ایده پارتیشن بندی

[partitionsaz]

چرا ایده­ی شخصی که پارتیشن (اطاقک) را اختراع کرده ­است را هنوز هم با تفکر می­توان دریافت؟

اگر قوانین برای این ایجاد شده­اند که شکسته شوند، می­توان برای چنین اشخاصی تشریح نمود که چه بر سر آنها خواهد آمد، همانطور که باب پراسپت، مخترع اولین سیستم پنل باز این موضوع را در کتاب "تغییرات ساده" بیان می­کند. این کتاب در سال 1968 منتشر شد. این کتاب بر آن است که بگوید یک دفتر چگونه می تواند باشد یا باید باشد.
از زمانی که او این کتاب را نوشته است چیزهای زیادی عوض شده ­است. در سال 1986، 34 میلیون نفر در دفاتر آمریکا کار می­کردند، در سال 2003 این تعداد به 56 میلیون رسیدند. انسان­ها هم اکنون هم به صورت رو در رو و هم بصورت مجازی با یکدیگر کار می­کنند.رقابت بر سر افزایش دانش کارمندان رو به افزایش است. این رقابت در دفاتر مختلف با نام­های Dilbertville ، مزرعه­ی مکعب(cube farms ) ، محافظ(pods )، پارکینگ فرش شده(Carpeted parking lots ) نامیده می شوند. پراپست آن را "شکل هندسی مقوای تخم مرغ (Egg-carton geometry )" نامید.
پس از 40 سال که پراپست این موضوع را مطرح نموده­ است، سوالات زیر پیش می­آید: چه چیزی باعث بوجود آمدن این ایده شده­ است؟ چگونه اجرایی شده و یا نشده­اند؟ چه میزان تفکر او با دفاتر آینده تطابق داشته است؟ آیا به عنوان ابداع کننده­ی مزرعه­ی مکعب، ذکر کرده است که روزی ایده­ی او به بن بست خواهد رسید؟
*تغییر- کارفرمای جدید:
پراپست با مطالعه­ی موارد اتفاق افتاده در دفتر، به پاسخگویی مسئله­ی طراحی پرداخت.چرا نتایج پراپست تشویق نشد؟ بر اساس گفته­های پراپست، دفاتر "از دست دهنده­ی کارآیی، قدرت، سلامتی و انگیزه" هستند زیرا توانایی اداره­ی تغییرات را ندارند: "سازماندهی انسان­ها معمولاً مکانی طبیعی برای تغییر است، که بازتاب کننده­ی طبیعت زندگی است. چیزی که متفاوت است، سرعت تغییرات است و بنا به گفته­ی پراپست، تندتر و تندتر خواهد شد."
همانطور که پراپست نوشت، "عدم پویایی در تسهیلات فیزیکی است که بیشترین رواج را در دفاتر ما دارد... این ساختمان­ها، اثاثیه و سرویس­های ما است که باید تغییر شکل پیدا کنند". این عبارات نشان می­دهد که باید فرم دفتر خود را به گونه­ای دیگر بچینیم.
*قانون 1: مفهوم بخشش:
پراپست عنوان نمود که برنامه ریزی کامل باعث زندگی شاد برای همیشه می­گردد که درواقعیت وجود ندارد. سازماندهی و محیطی که بتواند چنین کاری را انجام دهد، بسیار مشکل است. قابل پیش بینی نبودن را به این قانون اضافه کنید: طراحی خوب، باید رفتارهای بخشش ایجاد کند.پراپست چنین می­گوید که "ما باید ذهنیت خود را تغییر دهیم. ما باید اجازه داشته باشیم که به خطاهای پیش آمده پاسخ دهیم. و این بخشش نباید هزینه و یا تاخیر زیادی را بر روی کاربر اعمال نماید."

- شکل 1: پلن یک دفتر اجرایی در سال 1973، که نمایش دهنده­ی الگوهای طبیعی و سلسله مراتب غیرخطی است که درواقع دیدگاه پراپست از دفتر است.
*قانون 2: از تغییرات استقبال کنید:
اختلال ناراحت کننده است و همچنین برای سازمان هزینه بر بوده و بر روی کارآیی کارمند تاثیر گذار است. اما تغییر اتفاق می­افتد. او اشاره نمود که یک مرکز نیاز دارد که به سادگی تغییر کند و به "راه حل­های مناسب و خوب" دست یابد.
*قانون 3:
در سال 1968 پراپست این چنین نوشت: برنامه ریزی آنلاین و به یاد آوردن عبارات. استفاده­ی او از عبارت "آنلاین" آن چیزی نیست که امروزه معنی می­دهد. در واقع به معنای سرعت به اشتراک گذاری و دستیابی به داده هاست. قانون 3 طرفداری اعطای کنترل بیشتر به کاربر است. پراپست عنوان نمود که "هر چیزی پیش از آنکه به دست ما برسد، برای استفاده­ی ما برنامه ریزی شده است". اگر برنامه ریزی نمی­تواند منجر به رسیدن به هدف شود، پس چرا از برنامه ریزی استفاده می­شود؟ کاربران باید روش­ها و ابزارهایی برای تاثیر گذاری بر محیط کاری خود داشته باشند.
*قوانین ناهموار اجرا شده:
Cheryl Duvall ، یک طراح داخلی، موارد کمی را در آموزش عملی بر روی برنامه ریزی سیستم یا برای محیط های باز یادآوری می­کند، اما در طراحی داخلی، تاثیرات زیادی را بر روی طراحی محیط کاری خاطر نشان کرده است. سرپرستان چگونه می­توانند ارتباط های بصری با تیم برقرار کنند؟ مقاله از کجا آغاز می­شود؟ به کجا می رود؟ در نهایت چه خواهد شد؟
ریکیدافی، رئیس سابق جرایم مرتبط با طراحی در هرمان میلر، و طراح داخلی در سال های 1970 تا 1980، اهداف طراحی داخلی را بصورت زیر شرح می­دهد: "انتقال از یک مرکز مبتنی بر تغییر ، به مرکزی مبتنی بر کارآیی".
در اواخر دهه­ی 80، جریان کاری پیچیده تر شد. کامپیوترها، دستگاه های کپی و دستگاه های فاکس وارد صحنه شدند. روابط بین افراد، تیم­ها و تکنولوژی ها نیز وارد عمل شدند. Martha Whitaker می­گوید که طراح داخلی که در دهه­ی 70 تحت نظریه­ی پراپست کار می­کرد، کمتر تفکرات خود را برای طراحی داخلی به کار می­گرفت. "در نتیجه، چیزهای واضح تری را به کار می­گیریم و ما تنها همانند مشتری­ بودیم، بنابراین کارآیی فضا همواره وارد بازی خواهد شد".
در سال های 1990، کسب و کارها تمرکزی ویژه بر روی صرفه جویی اعمال نمودند. کاهش هزینه­ی مکان، یکی از این موارد بود. Duvall ، اذعان داشت که نقش طراحان، کاهش هزینه­ی اجاره بود. مفهوم برنامه ریزی کلی- با بازده هزینه- به خوبی دریافت شده است. بنابراین چگونه مفاهیم جدید هتلداری و دورکاری بر روی کاهش هزینه­های دفتر تاثیرگذار است؟ اما این موارد لزوماً همکاری بین کارمندان را بهبود نمی­بخشند. در این زمان، همچنین خدماتی همچون پردازش کلمات و پذیرش، به منظور کاهش مصرف مکان، بصورت مرکزی شده­اند.
پراپست در ابتدا دفاتر طرح-باز(Open-plan ) را در اواخر 1960 و اوایل 1970 طراحی نمود که بزرگ، باز و طبیعی بود. (شکل 1). Whitaker اذعان داشت که: اما طراحان داخلی تنها ارزش­های اقتصادی سیستم را می دیدند. "پراپست یک بار به من گفت که" دفتر کار، مجموعه ای فضاهای 4*2 است. این امر می­تواند خوب یا بد باشد، به هر حال در دست طراح است. افراد نمی­توانند در دفتر کاری که در انتظار ایجاد شدن است، نظر دهند؛ آنها تنها می­توانند به اثاثیه ای که پیش از این ایجاد شده­اند، نگاه کنند."
دافی اذعان داشت که از آنجایی که تکنولوژی و هزینه، سهم بزرگی را در طراحی محیط کاری ایفا می­کند، یک طرح محیطی باز، بیش از یک ابزار کارا است و استانداردها نیز کمک می­کنند. "ما استانداردهای دفتر را با وظیفه، سطح و عملکرد طراحی می­کنیم. چه کسی 8*8 می­خواهد؟ چه کسی پنل بلندتری می خواهد؟"Whitaker یادآور می­شود که پنل­های 62 اینچی هستند، مگر آنکه شما منشی باشید و در این صورت این پنل­ها 42 اینچی خواهند بود. این موارد به تصمیم خودمان بستگی دارد."
بارها گفته شده است که طرح ریزی کارا، توسط پارتیشن(اطاقک) پشتیبانی می­شود که در واقع همان مفهوم مقوای تخم مرغی است که پراپست راجع به آن گفت. مکعب شکل کارا است که طرح ریزی و تکرار آن ساده بوده و قرار دادن آن در معماری نیز ساده است.
چیزی که نتیجه اش کمی دور از تعاریف پراپست از دفتر کار، از جمله "جنبشی، فعال، آگاه و محیط قوی" بود. او در مورد آینده­ی دفاتر چنین می­نویسد: "تاسف بار است که تمای دفاتر به یک شکل بوده و تنها تفاوت آنها در وضعیت قرارگیری آنها باشد. طرح جدید برگرفته از فرد گرایی به عنوان یک ارزش است که در آن یکپارچگی تنها تعریف مورد استفاده نیست."


