20 شهریور " روز گرگان " گرامی باد

[نارون1]

گرگان نام شهر و شهرستان و نيز نام سرزمينی باستانی در جنوب شرقی دريای خزر است. در زبان باستانی آن را گورگان و ورکان و در زبان يونانی هيرکان يا هيرکانيا و در زبان عربی جرجان می‌گفتند.

شهر و شهرستانی که امروز گرگان خوانده می‌شود تا سال 1316 شمسی موسوم به استرآباد بود، و کل منطقه گرگان قديم، در تقسيمات کشوری امروز، استان گلستان نام دارد. کاوش های باستان‌ شناسی پيشينه تمدن اين منطقه را 5 تا 6 هزار سال اعلام کرده‌اند.

با اين تمدن کهن، تاريخی پرفراز و نشيب، آثار و بقايای باستانی فراوان و با دانشمندانی نامدار و اقوامی مقتدر و نجيب، گرگان جايگاهی رفيع و سهمی ارزشمند در تاريخ و تمدن باشکوه ايران دارد. اين منطقه بالغ بر 20 هزار کيلومترمربع وسعت و نزديک به يک ميليون و 700 هزار نفر جمعيت دارد. شهر گرگان در حال حاضر (با احتساب جمعيت روستاهايی که به شهر پيوسته‌اند)، قريب 270 هزار نفر جمعيت و حدود 60 کيلومترمربع وسعت دارد.


بافت قديم گرگان متشکل از پنج دروازه بوده است که اين دروازه ها (نحل تقاطع راههای مختلف بوده اند) می توانند علل و شيوه رشد شهر را نشان دهند، پنج دروازه شهر عبارت بودند از دروازه شرقی بطرف بسطام و خراسان، دروازه فوجرد يا سبزه مشهد که به طرف گرگان قديم می رفته است، دروازه جنوبی بنام چهل دختران که بطرف کوهستان می رفته و دروازه مازندران و دروازه دنکوان که در دروازه پنجم رفت و آمدی صورت نمی گرفته است.


کلمه استر آباد از دو لفظ « استر » و «آباد» تشکیل شده و استر به معنای ستاره و آباد به معنای عمارت است. در زمان زرتشت که ایرانیان ستاره‌ها را مظهر نور مقدس می‌دانسته اند، این شهر را بنا کرده به این نام، نامیدند.همچنین نام این شهر را برگرفته از نام استر همسر یهودی اردشیر درازدست یاخشایارشا می‌دانند.



در زبان پهلوی منطقهٔ گرگان را وُرکان یا یا وهرکانه و در زبان یونانی هیرکانیا می گفتند.گرگان از مهم‌ترین منطقه ‌ها در زمینه پژوهش‌ ها و کاوش‌ های باستان‌شناسی است.



استرآباد در زمان قاجاریه پایگاه طایفه قاجار بود و دارای اهمیت مذهبی بود ودارالمؤمنین لقب گرفت. دراوایل سدهٔ بیستم گرگان دارای شمار زیادی مسجد،آرامگاه مذهبی ومدرسه دینی بود. اهمیت استرآباد از لحاظ مرکزیت سیاسی و دینی باعث شد تا پیش از آغاز سدهٔ بیستم زبان گرگانی در آن به‌طور کل منقرض شده و جای خود را به فارسی بدهد.




گرگان دیاری است {بود} متفاوت در شمال کشور، از جنبه های گوناگون، چه جغرافیایی و چه اجتماعی و چه متفاوت در گویش و سلوک مردمانش.گرگان، سرزمینی است با پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی که دانشمندان و فضلای بسیاری همچون میرداماد و حکیم جرجانی و ... از آن برخاسته اند یا آنکه به جهت رونق علمی اش محل حضور و زندگی بسیاری از دانشمندان نامدار همچون بوعلی سینا و ابوریحان بیرونی و ... بوده است.

اصطخری جغرافیدان معروف قرن چهارم هجری در سال ٣۴۶ نوشته است " گرگان شهری بزرگ است و مردم گرگان مردمی خوش طبع و با مروت باشند. چون از قراء عجم گذشتی هیچ شهری جامع تر از گرگان نیست و از گرگان مردم معروف برخاسته است."

