اولین چیزی که خدا خلق کرد چه بود؟

[saamaaneh]

محمد بن عطية گويد: مردى از دانشمندان اهل شام به نزد امام باقر عليه السّلام آمده عرض كرد:

اى ابا جعفر آمده‏ ام مسأله‏ اى از شما بپرسم كه مرا درمانده كرده از اينكه كسى را بيابم كه بتواند آن را برايم تفسير و معنى كند، و از سه گروه پرسيده ‏ام و هر يك به نحوى پاسخ مرا داده غير از آنچه گروه ديگر پاسخ داده است؛

امام عليه السّلام فرمود: مسأله تو چيست؟
عرض كرد: پرسشم اين است كه نخستين چيزى را كه خدا آفريد چه بود؟ چون من از يكى پرسيده ‏ام و او گفته است: «قدر» بوده، و ديگرى گفته: «قلم» بود، و سومى گفته «روح» است.

امام باقر عليه السّلام فرمود: اينها (هيچ كدام) چيز درستى نگفته‏ اند و من به تو خبر مي دهم كه همانا خداى تبارك و تعالى بود و جز او چيزى وجود نداشت، و كسى نيز پيش از عزت او نبود (كه عزت خدا مستند باو باشد) و اين است معناى گفتارش: «منزه است پروردگارت پروردگار عزت از آنچه (مشركان) توصيفش كنند»1 و آفريننده پيش از آفريده بود، و اگر نخستين چيزى را كه از خلق خويش آفريد چيزى بود كه از چيز ديگر گرفته بود هرگز دنباله ‏اش قطع نمي شد و با اين وضع پيوسته چيزى با خدا بود و هيچ گاه نمي شد كه خدا مقدم بر آن چيز باشد، ولى خدا بود در وقتى كه چيزى جز او نبود، و نخست آن چيزى را آفريد كه همه چيزها از آن است، و آن آب است كه همه چيزها از آن است، و هر چيز را به آب منسوب ساخت ولى آب را به چيزى نسبت نداد كه بدان منسوب گردد، و باد را نيز از آب آفريد سپس باد را بر آب مسلط كرد و باد شكم آب را شكافت تا اينكه از آب كفى پديد آمد بدان اندازه ‏اى كه مي خواست‏ پديد آيد، پس از آن كف زمينى سفيد و پاك آفريد كه در آن شكاف و سوراخ و بلندى و پستى و درختى نبود، پس از آن، آن را بر هم پيچيد و بر زير آب نهاد، سپس خداوند آتش را از آب آفريد پس آتش دل آب را شكافت تا از آب دودى برخاست بدان اندازه كه خدا مي خواست، و خدا از آن دود آسمانى صاف و پاكيزه خلق فرمود كه نه در آن شكافى بود و نه سوراخى و اين است گفتار او كه فرمايد: «...

آسمان كه خدايش ساخت، و سقف آن را بالا برده و پرداخت، و شبش را تاريك و روزش را برون آوردم»2 فرمود: در آن وقت نه خورشيدى بود نه ماهى و نه اختران و نه ابرى، سپس آن را در هم پيچيد و بر زير زمينش نهاد، آنگاه اين دو آفريده خود را مرتب ساخت و آسمانها را پيش از زمين برافراشت، و اين است گفتارش عز ذكره كه (دنبال آيات فوق) فرمايد: «و زمين را پس از آن گسترش داد» يعنى آن را پهن كرد.

مرد شامى عرض كرد: اى ابا جعفر (پس معناى اين آيه چيست كه) خداى تعالى فرمايد: «آيا ننگرند كسانى كه كافرند كه آسمانها و زمين پيوسته بودند و از هم بازشان كرديم»3
امام باقر عليه السّلام به او فرمود: شايد تو پندارى كه آنها به هم بسته و چسبيده بودند و آنگاه يكى از آنها از ديگرى جدا شد؟
عرض كرد: آرى،
حضرت به او فرمود: از پروردگار خويش آمرزش بخواه زيرا گفتار خداى عز و جل (كه فرمايد): «بهم پيوسته بود» يعنى آسمان بود و باران نمى ‏باريد، و زمين بسته بود و دانه نمي رويانيد، و چون خداى تبارك و تعالى خلق را آفريد و از هر جاندارى در آن جايگير فرمود آسمان با آمدن باران از هم گشوده شد و زمين با روياندن دانه. شامى گفت: گواهى‏ دهم كه براستى تو از فرزندان پيمبرانى و همانا علم و دانش تو از علم و دانش آنها است.

پی نوشت:
1- سوره صافات /آيه ۱۸۰.
2-سوره نازعات/ آيه ۲۷- ۲.
3-سوره انبياء /آيه ۲۹.
4-الروضة من الكافي / ترجمه رسولى محلاتى، ج‏۱، ص135.

