نام:
عبور از خط (Walk The Line)
ژانر:
زندگی نامه (بیوگرافی)، درام ، موزیکال ، رمانس
کارگردان:
جیمز منگولد (James Mangold)
تهیه کنندگان:
جیمز کیچ (James Keach)
کتی کانرد (Cathy Konrad)
نویسندگان:
جیمز منگولد (James Mangold)
گیل دنیس (Gill Dennis)
موسیقی:
تی بون برنت (T-Bone Burnett)
فیلم بردار:
فدن پو پمیشل (Phedon Papamichael)
تدوین گر:
مایکل مک کاسکر (Michael McCusker)
بازیگران:
خواکین فونیکس (Joaquin Phoenix)
ریس ویترسپون (Reese Witherspoon)
جینیفر گودوین (Ginnifer Goodwin)
رابرت پاتریک (Robert Patrick)
وی لین پین (Waylon Payne)
تاریخ انتشار:
18 نوامبر 2005
استودیوی پخش کننده:
فاکس قرن بیستم
جوایز:
برنده 1 اسکار ، برنده 28 جایزه دیگر و 24 کاندیداتوری
زمان:
دقیقه136
درباره فیلم: فیلم پر افتخار عبور از خط و منتخب جشنواره معتبر گلدن گلاب به عنوان بهترین فیلم سال ، محصول 2005 آمریکا ، اثری متفاوت و برتر در ژانر بیوگرافی است.فیلم که روایتگر داستان زندگی جانی کش ، یکی از خوانندگان محبوب در سال های متوالی از دهه 50 است ، بر اساس کتاب «مرد سیاه پوش» نوشته خود او بنا شده است.
جیمز منگولد که در عرصه ی تهیه کنندگی و کارگردانی در تلویزیون کارنامه پرباری دارد توانسته تا به مدد دو بازیگر اصلی خود ، خواکین فونیکس و ریس ویترسپون ، کاری موفق در فیلم گرافی خود ثبت کند. یکی از ویژگی های فیلم که آن را متمایز میکند انتخاب بازیگران توسط دو شخصیت اصلی یعنی جانی و جون حقیقی است.
خواکین فونیکس که پیش از این در فیلم های مطرحی همچون گلادیاتور و نردبان شماره 49 در سال 2004 حضور داشته است ، این بار نیز به ایفای نقشی متفاوت می پردازد و علاوه بر این که بر تنوع بازی هایش می افزاید بیش از پیش توانایی هایش را به رخ میکشد.
فیلم موقعیتی را به وجود می آورد تا ریس ویترسپون نیز شایستگی های خود را به نمایش بگذارد و به عنوان بهترین بازیگر زن از طرف آکادمی اوارد انتخاب شود.
نمایی از داستان:
فیلم علاوه بر زندگی کش به بررسی تاریخچه سبک country نیز میپردازد.
جانی نوجوانی است که از همان کودکی به موسیقی علاقه دارد و از رادیو پی گیر آن است. اما مشکلات مالی از همان ابتدا گریبان گیر او و خانواده اش است. بعد از گذشت سال ها که او برای خدمت به نیروی هوایی میرود هم چنان به موسیقی علاقه دارد و با گیتاری که خریده است آوازهایی زمزمه میکند و اولین آهنگ خود را میسازد. پس از پایان خدمتش و تشکیل خانواده ، روزی که به اقتضای شغلش در خیابان ها میگشت به طور تصادفی به استودیو ی ضبط موسیقی می رسد و تصمیم میگیرد که با گروه کوچک و آماتورخود
، متشکل از دوستانش ، به آن جا رفته و آواز هایی که تاکنون ساخته اجرا کند و .....
نقد فیلم :
فیلم هایی که در ژانر بیوگرافی هستند ، معمولا فیلم هایی اند با تایمی طولانی ، یکنواخت و نسبتا کسل کننده که طرفداران خاص خود را دارند و اکثرا هم بینندگان صبوری هستند که یکنواختی و تعادل آن را در طول فیلم میپسندند ؛ با کمترین هیجان ممکن و سایر مؤلفه هایی که باعث جذب مخاطب می شوند.
