سرقت علمی چیست + انواع آن و راهکار های مقابله

[Almas Parsi]

سرقت علمی چیست و انواع آن کدام است

Plagiarismبرگرفته از واژه لاتینی Plagiarius و به معنی سرقت می باشد و عبارت است از استفاده از جملات، عبارات، افکار و عقاید دیگران در متن و منسوب نمودن آن به خود.

تعریف دیگری نیز از Plagiarism موجود است که عبارتست از به کار بردن 7 تا 10 کلمه مشابه از نوشته های دیگران بدون ذکر نامی از آنها. "برای درک بهتر این مفهوم باید توجه داشت که تمام دانسته های فعلی ما بر دانسته های پیشین استوار است. وقتی مطلبی را می خوانیم، در واقع در حال استفاده کردن از دانسته های دیگران هستیم و بر اساس آن، دیدگاه ما شکل می گیرد.

اما هنگامی که قصد داریم افکار خود را بر روی کاغذ پیاده کنیم، باید بین آنچه از دیگران قرض گرفته ایم با آنچه که از تفکرات ما حاصل شده است تفاوت قائل شویم.

این نیت، با ارجاع دادن مطالب به منابع مورد استفاده صورت عملی به خود می گیرد. در غیر اینصورت، سرقت علمی اتفاق افتاده است.

تاریخچه Plagiarism


Plagiarism تنها مسئله ای مربوط به روزگار ما نیست و قدمتی کهن دارد؛ نخستین اتهام و محاکمه قضایی مربوط به Plagiarism در زمان امپراتوری روم رخ داد؛ زمانی که اشعار یک شاعر رومی توسط فرد دیگری و بدون ذکر نام وی بیان می شد.

نخستین طبقه بندی انواع Plagiarism در قرن دهم هجری و توسط شاعری ایرانی به نام حسین واعظ کاشفی مطرح گردیده است. وی در کتابش Plagiarism را بر 4 نوع تقسیم کرده است که کمابیش همچنان شبیه به تقسیم بندی های امروزی می باشد.

اهمیت توجه به Plagiarism در ایران


ایران در سالهای اخیر بیشترین شتاب علمی را در میان کشور های جهان داشته است.
این تحول مایه افتخار ما در سطح جهان بوده است. این مسئله بطور طبیعی توجه ویژه جهانیان را به کشور مان و نتایج کار پژوهشگران ایرانی در پی دارد.

توجه ویژه به رشد متوازن کیفیت و صحت تولیدات علمی ایران در کنار رشد کمیت، ضمن ارائه تصویری بهتر از کشورمان در سطح بین المللی عامل اعتبار تک تک پژوهشگران ایرانی در مجامع بین المللی و البته داخلی خواهد بود.

از سوی دیگر تولیدات علمی کشورمان و هر یک از پژوهشگران می تواند توجه انجمنها و سازمانهای بین المللی مبارزه با Plagiarism را به ایران معطوف نماید.

بی تردید Plagiarism به مثابه سرقت بوده و در کلیه جوامع یک عمل غیر اخلاقی و غیرعلمی به شمار می آید.

بنابراین آشنایی با مصادیق Plagiarism و راهکارهای اجتناب از آن باعث حفظ و افزایش اعتبار هر پژوهشگر و در نتیجه ارتقای جایگاه و اعتبار علمی ایران خواهد شد.


"ما ز بالاییم و بالا میرویم ما ز دریاییم و دریا میرویم"




انواع Plagiarism
Plagiarism مشتمل بر چهار نوع است:

1- نقل قول مستقیم یا Direct Quotes

2- بیان افکار منحصر به فرد دیگران یا Unique ideas

3- پارافریزینگ بدون بیان منبع

4- Self-plagiarism

1- نقل قول مستقیم یا Direct Quotes

نقل قول مستقيم عبارتست از بیان مطلبی از دیگری و منتسب نمودن آن به خود بدون استفاده از علامت گیومه جهت نقل قول. در این صورت حتی اگر در بخش منابع، نام اثر سرقت شده ذکر گردد، باز هم نویسنده اقدام به Plagiarism نموده است.


راهکار: برای اجتناب از این امر باید نویسنده، کل متن را در گیومه قرار داده و در انتها نیز در بخش منابع به آن اشاره کند.

2- بیان افکار منحصر به فرد دیگران یا Unique ideas


بازگویی ایده های علمی و منحصر به فرد دیگران در قالب جملات خود، Plagiarism خواهد بود.