تاکنون روزهای مختلفی به نام شهرهای گوناگون کشورمان نامگذاری شده است. سوم اردیبهشت «روز اصفهان»، 15 اردیبهشت «روز شیراز»، 9 شهریورماه «روز قزوین» و یکم شهریورماه «روز همدان» از این قبیل روزهاست.

«روز گرگان» نیز می تواند هر روزی باشد؛ 20 شهریور یا هر تاریخ دیگری در تقویم ایران اسلامی. آنچه مهم به نظر می رسد، دریافت کامل پیام این روز از سوی افکار عمومی است. بی شک پیام اصلی روز گرگان تلاش و همت برای آبادانی این سرزمین کهن در سایه وحدت و همدلی است.

همه باید یک صدا و یکپارچه در این روز برای همگرایی و هم افزایی بیشتر در میان شهروندان گرگان تلاش کنیم تا نهال وحدت و انسجام در این سرزمین تاریخی رشد کند، به بار بنشیند و پایدار و برقرار بماند تا آیندگان نیز شیرینی این انسجام و همدلی را که شرط مهم توسعه پایدار است، با تمام وجود بچشند.

مهم نیست که شهروندان گرگان چه اصالتی دارند؛ گرگانی و یا سمنانی، مازندرانی، خراسانی، ترکمن و یا سیستانی ساکن گرگان؛ همه گرگانی و اهل گرگان به حساب می آیند و روز گرگان متعلق به همه است.

همه آنانی که دل در گرو این آب و خاک دارند و اعتلای این دیار تاریخی را آرزو و برای تحقق این آرمان تلاش می کنند.اگر حس تعلق خاطر و مسئولیت پذیری برای شهری که در آن زندکی می کنیم، برخاکش قدم می نهیم و از هوایش تنفس می کنیم در میان همه ساکنان یک شهر وجود داشته باشد، آنگاه می توان گفت اهالی آن شهر نه تنها "شهرنشین" که "شهروندان"ی تمام عیار هستند و می توانند مشارکتی موثر و فراگیر برای توسعه شهرشان داشته باشند.

[نارون1]

جاذبه های گردشگری

دیوار دفاعی گرگان

قدمت دیوار گرگان، یکی از طولانی ترین دیوارهای جهان، که به مار سرخ نیز معروف است، بنابر مطالعات هیئت های باستان شناسی به دوران ساسانی می رسد.

به گزارش واحد مرکزی خبر ، این دیوار از آن رو به "مار سرخ" معروف شده که در ساخت هسته مرکزی و قسمت های میانی آن آجرهای سرخ رنگ به کار رفته است.

بدون شک معرفی تاریخ و اهمیت این دیوار به عنوان طولانی ترین دیوارآجری دنیا نیازمند برنامه ریزی است که در همین راستا پیمایش این دیوار دفاعی در هفته موزه ومیراث فرهنگی آغاز شده است و به گفته فریدون فعالی، مدیرکل میراث فرهنگی استان گلستان مراحل دیگر این پیمایش با توجه به درو مزارع گندمزار و دید بیشتر این دیوار، در تابستان انجام می شود.

مطالعات روی دیوار گرگان را هیئتی مرکب از باستان شناسان ایرانی و باستان شناسان دانشگاه های ادینبورگ و دورهام انجام می دهند.

بنابر تحقیقات، باستان شناسان توانسته اند این نکته را اثبات کنند که توان مهندسی ایرانیان برابر یا حتی پیشتر از توان مهندسی امپراتوری روم در ساختن سازه های دفاعی بوده است.

در طول خط سیر دیوار از ارتفاعات شرقی تا گومیشان و کرانه ساحلی بیش از30دژ دفاعی وجود دارد که محل استقرار سربازان بوده است. ابعاد دژها از120در120متر تا240 در300 متر متغییر است. جوی یا کانال انتقال آبی به عمق 5 متر که در سراسر دیوار امتداد داشته، آب را به نقاط مختف آن می رسانده است.

