[ قیر ] اطلاعات انواع قیر

[M@hdi42]

[ قیر ] اطلاعات انواع قیر



قير، سنگين­ترين برش نفت خام و يكي از پيچيده­ترين اجزاي آن، به رنگ تيره، به اشكال جامد، نيمه جامد يا ويسكوز و با منشاء طبيعي يا توليدي مي­باشد. عمدة اجزاي سازندة قير از تركيبات هيدوركربوري با وزن مولكولي بالا تشكيل شده كه شامل مواد روغني، رزين و آسفالتين­ها مي­باشد. اين ماده از نظر شيميايي داراي تركيبي بسيار پيچيده است و داراي خواص فيزيكي از جمله چسبندگي و ضد رطوبتي بوده و در دي‌سولفيد كربن و CO2 حل مي­شود.در برخي از كشورها، واژة آسفالت(Asphalt) معادل با واژه قير (Bitumen) به كار برده مي­شود، اما در ايران، آسفالت بيشتر به معني مخلوطي از قير و ماسه كه در راهسازي كاربرد دارد، مورد استفاده قرار مي­گيرد.




انواع قير


قير را از نظر منشا توليد، مي­توان به سه دستة قيرهاي طبيعي، قطراني و نفتي تقسيم­بندي كرد:

الف) قيرهاي طبيعي (Native Asphalts or Natural Bitumens)، دسته­اي از مواد قيري هستند كه تحت تاثير عوامل جوي و گذشت زمان به طور طبيعي ايجاد شده و بدون نياز به روش‌هاي تقطير به­كار مي­روند و از لحاظ تركيب و خواص بسيار متنوع مي‌باشند.

ب) قيرهاي قطراني (Coal Tar Pitches)، موادي سياه رنگ و سخت هستند كه باقيماندة تقطير قطران زغال سنگ مي‌باشند. سطح تازه شكستة آنها براق بوده و به هنگام حرارت دادن، با افت سريع گرانروي، ذوب مي­شوند و دماي ذوبشان به روش توليد آنها وابسته است.

ج) قيرهاي نفتي (Petroleum Asphalts)، آن دسته از قيرهايي هستند كه منشاء آنها نفت خام مي­باشد. اين قيرها، قيرهاي جامد و نيمه جامدي هستند كه به طور مستقيم از تقطير نفت خام و يا با عمليات اضافي ديگري نظير دميدن هوا به دست مي­آيند و نسبت به انواع ديگر قير، كاربردهاي بيشتر و مصرف بالاتري را دارا هستند.

نحوة توليد قير نفتي



نفت خامي كه توسط لوله­هاي قطور و از مراكز بهره­برداري به پالايشگاه منتقل مي­گردد، پس از تصفيه و انجام مراحل مختلف عملياتي (در همين مراكز)، تبديل به فرآورده­هاي گوناگوني مي­شود كه قير نفتي نيز از جملة اين فرآورده­ها مي­باشد.

اين قير در فرآيند تقطير در برج خلاء به دست مي­آيد كه ته ماندة برج تقطير در خلاء (V.B) نام داشته و تحت تاثير دو متغير تقطير و نفت خام قرار دارد. اين ته‌مانده، پاية ساخت قيرهاي مختلف مي­باشد كه در برخي موارد به­طور مستقيم قيري با مشخصات قيرهاي راهسازي به دست مي‌آيد ولي در عمدة موارد، موجب توليد قيري مي­گردد كه بسيار نرم بوده و براي تهية قيرهاي مناسب راهسازي و بام ساختمان‌ها، نيازمند بالا بردن نقطة نرمي از طرق مختلف نظير هوادهي مي­باشد. در فرايند هوادهي كه اكسيداسيون نيز خوانده مي­شود، مجموعه‌اي از فعل و انفعالات پيچيدة شيميايي، نظير هيدوروژن‌زدايي، پليمريزاسيون و كنداوسيون صورت مي­پذيرد كه بالابردن نسبت كربن به هيدورژن، قير رقيق را به تدريج سفت­تر ساخته و امكان ساخت قيرهاي مختلف را مي­دهد.


