روانشناسی ترس

[zoh_reh]

روانشناسی ترس

ترس ها

مجموعه واکنش هایی که احساس خطر یا تهدیدی را همراهی می کنند ترس می نامییم.ترس همانطور که در آدمی وجود دارد در حیوانات هم هست.ترس یک هیجان همگانی است. و به این ترتیب حرکاتی که از ترس بر چهره ظاهر می شود برای همه قابل فهم هستند، هر چند که فرهنگ ها مختلف باشد. ترس مانند تمام هیجانهای مهم ، به سبب ظهور سریعش (تقریبا همان لحظه) به وسیله پدیده های مهم فیزیولوژیکی که همراه آن است مانند تند شدن ضربان قلب و عمل تنفسی و انقباضات ماهیچه ای و ...و رفتارهای ویژه مانند فراریا مات و مبهوت شدن از فرط اضطراب مشخص می شود. ترس در حیوانات می تواند یک انگیزه یا یک معلولیت باشد ترس گاهی به پاهایمان قدرت می دهد گاهی هم پاهایمان را می بندد و میخکوبمان میکند.

ترس ها را میتوان به سه گروه بزرگ تقسیم کرد:
1:ترس های طبیعی که همیشه و در همه فرهنگ ها دیده می شود مانند ترس از خالی بودن زیر پا یا ترس از بعضی حیوانات
2:ترس هایی که به شناخت و رفتارهای انسان مربوط می شود ، که ویژه هر دوره ای است مانند امروزه ترس از ایدز و ترس از جنگ اتمی
3:ترس هایی که میتوان ماوراءطبیعه نامید مانند ترس از آخر زمان، ترس از آن دنیا

تک تک انسانها، در نهانخانه دلشان از نکته ای رنج می برند که بر دیگران آشکار نیست و شاید همان، مسیر زندگی فرد را بکلی دگرگون کند.همانطور که صادق هدایت می گوید: در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره روح را آهسته در انزوا میخورند و می تراشد.این درد ها را نمیشود به کسی اظهار کرد چون عموما عادت دارند که این درد های باور نکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمد های نادر و عجیب بشمارند و اگر کسی بگوید یا بنویسد مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می کنند آن را با لبخند شکاک و تمسخر آمیز تلقی بکنند.

منبع

[zoh_reh]

ترس های طبیعی کودک




ترس های کودک در یک تا دو سالگی
کودک شما در یکسالگی شاید چندین هفته مجذوب چیزی شود _برای مثال تلفن، یا چراغ یا شکلهای مسطح که بالای سرش آویزان است. به خاطر داشته باشید که او با دست زدن، بوییدن و چشیدن بهتر آمورش میبیند و این دانشمند کوچولو نیاز دارد که تجربه هایش بیشتر و بیشتر هدایت و راهبری شود. بگذارید با اشیایی که خطرناک یا باعث دردسر نیستند، آشنا شود و به آنها دست بزند.اما این کاشف بی باک در این زمان از چیزهایی می ترسد.او شاید از اشیایی که به طور ناگهانی حرکت می کنندیا صدای بلندی دارند بترسد، مانند کتابهایی که داخل آنها تصاویر تا شده هست و باز کردن کتاب فوری به صورت برجسته نمایان می شود،باز کردن چتر، پارس سگ،قطار در حال حرکت راه آهن،آژیرخطر،صدای جارو برقی یا حتی صدای خش خش شاخه های گل گلدان.


تمام کودکان دچار ترس می شوند و این یکی از عوامل طبیعی برای فرایند رشد است .فهمیدن و درک علت آن دشوار و سخت نیست. بچه وقتی دچار ترس می شود که درک او از یک شیء یا حادثه آن قدر ضعیف باشد که نتواند واقعا علت ورود ناگهانی آن را به زندگی توجیه کند،و بفهمد چرا این حادثه ترسناک رخ داده و اینکه چنین وضعیتی کاملا بی خطر است.

همه ما از چیزی که نمی فهمیم، می ترسیم. در سال دوم زندگی قلمرو تا حدودی مشخص و محافظت می شود. پیشنهاد می شود که در حد ممکن از چیزهای ترسناک اجتناب شود تا وقتی که او آنها را بشناسد. اگر جارو برقی باعث آزارش می شود،سعی کنید که مدتی دست کم در نزدیکی او از آن استفاده نکنید.همیشه با او همدردی کنید و وی را آرام و راحت گردانید و سعی نکنید که وی را متقاعد کنیدترسش مسخره است. این رعب و وحشت از نطر اومنطقی و بجاست.