راهکار: برای اجتناب از این امر لازم است تا نویسنده منبع این ایده را شرح داده و در بخش منابع به آن اشاره کند.

3- پارافریزینگ بدون بیان منبع

بازگویی یا بازنویسی با تغییر یک یا چند کلمه و در نهایت استفاده از ساختار کلی متن اولیه بدون ذکر منبع آن، Plagiarism خواهد بود. به بیان دیگر "چنانچه ایده فرد دیگری را در قالب کلمات و عبارات خود به کار برید، اصطلاحا پارافریزینگ رخ داده است" ؛ و چنانچه منابع این مطالب ذکر نگردد، اصطلاحاPlagiarism رخ داده است.

​

راهکار: برای اجتناب از این امر، لازم است تا ضمن استفاده از متن مبدا و انجام تغییرات کافی، به متن مبدا در بخش منابع حتما اشاره نماییم.
4- Self-plagiarism

Self-Plagiarism عبارتست از استفاده مجدد، بارز، یکسان و یا مشابه از یکی از آثار قبلی خود در مقاله های جدید بدون اشاره به آن در بخش منابع با قصد چاپ مقالات بیشتر.

در حیطه اصطلاحات دانشگاهی، Self-Plagiarism عبارتست از بیان بخش یا تمام مطالب مقاله پیشین یک نویسنده توسط خودش در مقاله ای جدید، بدون اشاره بدان در بخش منابع. تشخیص Self-Plagiarism دشوار تر از تشخیص Plagiarism می باشد، چرا که جزو موارد غیر اخلاقی در زمینه نگارش علمی نمی باشد. با این حال برخی از نهادهای بین المللی همچون ACM این عمل را یک عمل خلاف اخلاق در پژوهش می دانند.

با این حال با توجه به رشد و توسعه نرم افزارهای مقابله با Plagiarism و بررسی ها و گزارشها و اتهام های گذشته نگر آنها، لازم است تا از آن اجتناب ورزید.


راهکار : نخست اینکه در بخش مقدمه اشاره كنيد که مطالعه فوق در ادامه مطالعه قبلی انجام گرفته است؛ دوم آنکه کارهای پیشین خود را که به طور مستقیم یا غیر مستقیم به آنها اشاره کرده اید، حتما در بخش مراجع ذکر بفرمایید.

راهکار های مقابله با Plagiarism:

اصل اول :

همیشه به خاطر داشته باشید plagiarism
به طور جدی اعتبار علمی و آینده شغلی شما را به خطر می اندازد .
بنابر این باید همیشه از آن برحذر باشید .

اصل دوم :
بر توانایی های خود در حوزه زبان انگلیسی بیافزایید .

اصل سوم :
با اصول نگارش علمی به طور کامل آشنا شوید .
این اصول نتها بر توانایی های علمی شما خواهند افزود ،
بلکه شما را با نحوه صحیح مرجع نگاری صحیح آشنا خواهند کرد .
به یاد داشته باشید در پزشکی بیشتر از سبک ونکور (منطبق بر دستور العمل ICMJE یا الزامات واحد )
و هاروارد استفاده میشود .


اصل چهارم :

منابع مطالبی را که قصد دارید از آنها استفاده کنید ، پیشاپیش یاد داشت نمایید .
این اقدام در آینده وقت شما را حفظ خواهد کرد .
استفاده از نرم افزارهای مرجع نگاری Reference Manager یا EndNote نیز سودمند است .

اصل پنجم :

وب سایتها منابع قابل اعتمادی نیستند .
بهتر است از کتابخانه های اینترنتی مجلات معتبر و کتب مرجع استفاده نمایید .


اصل ششم :

پیش از ارسال مقاله خود آن را با نرم افرار های تشخیص Plagiarism چک نموده
و حتما موارد مشکوک را تصحیح نمایید .



اصل هفتم :


از قوانین و عواقب Plagiarismآگاه و مطلع باشید .


اصل هشتم :

در صورتیکه شما یکی از اعضای هیئت علمی هستید ، با دانشجویان و رزیدنت های خود
مرحله به مرحله تا پایان نگارش مقاله ، بویژه در تجربه های نخست همراهی نمایید .




سایت علمی نخبگان جوان

[pedram91]

متاسفانه سرقت علمی تو کشور ما خیلی زیاد شده