اقسام قير مصرفي



قير را از حيث نوع مصرف به دو نوع قيرهاي راهسازي يا قير رقيق و قيرهاي ساختماني و (عايق بام) يا قير سفت تقسيم­بندي مي­نمايند. حدود 90 درصد از قيرهاي توليدي در راهسازي و 10 درصد آن براي مصارف عايق‌كاري به كار برده مي­شود. در كشور ما، عمدة مصرف قير توسط وزارت راه و ترابري جهت ساختن جاده­ها و همچنين شهرداري‌ها به منظور روكش خيابان‌ها صورت مي­گيرد.

قيرهاي راهسازي را معمولاً بر اساس درجة نفوذ يا نفوذپذيري (Penetration) دسته­بندي مي­نمايند. درجة نفوذ يك مادة قيري، بيانگر قوام و استحكام آن مي­باشد كه به صورت تعداد واحد نفوذ (يك دهم ميلي­متر) يك سوزن استاندارد قائم در يك نمونة قير و در شرايط معيني از زمان و وزن روي سوزن و دما تعريف مي­گردد. معمولاً درجة نفوذپذيري قيرها را 25 درجة سانتي­گراد با وزنة 100 گرمي و در مدت 5 ثانيه اندازه­گيري مي­نمايند. قيرهاي راهسازي كه در ايران ساخته مي­شود، "60 به 70" و "85 به 100" مي­باشد كه اين اعداد بيانگر محدودة درجة نفوذ قيرها مي­باشد.


انواع قیر

قیر استخراج شده از نفت یا سنگ‌های معدنی مخصوص، قیر خالص نام دارد که با توجه به منشاء تشکیل، طبقه‌بندی می‌شود. قیرهای خالص همچنین برای اینکه خواص مورد نظر برای کاربردهای مختلف را پیدا کنند، تحت فرآیندهای دیگر قرار می‌گیرند و انواع مختلف قیر را (ازجمله قیر دمیده، قیر محلول، قیر امولسیون، قیر پلیمری و ...) را تشکیل می‌دهند.

قیر نفتی و قیر طبیعی

قیر معمولا از تقطیر نفت خام به دست می‌آید. چنین قیری قیر نفتی یا قیر تقطیری نامیده می‌شود. قیر نفتی محصول دو مرحله تقطیر نفت خام در برج تقطیر است. در مرحله نخست تقطیر، مواد سبک مانند بنزین و پروپان از نفت خام جدا می‌شوند. این فرآیند در فشاری نزدیک به فشار اتمسفر انجام می‌شود. در مرحله دوم نیز ترکیبات سنگین مانند گازوئیل و نفت سفید خارج می‌شوند. این فرآیند در فشاری نزدیک به خلاء صورت می‌پذیرد. در نهایت مخلوطی از ذرات جامد بسیار ریز به نام آسفالتن باقی می‌ماند که در ماده سیال گریس‌مانندی به نام مالتن غوطه‌ور است.
اما برخی از انواع قیر در طبیعت و در اثر تبدیل تدریجی نفت خام و تبخیر مواد فرار آن در اثر گذشت سال‌های بسیار زیاد به دست می‌آید. چنین قیری، قیر طبیعی نامیده می‌شود و دوام آن بیشتر از قیرهای نفتی است. چنین قیری ممکن است به‌صورت خالص در طبیعت وجود داشته باشد (قیر دریاچه‌ای)، یا از معادن استخراج شود(قیر معدنی).

قیر دمیده

قیر دمیده از دمیدن هوای داغ به به قیر خالص در مرحله آخر عمل تصفیه به دست می‌آید. در این فرآیند، هوای داغ با دمای ۲۰۰ تا ۳۰۰ درجه سانتی‌گراد توسط لوله‌های سوراخ‌دار به محفظه حاوی قیر دمیده می‌شود. در اثر انجام این فرآیند، اتم‌های هیدروژن موجود در مولکول‌های هیدروکربورهای قیر، با اکسیژن هوا ترکیب می‌شود و با تشکیل آب، عمل پلیمریزاسیون اتفاق می‌افتد قیر دمیده نسبت به قیر خالص دارای درجه نفوذ کمتر و درجه نرمی بیشتری خواهد بود. این نوع قیر بیشتر در ساختن ورق‌های پوشش بام، باتری اتومبیل و اندودکاری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