شکل 2: پس از گذشت سال ها، فرم­های طبیعی جای خود را به طرح هایی همچون پارتیشن(اطاقک) داده­اند. در این محیط کار کردن با افراد و گروه آمیخته شده است و بر سیستم خطی چیره می­شود.
*قوانینی که اغلب مورد سوء استفاده هستند:
در اواخر سال های 1990 و اوایل سال های 2000، طراحان داخلی شروع به اتصال چشم انداز شرکت به امکانات شرکت نمودند. Duvall می­گوید: "اگر بتوانیم بیشتر به فکر کارکنان باشیم، یک جهش بزرگ انجام داده­ایم. در انتهای دهه­ی 90، تعداد کمی کارمند خوب برای کارهای موجود وجود داشت. هم اکنون این پرسش پیش می­آید که: چگونه آنها را جذب کنیم؟ چگونه آنها را نگه داریم؟"
پراپست بر این باور بود که مرکز باید خود را با نیاز افراد مطابقت دهد، و باید فرم­های تطبیق زیادی وجود داشته باشد. اما در سال های 1980 تا 1990، برنامه­های استاندارد مدل برنامه ریزی غالب شدند. کارکنان می­بایست با مرکز تطابق پیدا می­کردند. حال این سوال پیش می آید، چه بر سر روش طراحی داخلی متمرکز بر افراد آمد؟
در گزارش سال 1998، پراپست نظر خود را در مورد استفاده­ی نابه جا از پارتیشن(اطاقک) اعلام کرد:
بخش بد این مورد این است که تمامی سازمان ها هوشمند و مترقی نیستند. بیشتر آنها توسط افراد نالایق اداره می شود. آنها پارتیشن های (اطاقک­) کوچک می­سازند و کارکنان را در آن قرار می­دهد.
من یک ذره هم Dilbert را مقصر نمی­دانم. چیزی که بارز است این است که ما خیلی از موارد را زیرپا گذاشته و فراتر از خیلی چیزها می­رویم. سعی شده ­است که هرچیزی که با آن کار می­کنیم جذابتر باشد.
سیستم دفتر کاری که پراپست آن را طراحی کرد، در عمل آن چیزی نبود که در تئوری عنوان کرده بود. پاول گلدبرگر، معمار نیویوریکی توضیح می­دهد که هنوز هم سیستم­های باز شایستگی بیشتری دارند. "پارتیشن ها (اطاقک­) حائل های کاملی بین دفاتر خصوصی هستند که غیرقابل پیاده سازی هستند و فضا را از بین می­برند. این پارتیشن ها(اطاقک­) حریم خصوصی ندارند و باید اسناد مهم و کتاب ها را از دسترس دیگران دور نگه داشت. خیلی کم دیده ام که مردم از عبارت نمای دفتر استفاده کنند، اما واقعیت این است که اساس پارتیشن (اطاقک­) کاملا معقول و درست است."
نقش پارتیشن (اطاقک­) زمانی پررنگ می­شود که به یکی از خصوصیات نمای کلی دفتر بدل شده و با سایر فضاها از جمله مکان­های عمومی، اطاق­های ملاقات، دفاتر خصوصی و کافه، پیوند خورده باشد. (شکل 2). جنبش Burolandschaft ("نمای دفتر") در اروپا، در زمانی که پراپست نظریه­ی خود را ارائه داده بود، به راه افتاد که نقاط مشترک زیادی نیز با ایده­ی او داشت.
روش نمای دفتر توسط طراحی فضای کاری و بر مبنای فرآیند کاری و نیازهای فردی مشخص شده و کمتر به سلسله مراتب سازمانی بستگی دارد.
طراحی Burolandschaft همانند ایده­ی پراپست، از فرم­­های طبیعی بیشتر و چیدمان خطی کمتری استفاده می­کند. او بر این باور بود که معماری سازمان باید آنقدر انعطاف پذیر باشد که از تغییرات موجود در فرهنگ سازمان پیروی کند.
پراپست، بیش از 30 سال پیش در مورد مزرعه­ی مکعب چنین گفت: "فرم­های دفتر برای انواعی از زندگی هستند که آنها نیز می­میرند و از بین می­روند." اخیراً تحقیقات هرمان میلر این مشاهدات را نشان داده است:
اکنون زمان آن است که نمای دفتر، هر آنچه که به صورت فرض دارد، عملی سازد: حقایق کاری و جمعیت کاری را بازتاب دهید. زمان ایجاد دسته­ای جدید از رهنمون­های کاری، ابزارهای برنامه ریزی، بینش اجتماعی، پروتکل­های ارتباطی، فضاهای گروهی جدید، همسایگان تیمی و مکان­های کاری تنها است. زمان آن رسیده است که اجزای داخلی محیط که محیط کاری را برای افراد ساده تر می­سازد، خصوصیات جدیدی را داشته باشد.
با توجه به قوانین پراپست که مبتنی بر خیالات اوست، هنوز هم این سوال پابرجاست که پاسخ به یک روش جدید برای برنامه ریزی چگونه باید باشد؟
برای مکانی که به تغییرات مداوم نیاز دارد، قوانین جدید چه خواهد بود؟


*قانون 4: ایجاد انتخاب و گوناگونی:
دفتر نیاز دارد که مکانی برای خلق و تسهیم افراد باشد.
پراپست بر این باور بود که هر چیزی در دفتر، از افراد گرفته تا فرهنگ شرکت، یکتا است. یک طبقه بندی پیچیده غیر ممکن است. این درک از پیچیدگی و زندگی سازمان، در طی سال های متمادی مورد قبول بوده است. شاید فضاهای فیزیکی همواره به صورت موازی دنبال نشده باشد اما روشی که برای این کار مورد استفاده قرار گرفته است گسترده و موفقیت آمیز بوده است.

