فرا رسیدن تاسوعای حسینی تسلیت باد

[روابط عمومی سایت]

اَلسّلامُ عَلَيكَ يا اَبا عَبدِ اللهِ الحُسَين وَ عَلى عَليِ بنِ الحُسَين وَ عَلى اَولادِ الحُسَين وَ عَلى اَصحابِ الحُسَين

صاحبدلان و همراهان دل آگاه انجمن علمی نخبگان جوان ، سلام

ایمان و وفا سایه ی بالای تو بود
ایثار علی (ع)نقش به سیمای تو بود
گر لب نزدی به اب دریا عباس(ع)
دریای ادب میان لبهای تو بود



عباس، یک اسم نیست؛ حقیقتی است که خورشید را به چشمه می برد.
مشکی به دوش دور شد از التهاب شط، اما، تصویر این زلالی بی پایان تا دامن ابد در جویبار زمزمه تاریخ تکرار می شود.
آن مشک آب اگر به لب ها می رسید، تاریخ چه می کرد بی عشق؟
سزاوارترین کسی که باید بر او گریست، جوانی است که در کربلا حسین(ع) را گریان کرد.


چشمانت، غریب ترین ستارگانند که دردهای نهفته زمین را می فهمند و شب های متوحش را کنار می زنند. ماه، درخشش پیشانی توست و ابرها وقتی می بارند، تصویر مشک تیر خورده تواند. مادرت، سپید بخت ترین کسی است که قبله را با قامت بلند تو آراست؛ با دست هایت که شاخه های طوبایند و بهشت را به همسایگی شریعه آوردند.
و فرات، مات مانده است از انعکاس تو در هرم تشنگی. سقا، اسم کوچک توست که هر روز مرور می شود؛ با لیوان های آب که به اجابت لب های تشنه می روند.
ذهن تاریخ هنوز از عاشقانه هایت متراکم است.
هنوز پرچم تیرباران شده ات در کائنات، برافراشته می وزد.
و مشکت پر از احساس شکوهمندی است که تاسوعا را متبرک کرده است.
تو آب را به مقصدی که باید رساندی و حق برادری را به جا آوردی.



حضرت عباس(ع) به گونه ماه نامت زبانزد آسمان ها بود و پیمان برادریت
با جبل نورچون آیه های جهادمحکم.....


تو آن راز رشیدی که روزی فرات بر لبت آورد و ساعتی بعد
در باران متواتر پولاد بریده بریده افشا شدی و باد تو را با مشام خیمه گاه در میان نهاد
و انتظار در بهت کودکانه حرم طولانی شد تو آن راز رشیدی که روزی
فرات بر لبت آورد و کنار درک تو کوه از کمر شکست.

فرا رسیدن تاسوعای حسینی و شهادت ماه بنی هاشم حضرت ابالفضل العباس علیه السلام
بر شما کاربران سایت علمی نخبگان جوان و عاشقان و شیفتگان آن حضرت تسلیت باد

[sayeh khaterat]

دانی که چرا چوب شود قسمتش آتش؟!
بی حرمتیش از لب و دندان حسین است
دانی که چرا آب فرات است گل آلود؟!
شرمندگی اش از لب عطشان حسین است
دانی که چرا خانه حق گشته سیه پوش؟!
زیرا که خدا نیز عزادار حسین است
با عرض تسلیت تاسوعا و عاشورای حسینی
التماس دعا

[محمد حسین بابایی فرد]

