تشخیص سرطان روده با یک تست ساده

[m@some]

پزشکان در این بررسی‌ها دریافتند با انجام تست «ایمونوشیمیایی مدفوع» یا «FIT» می‌توان 79 درصد از موارد ابتلا به سرطان روده را بدون آنکه در رژیم غذایی افراد تغییر ایجاد کند یا روند مصرف دارو در آنان را متوقف سازد، تشخیص داد.

طبق بررسی مرکز کنترل و پیشگری امراض آمریکا، سرطان روده دومین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در این کشور است. در سال 2010 میلادی حدود 132 هزار نفر به این بیماری مبتلا شدند و 52 هزار نفر بر اثر ابتلا به این سرطان جان باختند.

پزشکان همچنین به افراد 50 تا 75 ساله توصیه می‌کنند هر 10 سال یک بار از طریق آزمایش کولونوسکوپی تحت معاینه قرار گیرند. در این روش پزشک با استفاده از یک لوله مجهز به دوربین فیلمبرداری بسیار ظریف و حساس داخل روده را بررسی می‌کند. به علاوه در یک روش جایگزین این گروه سنی می‌توانند هر سال آزمایش خون پنهان در مدفوع را که حساسیت بالایی دارد، انجام دهند.

دکتر «جفری لی» از دانشگاه کالیفرنیا گفت: انجام آزمایش خون پنهان در مدفوع در مقایسه با تست «ایمونوشیمیایی مدفوع» مشکل‌تر است زیرا برای انجام آن باید نمونه بیشتر گرفته شود و پیش از انجام آن نیز در نوع رژیم غذایی و برنامه دارویی فرد تغییراتی داده می‌شود.

در این مطالعه که به منظور ارزیابی کارایی تست ایمونوشیمیایی مدفوع انجام گرفت اطلاعات جمع‌آوری شده در فاصله سال‌های 1996 تا 2013 میلادی تجزیه و تحلیل شد. در هر یک از این مطالعات حدود 100 تا 28 هزار فرد که علائم سرطان روده را نداشتند، شرکت کردند. در بیشتر موارد شرکت‌کنندگان ابتدا از تست ایمونوشیمیایی مدفوع استفاده کرده و سپس آزمایش کولونوسکوپی روی آنان انجام شد.

به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری رویترز، دکتر لی اظهار داشت: در مشاهدات ما تایید شد که تست ایمونوشیمیایی مدفوع آزمایش دقیقی است به طوری که در 79 درصد موارد امکان تشخیص سرطان روده در نوبت اول میسر می‌شود

منبع:http://www.shahrekhabar.com/medical/1391762820211520

[m@some]

سرطان روده چیست و روشهای تشخیص سرطان روده چگونه است؟

در اغلب موارد تشخیص این سرطان چندان مشکل به‌ نظر نمی‌ رسد. با کسب اطلاع درباره ی تغییر در اجابت مزاج، درد شکم و یا خونریزی می ‌توان به انجام اقدامات تشخیصی مبادرت ورزید. از طرف دیگر، مدت زمان زیاد مورد نیاز برای تبدیل یک پولیپ به تومور بدخیم، این فرصت را به تیم درمانی می ‌دهد تا بتوانند با برداشتن پولیپ‌ها تا حد زیادی از بروز سرطان جلوگیری کنند.

مهم ترین اقدامات تشخیصی و غربالگری که تا کنون مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته اند، شامل اقدامات ذیل است:
معاینه؛ تست خون مخفی در مدفوع (FOBT)؛ سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر؛ تنقیه باریم همراه با تزریق هوا؛ کولونوسکوپی اپتیکال و مجازی؛ آزمایش DNA مدفوع و اندازه گیری مارکرهای خونی.

● سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف:
نمونه برداری ضایعات کوچک حین سیگموئیدوسکوپی امکان پذیر است، اما برداشتن پولیپ‌های بزرگ‌تر (بیش از سانتی‌متر) نیازمند اقدامات بیشتر با کولونوسکوپی است.

سیگموئیدوسکوپ قابل انعطاف به طول ۶۰ سانتی‌متر می ‌تواند تا خم طحالی روده (درصورت تمیز بودن روده) را مورد ارزیابی قرار دهد، بدین معنی که تا حدود دو سوم ضایعات روده‌ای در مردان توسط این روش قابل‌دسترسی است.

● تنقیه باریم همراه با تزریق هوا:
روش DCBE که به ‌دنبال اقدامات آمادگی روده انجام می‌ شود، روش نسبتاً بی ‌خطری بوده و امکان انجام آن در اکثر مراکز درمانی وجود دارد. گرچه بیمار حین آزمایش دردهایی را تجربه می ‌کند، اما به تسکین شدید بیمار احتیاجی نیست و بعد از آزمایش می ‌تواند به کارهای معمول زندگی ادامه دهد. در این روش تمام روده تحت بررسی قرار می ‌گیرد و حساسیت آن در ردیابی تومور کولورکتال حدود ۸۵ درصد است. باریوم انما تنها حدود ۵۰ درصد ضایعات بزرگ تر از یک سانتی‌متر را ردیابی می ‌کند و در مورد پولیپ‌های کوچک تر این عدد پایین‌تر است.