شکل 3: استفاده از زمینه­های استفاده­ی مختلط در شکل 2، این طرح فرم­های طبیعی دیده شده در مدل قدیمی پراپست را نشان می­دهد. جدا از تصویر چهل ساله­ی شکل 1، هنوز هم این نمای جدید، با نام­های "جنبشی، فعال، اخطار و محیط پیروز" نامیده می­شود.
انتخاب آن که کجا کار کنیم، چگونه کار کنیم و چه زمان کار کنیم، همگی قابل بسط است. هم اکنون دفتر با کافی شاپ، نیمکت و پارک در رقابت است. با آنکه تکنولوژی اجازه می­دهد که افراد هرجا و هر زمان بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، اما هنوز هم ارتباط رو در رو وجود دارد.
متخصصان کاری، نویسندگان و مدیریت پیشین شرکت نفتی چارلز هنری بر این باورند که "دفتری که ما می شناسیم ممکن است چیزی از گذشته باشد. دفتر یک مکان اجتماعی و مکانی برای ملاقات است." او بر این باور بود که سازمان­ها باید قابل تطبیق و نامتمرکز باشند که مرکز آن توسط اهداف مشترک و حمایت شده و بر اساس اعتماد دوطرفه مدیریت شود. نیاز به ارتباط فیزیکی با دیگران و آمدن به یک مکان عمومی، یک نیاز انسانی است.Larry Prusak ، مشاور و محقق می­نویسد که: کار جامعه است.
Malcolm Gladwell در مورد اینکه این اختراع اجتماعی است و قلب دانش اقتصاد است، می نویسد.رئییس پیشین ذخیره­ی فدرال، Alan Greenspanمی­گوید که ما هم اکنون در اقتصادی زندگی می­کنیم که "ارزش بصورت گسترده در ایده مشاهده می­شود تا ظرفیت."
ایجاد یک ظرفیت هوشمند سازمانی در یک اقتصاد رقابتی ضروری است. جذب کارکنان باهوش به اندازه­ی نگهداری آنها حیاتی است. نقش نمای دفتر ابداع و خلاقیت چیست؟ و در اقتصاد کنونی، مزیت ایده­های رقابتی چیست و محیط کاری چگونه می­تواند همکاری و تفکر را تشویق نماید؟
*درجات مختلف تشریفات:
Laura Leenhouts محقق در هرمان میلر می­گوید که محیط کاری نیازمند تطبیق دادن درجات مختلفی از تشریفات است که چیزی فراتر از میزها و اطاق­های کنفرانس است. او می­گوید "بخشی از کاری که انجام می گیرد این است که نسبت به محیط­های کاری سنتی، فضا و انرژی متفاوتی را طلب می­کند."
همچنین می­توان محیط کاری با درجات متفاوتی از تشریفات را ایجاد نمود. در یک طرف طیف تشریفات، یک کافه یا مکان عمومی قرار دارد. این مکان­ها غیر رسمی بوده دارای صندلی­های نرم و نور کم می­باشند. این چنین مکان هایی برای ایجاد سر و صدا و استراحت­ها آزاد می­باشد. در طرف دیگر طیف اطاق­های ملاقات رسمی وجود دارند که در این چنین اماکن کارها بهتر طبق برنامه انجام می­گیرد. در این طیف فواصل غیر رسمی زیادی برای کارهای گروهی یا فردی و همکاری برنامه ریزی شده و برنامه ریزی نشده وجود دارد.
ایجاد درجات مختلف تشریفات در اداره باعث ایجاد انتخاب­های مختلفی می­گردد. همچنین Leenhouts می گوید که باعث راحتی بیشتر در دفتر می­شود، چه مکانی با تشریفات را ترجیح دهند، چه بی تشریفات و چه ترکیبی از آن. درجات مختلف تشریفات می­تواند به افراد این امکان را بدهد که بسته به پروژه و حالت آنها، انتخاب روز به روز تشریفات را داشته باشند. نتیجه­ی این کار این می­شود که افراد راحت، موثرتر و سودمندتر خواهند شد. این کار باعث خواهد شد که سازمان به اهداف خود رسیده و کارمندان باهوش را نگه داشته و با ایجاد نشست­هایی دانش را بیشتر به اشتراک گذارد.
*درجات مختلف پوشیدگی و اثر متقابل:
انتخاب و تفاوت با ایجاد درجه­ای از پوشیدگی و اثر متقابل اتفاق می­افتد.درجه­ی همکاری در آن از هر زمانی بیشتر است. این امر به دلیل تشخیص مکان کاری، یک روش مبتنی بر تیم است. طراح DEGW ، Andrew Laing ، می­نویسد که: "فرض دفتر به عنوان مرکز همکاری، جایگزین فرض دفتر به عنوان مکانی که کارمندان بصورت فیزیکی در آن جمع شده اند، شده است."
این موضوع در واقع ادامه­ی تفکر پراپست از محیط کاری است "که به صورتی چیده شده است که کارکنان با یکدیگر و با مدیریت در ارتباط باشند.درواقع طرحی برای فضاهای باز است." او این چنین نوشت که یک دفتر باز با ارتباطات بیشتر باعث "اجتماع طبیعی افراد با یک حس مثبت تعلق و سودمندی همراه خواهد شد". یک انجمن طبیعی از افراد با اولویت­های فردی نمی­تواند با یک راه حل یکپارچه، موثر یا ساده گردد.
کارهای زیادی بر روی گروه هایی که در آن افراد برایشان بصورت مجزا تفکر و تصمیم گیری مشکل است، انجام شده است. اما حد میانه­ای که کار تیمی وجود داشته باشد و همچنان بر کارهای فردی تمرکز داشته باشد، چیست؟ تیم­ها از افراد تشکیل شده­اند که نیازمند شرکت انفرادی هر فرد است.Leenhouts می­گوید که یکی از راه های انجام دادن این امر ایجاد مرکزی است که درجات پوشیدگی مختلفی را ارائه می­دهد. "زمان­هایی وجود دارد که ما نیازمند پوشیدگی هستیم و زمان هایی وجود دارد که نیازی به آن نداریم. افراد کمی هستند که به پوشیدگی در تمامی زمان­ها نیاز دارند." با دادن انتخاب به اشخاص و واکنشی کردن محیط، سطح سادگی خاصی را به محیط کاری اضافه کنید. افراد زمانی احساس راحتی می­کنند که بدانند وظایف در دستشان است.
یک دفتر خصوصی لزوماً به این معنا نیست که از نظر معماری دارای فضای خصوصی باشد. در بسیاری از موارد، پوشیدگی می­تواند از طریق طرح­های باز دفاتر که کنترلی از جمله در­ها و پارتیشن­های بلند را فراهم می آورد. پراپست بر این باور بود که طرح ریزی کارا برای فضای دفتر باید همیشه با کاربر آغاز شود. برخی سازمان ها سطح بالاتری از پوشیدگی را در داخل دفاتر اشخاص فراهم می­آورند. برخی دیگر تنها برای یک سطح طراحی شده­اند. بله، هنوز هم پارتیشن ها(اطاقک)­ برای کارکنان فضای خودشان را فراهم می­کنند. با تهیه­ی فضای کاری متفاوت، افراد می­توانند آنجایی که می­خواهند را برای کار خود انتخاب کنند. (شکل 3) پراپست با این فرضیه موافق است.
پراپست می­گوید: "پوشیدگی تنها پاسخی نیست که ما بدان نیاز داریم . ما به شمول نیازمندیم. نمی­توانیم بدون ارتباط با دیگران دوام بیاوریم. شمول یک نیاز ضروری است، ایده­ای خوب برای آنکه بخشی از خانواده­ی فعالیت باشیم".
خانواده­ی فعالیت شامل ایجاد نگهداری و افزایش ظرفیت­های هوشی و اجتماعی است.پراپست بر این باور بود که هم شمول و هم پوشیدگی مورد نیاز هستند که پوشیدگی­ها را برای اشکال جدید حصار کشی و دسترسی تطبیق می­دهد. او ادامه داد که برای"نگهداری مکان خصوصی با طراحی محیط مناسب با سلیقه­ی خود، باید به یکدیگر دسترسی آزاد بیشتری داشته باشیم".
دسترسی به یکدیگر می­تواند به صورت یک وقفه­ی برنامه ریزی نشده و مختصر باشد. گزارش هرمان میلر در مورد مهندسان کامپیوتر، اثر متقابل بین همکاران را اینطور شرح می­دهد: " وقتی چیزی ناخوشایند پیش می آید، وقفه ضروری خواهد بود. تمامی مهندسان می­دانند که آنها هدفشان را با یکدیگر به اشتراک گذاشته اند و هر یک از آنها نیاز دارند که وقفه دهنده باشند".پراپست در مورد کاهش فواصل به عنوان یک ضرورت چنین گفته است: "دسترسی بصری بر اساس نیاز به دیده شدن است."
نمای قرن بیست و یکم، بر اساس تغییرات ارتباطات شکل گرفته است. همچنین نمای محیط کاری برای افزایش این ارتباطات در حال قوی تر شدن است و به افراد این امکان را می­دهد که انتخاب بیشتری در نحوه­ی کارشان داشته باشند.
*قانون 5: تجربه­ی کاری را توانگر سازید:
کار باید محرک، چالش بر انگیز و لذت بخش باشد. محیط های کاری می­توانند به ایجاد یک محیط منعطف و باز برای تغییر و خوشبختی کمک کنند.
فضای دفتر می بایست محیطی محرک برای کارمندان باشد.Mary Collette Wallace ، محقق کسب و کار می گوید "یکی از روش­هایی که کسب و کارها که کارمندان را جذب و نگهداری می­کنند این است که "محیطی مثبت، با انرژی، منعطف و دینامیک" را فراهم می­کنند.
Dilbertville با تعداد زیادی اشکال و پیکربندی­ها جایگزینی شد. پنل­های تک رنگ جایگزین الگوها شده­اند. قرار دادن عناصر طبیعی، اشکال ارگانیک و دسترسی به نور طبیعی خصوصیات دفتر کاری از نظر پراپست و Burolandschaft بوده است که هم اکنون اهداف مشترک طراحی شده­اند.
مهمتر آن که مراکز چند صلاحیتی به کارکنان نماهای مختلفی می­دهد. اما این دید برای ایجاد شدن نیاز به کار دارد. طراحی مراکزی که دارای فرصت­هایی برای همکاری، برآمدگی و شکاف­هایی برای فرار و یا مزیت­های خاصی هستند، نیازمند برنامه ریزی دقیق و تفکری خلاق هستند. مرکزی که مبتنی بر تغییر است می­تواند پشت صحنه­ای را برای صحنه­های "من یافتم" ایجاد نماید که در آن بتوان کنگره­ها و ملاقات­های پیش بینی نشده را اجرای نمود.
کسب و کار ابتدای شناسایی مرکز به عنوان یک ابزار استراتژیک کاری است که در دهه­های زیادی به عنوان ابزاری که به سختی تغییر می­کند، دیده شده است. نمای رقابتی باعث تغییر می­شود. افراد فاکتورهای مختلفی برای پیروزی در کار دارند.ساختمان­ها و اثاث آنها می­توانند سودمندی را افزایش دهند.Leenhouts می­گوید ما نیاز داریم که محیط کاری را برای افراد بالا بکشیم.
پراپست اذعان داشت از آنجایی که تغییر غیر قابل اجتناب است، مهم است که آنرا پذیرفته و به راحتی تغییر دهیم. "غلبه بر رسمی کردن بیانات و تشابهات یک عمل سازمانی جدی را می­پذیرد." برای آن که عملی گردد، نیازمند تفکر در مورد کاربر است. و این باعث می­شود که " خیلی از تصاویر طرح­ها جذاب نباشند... فرمی وجود نداشته باشد "
*قوانین ایجاد شده:
همانطور که پراپست چند سال پیش گفت، در دفتر احترام بیش از حد مطبوع نمی­باشد. بر این اساس وجود آینده­ای خوب و طولانی محتمل است.
آزادی برای کار در هرجایی یک گزینه­ی حتمی است، اما افراد بازهم به دفتر می­آیند. چه آنها به داخل پارتیشن های(اطاقک)­ خود بیایند یا در مکان­های عمومی باشند، ملاقات­های کاری یک نیاز مهم است. دفتر یک مرکز کاری و اجتماعی است. به محض آنکه سازمان بتواند به صورت یک مرکز مبتنی بر تغییر دیده شود، افراد با روش­های کاری اجتماعی و خلق مناسب می­توانند دیده شوند.
حدود 40 سال پیش، قوانین پراپست محیط کاری را به صورت زیر معرفی کرده است.
- قانون 1: مفاهیم بخشیدن: پیچیدگی محیط سازمانی با موارد غیرقابل پیش بینی و نیازمندی های آینده همراه می­کند.
- قانون 2: به خوبی با تغییرات کنار بیایید. ": اگر تغییر به معنای دوره­ای گرد و خاک، اغتشاش و از دست رفتن زمان باشد، چرایی عمر زیاد کفش های کهنه قابل درک خواهد بود.
- قانون 3: بیان و برنامه ریزی آنلاین: پیاده سازی باید هدف برنامه ریزی باشد حتی اگر طرح به خوبی کار نکند. کاربران اغلب بهترین قضاوت را در مورد کار دارند.
برای تغییر محیط کاری، در این نمای جدید ،قانون جدید به تفکرات اصلی پراپست اضافه خواهیم کرد.
- قانون 4: ایجاد انتخاب و گوناگونی: دفتر باید مکانی برای آمدن افراد و خلق و تسهیم باشد.
- قانون 5: تجربه­ی کاری را غنی سازید: کار باید به صورت همزمان به صورت چالشی و لذت بخش باشد. مکان های کاری می­تواند به ایجاد یک فرهنگ منعطف کمک کند.
پراپست فضای کاری را بصورت "جنبشی، فعال، آگاه و پیروزمندانه" توصیف نمود. نمای جدید می­تواند مرتعش و مولد باشد. همچنین برای نیازهای افراد کاری طراحی شده باشد. نشانه­های قوانین پراپست را می­توان در چنین محیطی مشاهده نمود.ادامه مطلب: چرا ایده­ی شخصی که پارتیشن (اطاقک) را اختراع کرده ­است را هنوز هم با تفکر می­توان دریافت؟