در سال1316، اریک اشمیت خلبانی آمریکایی که با هواپیمای خود از نقاط باستانی ایران عکاسی می کرد، در منطقه گرگان متوجه وجود دیوار قرمز رنگی شد که از سمت دریا به طرف کوه های پیش کمر می رود. عکس برداری های او اسناد مهمی را برای باستان شناسان بعدی برجای گذاشت. در سال1350، محمد یوسف کیانی باستان شناس ایرانی با انجام مطالعاتی طول دیوار را در حدود 175 کیلومتر برآورد کرد.

پیش از آغاز تحقیقات علمی، برخی ساخت این دیوار را به اسکندر مقدونی نسبت می دادند، برخی دیگر آن را متعلق به زمان کوروش هخامنشی یا دوران اشکانی می دانستند. از این دیوار در برخی متون به سد سکندر و سد نوشیروان نیز نام برده شده است.

به گزارش سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی؛ باستان شناسان می گویند در ساخت این دیوار عظیم ده ها میلیون قالب آجر به کار رفته است. آنان شواهدی از تعداد زیادی کوره و کارگاه ساخت آجر در طول دیوار و در فواصل نزدیک به آن یافته اند که نشان دهنده کارگاه صنعتی بسیار بزرگ برای احداث این دیوار است.



طبق برآوردها30هزار سرباز می توانستند در طول دیوار مستقر شوند. باستان شناسان با نمونه برداری و آزمایش خاکسترها و زغال های بر جای مانده در کوره های آجرپزی، نشان دادند که قدمت دیوار به قرن های پنج و ششم میلادی می رسد.

با تخمین قدمت دیوار، اکنون راحت تر می شود به دلیل اصلی ساخته شدن آن پی برد:

پادشاهان ساسانی که با امپراتوری روم شرقی جنگ های مداومی داشتند از سوی شمال نیز با تهدید قوم هون (Hun) و دیگر اقوام شمالی رو به رو بودند. بنابراین دیوار می توانست محل رخنه این اقوام را به داخل ایران در فواصل کوهستان های قفقاز و خط ساحلی دریای مازندران ببندد.

کاوش زیر آب های خلیج گرگان:

پیروز، پادشاه ساسانی در سال های459 تا484میلادی زمانی که با هون های سفید نبرد می کرد مدتی را به طور متناوب در منطقه گرگان گذرانده است بنابراین احتمالا او یا پادشاه ساسانی دیگری (قبل یا بعد از او) برای محفاظت از دشت حاصل خیز گرگان در برابر هون ها، این دیوار را ساخته است.

تحقیقات روی یکی از دژها یا سربازخانه های این دیوار دفاعی نشان می دهد که حداقل تا یک قرن پس از ساخته شدن فعال بوده است و نشانه هایی از حضور سربازان در آن دیده می شود اما بعد از آن به عللی متروک شده است.

از جمله دلایل متروک شدن این تاسیسات دفاعی می تواند نیاز به حضور سربازان بیشتر در نبرد با امپراتوری بیزانس یا مقاومت در برابر حمله اعراب بوده باشد.

در زمان احداث "مار سرخ" سطح آب دریای مازندران پایین تر از سطح کنونی آن بوده بنابراین محتمل است برخی از قسمت های این دیوار دفاعی اکنون زیر آب فرو رفته باشد. کاوش های سال 2007 زیر آب های خلیج گرگان بخش هایی از دیواری به نام دیوار "تمیشه" را آشکار کرد که گمان می رود در نقطه ای به دیوار گرگان متصل می شده است. حدسیاتی نیز در این مورد وجود دارد که بخش های زیر آب دریا، قسمت هایی از پادگانی بزرگ یا حتی بندری ساسانی باشد. گرچه در این زمینه باید تحقیقات بیشتری صورت پذیرد.

دیوار بزرگ گرگان در دوره ساسانی و نزدیک به1700سال پیش به طول200کیلومتر با نام های قزل ائلان، سد اسکندر، سد انوشیروان، سد پیروز و دیوار دفاعی گرگان که طولانی ترین اثر معماری ایران باستان است در مدت90 سال ساخته شد.

امپراتوری ساسانی، زمانی که امپراتوری بیزانس با فشارهای خارجی رو به رو بود و امپراتوری روم غربی نیز رو به زوال می رفت، توانست با گردآوری نیروی انسانی فراوان و به کارگیری توان مهندسی، سازه ای دفاعی را همراه با دژهای متعددی برپا کند که در باختر زمین نیز مشابه آن وجود ندارد.



