیکی و روند تصمیم گیری و مهار و کنترل خشم دارند. به عنوان نمونه، چرا باید چیزی را که من می خواهم او هم بخواهد. سعی کن قبل از هر کاری آرام باشی و خشمت را با نفس بیرون بده. جملات مثبتی است که می تواند به جای جملاتی مثل " منصفانه نیست، انتقام می گیرم و ... خشم شما را کاهش دهد.


حل مسئله . در لحظه ای که خشم از بین می رود، و آرام می شوید، زمانی را به آرامی بنشینید و به آن چیزی که اتفاق افتاد فکر کنید. چه درس هایی می توانید از آن بگیرید و در آینده به کار ببرید؟ این بررسی باید تا حد امکان با فاصله زمانی بسیار کمی از موقعیتی که موجب خشم ما شده است، صورت گیرد.

تبیان