کودک بین 1و2 سالگی شاید ا ز حمام بترسد.او از لیز خوردن، سوزش چشم بر اثر صابون، یا حتی از دیدن آبی که از کفشوی حمام پایین می رود و صدای آن ناراحت می شود.او باید حمام برود بنابراین شما باید بفهمید که چگونه می توان آسیب آن را کمتر کرد و او را با آن وفق داد. برای اجتناب از وارد شدن صابون به چشم ها، صورت او را با لیفی که خیلی خیس نیست بشویید وسپس با پارچه تمیز نمناکی که آب از آن نمی چکد، خوب پاک کنید.اگر کودک از وان حمام می ترسد به زور او را مجبور نکنید.

در کودکان ترس یک پدیده طبیعی محسوب میشود:کودک به مرور با رشد روانیش، پدیده هایی را کشف می کند که باید آنها را بشناسد و بر آنها مسلط شودولی در آغاز تجربه این پدیده ها دچار بیم و تشویش می شود. این ترسهای کودکانه آنقدر آسان از بین می روند که حتی بزرگسالان دور و بر متوجه ترس آنها نخواهند شد و در یک محیط پر از محبت و اطمینان بخش،کودک را آرام آرام کمک خواهند کرد تا بتواند به نوعی با این ترس ها مقابله کند.

ترس ها	سن
ازدست دادن تکیه گاه	تا 6ماهگی
چهره های نا آشنا - اشیایی که ناگهان ظاهر میشوند	از6ماهگی تا 1سالگی
جدایی از والدین - حمام - اشخاص ناشناس	از1تا 2سالگی
حیوانات - تاریکی - ماسک ها - صداهای شبانه	از 2 تا 4 سالگی
موجودات مافوق طبیعه - طوفان -اشخاص بد جنس - زخم های بدنی	از 5 تا 8 ساتگی
رویدادهایی که به وسیله رسانه های گروهی گفته میشود - مرگ	از 9 تا 12 سالگی

بعضی از ترس ها به طور معمول در بزرگسالان باقی میمانند. تقریبا 60درصد از افراد میگویندکه از یک ترس بیش از اندازه رنج می برند. این ترسهای بزرگسالان ، معمولا ادامه همان ترس هایی هستند که در کودکی حس کرده اند، بویژه ترس از حیوانات یا ترس از خون.
منبع

[zoh_reh]

درمان ترس کودکان





ترس بخش طبیعی از رشد کودک است. ترس ها در صورتی غیر طبیعی هستند که به صورت دائمی و به مدت طولانی در کودک باقی بمانند یا ذهن کودک را به طور کامل اشغال کنند،اگرترس در تمام زندگی عادی آنها مداخله کرده و تأثیرمنفی داشته و کودک نتواند از آن رهایی یابد مبتلا به تشویش که همان ترس بی مورد و بی اساس است می گردد. ترس یک غریزه طبیعی است که در انسان از همان بدو تولد وجود دارد، گاهی به دلیل تغییراتی که در شدت و نوع آن بوجود می‌آید از حالت عادی خارج می‌شود. این ترس‌ها تحت عنوان ترس‌های مرضی شناخته می‌شوند که هم کودک و هم اطرافیان او را آزار می‌دهند توصیه‌های مناسب روان‌شناسان و استفاده از مداخلات رفتاری ضروری است.

انواع ترس :
کودکان نوپا معمولاً از تنهایی (جدا شدن از پدر یا مادر)، اصوات آزار دهنده، زمین خوردن، حیوانات و حشرات، ، حمام کردن و تاریکی هنگام خواب می ترسند. که با افزایش سن و رشد شناختی این ترس ها کاهش خواهد یافت در غیر این صورت نیاز به درمان است.
در موردکودکان پیش دبستانی شامل ترس از حیوانات و حشرات، غول ها و ارواح، گم شدن، طلاق، از دست دادن پدر یا مادر، و تاریکی هنگام خواب می باشد.

کودکانی هنگامی که وارد مدرسه می شوند. از تنهایی، بعضی صداها، زمین خوردن، ورود به مکان جدید (مثلا به مدرسه) ، تاریکی هنگام خواب ،طرد اجتماعی، جنگ، فضاهای جدید و دزد می ترسند.