​


دیوار بزرگ گرگان بعد از دیوار چین به طول شش هزار کیلومتر و سمیز آلمان به طول 548 کیلومتر بزرگ ترین دیوار جهان است.

این اثر، از نظر موقعیت جغرافیایی طبیعی در امتداد ضلع شمالی گرگان رود کشیده شده است و اکنون بقایای آن از دامنه بیلی لوه در غرب پارک ملی گلستان (شرق شهرستان کلاله) آغاز می شود و تا نزدیکی روستای صفاایشان و سواحل قدیمی دریای خزر در بخش گمیشان شهرستان (ترکمن) امتداد دارد.

در سال 1378 دیوار گرگان به ثبت ملی رسید و تاکنون کاوش های متعددی را هیئت مشترک باستان شناسی ایرانی و انگلیسی در دیوار انجام داده اند.

وجود معماری منظم در طول مسیر 200 کیلومتری از جمله ویژگی های مهم دیوار بزرگ گرگان بوده و این دیوار به طور کامل از مصالح آجر و خشت ساخته شده است.

شاخص ترین ویژگی دیوار، نظام مهندسی، شیوه معماری و مدیریت آب در نظام دفاعی آن است که به وسیله کانال های باستانی آب را از طریق رودخانه «گرگان رود» به سمت خندق و کوره های آجرپزی و زمین های پایین دست هدایت می کرده است.




دلیل احداث دیوار دفاعی گرگان


با تخمین قدمت دیوار، راحت‌تر می‌توان به دلیل اصلی ساخته شدن آن پی برد. پادشاهان ساسانی که با امپراطوری روم شرقی جنگ‌های مداومی داشتند، از سوی شمال نیز با تهدید قوم هون و دیگر اقوام شمالی رو به رو بودند.


پیروز، پادشاه ساسانی در سال‌های 459 تا 484 میلادی مدتی را در منطقه گرگان گذرانده است، بنابراین احتمالا او یا پادشاه ساسانی دیگری برای محافظت از دشت گرگان در برابر هون‌ها این دیوار را ساخته است، که این دیوار می‌توانست محل رخنه این اقوام را به داخل ایران در فواصل کوهستان‌های قفقاز و خط ساحلی دریای مازندران ببندد.


کاوش زیر آب‌های خلیج گرگان

در زمان احداث دیوا رگرگان، سطح آب دریای مازندران پایین تر از سطح کنونی آن بوده است. بنابراین محتمل است برخی از قسمت‌های این دیوار اکنون زیر آب فرو رفته باشد.

کاوش‌های سال 2007 میلادی زیر آب های خلیج گرگان بخش هایی از دیواری به نام دیوار «تیشه» را آشکار کرد که گمان می رود در نقطه‌ای به دیوار گرگان متصل می شده است.


حدسیاتی نیز در این مورد وجود دارد که بخش های زیر آب دریا قسمتی از پادگانی بزرگ یا حتی بندری ساسانی باشد.

باستان‌شناسان می‌گویند در ساخت این دیوار عظیم ده‌ها میلیون قالب آجر به کار رفته است. آنان شواهدی از تعداد زیادی کوره و کارگاه ساخت آجر در طول دیوار و در فواصل نزدیک به آن یافته اند که نشان دهنده کارگاه صنعتی بسیار بزرگ برای احداث این دیوار است.


تحقیقات روی یکی از دژها یا سربازخانه‌های این دیوار دفاعی نشان می‌دهد که حداقل تا یک قرن پس از ساخته شدن فعال بوده است و نشانه هایی از حضور سربازان در آن دیده می‌شود اما بعد از آن به عللی متروک شده است.

از جمله دلایل متروک شدن این تاسیسات دفاعی می‌تواند نیاز به حضور سربازان بیشتر در نبرد با امپراتوری بیزانس یا مقاومت در برابر حمله اعراب بوده باشد.




اشیای مشکوفه از کاوش‌های دیوار دفاعی گرگان

ضمن کاوش دیوار دفاعی اشیای گوناگونی مانند سفال، شیشه و فلز به دست آمد که در بین این اشیاء سفال از اهمیت بیشتری برخوردار است.



