جنگ کنسول ها تمام شد؛ پی سی بازی را برد

[elinaaa]

کنسول های بازی پشت سر هم می آیند و می روند. سال گذشته رسما هشتمین نسل کنسول های بازی رقابت خود را به طور گسترده شروع کردند، رقابتی که در آن سه کنسول خانگی و دو کنسول دستی حضور دارند اما در کنار همه این جنگ و جدل ها، یک جامعه همیشه فعال وجود دارد که هیچ گاه خود را در گیر و دار نسل بندی کنسول ها ندیده و راهی متفاوت طی کرده.
برتری های ذاتی پلتفرم پی سی (PC) غیر قابل انکارند. هر پی سی گیمری برای اینکه این جامعه بزرگ را توصیف کند مسلما از ویژگی هایی چون حضور گسترده بازی سازان مستقل، بازی های آنلاین رایگان، مادینگ و برتری هایی در زمینه کنترلرها برای شما خواهد گفت. از سوی دیگر، برای به دست آوردن این برتری ها، باید مبلغ خوبی هم پرداخت کرد.
شاید یکی از دلایل اصلی ضعف پی سی گیمینگ در یکی دو دهه گذشته همین هزینه های سرسام آور بوده باشد اما از قدیم گفته اند هر که بامش بیش، برفش بیشتر. سخت افزارهای قوی طبیعتا قدرت اجرای بالاتری نسبت به کنسول های چند ساله دارند اما آیا این همه پهنای باند گرافیکی، این همه قدرت و هسته پردازشی برای اجرای بازی ها به بهترین نحو ممکن لازم است؟
این تصمیم با شما است که انتخاب کنید بازی های ویدیویی را روی چه پلتفرمی تجربه کنید. اندروید و iOS هم حتی گزینه های در دسترسی هستند که گیمرهای حرفه ای کمتر به آن ها توجه دارند اما نباید فراموش کرد که این روزها درآمد سازندگان بازی موبایل دست کمی هم از پروژه های چند میلیون دلاری صنعت گیم ندارد.
پی سی گیمینگ طی سال های اخیر به لطف گسترش پلتفرم استیم روی ویندوز و لینوکس، رشد قابل توجهی به خود دیده. بازی هایی همچون Dota 2، ماینکرفت، League of Legends و … نگاه بسیاری را به سوی پلتفرم همیشه زنده پی سی کشاندند.




علی رغم زوال کلی بازار پی سی، این سیستم های گیمینگ بسیار شاداب و زنده اند. آنقدر زنده که تقریبا ۲ برابر بازار کنسولی ارزش و سرمایه درون آن قرار دارد و هر روز هم بزرگ تر می شود. در گزارشی که اخیرا توسط سازمان تحقیقاتی جان پدی (JPR) منتشر شده، تجارت پی سی گیمینگ امسال به نقطه ۲۱٫۵ میلیارد دلار خواهد رسید و این رقم در سال ۲۰۱۷، از ۲۳ میلیارد دلار خواهد گذشت.
در گزارشی رسمی از تجارت سخت افزار پی سی گیمینگ، تد پولاک، تحلیلگر ارشد JPR ادعا می کند که: “ما باز هم شاهد مهاجرت مشتریان کژوال بازار کنسولی به سمت بازار موبایل هستیم. در حالی که این اتفاق برای قسمت رده پایین بازار پی سی هم رخ می دهد، پول بیشتری به صورت مستقیم در رده متوسط و بالای پی سی ها صرف خواهد شد.”
توضیحات تد پولاک از وضعیت فعلی بازار سخت افزار بارها توسط تولید کنندگان تجهیزات اصلی و سازندگان چیپ ها طی ماه های اخیر تایید شده و چرایی هجوم محصولاتی که گیمرها را هدف قرار داده اند توضیح می دهد: مشتریان در این منطقه تجاری قرار دارند.
حتی اینتل، که طی سال های اخیر به غیر از موبایل در مورد هیچ چیز صحبت نکرده بود، چند ماه پیش در یک همایش، چیپ های Devil’s Canyon و نسخه های مخصوص ۲۰ سالگی پنتیوم را معرفی و ذکر کرد که Haswell-E اواخر امسال به بازار عرضه می شوند. AMD و NVIDIA هم دیگر با معرفی کارت های Radeon R9 295X2 و GeForce GTX Titan Z با قیمت های ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰ دلار، بخش بالا رده بازار پی سی گیمینگ را تحت تصرف خود درآورده اند.