فیلم هایی که در ژانر بیوگرافی هستند ، معمولا فیلم هایی اند با تایمی طولانی ، یکنواخت و نسبتا کسل کننده که طرفداران خاص خود را دارند و اکثرا هم بینندگان صبوری هستند که یکنواختی و تعادل آن را در طول فیلم میپسندند ؛ با کمترین هیجان ممکن و سایر مؤلفه هایی که باعث جذب مخاطب می شوند. با این حال «عبور از خط» چهره ی دیگری از این گونه فیلم ها را به نمایش میگذارد و ابروی این ژانر را می خرد! اگر با توجه به داستان معروف از هیچ به همه چیز رسیدن و چسباندن مارک کلیشه و ... خود را از قید دیدن این فیلم رها کنید ، به احتمال زیاد شانس دیدن یک فیلم خوب را از خود گرفته اید.
فیلم شروع هوشمندانه ای را برای خود انتخاب کرده است به گونه ای که پس از پایان فیلم متوجه می شویم صحنه ای که فیلم از آن شروع میشود در واقع جایی است که فصلی نو در زندگی حرفه ای جانی کش به حساب می آید و شروعی دوباره را برای او رقم میزند. فیلم حکایت خود را از دوران کودکی و نوجوانی جانی شروع میکند و تا زمانی که به تعادل واقعی برسد آن را ادامه می دهد.هر چه قدر که فیلم بیش تر پیش می رود ، شما نیز بیش تر جذب آن شده و مشتاق برای دیدن ادامه فیلم.
فیلم فصلی از زندگی کش که مربوط به قبل از شروع همکاری اش با استودیو ضبط موسیقی است را نسبتا سریع حکایت می کند. اگر این 30 دقیقه آغازین را تحمل کنید فیلم بر روی غلتک می افتد و شما را به دنبال خود میکشد. فیلم پس از این 30 دقیقه مرحله ی جدیدی از زندگی کش را به نمایش میگذارد و خون تازه ای را به رگ های فیلم تزریق میکند.
جانی که تمام وقتش را با موسیقی میگذراند مورد اعتراض همسرش قرار میگیرد تا آن جا که به او میگوید : گروه تو چند تا مکانیک هستند که حتی به سختی میتوانند بنوازند. و هیچ حمایت و پشتیبانی از او نمیکند.به هر حال جانی با همان گروه ساده اش به استودیو ی سان رکوردز میرود و مسئول آن جا قبول میکند که کار آن ها را بشنود ولی بعد از شنیدن آواز آن ها را رد کرده و به آن ها میگوید که اگر چیز دیگری برای ارایه دادن ندارند بهتر است بروند. در همین لحظه جانی در عین نا امیدی شروع به خواندن آوازی میکند که در زمان خدمتش در نیروی هوایی ساخته بود ، درست مثل یک بازنده اما در پایان است که جانی کش واقعی را میبینیم. او آن شب اولین ضبط خود را انجام میدهد و این برای بیننده ای که از کودکی با او همراه شده است خبر خوبیست.
پس از این موفقیت فیلم سرشار از موسیقی های زیبا و دل نشینی است که توسط جانی و گروهش اجرا میشود و با ریتم ضرب دار خود که از ویژگی های سبک Country است انرژی و شادابی کافی را به شما میدهد تا با کیفیت لازم فیلم را دنبال کنید.
عبور از خط میتواند داستان زندگی خیلی از موزیسین ها و خوانندگان ... و حتی عامه ی مردم باشد. اوقاتی در زندگی همه ما هست که از جنبه های مختلف بسیار به هم شباهت دارند ؛ زمان های بدبختی و تیرگی و نا امیدی ، زمان های موفقیت و خوشبختی ، ستاره شدن و درخشیدن ، زمان هایی که انسان افول کرده و در پستی های زندگی سقوط میکند و بعد شروعی دوباره و رسیدن به هدف و عشق واقعی و گاهی هم شهرت و قدرت قبلی. چیز هایی که برای جانی نیز اتفاق میافتد؛ همان طور که پله های موفقیت را یکی پس از دیگری طی می کند ، زندگی خانوادگی او به شدت متزلزل است و مشکلات فراوانی با همسرش پیدا کرده ، از طرفی غرور و سرمست شدن از شهرت باعث شده تا بیش از حد مشروبات الکلی و قرص های مخدر مصرف کند تا جایی که خود را تباه میکند و توسط پلیس باز داشت میشود.
