پائولو روبرتو فالکائو در تاریخ ۱۶ اکتبر ۱۹۵۳ در شهر ژانژره در استان سانتا کاتارینا چشم به جهان گشود. وی در سن جوانی در باشگاه بین المللی پورتو آلگره شروع به فعالیت کرد. پس از مدتی او به عنوان بازیکنی ناشناخته راهی رم شد. البته ایتالیایی ها به لیگ های محلی علاقه ای نداشتند. فالکائو ۳ بار در سال های ۱۹۷۵، ۱۹۷۶، ۱۹۷۹ به همراه اینترناسیونال به قهرمانی لیگ برزیل رسید و ۵ بار هم در سال های ۱۹۷۳، ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۶، ۱۹۷۹ قهرمان منطقه شد. در سال ۱۹۷۶ او به عنوان بهترین بازیساز و کمک کننده در لیگ انتخاب شد و در سال های ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ به عنوان بهترین بازیکن فوتبال برزیل برگزیده شد. با این حال او در جام جهانی آرژانتین حضور نداشت چرا که کلودیو کوتینیو سرمربی وقت تیم ملی برزیل او را اخراج کرده بود! او معتقد بود می تواند جایگزینی برای او پیدا کند!
:: تیفوسی ها به تو ایمان ندارند!
___________________در تابستان سال ۱۹۸۰ لیگ ایتالیا بار دیگر اجازه جذب بازیکنان خارجی را داد و رم مشتاقانه بازیکنانی را از برزیل به خدمت گرفت. آغاز کار در رم آسان نبود. با ۱۸۳ سانتی متر قد و ۷۱ کیلوگرم وزن، او سوژه ی طنز و شوخی بازیکنان و طرفداران شده بود. لوچیانو اسپینوسی مدافع آن زمان جالوروسی می گوید: ” وقتی فالکائو را دیدم، به ویتوریو بولدورینیگو، ماساژور تیم گفتم سریع بهش پاستا بده! اون حتی نمی تونه روی پاهاش وایسته! ” طرفداران انتظار داشتند بازیکن لاتین دیگری همچون زیکو به رم بیاید اما فالکائو در دیداری دوستانه در مقابل هم تیمی های سابقش آنطور که باید آنها را امیدوار نکرد …دینو ویولا، پیش از بازی مصاحبه ای را انجام داد و اعلام کرد که از فالکائو انتظار انجام بازی جذابی را دارد. کمی انتظارات را بالا برد اما به دنبال تزریق روحیه به بازیکنی بود که کسی چندان امیدی به وی نداشت. فالکائو توپ را با پایش می اندازد بالا و با سر توپ را به جلو می فرستد و به دنبال آن می دود. توپ را به سمت دروازه می زند. در حالی که همه انتظار گلی زیبا را داشتند، توپ به تیرک دروازه برخورد کرد …! پس از بازی، رئیس ناراحت به رختکن رفت و به بازیکن جدید تیمش گفت: ” راضی ام. اما بیشتر درباره اش از تو نمی پرسم! “
:: خوشحال در رم، بد شانس در اسپانیا!