آیا پارتیشن ها(کابین) باعث می شوند که کارکنان صادق تر باشند؟

*آیا پارتیشن ها(کابین) باعث می شوند که کارکنان صادق تر باشند؟
روندی در ادارات وجود دارد برای اینکه پارتیشن ها(کابین) را حذف کنند و به جای آن یک طرح طبقه-باز را داشته باشند به طوری که کارکنان بتوانند به راحتی با یکدیگر ارتباط داشته باشند و جدا نباشند.برخی از شرکت ها اینکار را تنها برای صرفه جویی در پول انجام دادند. در حالی که دلایل زیادی برای نداشتن پارتیشن(کابین) وجود دارد ،اینجا یک دلیل برای خلاص نشدن از شر پارتیشن ها(کابین) وجود دارد:صداقت
jena Mcgregor در واشنگتن پست گزارش می دهد که یک مطالعه تحقیقاتی نشان داده که افرادی که در یک فضای بزرگ پشت میزهای بزرگ می نشینند تمایل بیشتری به تقلب کردن دارند. هچنین او " قدرت نمایی " را بیا ن کرد که هنگامی که کارکنان یک فضای بزرگ دارند بسیار امکان پذیر است زیرا می توانند به عقب تکیه دهند و پاهای خودرا روی میز کار خود بگذارند.اگر کسی بتواند به این گونه بنشیند تا خود را به عنوان یک دارنده قدرت ببیند آنگاه این منجر به رفتار غیر صادقانه می شود.انجام این کار در یک پارتیشن (کابین) آسان نیست زیرا فضای کوچک توانایی کارمند را برای گسترده شدن محدود می کند که این درک از خودش را تغییر می دهد.این شرح و تفصیل مثبت در خلاف جهت نصایح مشاوران و مفسران بود که از ادارات باز برای حداقل یک دهه طرفداری می کردند. Mcgregor به طور کلی فکر نکرده که پارتیشن ها(کابین) بسیار عالی هستند زیرا در مقاله اخیر او "موردی بر علیه کابین ادارات" به چشم می خورد،که بیان می کرد این مسئله مردم را از هم جدا می کند. مطالعات بسیاری درمورد فضاهای کاری،بهره وری کارمندان ، رضایت و فرهنگ شرکت وجود دارد و به نظر می رسد هیچ چیز به طور مداوم قطعی نیست. بنابراین آیا شرکت ها باید پارتیشن ها(کابین) را داشته باشند یا خیر؟
مهمترین چیز این است که یک شرکت چیزی را که برایش بهترین است انجام دهد.موقعیت را تحلیل کنید ببینید چه چیزی برای کارکنان بهتر کار می کند و آن را انجام دهید بدون توجه به روندی که ممکن است باشد.شما ممکن است پی ببرید که ایستادن پشت یک میز تمام روز بهترین مورد است که بحث پارتیشن ها(کابین) را بی ربط می سازد.