یکی از عواملی که Walk The Line را سرشار از انرژی کرده است بازی خوب ریس ویترسپون به همراه فونیکس در نقش جون کارتر است. جون فکر می کند چون صدای خوبی ندارد باید برای پوشاندن این عیب بر روی صحنه کمی مضحک رفتار کند و باعث خنده تماشاگران شود. در حالی که در زندگی شخصی و خانوادگی اش شخصیتی محکم ، عاقل و متفکر دارد. جانی از همان ابتدا به موسیقی هایی که توسط خانواده ی کارتر اجرا میشد گوش میداد و با جون آشنا بود. پس از اولین برخوردش با او عشقی نسبت به جون در وجودش شکل میگیرد که به تدریج رشد میکند و محکم تر می شود. ولی جون از ارتباط جانی با خودش جلوگیری میکند ؛ زیرا او را به عنوان یک مرد متاهل می شناسد و معتقد است که او باید با خانواده اش باشد. جانی که نمیتواند عشقش به جون را پنهان کند با همسرش (ویو) درگیر شده و سرانجام ویو به همراه فرزندانش او را ترک میکنند.
در چنین شرایطی تنها خانواده ی کارتر است که به او کمک میکند و در نهایت عشق جون است که سبب می شود جانی دوباره خودش را پیدا کند و برای رسیدن به او دست از اعتیادش بردارد و بار دیگر تبدیل به جانی کش واقعی شود.
فیلم بسیار روان و متین پیش میرود و روی هیچ قسمتی از زندگی کش تاکید نمی کند و بیش از اندازه به آن نمیپردازد. درست مثل این که فیلم شما بر روی خودش سوار کرده و در طول زندگی جانی با سرعتی یکنواخت حرکت میکند و به شما زیبایی ها و زشتی ها ، پستی ها و بلندی ها ی زندگی او را نشان میدهد ، اما سعی نمیکند که شما را هم حتما با او بالا و پایین کند!
هنر نمایی فونیکس و ویترسپون به راحتی شما را جذب میکند و تا حدی نیز شما را شگفت زده خواهد کرد که گروهبان آتش نشان نردبان 49 در نقشی کاملا متفاوت ، شخصیت جانی کش را این چنین باور پذیر ایفا کند و تمامی آوازها را به طرز قابل قبولی به نمایش بگذارد.
در فیلم دو صحنه وجود دارد که بیش از همه در ذهن تماشاگر نقش میبندد ؛ صحنه اول که شاید دلخراش ترین صحنه فیلم نیز باشد جایی است که جانی بعد از مصرف بیش از اندازه مشروب و قرص های مخدر با لباس هایی نا مرتب و صورتی که آشفتگی اش از آن پیداست برای اجرا به روی صحنه میرود. او به طرز دیوانه واری رفتار میکند و بعد از انداختن میکروفون و لگد زدن به لامپ های لب سن از حال میرود. او واقعاً شیطانی به نظر می رسد.
صحنه دوم که زیبا ترین صحنه فیلم است ، شما را هم متعجب میکند و هم احساس رضایت را به شما منتقل میکند ؛ در دقایق پایانی فیلم زمانی که جانی به همراه جون در حال اجرای کنسرت هستند جانی خواندن را متوقف کرده و در حضور همه از جون درخواست ازدواج میکند.
Walk The Line سرشار از انرژی است و شیرینی و مزه ی خاصی دارد که پس از تماشای فیلم آن را حس خواهید کرد. به قول یکی از منتقدین : عبور از خط برخی از مطالب را به ما یادآوری میکند و می آموزد ، و در اصل داستانی است که ما آن را میخواهیم و میپسندیم.