قیر مخلوط یا محلول

قیر مخلوط به مخلوطی از قیر و یک حلال مناسب (مثلا نفت سفید یا بنزین) گفته می‌شود. این قیر در درجه‌حرارت محیط مایع است و یا با حرارت کمی به مایع تبدیل می‌شود. قیر مخلوط در انواع آسفالت‌های پوششی و ماکادامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سرعت گیرش یا سفت شدن این نوع قیر بستگی به نوع محلول دارد. به‌طور مثال به دلیل سرعت بالای تبخیر بنزین، قیر حل شده در بنزین سریع‌تر سفت می‌شود. این قیر، اصطلاحا قیر تندگیر (RC) نامیده می‌شود. همچنین قیرهایی که در نفت حل شده‌اند، قیر کندگیر (MC) نامیده می‌شوند و به قیرهایی که در نفت گاز یا نفت کوره حل شوند، نفت دیرگیر (SC) گفته می‌شود. قیرهای محلول بر اساس درجه کندروانی‌شان درجه‌بندی می‌شوند.

قیر امولسیون

قیر امولسیون با مخلوط کردن قیر و آب و یک ماده امولسیون‌ساز به‌دست می‌آید. ماده امولسیون‌ساز معمولا یک نمک قلیایی اسیدهای آلی یا نمک آمونیم است که باعث باردار شدن ذرات قیر می‌شود. به این ترتیب ذرات قیر در اثر بار القایی یکدیگر را دفع می‌کنند و به‌صورت کره‌هایی با قطر یک‌صدم تا یک‌هزارم میلی‌‌متر در آب شناور می‌شوند. استفاده از این نوع قیر، باعث کاهش آلایندگی محیط زیست می‌شود و چون از نفت یا حلال‌های قابل اشتعال استفاده نمی‌شود، خطر اشتعال در حین حمل و نقل قیر کاهش می‌یابد.

کاربرد

قیر معمولا در دو حوزه راه‌سازی و عایق‌کاری به کار می‌رود. حدودا ۹۰ درصد از قیر تولیدی، در حوزه راهسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مصارف عایق‌کاری، تنها ۱۰ درصد از مصرف قیر را به خود اختصاص می‌دهد.

[M@hdi42]

توليد قير پليمري و امولسيون

الف) قير پليمري : براي ارتقاء و بهبود خواص قير از انواع مختلف افزودني استفاده ميگردد كه از همه مهمتر و موثرتر پليمرها هستند . با افزودن 7-3 % پليمر به قير ميتوان خواص قير همچون مقاومت در برابر پيرشدگي ، انطباق با دماي بالاتر و پايينتر و خصلت الاستوپلاستيكي قير را بطور مشهودي بهبود بخشيد . در پروسه توليد قير پليمري ابتدا قير داغ و پليمر در يك يا چند ميكسر با يكديگر مخلوط شده و سپس وارد يك آسياب با قدرت برشي بالا ميشوند و پس از اختلاط به تانك ذخيره جهت استفاده يا نگهداري منتقل ميگردند.
ب) قير امولسيون : جهت بهبود و پوشش بهتر قير به مصالح سنگي ، صرفه جويي در انرژي ، تنوع بيشتر و كاربرد در شرايط آب و هوايي متفاوت از امولسيون قير استفاده ميشود . امولسيون بطور كلي يك مخلوط همگن از دو ماده غيرقابل امتزاج بوده و قير امولسيون از اختلاط آب و قير و همچنين عناصر امولسيون ساز بنام امولسيفاير بوجود مي آيد .
براي توليد قير امولسيون ، محلول امولسيون ساز (آب و امولسيفاير و افزودنيهاي ديگر) و قير داغ بصورت دو جريان باريك بداخل آسياب كلوئيدي رانده ميشود . اين آسياب قير را به ذرات 10 – 1 ميكروني تبديل ميكند و به مخازن حمل منتقل مي‌شود . قير امولسيون در اختلاط با مصالح سنگي مي‌شكند و آب از مخلوط جدا شده و قير به مصالح مي چسبد .
تجهيزات موجود : كارخانجات توليد قير امولسيون و قير پليمري