منبع

[رضوس]

سلام دست شما درد نکنه
نکته جالب توجه این بحث تطبیقش با دیدگاه علمیه

امام باقر عليه السّلام فرمود: اينها (هيچ كدام) چيز درستى نگفته‏ اند و من به تو خبر مي دهم كه همانا خداى تبارك و تعالى بود و جز او چيزى وجود نداشت، و كسى نيز پيش از عزت او نبود (كه عزت خدا مستند باو باشد) و اين است معناى گفتارش: «منزه است پروردگارت پروردگار عزت از آنچه (مشركان) توصيفش كنند»1 و آفريننده پيش از آفريده بود، و اگر نخستين چيزى را كه از خلق خويش آفريد چيزى بود كه از چيز ديگر گرفته بود هرگز دنباله ‏اش قطع نمي شد و با اين وضع پيوسته چيزى با خدا بود و هيچ گاه نمي شد كه خدا مقدم بر آن چيز باشد، ولى خدا بود در وقتى كه چيزى جز او نبود، و نخست آن چيزى را آفريد كه همه چيزها از آن است، و آن آب است

در دیدگاه علمی در اثر بعضی واکنش ها و رویداد ها حجم عظیم آب روی زمین بوجود اومد و روی زمین دریا ها و اوقیانوس های عظیمی پدید اومد

كه همه چيزها از آن است، و هر چيز را به آب منسوب ساخت ولى آب را به چيزى نسبت نداد كه بدان منسوب گردد، و باد را نيز از آب آفريد

بر اثر اختلاف دما و شرایط جوی و تبخیرات بادها و طوفان های شدید در زمین شکل میگیره و باران های شدید پدید میاد

سپس باد را بر آب مسلط كرد و باد شكم آب را شكافت تا اينكه از آب كفى پديد آمد
نظریه حباب برای پیدایش حیات

بدان اندازه ‏اى كه مي خواست‏ پديد آيد، پس از آن كف زمينى سفيد و پاك آفريد كه در آن شكاف و سوراخ و بلندى و پستى و درختى نبود، پس از آن، آن را بر هم پيچيد و بر زير آب نهاد، سپس خداوند آتش را از آب آفريد پس آتش دل آب را شكافت تا از آب دودى برخاست بدان اندازه كه خدا مي خواست،

آتشفشان و بوجود آمدن زمین از صاف از زیر دریا ها

و خدا از آن دود آسمانى صاف و پاكيزه خلق فرمود كه نه در آن شكافى بود و نه سوراخى و اين است گفتار او كه فرمايد: «...
آسمان كه خدايش ساخت، و سقف آن را بالا برده و پرداخت، و شبش را تاريك و روزش را برون آوردم»2 فرمود: در آن وقت نه خورشيدى بود نه ماهى و نه اختران و نه ابرى، سپس آن را در هم پيچيد و بر زير زمينش نهاد، آنگاه اين دو آفريده خود را مرتب ساخت و آسمانها را پيش از زمين برافراشت، و اين است گفتارش عز ذكره كه (دنبال آيات فوق) فرمايد: «و زمين را پس از آن گسترش داد» يعنى آن را پهن كرد.

مرد شامى عرض كرد: اى ابا جعفر (پس معناى اين آيه چيست كه) خداى تعالى فرمايد: «آيا ننگرند كسانى كه كافرند كه آسمانها و زمين پيوسته بودند و از هم بازشان كرديم»3
امام باقر عليه السّلام به او فرمود: شايد تو پندارى كه آنها به هم بسته و چسبيده بودند و آنگاه يكى از آنها از ديگرى جدا شد؟
عرض كرد: آرى،
حضرت به او فرمود: از پروردگار خويش آمرزش بخواه زيرا گفتار خداى عز و جل (كه فرمايد): «بهم پيوسته بود» يعنى آسمان بود و باران نمى ‏باريد، و زمين بسته بود و دانه نمي رويانيد، و چون خداى تبارك و تعالى خلق را آفريد و از هر جاندارى در آن جايگير فرمود آسمان با آمدن باران از هم گشوده شد و زمين با روياندن دانه. شامى گفت: گواهى‏ دهم كه براستى تو از فرزندان پيمبرانى و همانا علم و دانش تو از علم و دانش آنها است.

پی نوشت:
1- سوره صافات /آيه ۱۸۰.
2-سوره نازعات/ آيه ۲۷- ۲.
3-سوره انبياء /آيه ۲۹.
4-الروضة من الكافي / ترجمه رسولى محلاتى، ج‏۱، ص135.

منبع

​فقط متوجه این قسمت انتهایی نشدم چرا اینجوری شد

[نو آور]

سلام دست شما درد نکنه
نکته جالب توجه این بحث تطبیقش با دیدگاه علمیه


​فقط متوجه این قسمت انتهایی نشدم چرا اینجوری شد

خوب... متاسفانه نمی شه تطبیقش داد.