_________________________اولین بازی فالکائو در لیگ در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۰ انجام شد. اما طرفداران در حین بازی شعار هایی را علیه هئیت مدیره سر دادند و آن ها را لعنت می کردند. نیلس لیدهولم هم تنها با لبخند پاسخ آنها را می داد. او از توانایی های پسر جوان آگاه بود و می دانست که او منحصر به فرد است. او می دانست که فالکائو خوب بازی خواهد کرد اما فقط کمی به زمان نیاز دارد. ” من اشتباه نکردم. بازی او به تیم ارزش بالایی داد. ” اما دیری نگذشت که شماره ۵ جالوروسی در قلب هواداران و منتقدانش جای گرفت. در فوریه سال ۱۹۸۱ و در مقابل بولونیا، او شگفت انگیز ظاهر شد و اولین گل خود با پیراهن رم را هم به ثمر رساند. رم دوباره قوی شد. او در اولین فصل حضورش با رم در دو جام مدعی بود. رم هم در کوپا ایتالیا و هم در لیگ شانس قهرمانی داشت. اما گویا داوران از همان زمان هوای تیم تورینی را داشتند. در دیدار دو تیم رم و یوونتوس که در نهایت با تساوی ۰-۰ خاتمه یافت، رمیها یک گل کاملا صحیح به ثمر رساندند اما به اشتباه، آفساید اعلام شد. (در نهایت رم با ۲ امتیاز کمتر از یوونتوس دوم شد. در حالی که اگر رم در آن بازی به پیروزی رسیده بود، دو تیم هم امتیاز می شدند و به دلیل برد رم در بازی رو در رو، رم قهرمان آن فصل می شد …) فصل بعد برای هافبک برزیلی رم حتی بهتر از فصل اول بود. (۲۴ بازی و ۶ گل). بازی او به قدری هواداران را تحت تاثیر قرار داده بود که تیفوسی ها با اشاره ای به تاریخ کهن رم، به وی لقب ‘هشتمین پادشاه رم’ را دادند. او در تیم ملی برزیل و در خط میانی در کنار زیکو، سوکراتس و ادر قرار گرفت و یکی از بزرگترین برزیل های تاریخ را به وجود آوردند. او و هم تیمی هایش ۳-۱ از سد آرژانتین گذشتند. این بدین معنا بود که آنها تنها به یک تساوی مقابل ایتالیا نیاز داشتند تا به نیمه نهایی صعود کنند اما در آن بازی معروف رویای فالکائو و یارانش بر باد رفت. وقتی ایتالیا ۲-۱ پیش افتاد، گل فالکائو بازی را به تساوی کشاند و آنها خودشان را در مرحله بعد می دیدند اما هتریک روسی نتیجه ۳-۲ را رقم زد تا یکی از بهترین و قدرتمند ترین ترکیب های تمام ادوار برزیل از رسیدن به نیمه نهایی باز بماند…
پادشاه رم ویران شد. تقریبا یک ماه بعد، او به باشگاه بازگشت. با وجود آن اتفاق او به خوبی توانست ذهن اش را بازسازی کند و بار دیگر روی فرم بیاید. به سرعت تمرینات را آغاز کرد و برنامه ریزی برای فصل ۱۹۸۲/۱۹۸۳ آغاز شد. او به قدری درخشید و رم را پیش برد که در پایان فصل رم بهترین تیم ایتالیا شناخته شد.
:: وداعی سرد با شهر ابدی
_______________یک سال پس از قهرمانی در ایتالیا، رم به فینال جام باشگاه های اروپا نیز رسید. این برای اولین بار در تاریخ باشگاه رخ داد و البته پس از آن هم رم دیگر تا آن مرحله پیش نرفت. فینال در رم بود. در بازی های سری آ فالکائو از ناحیه زانو مصدوم شده بود و به همین دلیل بازی رفت مقابل دونده یونایتد اسکاتلند را از دست داد تا رم هم ۲-۰ شکست بخورد. با این حال او برای بازی برگشت آماده شد و رم هم با نتیجه ۳-۰ به پیروزی رسید تا به فینال برسد و به مصاف لیورپول برود. مسلما قهرمانی در خانه شیرینی دیگری داشت و گرگها به