بررسی سفالینه‌های دیوار


سفالینه دیوار را می‌توان به 3 گروه ذیل تقسیم‌بندی کرد: سفال خاکستری دوره اشکانی، سفال قرمز دوره اشکانی، سفال قرمز دوره ساسانی.

[نارون1]

آبشار باران کوه

آبشار باران کوه یکی دیگر از آبشارهای زیبای استان گلستان است که در ارتفاعات جنگل شصت کلا در 18 کیلومتری جنوب غربی گرگان و در مسیر رودخانه شصت کلا و پارک جنگلی باران کوه واقع شده است.



در میان آبشارهای استان گلستان، آبشار باران کوه یکی از زیبا ترین مکان های استان گلستان است که به علت مسیر طولانی پیاده روی و دسترسی سخت تر همچنان بکر و دست نخورده باقی مانده است.



ریزش مداوم آب به صورت قطرات ریز و درشت شبیه باران از بالای صخره های پوشیده از خزه وجه تسمیه آبشار باران کوه است، این درحالی است که صخره های سبز در این منطقه شبیه چترهای زیبایی هستند که از یک طرف به کوه چسبیده و از سوی دیگر آویزان هستند، آبی که منشا این همه زیبایی در باران کوه است از دل غارها و چشمه ها تامین می شود، غارهای باران کوه کوچک، باریک و دراز بوده و تعداد آن زیاد است.


مسیر آبشار باران کوه تا اولین رودخانه را می شود با اتومبیل طی کرد، هر چند جاده خاکی و ناهموار است اما بهتر است این مسیر را با ماشین طی کنیم، چرا که بعد از رودخانه چیزی در حدود دو و نیم الی سه ساعت پیاده روی دارد. همین پیاده روی طولانی و دور بودن مسیر باعث می شود خیلی ها نتوانند از آبشار باران کوه دیدن کنند.



چنین مکان هایی در هر فصل سال زیبایی خودش را دارد، در زمستان به دلیل این که آب جاری از باران کوه یخ می بندد و تشکیل قندیل می دهد زیبایی مضاعفی دارد و این موقعیت را برای کوهنوردان و گردشگران فراهم می سازد تا از طبیعت زمستانی این منطقه بهره مند گردند.

[نارون1]

پارک جنگلی النگ دره

پارک جنگلی النگ دره گرگان به مساحت ۱۸۵ هکتار و در ۵ کیلومتری جنوب غربی شهر گرگان در مسیر جاده ناهار خوران قرار گرفته است. پارک جنگلی النگ دره در دامنه جنگل های انبوه شمالی با پوشش گیاهی ویژه و وجود رودخانه و چشمه های بسیار دیدنی، چشم انداز طبیعی ویژه ای به آن بخشیده است.

محوطه النگ دره در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۳ با شمارهٔ ثبت ۱۱۲۹۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و به عنوان یکی از ۷ منطقه نمونه گردشگری کشور و همچنین پارک جنگلی شاخص شمال کشور انتخاب و معرفی شده است.


پارک جنگلی النگ دره، با داشتن آب و هوای کوهستانی، دارای تابستان معتدل و زمستان سرد و برفی است. آب و هوای این منطقه حداقل ۱۰ درجه خنک تر از نقاط شهری و پرجمعیت است. مهم ترین انواع درختان این پارک جنگلی را انجیلی و ممرز، توسکا، لرگ، افرا، بلوط، بید، شیردار و خردمندی تشکیل می دهد.


این منطقه در فصل های بهار و تابستان بویژه در روزهای گرم و آفتابی میزبان افراد و خانواده های شهری و روستایی است که از هوای گرم و شرجی شهر گرگان، روستاها و شهرهای اطراف به این منطقه پناه می برند تا ساعاتی را در فضایی مطبوع سپری کنند.

آب مورد نیاز پارک از چشمه افرایی و زیبایی که در اطراف پارک واقع شده تأمین می شود . رودخانه « قلاشی » از قسمت جنوب پارک تا شمال امتداد داشته و تقریباً از وسط آن می گذرد . در نزدیکی این رودخانه ، ۳ چشمه آب با کیفیت بسیار بالا قرار دارد که چشم انداز طبیعی منحصر به فردی ایجاد کرده است.