[رضوس]

خوب... متاسفانه نمی شه تطبیقش داد.

چرا نمیشه؟

[نو آور]

چرا نمیشه؟

خوب فرمودند تطبیق آن با یافته های علمی؛

و نخست آن چيزى را آفريد كه همه چيزها از آن است، و آن آب است كه همه چيزها از آن است، و هر چيز را به آب منسوب ساخت ولى آب را به چيزى نسبت نداد كه بدان منسوب گردد،

نمی شه اولین چیزی که در جهان خلق می شود آب باشد. نخست باید شرایط تشکیل آن ایجاد شود که خود مستلزم فراهم آمدن پیش نیازهای فراوانی است. مثلا عناصر تشکیل دهنده آن بایستی موجود باشند مثل هیدروژن و اکسیژن، اولی عنصر ساده ای است که الزاماتی برای تشکیل آن هست. مثل خلق Subatomic Particle تشکیل دهنده آن مثل پروتونها و الکترونها ، دوباره پیش از آنها باید کوآرکها و لپتونها وجود می داشته اند. آنها هم دست کم باید از انرژی اولیه کیهانی پدید آمده باشند و ...

و باد را نيز از آب آفريد

نه! مطلقا باد از آب ایجاد نمی شود. بلکه مولکولهای گاز (مثلا هوا) بایستی به طور موضعی گرم شوند و در اثر نیروی هم رفتی، جابجا شوند.

سپس باد را بر آب مسلط كرد و باد شكم آب را شكافت تا اينكه از آب كفى پديد آمد بدان اندازه ‏اى كه مي خواست‏ پديد آيد، پس از آن كف، زمينى سفيد و پاك آفريد

خشکیهای زمین از کف ناشی از وزش باد از روی آب ایجاد نشده اند. آنها از فعالیتهای آتش فشانی و چین خوردگی و نیروهای ناشی از حرکت صفحات تکتونیکی زمین به وجود می آیند. جنس آنها از ترکیب بیش از صد عنصر مختلف تشکیل یافته و ربطی به آب ندارند.

پس از آن، آن را بر هم پيچيد و بر زير آب نهاد،

خشکی ها ایجاد شدند و بعد رفتند دوباره زیر آب، هیچ علامتی بر جای نمانده که تایید کند قاره های ابتدائی زمین، دوباره رفته باشند زیر آب


سپس خداوند آتش را از آب آفريد

اگر به اشتباه بودن آن شک دارید، از یک کودک بپرسید تا به شما بگوید که منشاء آب آتش نیست بلکه آب، ممکن است حتی آتش را خاموش هم بکند.

پس آتش دل آب را شكافت تا از آب دودى برخاست بدان اندازه كه خدا مي خواست، و خدا از آن دود آسمانى صاف و پاكيزه خلق فرمود كه نه در آن شكافى بود و نه سوراخى

آسمان از دود ساخته نشده است مخصوصا هوای تمیز و پاکیزه

و اين است گفتار او كه فرمايد: آسمان كه خدايش ساخت، و سقف آن را بالا برده و پرداخت،

آسمان سقفی ندارد.

فرمود: در آن وقت نه خورشيدى بود نه ماهى و نه اختران و نه ابرى، سپس آن را در هم پيچيد و بر زير زمينش نهاد،

خورشید و ماه و اختران نمی شه برند تو زیر زمین

آنگاه اين دو آفريده خود را مرتب ساخت و آسمانها را پيش از زمين برافراشت و زمين را پس از آن گسترش داد، يعنى آن را پهن كرد.

کره زمین پس از تشکیل، گسترشی نیافته است.

خداى تعالى فرمايد: «آيا ننگرند كسانى كه كافرند كه آسمانها و زمين پيوسته بودند و از هم بازشان كرديم»

اگر منظور از آسمان، ابر اولیه منشا منظومه شمسی باشد، باید گفت بله، این گفته کاملا با دانش امروزی هم خوانی دارد.

... «بهم پيوسته بود» يعنى آسمان بود و باران نمى ‏باريد، و زمين بسته بود و دانه نمي رويانيد، و چون خداى تبارك و تعالى خلق را آفريد و از هر جاندارى در آن جايگير فرمود آسمان با آمدن باران از هم گشوده شد و زمين با روياندن دانه.

نمی شه اول جانداران علف خوار و گوشت خوار و دریازی و خشکی زی و ... آفریده شوند، اونوقت بعدش تازه بارش باران و سپس رویش گیاهان آغاز شود.

یادتان باشد خداوند به انسان، نعمتی به نام «عقل» داده و روز جزاء، از نعمتها سوال می شود.

نباید هر گفته ضد عقلی و ضد علمی را، صرفا به این دلیل که منسوب به دین و مذهب الهی است، چشم و گوش بسته بپذیریم، بلکه باید جرات داشته و بگوئیم: نه! برای عقلم قابل قبول نیست.