• توان توليد:
• قير امولسيون 20 تن در ساعت
• قير پليمري 8 تن در ساعت

قیر یا بصورت طبیعی از معادن قیر استخراج می شود یا از پسمانده تبخیر نفت خام بدست می آید.قیر طبیعییا در سنگهای قیر یافت می شود و یا از دریاچه های قیر بدست می آید.قیر طبیعی در اثر تبخیر روغن های سبک و نفت خامی که از منابع نت زیرزمینی به طرف بالا نفوذ می کند و در مجاورت هوا و تابش آفتاب قرار می گیرد بوجود می آید.

انواع قیر نفتی :

1-قیر خالص : قیر های نفتی خالص از پسمانده پالایش نفت خام در برجهای تقطیر بدست می آید.در حین تقطیر نفت خام روغن های سبک تر در درجه حرارت پایین تر تبخیر شده و با بالا رفتن درجه حرارت روغن های سنگین تر از ان جدا می شوند.آنچه که در این برجها باقی می ماند، قیر خالص می باشد.

2-قیر های دمیده: این نوع قیر ها از دمیدن هوای داغ به قیر خالص در مرحله آخر عمل تصفیه بدست می آید.قیرهای دمیده حساسیت کمتر نسبت به تغییرات درجه حرارت دارند.لذا در حرارت های بالاتر خیلی بهتر است قیر اولیه حلات سخت خود را حفظ می کنند.در راه سازی از قیر های دمیده برای پر کردن ترک های رو سازی و همچنین حفرات و فضاهای خالی زیر دالهای بتنی استفاده می شوند.

3-قیر های محلول : قیر محلول یا قیر مخلوط از حل کردن قیر های خالص در روغنهای نفتی نظیر بنزین،نفت،گاز یا نفت کوره بدست می آید.هر اندازه تعداد روغن های نفتی در قیر محلول بیشتر باشد، روانی آن بیشتر و کند روانی آن کمتر خواهد بود.نوع روغن نفتی مورد استفاده در قیر های محلول در سرعت گرفتن آنها تاثیر دارد.اگر از بنزین برای حل کردن قیر خالص استفاده شود،قیر مایع بدست آمده را قیر تند گیر گویند و اگر از نفت برای حل کردن قیر خالص استفاده شود قیر مایع حاصل را کند گیر گویند.هرگاه از روغن های سنگین تر نظیر نفت گاز یا نفت کوره استفاده شود، در محلول حاصل قیر دیر گیر گفته می شود.

آزمایشات قیر :

1-آزمایش درجه نفوذ : این آزمایش برای تعیین سختی نسبی قیر های خالص و قیر های دمیده بکار می رود.طبق تعریف درجه نفوذ یک قیر مقدار طولی بر حسب دهم میلیمتر است که سوزن استانداردی با شکل معین در مدت 5 ثانیه تحت اثر وزنه 10 گرمی در قیر مورد آزمایش که درجه حرارت آن 25 درجه سانتیگرا د است فرو رود.درجه نفوذ کمتر نشاندهنده سخت تر بودن قیر و درجه نفوذ بیشتر نشان دهنده نرم تر بودن قیر است.

2-آزمایش کند روانی : این آزمایش برای تعیین خاصیت روانی قیر ها در درجه حرارت های بالا صورت می گیرد.

3-آزمایش درجه اشتعال : درجه اشتعال قیر ها درجه حرارتی است که وقتی گرمای قیر به آن درجه می رسد با نزدیک کردن شعله ای به سطح آزاد قیرسطح آن آتش می گیرد.انجام این آزمایش از آن جهت مهم است که با تعیین درجه اشتعال یک قیر حداکثر درجه حرارتی را که در آن می توان قیر را بدون خطر آتش سوزی کرد بدست می آید.

4-آزمایش تعیین درجه نرمی قیر : بمنظور مقایسه حساسیت قیر ها نسبت به تغییرات درجه حرارت آزمایش تعیین درجه نرمی انجام می شود.