امکانات موجود در پارک النگ دره شامل برق رسانی ، سرویس های بهداشتی ، جاده آسفالته ، پارک کودک ، زمین ورزش ، ساختمان های نگهبانی ، منطقه کمپینگ و پیک نیک است.

[نارون1]

ارتفاعات هزارپیچ

تپه هزار پیچ یکی از بلندی‌های پیرامون گرگان است که دورنمای زیبایی از شهر گرگان را در پیش چشم گردشگران می گستراند. هزار پیچ در ورودی غرب گرگان واقع و یکی از فرستنده‌های اصلی تلویزیون شهر نیز بر بلندای آن مستقر شده است.

پوشش گیاهی هزارپیچ، بیشتر، درخت و درختچه‌های سرو می‌باشد. شرایط خاص این تپه باعث به وجود آمدن سایت پروازی بر روی قسمت‌هایی از آن شده است که ورزشکاران برای انجام پروازهای سبک با انواع چترو پاراگلایدر از آن بهره می‌برند.

هزار پیچ یا هزار چم از قدیمی‌ترین تفریحگاه‌های این شهر محسوب می‌شود. در سال‌های اخیر درخت‌های این تپه جنگلی قطع شدند اما با درخت‌کاری مجدد، دوباره به تفرجگاه مناسبی برای اهالی و زیستگاه مناسبی برای برخی از گونه‌های جانوری بومی تبدیل شد.

در صورت اعمال روش‌های علمی و تکنیکی می‌توان وضعیت آن را بهبود بخشید. یکی از اقدامات در دست بررسی در این خصوص احداث پارکی به مساحت 10 هکتار در ارتفاعات منطقه هزار پیچ می‌باشد. از ویژگی‌های این تپه مصون ماندن آن از پایین‌ترین دامنه تا مرتفع‌ترین ارتفاعات از هرگونه ساخت و سازهای مسکونی می‌باشد.

سوگله یا سرو گله نام تاریخی این منطقه بوده که در چند دهه گذشته این نام زیبا و تاریخی جای خود را به هزارپیچ داده است. منطقه گردشی سوگله که می توان از آن بعنوان بام گرگان یاد کرد بعد از محور ناهارخوران و النگدره، تنها فرصت باقیمانده برای توسعه پایدار گردشگری و صنعت توریسم در گرگان است. هزار پیچ یکی از ارتفاعات اطراف گرگان است و به دلیل موقعیت خاص و منظره خوبی که از شهر گرگان می دهد مورد توجه مردم و گردشگرانی که وارد شهر می شوند قرار می گیرد .

[نارون1]

کاخ موزه گرگان

کاخ اختصاصی گرگان یا کاخ موزه گرگان و یا کاخ سلطنتی گرگان مربوط به دوره پهلوی اول اول است و در گرگان، پارک شهر واقع شده است. کاخ شهر گرگان که یکی از ۱۲ کاخ خانواده پهلوی در کشور و محل اقامت این خانواده در منطقه بوده است، پس از مرمت به کاخ موزه گرگان تبدیل شده است.

این کاخ موزه اولین موزه شمال، چهارمین موزه تخصصی باستان‌شناسی و بیست و چهارمین موزه کشور محسوب می‌شود.


این اثر در تاریخ ۲۶ آذر ۱۳۳۶ به شمارهٔ ثبت ۱۵۳۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و با مرمت و بازسازی در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۸ افتتاح شده است. کاخ موزه گرگان شامل دو بخش همکف و طبقه بالاست که در طبقه همکف موزه 30 تن از مشاهیر استان گلستان از قرن سوم تا دوره پهلوی معرفی شده‌اند و در طبقه بالا 100 قلم از لوازم و اشیای دوره پهلوی، استراحتگاه خانواده پهلوی به نمایش گذاشته شده‌اند.


در حیاط موزه سنگ قبرهایی از قرن 8 تا 14 قمری به تماشا گذاشته شده است. در سالن باستان‌شناسی آن نیز زوایایی از تاریخ سرزمین باستانی گرگان از 5000 سال پیش تا اواخر دوره قاجاریه به نمایش درآمده است.