/http://barrymoltz.com/2013/09/will-cubicles-make-employees-more-honest


آیا پارتیشن بندی اداری کارمندان را فعال تر می نماید؟

پارتیشن های ساختمان اداری :

به نظر می رسد که پارتیشن های اداری در طول عملکرد وظایف "سر پائین" باعث بهتر شدن بهره وری کارمندان از قبیل پردازش کلمه یا پرکردن کلمه می شوند اما می توانند در زمانی که کارمندان نیاز داشته باشند به صورت آزادانه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند ، مشکلات بهره وری ایجاد نمایند.در تلاشی برای بررسی این مشکل، تعدادی از شرکت ها در حال حاضر در حال ایجاد پایه میزهایی هستند که برای اصلاح نمودن نیازهای خاص هر بخش طراحی شده اند.این کارمندان که نیاز به تعامل و ارتباط باز دارند ممکن است در مکعب هایی با دیوارهای کوتاه کار کنند در حالی که افرادی که نیاز به حریم شخصی بیشتری دارند ممکن است میزهایی داشته باشند که با دیوارهای بلند آنها را احاطه بنماید .
زمانی که مفهوم پارتیشن های فردی برای کارمندان اداری در سال 1968 برای اولین بار مطرح شد، بخشی از یک چشم انداز بزرگ تر به نام "دفتر عمل" بود. از لحاظ تاریخی، بسیاری از شرکت ها از روش "حجم باز" استفاده نمودند، که در آن ردیف هایی از میزها به صورت متمرکز و اغلب به ترتیب غیر شخصی قرار گرفته اند. مخترع پارتیشن (اطاقک) اداری، مردی به نام رابرت پروپست[1]، بهبود بهره وری کارمندان را با ارائه فضای کاری سفارشی که حواس پرتی ها را به حداقل می رساند تصور نمود. در این صورت کارمندان می توانستند حجم کاری خود را به روشی که کارآمدتر بود ارائه نمایند، به جای اینکه بر سیستم های بایگانی "ورودی" و "خروجی" تکیه کنند.
براساس مفهوم اصلی "دفتر عمل" ، پارتیشن ها به این معنی بودند که طبق نیازهای کارمندان برای تعامل با همدیگر گروه بندی می شدند. برخی باز و قابل دسترسی بودند در حالی که برخی دیگر ضد صوت بوده یا برای آنچه که کار "سر پائین" در نظر گرفته می شود دارای محفظه بودند. با توجه به تنظیمات اصلی، آنها بهره وری کارمندان را با ارائه حریم خصوصی و سفارشی سازی بهبود می بخشند اما ارتباط کارآمد و مناسب با دیگران هنوز هم در این مبحث مورد توجه می باشد .
با گذشت زمان ایده استفاده از پارتیشن ها برای متحد نمودن کارمندانی با نیازهای مشترک به نگرانی های اقتصادی تبدیل شد . در حال حاضر پارتیشن ها نشانگر کارآمدترین راه برای استفاده از فضای طبقه موجود هستند، که می تواند مورد توجه عمده در نواحی کسب و کار با اجاره بهای بالا باشد. آنها ممکن است فضاهای کاری فردی را ترسیم نمایند، اما همچنین می توانند مشکلات روحی به وجود بیاورند در حالی که کارمندان احساس می کنند در "لانه های" نیمه خصوصی که با دنیای بیرون ارتباط اندکی دارد محصور شده اند. زمانی که روحیه کارمند پائین است، بهره وری نیز دچار آسیب می شود.
تعیین این موضوع که استفاده از پارتیشن های اداری به تنهایی می توانند بر بهره وری کارمندان تاثیر بسزایی داشته باشند می تواند دشوار باشد. تعدادی از دیگر عوامل از قبیل رضایت شغلی و تجربه وجود دارند که می توانند بر سطوح بهره وری تک تک کارکنان تاثیر بگذارند. برخی معتقد هستند که حریم خصوصی افزایش یافته و فضای کاری به روشنی تعریف شده ممکن است در سرتاسر پیکر بندی های قدیمی اداره باعث پیشرفت باشند، اما هنوز هم پارتیشن (اطاقک) اداری ثابت نکرده است که افزایش بهره وری کامندان به اندازه کافی آن را به صورت یک سیستم کارآمد موفق کرده است یا خیر.




نکاتی در مورد پارتیشن (اطاقک های) کاری

نکاتی در مورد پارتیشن (اطاقک¬های) کاری:

همانطور که نیکللانگ می¬گوید، کار بهینه در یک محیط اتاقکی شکل نیازمند توانایی برقرار کردن ارتباط مناسب با کارمندان است.کارمندانی که در داخل پارتیشن(اطاقک) کار می¬کنند، روزانه متحمل اتفاقاتی هستند که ممکن است برای آنها پیش بیاید. بدون آداب و معاشرت¬ و رفتارهای درست کاری، کارآیی پارتیشن(اطاقک) ممکن است به چالش کشیده شود.
عملکرد:
پارتیشن(اطاقک) زمانی جای خود را در محیط کاری باز کرد که برای بهبودی ارتباط و فضای کاری تلاش شد. این محیط کاری محبوب در محیط¬های اداری معمولی، یک فضای کاری گسترده را برای ارتباط کارمندان فراهم می¬آورد. فضای کاری پارتیشن(اطاقک) ، بر اساس محیط¬های دفتری سنتی باعث حداکثر سازی استفاده از فضا شده، به طوری که چندین کارمند در مرکز محیط و چندین کارمند در کنار دیوارها هستند.
پوشیدگی (Privacy):
محدودیت¬هایی که در محیط کاری پارتیشن(اطاقک) وجود دارد را در نظر بگیرید. پارتیشن ها(اطاقک) معمولاً از دیوارهای کوتاه با درب¬های غیرفرمال تشکیل شده¬اند که پوشیدگی کمی را به دنبال دارد. باید برای حفظ اطلاعات شخصی در این محیط، کمتر راجع به آنها صحبت شود. اگر صحبتی شخصی وجود دارد، بهتر است که از تلفن موجود در اطاق کنفرانس یا اطاق مجزای دیگری استفاده شود. بر روی میز خود اشیاء و یا پرونده-های شخصی دیگران را قرار ندهید.
**تحقیقات مرتبط برای مطالعه:
ساختار فعالیت¬های تیمی در پارتیشن(اطاقک) *دکور و لوازم:
برای احتیاط، از تصاویر منفی در دکور پارتیشن(اطاقک) خود استفاده نکنید. عکس¬های خانوادگی خود و لوازم مورد نیاز و همچنین افتخارات و نمادهای پیروزی خود را بر روی میز کار قرار دهید. پیش از آنکه رادیو را با خود به همراه آورید، این موضوع را با مدیر خود چک کنید. اگر اجازه داده شد، میزان صدای آن را بر روی درجه¬ی خاصی گذاشته و یا از هدفون استفاده نمایید. به علت احتمال حساسیت دیگران، از آوردن گل و گیاه اجتناب نمایید.
*ارتباط:
از آداب و معاشرت پارتیشن(اطاقک) برای تشویق و ایجاد محیطی دوستانه استفاده نمایید. از استراق سمع پرهیز کنید. با کارمندان به آرامی صحبت کنید. در داخل پارتیشن(اطاقک) برای صحبت با دیگران بلند فریاد نزنید! بجای آن از تلفن استفاده نمایید. صدای بلند باعث می¬شود که دیگران به سختی کار کنند. برای صحبت کردن، از اجتماع در خارج از پارتیشن(اطاقک) خودداری کنید. صحبت را به داخل پارتیشن(اطاقک) خود منتقل کرده و یا به اطاق کنفرانس بروید.
*ملاحظات:
قسمت جلوی میز خود را روبروی درب پارتیشن(اطاقک) قرار ندهید زیرا ممکن است دیگران در هنگام عبور بر روی وظایف و مسئولیت شما تمرکز کنند.یک محیط کار اطاقکی شکل باعث ارتباط نزدیک با همکاران می-شود. در هنگام بیماری برای اجتناب از پخش شدن میکروب، به محیط کار نیایید. واضح است که سرفه و عطسه در محیط کار مشکل آفرین خواهد بود. همواره احترام به دیگران را در نظر داشته باشید.
*آیا پارتیشن ها(اطاقک) یک محیط کاری ساکت را بوجود می¬آورند؟
هرچه لت ¬های پارتیشن(اطاقک) بیشتر باشد، مزاحمت¬های سمعی و بصری نیز بیشتر می¬شود. شرکت های کوچک معمولاً برای استفاده¬ی بهتر از فضای کاری، از پارتیشن(اطاقک) استفاده می¬نمایند. این مدل از لحاظ مزاحمت¬ها کمی بهتر از فضای کاری باز است که در آن در و دیواری وجود ندارد.نکته¬ی کلیدی این است که اندازه و نوع پارتیشن¬ها باید درست انتخاب شود. نحوه¬ی قرارگیری پارتیشن ها(اطاقک) نیز فاکتور مهمی است که می¬تواند بر روی محیط کاری تاثیر گذار باشد.
*ساختار:
شرکت¬های کوچک اگر قصد دارند که محیط کاری ساکت تری را بسازند، باید به ساختار پارتیشن¬ها توجه داشته باشند. بیشتر پارتیشن ها(اطاقک) بین 4 تا 6 فوت ارتفاع دارند. اما بسته به نوع دفترکار، ارتفاع برخی از آنها تا 7 فوت نیز می رسد. پارتیشن های(اطاقک) بلندتر، مزاحمت¬های سمعی و بصری را کمتر می¬کنند. کارمندان نباید بتوانند از بالای دیوار پارتیشن(اطاقک) در کار دیگران وقفه ایجاد نمایند. اگر با آنها کار دارند، باید از بخش باز پارتیشن(اطاقک) وارد شوند. برخی از پارتیشن ها(اطاقک) در مقابل مزاحمت عایق تر هستند. آنها از لایه گذاری فم و چوب پنبه استفاده می¬کنند که صداهای اضافی را می¬کاهد.
*پوشیدگی و مزاحمت کمتر:
کارمندان تمایل دارد که در داخل پارتیشن(اطاقک) ، کمتر مورد مزاحمت قرار گیرند که این باعث بوجود آمدن یک محیط ساکت¬تر می¬شود. آنها برای آنکه انگشت نمای دیگران نشوند، کمتر از تلفن استفاده می¬کنند. به جای آن بر روی جایگزینی ها تمرکز می¬کنند. این کار باعث بهره¬وری بیشتر خواهد شد. همچنین پارتیشن(اطاقک) باعث ایجاد پوشیدگی می¬شود، مخصوصاً برای کسانی که بر روی اسناد مهمی همچون چک-های حقوقی تمرکز دارند. سایر افراد معمولاً نمی¬توانند صفحه¬ی کامپیوتر و یا اسناد مهمی که بر روی آن کار می¬شود را در هنگام عبور ببینند. بیشتر کارمندان پیش از ورود در می¬زنند.
**مطالعات مرتبط:
پارتیشن های(اطاقک) مجازی چه هستند؟ *
قرار گیری پارتیشن ها(اطاقک):
صاحب یک کسب و کار کوچک، ممکن است که با قرار دادن چند پارتیشن(اطاقک) در محیط¬های ایزوله، بتواند از مزاحمت¬ها بکاهد. برای مثال، یک مدیر سطح بالا ممکن است که فضای بزرگی را داشته باشد که با یک راهرو از قسمت¬های دیگر جدا شده است. قرار دادن کارمندان یک دپارتمان در یک بخش مجزا نیز می-تواند از میزان مزاحمت¬ها بکاهد. این کارمندان دارای انعطاف پذیری بیشتری در صحبت کردن با یکدیگر هستند. در صورتی که فضا اجازه دهد، قرار دادن کارمندان یک دپارتمان در یک بخش مجزای ساختمان نیز ایده¬ی خوبی است. این امر باعث می¬شود که کارمندان بتوانند بدون آنکه مزاحم بخش¬های دیگر شوند، جلسه¬ای را ترتیب دهند.
*ملاحظات:
کسانی که در پارتیشن(اطاقک) کار می¬کنند، می¬توانند برای کاهش صداها از گوشی، پنکه یا یک موزیک ملایم استفاده کنند. مدیران شرکت¬های کوچک نیز قوانینی از جمله عدم استفاده از اسپیکر تلفن و حداقل سازی مکالمات شخصی را وضع کرده¬اند. همچنین به کارمندان می¬گویند که سطح صدای موسیقی را پایین نگه دارند. پارتیشن ها(اطاقک) یک راه اقتصادی برای کارفرمایان برای استفاده¬ی بهتر از فضای موجود است. بنابراین شرکت¬های کوچک که کارمندان را برای حداقل سازی نویز آموزش می¬دهند، کارآیی بهتری دارند.
*اطاقک¬ مجازی چیست؟
یک کافی شاپ مکانی ایده¬آل برای قرار دادن پارتیشن های(اطاقک) مجازی است. یک پارتیشن(اطاقک) مجازی برای ایجاد محیط کاری مدرن به کار می¬رود. یک پیمانکار مستقل، کارمند بی واسطه یا کارگری که مرتباً سفر می¬کند، می¬تواند پارتیشن(اطاقک) مجازی را در هر محیط کاری ایجاد نماید و تلفن¬های کاری مهم خود را بزند.حیله¬ای که در مورد ایجاد یک پارتیشن(اطاقک) مجازی انجام گرفته است، ایجاد یک پارتیشن(اطاقک) مجازی برای دور ماندن از سایرین ایده¬ی بسیار خوبی است.
*تعریف پارتیشن(اطاقک) مجازی:
پارتیشن(اطاقک) مجازی فضای مستقلی برای پیمانکار یا کارمند مستقل، بدون فضای کاری سنتی است. این پارتیشن(اطاقک) می¬تواند بسته به نوع نیاز پیمانکار تغییر کند. یک کارمند مستقل که مسافرت کاری دارد، می تواند هر روز یک پارتیشن(اطاقک) مختلف داشته باشد، درحالی که یک پیمانکار با کارهای مشخص، ممکن است تنها از یک فرم برای یک پارتیشن(اطاقک) مجازی استفاده کند. یک فضای دفتر یک پارتیشن(اطاقک) مجازی نیست، زیرا این فضا یک فضای ماندنی است که حرفه¬ای ها می¬توانند آن را هر روز بر حسب نیاز خود تغییر دهند. *مکان¬های عمومی برای پارتیشن(اطاقک): یک مشتری که وارد یک کافی شاپ می¬شود، ممکن است با افرادی روبرو شده که لباس فرم پوشیده و پشت لپ تاپ نشسته اند. این افراد از فضای کافی شاپ برای انجام کارهای خود و همچنین استفاده از اینترنت بی سیم استفاده می¬کنند. چگونه می¬توان این پارتیشن ها(اطاقک) را پیاده سازی کرد بطوری که مزاحمتی ایجاد نشود و آنها بتوانند کار خود را به خوبی انجام دهند؟ در واقع معنای این سوال این است که پارتیشن های(اطاقک) مجازی دارای تفاوت¬های کمی از یکدیگر هستند.
*ابزار کاری مفید:
کار در یک محیط عمومی، معمولاً باعث ارتباط افراد با سایر کارمندان و یا مشتریان می¬شود. بر اساس سایت اخبار تکنولوژی GigaOM، استفاده از صفحه¬ی اختصاصی در لپ تاپ باعث ایجاد یک پارتیشن(اطاقک) مجازی مستقل با استقرار خاص خود می¬شود. استفاده از یک هدست تلفن به همراه تکنولوژی از بین بردن نویز، باعث می¬شود که یک کارگر مستقل، قابلیت تلفن زدن در مکان¬های شلوغ را داشته باشد بدون آنکه مجبور به داد زدن باشد. همچنین این تکنولوژی دست پیمانکاران را در تایپ کردن یا نوت برداری باز می-گذارد.
*پارتیشن(اطاقک) و آیین معاشرت:
هنگامی که یک پارتیشن(اطاقک) مجازی برپا می¬شود، بهتر است به یاد داشته باشیم که محیط اطراف ما نیز یک مکان کاری است. بهتر است که کارمند، رابطه¬ی سالم خود را به عنوان یک مشتری، با کارمندان دیگر ادامه دهد. برای مثال، معمولا یک لیوان قهوه خریده می¬شود و سپس برای انجام کار پشت لپ تاپ نشسته و به اینترنت وصل می¬شوند. در غیر این صورت ممکن است که صاحب آنجا، فرد را از آن محیط بیرون کند.
*فعالیت¬های گروهی در پارتیشن ها(اطاقک):
فعالیت¬های ایجاد تیم عبارت است آماده سازی کارمندان برای عملکرد بهتر. هنگامی که اعضای تیم در اطاقک هایی نزدیک به هم می¬نشینند، یک تسهیل کننده می¬تواند باعث ارتباط بهتر اعضا، اشتراک و همکاری در فضای پارتیشن(اطاقک) شود. هنگامی کارمندان کمپانی، تعداد زیادی نیرو استخدام می¬کنند، فعالیت¬های ایجاد تیم باعث تشویق آنها برای ملاقات پارتیشن های(اطاقک) کارمندان دیگر می¬شود که این امر خود باعث ارتقا کار تیمی می¬شود.
*جستجوی گنج:
یک تسهیل کننده¬ی روابط در یک دفتر، در واقع یک جستجوگر گنج است که آیتم¬ها را در داخل مکعب پنهان می¬کند. آنگاه یک دستور العمل برای یافتن آنها تهیه می¬کند. این آیتم¬ها می¬تواند شامل تدارکات دفتر، محصولات کمپانی و جزئی از یک خوراک مختصر باشد که در انتهای روز با یکدیگر ادغام می¬شود. در ابتدای روز، تسهیل کننده افراد را به تیم¬هایی تقسیم کرده و دستورالعمل¬ها را در بین آنها تقسیم می¬کنند. تیم¬ها یک استراتژی برای یافتن این آیتم¬ها در طول روز پیاده سازی می¬کنند. در انتهای روز، هدایت کننده اولین تیمی را که تمامی آیتم¬های موجود در لیست را یافته است، معرفی می¬کند.
*مشاجره بر سر دکوراسیون:
پارتیشن ها(اطاقک) باعث ایجاد محیطی بی¬روح و یکنواخت می¬شود. مدیران موفق برای آنکه محیط جذاب شود، به کارمندان این امکان را می¬دهند که دکوراسیون را خودشان تغییر دهند همچنین قوانینی را نیز برای دکوراسیونی جذاب و ایمن را فراهم می¬آورند. مدیران با ایجاد بحث در مورد دکوراسیون، تیم¬ها را به ایجاد رقابت برای ایجاد محیطی جذاب، تشویق می¬کنند.
**مطالعات مرتبط: مثال¬هایی از فعالیت¬های ایجاد تیم:
*روز لباس احمقانه:
حتی اگر یک شرکت دارای قوانین مربوط به لباس باشد، یک روز در سال را برای تیم به این منظور اختصاص دهید. هر ساکن پارتیشن(اطاقک) باید در آن روز یک لباس احمقانه بپوشد. از این واقعه عکس تهیه کرده و در داخل وب¬سایت شرکت قرار دهید.جایزه¬ای را برای احمقانه ترین لباس در نظر بگیرید. هر کس با دیگری صحبت کرده و لباس آنها را خواهد دید. این کار باعث خنده و شادی موقت آنها می¬شود. لزومی ندارد که همه¬ی افراد ملاقات شوند.
*تعویض پارتیشن(اطاقک):
تعویض پارتیشن(اطاقک) با اطاقکی در مکانی دیگر در همان طبقه یا در طبقاتی دیگر باعث می¬شود که افراد با کارمندان دیگری که در محیط کار می¬کنند، آشنا شوند. این کار باعث ارتقای همکاری تیمی شده و افراد از ایجاد توضیحاتی بر روی عکس¬های موجود در پارتیشن(اطاقک) ، لیوان قهوه و سایر آیتم¬هایی که بصورت موقت در پارتیشن(اطاقک) وجود دارند لذت می¬برند.
**چگونه زمان دور بودن از پارتیشن(اطاقک) را کاهش دهید؟
*زمان دور بودن از میز کار را به حداقل برسانیم: حداقل سازی دور بودن از پارتیشن(اطاقک) ، یک استراتژی ضروری برای بسیاری از کارها مخصوصاً کارهای مرتبط با سرویس مشتری است. از آنجایی که پارتیشن(اطاقک) یک محیط کاری باز را فراهم می¬کند و باعث تشویق ارتباط موثر و تیمی می¬گردد. شناسایی راه هایی برای تقلیل رفتن به اطاقک¬های مجاور یا اطراف دفتر، می¬تواند سودمندی را کاهش دهد و تمرکز کارمندان را بر روی وظایفشان بیشتر کند.
*گام اول:
زمان بندی ساعات استراحت¬ در طول روز. این کار باعث می¬شود که کارمندان برای ترک کردن میز کار خود برای مواردی همچون دستشویی، خوردن غذای سبک و ورزش¬های کششی، برنامه ریزی داشته باشند. دوره-های زمانی را کوتاه و در حدود 15 دقیقه در نظر بگیرید و همچنین زمان¬های کوتاهی را برای کمک به دیگران در نظر بگیرید.
*گام دوم:
ارتباط کارمندان را متصل نگه دارید. نیاز به خارج شدن از داخل پارتیشن(اطاقک) برای ارتبط با کارمندان دیگر را کاهش داده و سعی کنید که از راه های همچون تماس تلفنی استفاده نمایید. استفاده از برنامه¬های نرم افزاری مانند ایمیل و پیام رسانی برای کارمندان نیز مناسب می¬باشد. این کار باعث می¬شود که کارمندان در زمان¬هایی که نیاز به کمک دارند، بتوانند به سرعت با یکدیگر پیام رسانی کرده و حتی از سرپرست خود کمک بخواهند.
*گام سوم:
به منظور کاهش اتلاف زمان و حداکثر سازی کارآیی، مفاهیم لین را در کسب و کار خود بکار گیرید. میزان زمان¬هایی که بطور مداوم از پارتیشن(اطاقک) کار خورد دور هستید را کاهش دهید.دستگاه فاکس، چاپگر و فتوکپی را در یک مکان مرکزی قرار داده و برای آنکه در زمان کارمندان صرفه جویی شود، کارمندانی که نیازمند چنین آیتم¬هایی هستند را شناسایی کنید. این کار ساده باعث می شود که کارمندان کمتر پارتیشن(اطاقک) خود را ترک کرده و بنابراین زمان را کاهش دهند.
*گام چهارم:
یک مثال خوب ایجاد کنید. بر روی اهمیت، باقی ماندن پشت میز کار و پاسخگویی به مشتریان و فروشندگان تاکید نمایید. یک سیاست قابل تغییر را اعمال نمایید و مطمئن شوید که آن را به تمام کارمندان منتقل کرده اید. ساعت¬ نهار را نگه داشته و در صورت امکان در مواقع استراحت نیز به این سیاست¬ها پایدار باشید.
**چگونه یک پارتیشن(اطاقک) را تزیین کنیم؟
در یک محیط کاری کوچک، فضای کاری شما می¬تواند در مورد خصوصیات، خواسته¬ها و توانایی شما صحبت کند.آیتم¬هایی که بر روی میز کار شما قرار دارد و یا چیزهای دیگری که بر روی دیوار قرار دارند، نشانه¬ای از شخصیت کارمندی شما هستند. برای آنکه تمرکز بیشتری بر روی کارهایی که باید انجام دهید و یا پیام¬هایی که باید بفرستید، داشته باشید، محیط کار خود را با یادداشت هایی برای یادآوری شلوغ تر کنید.
*گام اول:
وسایل شخصی خود را در داخل کشو (کابین) قرار دهید. وسایل شخصی می¬توانند شامل عکس¬های خانوادگی، یادداشت¬ها و یا حتی آیتم¬های میز کار باشند. به محیط کاری خود توجه کرده و از قرار دادن عکس¬های بی ربط، تقویم و یا سایر موارد خودداری کنید. میز کار خود را به هم نریزید؛ دو یا سه آیتم را در داخل پارتیشن(اطاقک) خود قرار دهید تا یک محیط مربوط به خودتان را ایجاد نمایید. لیوان، کاغذ¬های سفید و موس پد خود را به گونه¬ای قرار دهد که محیطی مخصوص به خود را داشته باشید.
*گام دوم:
آیتم¬های الهام بخش را در معرض دید قرار دهید. پوسترهای انگیزه دهنده اغلب تصاویری صحیح از پیام مدیریتی خاص هستند و در روزهای سخت مشوق شما خواهند بود. جوایز و تصدیق¬های مربوط به کار خود را در داخل پارتیشن(اطاقک) قرار دهید. چنین مواردی باعث ایجاد انگیزه¬ کاری شده و همچنین تخصص شما را به نمایش می¬گذارد.
*گام سوم:
آیتم¬های دکوری مناسب دیگری را بر روی میز کار خود قرار دهید. یک گیاه کوچک بر روی میز شما مناسب می باشد. یک تقویم بر روی دیوار یا روی میز خود قرار دهید تا نشست¬ها، تعطیلات و مهلت¬های زمانی را دنبال نمایید. از یک پیشخدمت برای مرتب نمودن کاغذهای موجود استفاده کنید. یک لامپ رومیزی بر روی میز خود قرار دهید تا بتوانید اسنادی که خواندن¬ آنها مشکل است را به راحتی بخوانید.
*گام چهارم:
برای راهنمایی، به پارتیشن های(اطاقک) کارمندان دیگر و همچنین سرپرست، سر بزنید. نگاهی به پارتیشن های(اطاقک) دیگران انداخته و چیزهایی که آنها قرار می د¬هند را بررسی نمایید، هدف ایجاد یک محیط شخصی است که طبق اصول و معیارهای دفتر باشد.
*موارد مورد نیاز:
-تصاویر و عکس
-تصدیق¬ها و جوایز کاری
-گیاه رو میزی
-لامپ رو میزی