انتخاب نوع قیر برای مصارف روسازی :

اگر درجه حرارت متوسط سالیانه منطقه ای زیاد باشد باید از قیر کند روان تری برای ساختن روسازی آسفالت استفاده کرد.هر اندازه تعداد و وزن وسائل نقلیه بیشتر باشد باید از قیر کند روان تری برای ساختن مخلوط های قیری استفاده کرد.هر اندازه تخلخل سطح بیشتر باشد باید از قیر محلول کند روانتری استفاده کرد.بهتر است در مناطق آب و هوای سرد و خشک از قیرهای محلول و در آب و هوای مرطوب با مصالح سنگی مرطوب از امولسیون قیر استفاده کرد. از مخلوط کردن قیر در آب به کمک یک ماده امولسیون ساز، امولسیون قیر بدست می آید.

آسفالت :

مخلوط های قیری که به نام آسفالت موسومند از اختلاط قیر و مصالح سنگی بوجود می آیند.آسفالت ها انواع مختلفی دارند و از آنها برای ساختن لایه های رویه اساس و زیر اساس و روسازی راهها استفاده می شود.بطور کلی به دو قسمت تقسیم می شوند:آسفالت های سرد و آسفالت های گرم

-آسفالت سرد : به مخلوطی از مصالح سنگی و قیر محلول یا قیر خالص اطلاق می شود.که اختلاط مصالح آن در درجه حرارت محیط صورت می گیرد.در بعضی مواقع ممکن است فقط نیاز به گرم کردن قیر باشد ولی مصالح حرارت داده نمی شود.این نوع آسفالت یک لایه نازک رویه آسفالتی است که برای راههای فرعی و راههای اصلی و خیابان ها که میزان تردد در آنها کم است به کار می رود.مصالح سنگی به کار رفته بایستی تمیز، سخت و بادوام بوده و از شن و ماسه شکسته یا سنگهای کوهی تهیه شود.طبق آیین نامه بایستی اندازه دانه های بزرگتر مصالح حداکثر 12 میلیمتر باشد چون در غیر این صورت سطح آسفالت بیشتر از حد زبر شده و در اثر تردد وسایل نقلیه سر و صدای زیادی ایجاد می شود.
قیر مناسب برای تهیه آسفالت سرد قیر های خالص با درجه نفوذ زیاد قیر های محلول و امولسیون قیر می باشد.آسفالت های سرد شامل 3 نوع می باشند:آسفالت سرد پیش اندود و آسفالت سرد پرودمیکس

-آسفالت گرم : ترکیبی است از مصالح سنگی مرغوب خوب دانه بندی شده با حداقل فضای خالی و قیر خالصی که سطح دانه ها را اندود کرده و آنها را به یکدیگر چسبانده است.آسفالت گرم در کارخانه و در دمای 80 تا 170 درجه سانتیگراد تهیه شده و در همین درجه حرارت در سطح راه پخش و کوبیده می شود.مصالح سنگ بتن آسفالتی شامل مصالح ریز دانه ، درشت دانه و گرد سنگ ( فیلر) می باشند.

گرد سنگ یا فیلر به مصالحی اطلاق می شود که از الک نمره 200 عبور کرده و حداکثر قطر آن کوچکتر از 09/0 میلیمتر می باشد.مهمترین نقش فیلر در بتن آسفالتی این است که سبب افزایش عمق روسازی و ازدیاد مقاومت آن در برابر تاثیر های آب بر افزایش قدرت باربری ، کاهش تغییر شکل بتنی، افزایش مقاومت فشاری و برشی لایه می شود.

قیر مصرفی در بتن آسفالتی باید از نوع قیر خالص با درجه نفوذ بالا باشد که از تقطیر مستقیم مواد نفتی حاصل می شود.بطور کلی قیر با درجه نفوذ کمتر برای محورهایی با ترافیک سنگین و آب و هوای گرم و خشک و قیر با درجه نفوذ بیشتر برای ترافیک سبک با آب و هوای سرد توصیه می شود.