ب نامت

با سلام خدمت دوستان گرامی با توجه به این که ما تو ماه محرم هستیم و امروز هم روز تاسوعاست فکر کردم بهتر باشه یه سری جملات رو بنویسم دوستان تا حالا این جمله رو شنیدید اول نماز حسین بعد عزای حسین ؟ در هر حال ما مسلمان و شیعه هستیم اما خدایی میگم چند نفرمون شناخت داریم نسبت به اسوه ی از خود گذشتگی ؟ چقد برا کسی که جونش رو گذاشت تا بفهمیم چطور باید زندگی کنیم ارزش قائلیم ؟ الان یه سری کارهای اشتباه رو که میبینم واقعا دلم میگیره که چرا انقدر بعضیا حالیشون نیست طرف میاد یه علم 150 کیلویی رو بلند میکنه حسین از تو اینو میخواد؟ ببینید اگر نظر من رو بخوایید میگم بالاتر از هر چیزی انسایت ماست بزارید یه مثال بزنم که بارها تو جاهای مختلف گفتم منی که شیعه هستم اگر یه آشغال رو زمین ببینم و یه سطل زباله چند متر اونور تر چی کار میکنم ؟ اگر کسی هستی که بر میداریش و میندازی تو سطل زباله خوب دمت گرم ولی چند نفرمون اینطور هستیم ؟ کسی که مسیحی هست از کدوم زاویه به ما نگاه کنه تا حسینی بودن ما رو ببینه یا بهتر بگم چطور حسین رو اونطور که هست به بقیه نشونش بدیم با گریه هامون ؟ باتبلامون؟ با چنگامون؟ با حرفامون؟ نه با رفتارمون . . .حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود جون هرکی که دوست دارید اگر نمیتونید نمازتون رو بخونید روزتون رو بگیرید یا احکام دیگتون رو انجام بدید حداقل انسانیت خودتون رو داشته باشید اگر دین نداری آزاده باش و اما این که الان نه حسین وضعش بده نه زینب نه بقیه که بخواییم به خاطرشون گریه کنیم الان برا امام زمانت گریه کن . . .

از ماموریت که برگشت خوشحال بود!
پرسید:فرمانده گمراه کردن اینها چه فایده ای دارد؟
ابلیس جواب داد:امام اینها که بیاید عمر ما تمام میشود،اینها را که غافل کنیم امامشان دیرتر می آید .
پرسید این هفته پرونده ها چطور بود؟
ابلیس گفت: مگر صدای گریه امامشان را نمیشنوی . . .


پروردگارا تعجیل فرما در فرجش . . .

[م.محسن]

شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست…

با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد
در خود تماممرثیه ها را مرور کرد

ذهنش ز روضه ها ی مجسم عبور کرد
شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد

احساس کرد از همه عالم جدا شده است
در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است

در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت
وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت

وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت
مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت

باز این چه شورش است که در جان واژه ها ست
شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست

بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت
دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت

یک بیت بعد ، واژه ی لب تشنه را گذاشت
تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت

حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
دارد غروب فرشچیان گریه می کند

با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید
بر روی خاک و خون بدنی را رها کشید

او را چنان فنای خدا بی ریا کشید
حتی براش جای کفن بوریا کشید

در خون کشید قافیه ها را ، حروف را
از بس که گریه کرد تمام لهوف را

اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت
بالا گرفت کار و سپس آسمان گداخت

این بند را جدای همه روی نیزه ساخت
"خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت

بر اوج نیزه گرم طلوعی دوباره بود"
اوکهکشان روشن هفده ستاره بود


خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن ...
پیشانی اش پر از عرق سرد و بعد از آن ...

خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن ...
شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن ...

در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ‌کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس...

سيد حميدرضا برقعي

[محمد حسین بابایی فرد]

عشق است حسـ ی ـن

[تووت فرنگی]

التماس دعا.

[م.محسن]

با خودش می برد این قافله راسر به کجاها
و به دنبال خودش این همه لشکر به کجاها

کوفه و شام و حلب یکسره تسخیر نگاهش
دارد از نیزه اشارات مکرر به کجاها

سوره کهف گل انداخته این بار و زمین را
می برد غمزه ی قرآنی دیگر به کجاها

بر سر نیزه تجلی سر کیست خدایا؟!
پر زد از بام افق نیز فراتر به کجاها

بین خون گریه، پیام آور خورشید صدا زد
می روی با جرس شوق برادر! به کجا ها

شب گرگ است و شقاوت شب سیلی به شقایق
تو گل انداخته ای در شب خنجر به کجا ها

از کران تا به کران می شنوم موج صدایت
کشتی سبز نجاتت زده لنگر به کجا ها

چه زبون است یزید و چه حقیر ابن زیادش
شهر را می کشد این خطبه ی محشر به کجا ها

جشن خصم تو پیاپی به عزا شد بدل آنجا
تا که انداخت نگاه تو به کاخش گسل آنجا

محمد حسین انصاری نژاد

[ppm]

به دریا پانهاد وتشنه لب بیرون شد ازدریا

مروت بین جوانمردی نگر غیرت تماشا کن