پاناروما

[ЛίL∞F∆R]

پاناروما

پاناروما چیست؟

وقتی یک منظره 360 درجه را در یک سطح دو بعدی جا می‌دهیم، برای بازسازی لبه ساختمانها یا خط الراس کوهها باید تصاویر کمی تابانده شوند. اگر سوژه مورد نظر به اندازه کافی دور از دوربین باشد این مشکل چندان قابل توجه نیست و براحتی می توان آنرا اصلاح نمود. ولی وقتی اشیائی در جلوی دوربین واقع می شوند، قضیه فرق می کند. هر گونه تغییر مکان عرضی کوچک دوربین برای این اشیاء تغییرات پرسپکتیو زیادی را ایجاد می‌نماید که در هنگام به هم چسباندن عکسها به هیچ وجه با هم جفت و جور نمی‌شوند. د راین حالت تنها یک راه حل وجود دارد: باید با حذف کردن اشیاء مزاحم واقع در جلوی منظره سعی نمایید تا بهترین عکس از منظره دوردست را ایجاد نمایید. ضمنا کوچک کردن تغییرات مکانی دوربین هنگامی که یک شی در جلوی دوربین واقع می شود به امکان جفت شدن بهتر عکس کمک می کند.

در عکاسی پانوراما، فاصله کانونی استاندارد نرمال 50 میلیمتری، زاویه زیادی از منظره روبرو از یک سوژه تقریبا نزدیک به دوربین را نمی پوشاند. این لنز فقط یک بخش کوچک از کل منظره را می‌گیرد. بنابر این اگر بخواهید از کل نمای 360 درجه درون تالار یک کاخ یا مسجد قدیمی عکاسی نمایید، با این لنز باید صدها عکس بگیرید. این کار خیلی وقت گیر و ترکیب آن نیز بسیار سخت می باشد. در چنین حالتی استفاده از یک لنز واید خیلی بهتر است. ولی اگر می خواهید از منظره افق روی یک کوه عکس بگیرید همان لنز نرمال نیز پاسخگو می باشد و با تعداد قابل قبولی عکس می توان تمام منظره اطراف را گرفت.
خوشبختانه حتی دوربینهای دیجیتال با فاصله کانونی متوسط را می توان با یک مبدل زاویه باز یا مبدل چشم ماهی تجهیز نمود. این اتصالات لنز معمولا خیلی گران نیستند و شما برای عکاسی پانوراما مجبور به خرید یک بدنه گران حرفه ای و لنز های زاویه باز نیستید.
یکی از مسایل مهم و رمز آلود در عکاسی پانوراما یکنواختی عکس می باشد. هر چه غیر یکنواختی بین عکسها کمتر باشد تصویر نهایی دارای هماهنگی و یکپارچگی بیشتری به نظر می رسد. بنابر این یکی از لوازم اساسی برای این نوع عکاسی سه پایه است تا از به هم خوردن و بالا رفتن خط افق در عکسهای مختلف جلوگیری نماید. با استفاده از سه پایه شما تنها باید دوربین را اندکی بچرخانید و بالا و پایین عسکها بطور اتوماتیک با همدیگر جور می شود. ولی حتی با بهترین سه پایه ها، اگر دوربین نسبت به افق کج باشد، فایده ای ندارد. در این حالت وقتی دوربین را می چرخانید، پرسپکتیوهای غیر هم محور دارید و داشتن یک پانورامای خوب تقریبا غیر ممکن می شود. در این مورد استفاده از یک وسیله ساده که در بنایی کاربرد دارد می تواند به شما کمک زیادی نماید. با استفاده از یک تراز که روی دوربین قرار داده می شود، می توانید دوربین را نسبت به افق و خط عمودی کاملا تراز نمایید. البته بعضی سه پایه ها دارای یک نشانگر تراز روی هد هستند که کار شما را ساده تر می کنند.
اگر ممکن است زمانی عکس بگیرید که کسی در منظره مورد عکاسی شما در حال راه رفتن نباشد. ولی اگر افراد در عکس نهایی شما دوبار ظاهر شوند مشکل خاصی نیست. ولی اگر در نقطه ای واقع شوند که دو عکس باید به هم بچسبند، بدترین حالت این است که باید آن فرد تنها از یک عکس منتقل شود یا نصف شود.
شما نباید تنظیمات دوربین را در بین گرفتن عکسها تغییر دهید. تغییر دادن تراز سفیدی یا سرعت شاتر باعث می شود که هماهنگ کردن عکسهای به هم چسبیده غیر ممکن شود. بنابر این اگر ممکن است یک روز بدون ابر و مد تنظیم دستی را برای عکاسی انتخاب نمایید تا تنظیمات و منظره در حین عکاسی ثابت بماند.
تا جایی که ممکن است از فلاش استفاده نکنید. با توجه به نحوه چرخش دوربین شما، اشیاء در عکسهای مختلف سایه های متفاوت ایجاد می‌کنند که باعث عدم هماهنگی و غیر طبیعی شدن عکس شما می شود.

شما باید تمام طول و عرض منظره مورد نظرتان را کاملا عکاسی نمایید. روی هم افتادگی بخشی از مناظر در هر عکس اشکالی ندارد و حتی برای نرم افزارهای ساخت عکس پانوراما برای ایجاد هماهنگی کامل بین دو عکس کاملا ضروری می باشد. بعضی از دوربینهای دیجیتال در مد پانوراما بعد از هر عکس، بخشی از قسمت انتهایی عکس قبلی را در نمایشگر نشان می دهند که کار گرفتن عکس بعدی را بسیار ساده تر می کند. ولی اگر دوربین شما چنین امکانی ندارد در هر عکس چیزی از منظره را نشانه قرار دهید تا در عکس بعدی بدانید تا کجای منظره را عکاسی کرده اید. بهترین حالت این است که حداقل بین یک سوم تا یک چهارم عکس قبلی در عکس بعدی تکرار شود. هر چه سوژه به دوربین نزدیکتر است باید بخش بیشتری از عکس قبلی در بعدی تکرار شود و هر چه دورتر باشد نیاز به تکرار بخش کوچکتری است .

[ЛίL∞F∆R]