افزایش استقامت بتن آسفالتی با افزایش نسبت درصد قیر مصرفی تا رسیدن استقامت به یک مقدار حداکثر ادامه یافته و پس از آن با افزایش قیر از استقامت بتن آسفالتی بشدت کاسته می شود.

اجرای یک لایه بتن آسفالتی یا آسفالت گرم شامل مراحل زیر است:

1-آماده کردن سطح راه : لایه آسفالتی ممکن است بر رویه یک لایه آسفالتی یا بتنی و یا یک لایه غیر آسفالتی مانند قشر های شنی ساخته شود.در این حالت باید بستر کار از هر گونه مواد خارجی مانند گل و لای و گرد و خاک پاک شده و سطح راه عاری از مصالح شل و کنده شده باشد.

2-اندود نفوذی یا پرمیکت : در مواردی که لایه بتن آسفالتی بر روی یک لایه غیر آسفالتی ساخته می شود،باید سطح غیر آسفالتی موجود قبل از اجرای لایه بتن آسفالتی قیر پاشی شود.این قشر نازک قیر به نام اندود نفوذی یا پرمیکت معروف است.

3-میزان قیر مصرفی با توجه به تخلخل قشر اساس بین 8/0 تا 2 کیلوگرم در مترمربع تاخیر می کند.اجرای اندود نفوذی باید در مواقعی انجام شود که هوا بارانی و مه آلود نبوده و سطح راه خشک و دارای رطوبت جزئی باشد.

اندود سطحی یا تک کت : لایه نازک از امولسیون قیری یا قیر خالص با درجه نفوذی زیاد یا قیر تند گیر که بین دو لایه رویه یا توپکا و لایه آستر یا بیندر قرار گرفته تا دو لایه آسفالتی به خوبی به یکدیگر بچسبد که به آن اندود سطحی یا تک کت گفته می شود.مقدار این اندود همواره بین 2/0 تا 6/0 کیلوگرم در متر مربع متغیر می باشد.

[M@hdi42]

امولسيون قيري BE-1

معرفی محصول امولسيون قيري
BE-1خميـري آماده مصرف مي باشد كه با استفـاده از قيـر ، رزين و حلالهـاي مخصوص توليدمي گردد. اين ماده به راحتي با آب رقيق شده و براي عايقكاري سطوح مختلف مانند سقفـهاي افقي يا شيبـدار ، كف سرويس ها و غيره بكارمي رود.



امولسيون قيري BE-1 بعلت داشتن رزينهـاي مخصوص در مقابل عوامل جوي ، املاح معدني و اسيـدهاي رقيـق مقاوم مي باشد. پوشش انجام شده توسط BE-1 پس از خشك شدن قشري انعطاف پذير و ضد آب تشكيل مي دهد كه تا دمايºC 150 حتي بر روي سطوح قائم روان نمي گردد و در درجه حرارتهاي پائين نيز انعطاف پذير باقي مي ماند.
موارد مصرف جهت عايقكاري در موارد زير بكار مي رود
:



- سطوح مختلف نظير سقفهاي افقي يا شيبدار



- سرويس هاي ساختمان



- ديوارهاي قائم داخلي و خارجي ساختمان



- منابع كوچك و بزرگ آب



- سازه هاي بتني و فلزي




مزایا به علت رقيق شدن با آب انجام عمليات عايقكاري به سهولت ، با اطمينان و بي خطر انجام مي شود . در دماي بالا تا
ºC150 و دماي زير صفر قابل انعطاف باقي مي ماند .آب موجود درBE-1 بسته به شرايط آب و هوائي در ظرف مدت 5/0 الي 4 ساعت خشك شده و پس ازآن لايه ايجاد شده صد درصد درمقابل نفوذ آب مقاوم مي شود.




روش و میزان مصرف اجراي پوشش با
BE-1 به تنهائي يا همراه با الياف تقويتي(مانند گوني ،آزبست ، الياف مصنوعي ) امكانپذيرست.