ساختمان کاخ در مرکز شهر در خیابانی به همین نام در پارک شهر گرگان قرار دارد. این بنا در دوره پهلوی اول بر روی فنداسیون ساختمانی متعلق به دوره صفوی احداث شده و مساحت آن 250 مترمربع و در دو طبقه و سقف شیروانی می‌باشد.


کاخ موزه گرگان در سال 1343 هـ.ش همزمان با افتتاح پارک شهر، کتابخانه، ایستگاه راه آهن گرگان بطور رسمی افتتاح گردید و در همین زمان این موزه شامل 152 قلم آثار و اشیاء تاریخی و فرهنگی از هزاره پنجم قبل از میلاد تا اوایل دوره اسلامی بود.

[نارون1]

روستا، آبشار و آب گرم زیارت

روستای زیارت در دهستان استرآباد جنوبی در ادامه جاده ناهارخوران به سوی کوهستان‌های جنوب شهر گرگان حدود ۱۰ کیلومتر جلوتر از ناهارخوران قرار دارد. زیارت به علت برخورداری از هوای نسبتاً خشک و خنک بازدیدکنندگان بسیار زیادی دارد.

از اماکن دیدنی این روستا می‌توان به آبشارهای زیبا، چشمه آبگرم، امامزاده و همچنین بافت قدیمی روستا نام برد.

از نکات جالب در مورد این روستا، میانگین عمر بالای مردم آن است که علت آن نیز زندگی طبیعی و استفاده از مواد غذایی جنگلی است.این روستای زیبا که به لحاظ سبک معماری خانه ها و قدمت تاریخی آن جزو 20 روستای برتر گردشگری ایران است و جزو مهمترین روستاهای هدف گردشگری است. اگرچه در سال های اخیر بافت معماری این روستا به شدت آسیب دیده و زیبایی سابق را ندارد.

آبشار زیارت در میان جنگل ناهارخوران و در حاشیه روستای زیارت واقع است. این آبشار در 5 کیلومتری جنوب روستای زیارت و 19 کیلومتری جنوب گرگان و در مسیر یکی از شاخه های فرعی رودخانه خاصه رود زیارت بنام شاخه آبشار قراردارد .

این شاخه رودخانه از طریق دو آبشار مجاور از ارتفاع 15متر به داخل محوطه حوضچه که در محل ریزش ایجاد شده می ریزد، در کلِ محوطه آبشار ذرات پودر مانند آب در هوا معلق است و به دلیل بالا بودن رطوبت نسبی محیط روی تخته سنگ ها نیز پوشیده از خزه و گلسنگ است .محیط پیرامون آبشار به دلیل ریزش آب از ارتفاع زیاد به صورت غباری از قطرات آب در فضا مشاهده می شود .

وجود چنین فضایی اطراف آبشار و صخره های پوشیده شده از خزه می تواند فضای بسیار مناسبی برای گردشگران تفریحی وکوهنوردی فراهم آورد. چشمه آب گرم زیارت در 15 کیلومتری جنوب گرگان و در روستای زیارت و ضلع شرقی رودخانه خاصه رود قرار دارد .

این چشمه در حال حاضر دارای 4 مظهر و محل خروج به فاصله تقریبی 10 تا 20 متر است . اولین مظهر آن زیر تخته سنگی است که روی آن کتیبه کوچکی با ابعاد 15*20 سانتیمتر به خط عربی تاریخ 1035 را نشان می دهد . مظهر دوم این چشمه به فاصله 20 متر در جنوب مظهر اولی قرار دارد .

دو مظهر دیگر هر یک با فواصل 15 و 10 متر از هم قرار دارند . آب چشمه صاف و زلال و فاقد طعم و بو می باشد و خاص است و دارای گرمای ملایم و مطبوع می باشد .

آب گرم زیارت به نظر می رسد تنها آب گرم در استان باشد . در صورت بررسی آب چشمه از لحاظ معدنی می تواند یکی از جاذبه های توریستی بسیار جالب استان باشد . این چشمه در محدوده منطقه حفاظت شده محیط زیست واقع شده است .