نوجوانان (که به سن بلوغ رسیده اند) معمولاً از دزد، موقعیت های جدید (مثل دانشگاه و…) جنگ، طلاق و روابط غیرمعمول واهمه دارند و می ترسند. این قبیل ترس ها در کودکان در تمام گروه های سنی، در بعضی از دوران های زندگیشان ممکن است افزایش یابد: تولد یک فرزند جدید در خانواده، نقل مکان از خانه ای به خانه دیگر، طلاق و غیره.


گاهی بعد از وقوع یک اتفاق تحریک کننده، ترس در کودکان تقویت می گردد مثلاً افتادن در آب، سوختن بر اثر تماس با یک شیء داغ یا فرار کردن از یک سگ. بعضی کودکان نسبت به کودکان دیگر بیشتر می ترسند و این بستگی به روحیات و خلق و خوی آنها دارد. والدینی که همیشه نگران هستند و در تشویش به سر می برند یا زود در مقابل هرچیز عکس العمل نشان می دهند، فرزندانشان اغلب دارای همان روحیات هستند و همیشه در ترس و واهمه قرار دارند.

رفتار با کودکان هنگام بروز ترس:
به احساس کودک احترام قائل شوید به خاطر ترسیدنش او را تحقیر نکنید و بدانید که بی توجهی به چیزهایی که او را می ترساند کمکی به حل مشکل نمی کند.
- از او بخواهید علت ترسش را بگوید و درباره آن با او صحبت کنید.

- بیش از حد لزوم از او مواظبت نکنید و اجازه بدهید او خودش از چیزهایی که می ترسد دوری کند و کودک را هیچ وقت به انجام دادن کارهایی که از آن واهمه دارد وادار نکنید.

زیاد عکس العمل نشان ندهید زیرا توجه زیاد به ترس اوباعث تقویت ترس در کودک می شود.

- به کودک دلداری دهید تا یاد بگیرد بر ترسش مسلط گردد. با او همدردی کنید و برایش توضیح دهید. به عنوان مثال بگویید: می دانم که از رفتن به مسابقه هراس داری و شاید از این که افرادجدیدی را می بینی نگران هستی؛ ولی من فکر می کنم در آنجا احساس خیلی بهتری خواهی داشت و افراد شرکت کننده در مسابقه هم احساس تورا دارند.

به او یادآوری نمایید قبلاً هم در یک زمانی از چیزی می ترسیده و بعد از مدتی ترسش از بین رفته و ترسها دائمی نیستند .

- به او قوت قلب بدهید و به او کمک کنید تا با ترس روبه رو شود. آن را حس کند .تا به صورت عینی در آمده وارد ناخواآگاهش نشود.

تـرس از تاریکی
ترس از تاریکی حدود ۲ تا ۳ سالگی ظاهر می شود. و بین کودکان متفاوت است. یک شب از هیولا و شب دیگر از دزد یک شب از جن و……. می ترسند.

معمولاً اطمینان دادن به کودک مانع تشدید و مزمن شدن ترس می شود، اما گاهی ترس در کودک باقی می ماند، در این صورت پیشنهادهای زیر شما را در غلبه بر مشکل یاری خواهند داد.

درباره ترس بحث کنید. هیچ گاه روی احساساتی مثل ترس، سرپوش نگذارید، بلکه به آن اعتراف کنید زیرا به نظر کودک واقعی می آید.

به او اطمینان دهید چیزی برای ترسیدن وجود ندارد، اما احساسات او را به عنوان احمقانه یا بچگانه بودن مسخره نکنید.

سوال کنید در تاریکی از چه چیزی می ترسد؟ در یک اتاق تاریک کنار او بنشینید و بخواهید علت ترس خود را شرح دهد

کودک را در برابر ترس مقاوم کنید: مجموعه ای از بازی ها می توانند کودک را به تاریکی عادت دهند. به برخی از این بازی ها توجه کنید. دنبال بازی، شما راهنما باشید و از کودک بخواهید شما را دنبال کند. بهتر است با دستتان او را راهنمایی کنید. ابتدا بازی را در روشنایی انجام دهید و فقط گاهی وارد تاریکی شوید، اما بتدریج مدت زمان بیشتری را در تاریکی بگذرانید. اگر کودک خواست جای خود را با او عوض کنید.

بازی شمردن
همراه با فرزندتان در یک محل تاریک بایستید و تا عدد ۳ بشمارید. کم کم این زمان را طولانی تر کنید، تا به ۶۰ ثانیه برسد. او را از صمیم قلب تحسین کنید. بتدریج صدایتان را پایین تر بیاورید. برای یک کودک بزرگ تر می توانید این زمان را تا چند دقیقه نیز افزایش دهید. در تاریکی باری های مختلفی انجام دهید مثلا گرگم به هوا بازی کنید. هر کدام به نوبت گرگ شوید و در حین بازی حسابی سروصدا کنید.