پولاک ادامه می دهد: “پی سی گیمرهای متعهد، معمولا به محتواهای خالصی که روی کنسول ها ارائه می شود علاقه ای ندارند. آن ها کاربرانی هستند که هزاران دلار می پردازند تا قابلیت اجرای بازی ها روی نهایت تنظیمات ممکن را به دست آورند و سپس کارهای دیگر هم انجام دهند. عکس و ویدئو ویرایش کنند، محتوا تولید کنند و در محیط ارگونومیک دسکتاپ با نهایت قدرتی که در اختیار دارند اعمال دیگری انجام دهند.”
کاربردپذیری بالای یک پی سی که برای گیم آماده شده یکی دیگر از دلایل موفقیت این بخش از تجارت است. بسیاری از کسانی که کنسول را به پی سی ترجیح می دهند، قیمت بالای سخت افزارها را عاملی بازدارنده می دانند. اما حقیقت تغییری نمی کند که اگرچه خرید یک پی سی در ابتدا هزینه بیشتری نسبت به خرید یک کنسول داشته باشد، اما همین پی سی کارهای بسیاری می کند که کنسول توانایی انجام آن را ندارد.
و در همان یک مورد مشترک هم که اجرای بازی ها باشد، یک پی سی قدرتمند معمولا بهتر عمل می کند. مضاف بر همه این موارد، گردآوردن یک کالکشن از بازی ها روی پی سی بسیار ساده تر و ارزان تر از جمع آوری یک کالکشن برای کنسول های بازی خواهد بود. پی سی هیچ گاه درگیر تغییر نسل نبوده و از ابتدا هر چه بازی برای سیستم عامل های مختلف منتشر شده، هنوز هم در دسترس هستند. جدا از اینکه قیمت بازی های پی سی بسیار ارزان تر از بازی های کنسولی است.

فراموش نکنید که با وجود افزایش بسیار زیاد قدرت پلی استیشن ۴ و اکس باکس وان نسبت به نسل قبل، هنوز هم این کنسول ها از منظر قدرت کلی، در سطح یک پی سی سطح ابتدایی هستند. PS4 و Xbox One هر دو از APU های ۸ هسته ای کم مصرف AMD استفاده می کنند که قطعا به اندازه یک کارت گرافیک مجزا کارایی ندارند.
جان پدی، مدیر JPR می گوید: “انویدیا، اینتل و اِی اِم دی، CPU و GPU هایی دارند که بسیار قدرتمند هستند و وقتی که با یک SSD و حافظه سریع همراه شان کنید، به راحتی، قدرت محاسباتی و توانایی های گیمینگ جدیدترین کنسول های بازی را می بلعند. اجرای رزولوشن ۴K (دقیق تر ۳۸۴۰X2160) با نرخ فریم دهی قابل قبولی، در حال حاضر یک واقعیت در قسمت بالایی تنظیمات گرافیکی محسوب می شود.”
طرفداران کنسول های جدید سونی و مایکروسافت بر سر رزولوشن های ۹۰۰p ،۷۲۰p و ۱۰۸۰p به جان هم می افتند و تا مشخص می شود یک کنسول، بازی X را ۱۰۸۰ اجرا می کند در حالی که کنسول دیگر روی ۷۲۰ قفل شده، جنگ و جدلی به پا می شود که مگو و مپرس. در آن سوی میدان، پی سی گیمرها، با مانیتورهای ۴K (یعنی ۴ برابر بهتر از ۱۰۸۰ که بهترین عملکرد کنسول ها است)، در حال خواندن بحث و جدل گیمرهای کنسولی هستند.

فراتر از بحث واضحی که پیرامون قدرت و کیفیت تصویر مطرح است، پی سی گیمینگ به خاطر عمق و وسعتی که دارد محبوبیت بالایی دارد. از بودجه های پایین گرفته تا مبالغی هنگفت، هر کسی می تواند همانطور که دوست دارد سیستم خودش را انتخاب کند. بودجه زیادی که داشته باشید می توانید بهترین سخت افزار را تهیه کنید و آن را درون پر قو بپیچید و حتی از نگاه کردن به آن هم لذت ببرید. هر چقدر که پایین تر بیایید خودتان هستید که انتخاب می کنید از کدام بخش بزنید تا بخش دیگر قوی تر باشد.
البته پی سی، حتی قدرتمند ترین ها هم گاها بهترین گزینه برای انجام بازی ها نیستند. پورت های ناقص و مشکل دار از روی کنسول به پی سی می تواند تجربه پی سی گیمرها را به کلی تحت تاثیر قرار دهد.
انتخاب شما چیست؟ کنسول های بازی با کارایی و قیمت پایین یا پی سی های قدرتمند با قیمت بالا و صد البته کارایی هایی بسیار؟
دیجیاتو

منبع:Forbes