[نارون1]

آبشار رنگو

آبشار رنگو در 15 کیلومتری جنوب غربی گرگان واقع گردیده است. محیط پیرامون رودخانه رنگو دارای هوای خنک و لطیف و با درختان سربه فلک کشیده پوشانده شده است. هرچند آبشار رنگو ارتفاع زیادی ندارد ولی به دلیل بستر نیم دایره‌ای که دارای یک محل ریزش اصلی و چندین محل ریزش فرعی با حجم آب به نسبت قابل توجه، منظره‌ای جالب و دیدنی را بوجود آورده است. این مجموعه فاقد امکانات تفرجگاهی برای علاقمندان به طبیعت است.

در ادامه مسیر رودخانه، دره ای به ارتفاع بیش از پنجاه متر نمایان می شود که دو سوی آن درخت های بلند شاخه در شاخه هم انداخته اند. شیب دره در برخی نقاط تا هشتاد درجه نیز می رسد. پس از حدود پنج ساعت پیاده روی، در امتداد این دره و مسیر رودخانه، آبشار رنگو از فراز صخره های عظیمی نمایان می شود که با هیبت سرازیر شده و صدای مهیبش از فاصله ای دور شنیده می شود.

پیش از رسیدن به آبشار رنگو، کمپ رنگو نیز در بین راه قرار دارد. این کمپ برای اقامت طبیعت گردان و کوهنوردان، تعبیه شده است. مسیر دسترسی به آبشار رنگو از دل جنگل های پردرخت و تاریک منطقه می گذرد، مسیری واقعا سخت و گمراه کننده که برای عبور از آن لازم است حتما از یک راهنمای محلی کمک بگیرید. پس از پیمودن 2 کیلومتر از روستای توشن و عبور از مسیری خاکی در میان بوته‌های تمشک و درختان بلند، رودخانه‌ای دیده می‌شود که از چشمه‌های زلال جنگل و ارتفاعات رنگو سرچشمه می‌گیرد.

علاوه بر آبشار اصلی رنگو، در مسیر رودخانه جاری در میان جنگل، آبشارهای کوچک و بزرگ زیبایی ایجاد شده که هر کدام جلوه خاص خود را دارند. در آغاز ورودی جاده جنگلی رنگو، با ویرانه های یک گرمابه قدیمی روبرو می شویم که سالیان سال است متروک افتاده و کمی جلوتر از آن گورستان قدیمی روستا جلب نظر می کند.

منطقه جنگلی رنگو به مناطق ناهارخوران از شرق و شصت کلا از غرب راه دارد.

[نارون1]

جهان نما

اینجا یک جورهایی آخر دنیاست. اگر روزی دلتان خواست جایی بروید که از هر چه سر و صداست دور باشد و اصلا تلویزیون هم آنجا نباشد به دهکده زیبا و ییلاقی جهان نما بروید. دهکده ییلاقی جهان نما بسیار زیبا و بکر است و دور از هر گونه آثار تمدن مانند آب و برق و تلفن و غیره است.




برای رفتن به دهکده جهان نما از مسیر زیر می توانید بروید:



کردکوی به سمت پارک جنگلی کردکوی روستای درازنو و رادکان و حاجی آباد و دهکده ییلاقی جهان نما.

این جاده 70 کیلومتر است که 30 کیلومتر آن خاکی است و بهتر است با ماشین مخصوص بروید.

یک راه دیگر هم از دامغان دارد: دامغان- چشمه علی- دیباج– چمن ساور– حاجی آباد.



تابستان های روستای جهان نما به همان اندازه شلوغ و پر رونق است که زمستان هایش خالی از سکنه می شود!روستایی که با آب و هوای خنک و دلنشینی که دارد، لقب روستای ییلاقی گلستان را گرفته و درست به همین دلیل است که با سرمای استخوان سوز زمستانی اش، جمعیت را در فصل سرما از خود بیرون می راند.

بام جهان نما را باید در 60 کیلومتری جنوب شرقی شهر کردکوی و 85 کیلومتری گرگان دید. جایی درست در دامنه کوه جهان نما که 3هزار و 86 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و این به معنی آن است که قدم زدن در جهان نما، درست مثل قدم زدن در پشت بام گلستان خواهد بود!