دنبال اولین قهرمانی تاریخ خود در اروپا بودند. اما آنطور که امیدوار بودند، پیش نرفت. نا امیدی بزرگی به وجود آمد و لیورپول انگلیس موفق شد پس از تساوی ۱-۱ در وقت معمول، با نتیجه ۴-۲ در ضربات پنالتی به پیروزی برسد. فالکائو از زدن ضربه پنالتی امتناع کرد. البته او بعدا اعلام کرد که از زدن پنالتی می ترسیده است اما این را هم باید عنوان کرد که پیش از حساس ترین بازی تاریخ باشگاه رم، پائولو روبرتو نزد رئیس ویولا رفته بود و تقاضای افزایش دستمزدش را کرده بود اما این درخواست از سوی ویولا رد شد. آیا این دلیل امتناع فالکائو از زدن ضربه پنالتی بوده است؟ تعداد کمی از مردم حقیقت را می دانند. درگیری ها و جر و بحث میان بازیکنان به داخل رختکن کشیده شد. جایی که فالکائو و کاپیتان دی بارتولومی با یکدیگر درگیر شدند. با این حال فالکائو بر خلاف دوران خوبی که سپری می کرد به یکباره ورق برایش برگشت. تنها ۴ بار بازی کرد و ۱ گل به ثمر رساند. مصدومیت زانویش بار دیگر تکرار شد و او دیگر آن بازیکن سابق نبود. با این حال دکتران رم او را به نیویورک بردند تا عمل جراحی روی زانوی پایش انجام شود. فالکائو شرایط بسیار بد و متشنجی را سپری می کرد و در نتیجه او مجبور به وداع با پایتخت شد. مجادله با کاپیتان و عدم توافق با رئیس بر سر دستمزد، دلایل محکمتری بودند تا رم دیگر او را نگه ندارد. در تابستان ۱۹۸۵ او پس از ۵ سال حضور در رم به برزیل بازگشت تا دوران حرفه ای اش را در سائوپائولوی این کشور خاتمه دهد. او به جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک هم رفت اما تنها در چند بازی به عنوان یار ذخیره به میدان رفت تا با پایان جام جهانی کفش هایش را بیاویزد.
فالکائو در فصل ۱۹۹۰/۱۹۹۱ هدایت تیم ملی برزیل را بر عهده گرفت و ماجراجویی بسیار موفقی را هم تجربه کرد. یک سال بعد برای آمریکا، اینترناسیونال و ژاپن، هر کدام ۱ سال مربیگری کرد و سال ۲۰۱۱ بار دیگر به این عرصه بازگشت و هدایت اینترناسیونال را برای یک سال بر عهده گرفت. او در سال ۲۰۱۲ به مدت یک سال هدایت تیم ملی باهیا را بر عهده داشت. فالکائو در حال حاضر مفسر ورزشی در تلویزیون برزیل است.:: ارکستر موسیقی فوتبال
_________________پائولو روبرتو فالکائو برای مردم تنها یک بازیکن نبود بلکه او یک هنرمند در زمینۀ کاری اش بود. کارملو بنه بازیگر ایتالیایی یک بار در مورد فالکائو گفت: ” فالکائو یک بازیکن نیست. او یک هنرمند فوق العاده است. گویی کارگردان بزرگ ارکستر موسیقی فوتبال است! ” زیرا پادشاه رم همیشه با ظرافت خاصی بازی می کرد. او بسیار باهوش بود. در زمین مسابقه همانند یک مربی فکر می کرد. همین کافی بود تا او توپ را لمس کند تا تیم حریف به وحشت بیفتد. او نمایش های فوق العاده ای را از خود به نمایش گذاشت. فالکائو بازیکنی کامل بود. در خارج از زمین مسابقه نیز شخصیت بزرگی داشت. حالا پادشاه هشتم رم در تالار مشاهیر رم یکی از ۱۱ بازیکن ترکیب جالوروسی است …آمار و افتخارات:
سری آ: قهرمانی ایتالیا ۱۹۸۳ ۱۰۷ بازی، ۲۲ گل
کوپا ایتالیا: ۱۹۸۱، ۱۹۸۴ – ۲۲ بازی، ۱ گل
لیگ قهرمانان اروپا: فینال ۱۹۸۴ – ۸ بازی، ۱ گل
کاپ برندگان: ۷ بازی، ۱ گل
یوفا کاپ: ۸ بازی، ۲ گل
تیم ملی: ۲۹ بازی و ۹ گل برای تیم ملی برزیل