الف ) روش معمولي



ابتدا سطح مورد نظر كاملا" با آب شسته و تميز شود . سپس BE-1 را با 10 % الي 15 % آب رقيق كرده بوسيله جارو بر روي سطح بكشيد. براي اطمينان از عايق شدن كامل سطح ، پوشش را در چند لايه انجام دهيد.



ب ) روش استفاده با كمك الياف تقويتي
جهت عايق كردن سطوح حساس نظير پشت بام ها و يا كف سرويس ها ميتوان پوشش BE-1 را با استفاده از الياف تقويتي بشرح ذيل اجرا نمود :



ابتدا لايه اول مانند روش معمولي اجرا مي گردد. سپس الياف تقويتي را بر روي لايه اجرا شده قرار داده، لايه ديگر عايقكاري توسطBE-1 صـورت مي گيرد . در لايه آخر با استفـاده از ماسه شسته دانه بندي شده به ميزان (3 پيمانه)و عايق BE-1 به ميـزان (2 پيمانه) و آب به ميزان (1 پيمانه) مخلوطي در محـل تهيـه كرده و لايه اي به ضخامت 0.5cm تا 2cm با ماله تخته اي يا فلزي اجرا نمائيد.



اين ملات در مدت 4 الي 12 ساعت خشك شده و مي توان روي آن تردد كرد . براي زودتر خشك شدن ملات ميتوان مقدار كمي هم سيمان به آن اضافه نمود .

[M@hdi42]

امولسیون قیری از سال 1920 میلادی ساخته شده است. امولسیون قیری در ساخت آزادراه، بزرگراه، راه های اصلی و فرعی و به روش آسفالت سرد، انواع آسفالت های حفاظتی، اندود سطحی، و در لکه گیری مورد استفاده قرار میگیرد.
مزایا: ایمنی بیشتر، صرفه جویی در مصرف انرژی و ایجاد کمتر آلودگی محیط زیست.همچنین امولسیون قیری نسبت به دیگر انواع قیر امکان استفاده در سطوح مرطوب رادارد، که این یعنی سرعت در اجرای راه سازی.قیر در سه حالت ذیل در راهسازی مورد استفاده قرارمیگیرد: 1. استفاده از قیر با حرارت دادن
2. مخلوط کردن قیر با حلال نفتی
3. تهیه امولسیون قیری
امولسیون قیری بدون از دست دادن چسپندگی، لایه نازکی از قیر را بر روی مصالح سنگی و یا سطوح روسازی بر جا می گذارد.
متاسفانه بدلیل عدم شناخت کافی از امولسیون قیری تا کنون در کشورمان استفاده زیادی نمی شود.

سلام دوستان

کسی میدونه مقدار قیر مصرفی جهت هر متر مربع آسفالت چقدره؟

با سلام ......

در هر تن آسفالت 50 کیلوگرم قیر استفاده میشه ......

1-اگر هر متر مکعب آسفالت رو 2300 کیلوگرم در نظر بگیریم .......

2-با این حساب یعنی هر 1150 کیلو آسفالت حدود 56 کیلوگرم قیر داره ..............و در هر متر مکعب چیزی حدود 112 کیلوگرم قیر وجود داره ......

3-در ادامه هر متر مکعب آسفالت با ضخامت 6 سانت زمینی رو به ابعاد 4.1*4.1 می تونه آسفالت کنه که مساحتش 16.81 متر مربع

4- حالا مقدار کل قیر در هر متر مکعب رو تقسیم بر میزان مساحت آسفالت شده به ضخامت 6 سانت می کنیم ........ 6.66=112/16.81 .............پاسخ چیزی حدود 7 کیلوگرم قیر در هر متر مربع آسفالت به ضخامت 6 سانت استفاده میشه.......


نکته :

1- چون ما همینجوری که نمی تونیم آسفالت رو بیاریم بریزیم.................قبلش باید پریمکت انجام بدید.......................که قیر پاش جهت پریمکت از قرار هر متر مربع 1250 گرم قیر پخش می کنه ....

2- اگه بخواییم روی آسفالت قیر پخش بکنیم که به اصطلاح می گیم..............تک کت................ با توجه به خرابی رویه راه از قرار هر متر مربع 500 تا 600 گرم قیر پخش میشه................