روی میز پتویی بیندازید و به کودک اجازه دهید تا به زیر آن برود و برایش در و پنجره درست کند این مکان فضای مناسبی برای بازی کردن در تاریکی است. با او قایم باشک بازی کنید، یا شیء خاص را در یک مکان تاریک مخفی کنید و از او بخواهید آن را پیدا کند تا در این صورت یک علامت مثبت به دست آورد. می توانید برای هر سه علامت مثبت هدیه ای کوچک به او بدهید. به کودک اطمینان دهید که در تاریکی خطری او را تهدید نمی کند.

شب، قبل از خواب درها و پنجره ها را با همکاری کودک قفل کنید. توضیح دهید که دزد بندرت به خانه ای که کسی در آن است وارد می شود و همین طور بگویید که اگر دزدی وارد خانه شود، شما زودتر بیدار خواهید شد.
همراه با کودکتان درحالیکه یک چراغ قوه در دست دارید، به اتاق تاریکی وارد شوید و نقش کاوشگر را بازی کنید.

به کودک امورش دهید در تاریکی با خودش صحبت کند. وقتی او جمله هایی نظیر من نمی ترسم و هیچ چیز نمی تواند به من صدمه بزند را تکرار کند می تواند خودش را شجاع بداند.

تقویت کننده ها:
هرگاه کودک را در غلبه بر ترسش موفق دیدید موفقیت او را تحسین کنید. مثلا یک چراغ قوه به دست کودک بدهید. برای شب اول ۲ دقیقه در تاریکی کافی است، اما هر شب یک دقیقه به این زمان بیفزایید. این کار را تا آنجا ادامه دهید که کودک بتواند قبل از به خواب رفتن براحتی در رختخوابش دراز بکشد.

ترس های مورد نیاز درمان
ابتدا به سن کودک باید توجه داشت. برخی از ترس‌ها در سنین خاصی طبیعی‌تر هستند. بنابراین اگر چنین ترس‌هایی بیش از دو سال دوام داشته باشند حتما به توجه و درمان نیاز دارند. اصولا یک ترس عادی نباید چنین مدت زمانی طول بکشد و گاه بدون نیاز به مداخلات درمانی به تدریج کاهش پیدا کرده و بالاخره از بین می‌رود. همینطور برای تشخیص ترس‌های غیر عادی باید به نوع ترس نیز توجه داشت.

درمان ترس:
روان شناسان برای کاهش ترس‌های کودکان راههای زیادی را توصیه می‌کنند. به والدین توصیه می‌کنند که در رفع مشکل کودک عجله نکنند. تعجیل و شتابزدگی آنها در کاهش ترس کودک می‌تواند به جای درمان ، اضطراب و ترس او را افزایش دهد. این ترس معمولا بتدریج از بین می‌رود و لازم است والدین با خونسردی و آرامش اقدام به کاهش این ترس‌ها نمایند.

راه حل بعدی روان شناسان این است که هرگز کودکان را به خاطر ترسی که دارند تحقیر و سرزنش نکنیم. هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر می‌رسد اما خود کودک چنین احساسی ندارد و نمی‌تواند غیر منطقی بودن ترس خود را درک کند و سرزنش به او کمکی نخواهد کرد.

زمانیکه کودک تحت نظر یک متخصص یا روان شناس درمان می‌شود، اگر عامل اصلی ایجاد کننده ترس هنوز حضور داشته باشد چندان فایده‌ای نخواهد کرد. مثلا زمانیکه خود مادر از تاریکی می‌ترسد، هر چند کودک حمایت‌ها و درمان‌هایی را از روان‌شناس و مشاور خود دریافت می‌کند، اما الگویی که در خانه از رفتار مادر می‌پذیرد الگویی قویتر است که نتایج یک درمان ثمر بخش را از بین می‌برد. بنابراین لازم است علل اساسی ترس کشف و مرتفع شوند.

بازی ترس کودک را از بین می برد. مثلا کودکی که از آمپول می‌ترسد، می‌توانیم یک بازی خوب ترتیب بدهیم که در آن کودک آمپول زدن را تمرین کند. در مراحل دیگر می‌توان از روشهای خاص رفتار سازمانی که توسط روانشناسان استفاده می‌شود بهره جست. با مراجعه به یک روانشناس و درمان‌های رفتاری او می‌توان اقدام به حل مشکل کودک نمود.

منبع