در پایان ، طبق سنت همیشگی این گونه فیلم ها جملاتی که در مورد شخصیت های حقیقی است را میبینیم که ذکر آنها خالی از لطف نیست :
- در سال 1968 «در زندان فولسم» تبدیل به یکی از محبوب ترین آواز ها برای همیشه شد. در همان سال جانی و جون با هم ازدواج کردند و در خانه ای کنار دریاچه در هندرسون ویل ساکن شدند. دو سال بعد آنها صاحب پسری به نام جان کارتر کش شدند. و برای 35 سال بعد ، آنها فرزندانشان را پرورش می دادند ، به ضبط موسیقی مشغول بودند ، در سرتاسر جهان با یکدیگر کنسرت برگزار می کردند و به اجرای آهنگ هایشان می پرداختند.
جون در ماه مه سال 2003 درگذشت و جانی نیز چهار ماه بعد یعنی در تاریخ 12 سپتامبر سال 2003 این دنیا را ترک کرد.
حال و هوای دهه های 1940 و 1950 در فیلم به خوبی به تصویر کشیده شده است و عوامل متعددی همچون انتخاب خوب بازیگران ، فیلمنامه روان و پرداخت خوب داستان ... باعث شده تا عبور از خط بسیار خوش ساخت و دل چسب از آب در بیاید و تبدیل به یکی از پر افتخار ترین و ماندگارترین فیلم های سال 2005 شود.
نکات جالب: -خواکین فونیکس و ریس ویترسپون تمام آوازها را خودشان اجرا کردند. بدون این که دوبله شود. علاوه بر این آنها طریقه نواختن سازها شون رو هم یاد گرفتند.
- جون کارتر کش قبل از شروع شدن تهیه فیلم درگذشت ، بنابراین ریس ویترسپون درباره او از نزدیکان و .. تحقیق کرد تا نقش او را بهتر ایفا کند.
- جانی کش ، خواکین فونیکس را بر اساس بازی اش در فیلم گلادیاتور برای ایفای شخصیت خودش در فیلم انتخاب کرد.
- در حالی که در واقعیت جون بزرگتر از جانی است ، ریس ویترسپون(جون) جوان تر از فونیکس است.
- ریس ویترسپون و خواکین فونیکس ، برای 6 ماه تحت آموزش صدا(خواندن) توسط آهنگ ساز تی بون برنت قرار داشتند.
- سونی ، یونیورسال ، فوکس فیچرز ، پارامونت ، کلمبیا پیکچرز و کمپانی برادران وارنر همگی پروژه را رد کردند.
- صحنه ای که در آن جانی دستشویی رو از دیوار میندازد (میکند) از پیش تعیین نشده بود. او واقعا دستشویی را از جا میکند.
- جانی کش معروف به مرد سیاه پوش ، جمله ای داشت که از همان ابتدا تا همیشه در ابتدای کنسرت هایش آن را میگفت :
« Hello , I'm Johnny Cash» ؛ سلام ، من جانی کش هستم.
جوایز فیلم:
نام شخص بخش جایزه برنده یا نامزد جشنواره مربوطه
عبور از خط بهترین فیلم سال - موزیکال یا کمدی برنده گلدن گلاب
عبور از خط 10 فیلم برتر سال برنده انجمن منتقدان فیلم فونیکس
خواکین فونیکس بهترین بازیگر مرد نامزد آکادمی اوارد و انجمن منتقدان فیلم شیکاگو و ...
ریس ویترسپون بهترین بازیگر زن برنده آکادمی اوارد و بسیاری جشنواره های دیگر و انجمن های مختلف
خواکین فونیکس بهترین بازیگر مرد ، موزیکال یا کمدی برنده گلدن گلاب
ریس ویترسپون بهترین بازیگر زن ، موزیکال یا کمدی برنده گلدن گلاب
ارین فیلیپس بهترین طراحی لباس نامزد آکادمی اوارد
مایکل مک کاسکر بهترین تدوین نامزد آکادمی اوارد
پیتر کورلند بهترین میکس صدا نامزد آکادمی اوارد
پاءول مسی بهترین میکس صدا نامزد آکادمی اوارد
داگ همفیل بهترین میکس صدا نامزد آکادمی اوارد
مایکل مک کاسکر بهترین تدوین - موزیکال یا کمدی نامزد انجمن تدوین گران سینمای آمریکا
پاسخ : نقد و بررسي فيلم هاي سينمايي و مستند روز جهان
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)