اتاقک پارتیشن

*پارتيشن:
كابين بندي، ميزهاي كابين دار، كابين هاي اداري و يا پارتيشن يك فضاي كاري نيمه محصور است كه از فضاي كاري كناري بوسيله پارتيشن كه معمولا" بلنداي آن 6-5 فوت (1.5-1.8متر) است جدا شده است. هدف پارتيشن بندي اين است كه كارمندان را از مناظر و صداهاي يك فضاي كاري باز كه ممكن است تمركز آنها را به هم بزند ايزوله كند. پارتيشن ها از عناصر مدولار مانند سطوح كار،كمدهايي در بالاي سر، كشو و قفسه بندي كه مي تواند بسته به نياز كاربر تنظيم شود ،تشكيل شده است و نصب وراه اندازي آن به طور كلي توسط افراد حرفه اي انجام مي شود ولي در بعضي موارد تغييرات اجزاء مي تواند توسط كارمندان بدون آموزش خاصي انجام شود.
براي اولين بار طرح پارتيشن اداري توسط طراح شركت هرمان ميلر ، "رابرت پروسپت" ساخته شده است و درسال 1967 به نام اكشن آفيس 2 معرفي شده است. اگر چه پارتيشن معمولا" به عنوان نمادي براي ساختار مدرن اداري ديده مي شود ولي همچنين به كارمندان، درجه بالاتري از حريم شخصي و خصوصي در مقايسه با فضاي كار قبلي مي دهد كه در آن ميزها در رديف هاي كنار هم در فضاي باز قرار داشتند.

وجه متمايز مثبت ميزهاي پارتيشن اين است كه به كاربران آن گزينه هايي براي سفارشي سازي آن را مي دهد كه قابل مقايسه با ديگر مبلمان اداري در گذشته و حال نيست. پارتيشن مي تواند تمام ديوارهاي اطراف كارمندان يقه سفيد (مديران) را به سطوح كاري كارا تبديل كند.براي اينكه تمامي اين ديوارها قابل دسترسي هستند و همه آنها داراي سوراخ و با قلاب هايي براي گذاشتن قفسه هاي كوچك، تابلو اعلانات و يا ديگر وسايل و عناصري كه قبلا" به صورت افقي روي ميز قرار مي گرفتند را مي توان به سطوح عمودي نقل مكان داد ودرحاليكه سازندگان پارتيشن اداري معمولا" استانداردهاي خاصي را براي اتصال قلاب ها و لوازم جانبي به كار مي گيرند اين امر توليد كنندگان لوازم جانبي روي ميزهاي اداري را از توليد جاقلمي، قفسه مجله و چيزهایي كه در برندهاي معروف پارتيشن به آساني تعبيه مي شوند باز نمي دارد.
به اين نکته نيز همچنان باید توجه داشته باشيد كه مي توان يك فضاي پارتيشن را بدون به كارگيري ميزهاي پارتيشن و با تركيب ميزهاي ايستاده سنتي مانند ميزهاي پدستال را با انواع خاصي از پارتيشن هاي آزاد ايستاده ساخت. اين نوع از محيط هاي كار معمولا" بخشي از يك محيط اداري پوياست كه در سال 1950-1906 در آلمان و انگليس متداول گرديد.
*واژه پارتيشن:
وا‍‍ژه اتاقك (پارتيشن) Cubicle از واژه ي لاتين Cubiculum مي آيد كه براي اتاق خواب استفاده مي شد و در زبان انگليسي در اوايل قرن 15 مورد استفاده قرار گرفت و در نهايت براي اتاق هاي كوچك از تمام انواع آن مورد استفاده قرار گرفت و همچنين براي كابين هاي كوچك و يا فضاهاي مطالعه با پارتيشن بندي كه به سقف نمي رسد.
مانند اتاقك هاي چوبي قديمي،پارتيشن به دنبال درجه اي از حريم خصوصي براي كاربران است در حاليكه حداقل فضا را در يك اتاق بزرگ يا متوسط بگيريد. قبل از استفاده گسترده از پارتيشن، كارمندان اداري اغلب در ميزهاي رديفي در يك اتاق باز كه در آن در معرض صداها و فعاليت هاي ديگر كارمندان كه در اطراف آنها قرارداشتند، كار مي كردند.
يك دفتر پر از پارتيشن معمولا" درياي پارتيشن يا مزرعه مكعب ناميده مي شود، گر چه طنزآميز است ولي اين عبارت بار معنايي منفي دارد. مزارع مكعب اغلب در شركت هايي با تكنولوژي بالا ديده مي شود. كه معمولا" اين دفاتر در صنعت بيمه و يا ساير زمينه هاي مرتبط با خدمات ديده مي شوند ، بسياري از مزارع مكعب در روران رونق دات كام ساخته شده است.
*تاثير اجتماعي پارتيشن:
بسيار بعيد است كه ديگر انواع مبلمان اداري تاثير اجتماعي بسزايي همانند پارتيشن اداري كه در سال 1960 معرفي گرديد داشته باشند . هر چند كه پارتيشن اداري همچنان جاي بحث و كار بيشتر را هم در جنبه مثبت و هم منفي دارد ، نويسنده "آقاي توماس هاين" حتي تا اينجا پيش رفته و مشخص كرده است كه پارتيشن اين امكان را براي زنان فراهم آورده است كه به مديريت هاي مياني در اواخر دهه 1960 دست پيدا كنند. براي اينكه معرفي پارتيشن به همتايان مرد آنها يك فضاي كاري جديد معرفي كند كه در آن مديران زن را قرار مي دهند بدون اينكه به آنها اجازه ورود به حريم در اختيار خود را بدهند كه هميشه در انحصار مردان بوده است.


لینک منبع:چرا ایده­ی شخصی که پارتیشن (اطاقک) را اختراع کرده ­است را هنوز هم با تفکر می­توان دریافت؟