علاوه بر این پاسخ‌های مثبت کاذب این تست در موارد باقی ماندن تکه مدفوع، هوا یا سایر نامنظمی‌های احتمالی مخاط روده مشاهده خواهد شد. تا کنون هیچ مطالعه مشخصی که به تأثیر این روش بر کاهش مرگ و میر سرطان روده بزرگ دلالت کند در دسترس نیست، اما به‌ نظر می‌ رسد این تست با توجه به حساسیت بالای آن بتواند مقدار زیادی از مرگ و میرها را کاهش دهد.

این روش هر ۵ سال یک بار توصیه می ‌شود و برای کسانی پیشنهاد می ‌شود که تمایل به انجام کولونوسکوپی ندارند و لازم است که تمام روده مورد بررسی قرار گیرد.

● کولونوسکوپی:
کولونوسکوپی روش ارجح و پیشنهادی برای غربالگری است. کولونوسکوپی یعنی بررسی روده توسط کولونوسکوپ(لوله قابل انعطافی که به داخل بدن فرستاده می شود و پزشک توسط آن می تواند داخل روده را ببیند).حساسیت آن برای پولیپ‌های بزرگ تر از یک سانتی‌متر بالای ۹۰ درصد است و تنها پولیپ‌هایی که در بین چین‌ها یا در موقعیت آناتومیک خاصی قرار داشته باشند، ممکن است از دید پزشک در امان بمانند.

در این روش علاوه برردیابی ضایعات امکان برداشتن ضایعه نیز میسر است و در واقع هم یک روش تشخیصی و هم درمانی است و بعد از سن ۵۰ سالگی، هر ۱۰سال یک بار در همه افراد توصیه می ‌شود.

کولونوسکوپی با امکان رؤیت تمام روده، مشاهده پولیپ و برداشتن آن توانسته در میزان مرگ و میر و ابتلای به سرطان روده تأثیر بارزی بگذارد. سیگموئیدوسکوپی، مهم ترین عارضه کولونوسکوپی سوراخ شدگی است، که حدود ۲/۰درصد موارد را شامل می ‌شود (دو برابر موارد سیگموئیدوسکوپی). بیماری‌های همراه و سن بالای بیمار احتمال این عارضه را بالاتر می ‌برد.

این روش نسبتاً گران بوده و به آمادگی کامل روده نیازمند است. از آنجا که حین بررسی، تجویز داروهای مسکن و آرام بخش به بیمار ضروری است، بیمار بعد از کولونوسکوپی قادر به انجام فعالیت‌های روزانه نیست و باید استراحت کند.

● کولونوسکوپی مجازی:
کولونوسکوپی مجازی بعد از اقدامات آمادگی روده و تزریق هوا با دستگاه Spiral CT scan انجام شده و امکان مشاهده تمام مخاط روده را به ‌صورت دو بُعدی و سه بُعدی میسر می ‌کند. حساسیت آن در مطالعات مختلف بسیار متفاوت برآورد شده و در مجموع به ‌نظر می ‌رسد حساسیتی تقریباً نزدیک به کولونوسکوپی داشته باشد.

احساس ناراحتی بیماران در این روش نسبت به کولونوسکوپی اپتیکال کمتر بوده، احتیاج به داروهای مسکن ندارد و عوارض آن نیز کمتر است.
همچنین انجام آن در زمان بسیار کمتری مقدور است. منتها کلیه بیمارانی که در آنها ضایعه‌ای یافت شود، باید متعاقباً تحت بررسی بیشتر با کولونوسکوپی اپتیکال قرار بگیرند. با این حال این روش هنوز به عنوان یک روش غربالگری توصیه نمی‌ شود، چراکه احتیاج به اقدامات آمادگی دقیق روده دارد، بسیار گران است، در همه جا در دسترس نیست و همچنین اکثر پزشکان هنوز مهارت تفسیر نتایج آن را ندارند.
منبع : ویستا


منبع:http://www.javaneirani.com/سلامت/درم...�ص-چگونه

- - - به روز رسانی شده - - -

سرطان روده چیست و روشهای تشخیص سرطان روده چگونه است؟

در اغلب موارد تشخیص این سرطان چندان مشکل به‌ نظر نمی‌ رسد. با کسب اطلاع درباره ی تغییر در اجابت مزاج، درد شکم و یا خونریزی می ‌توان به انجام اقدامات تشخیصی مبادرت ورزید. از طرف دیگر، مدت زمان زیاد مورد نیاز برای تبدیل یک پولیپ به تومور بدخیم، این فرصت را به تیم درمانی می ‌دهد تا بتوانند با برداشتن پولیپ‌ها تا حد زیادی از بروز سرطان جلوگیری کنند.

مهم ترین اقدامات تشخیصی و غربالگری که تا کنون مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته اند، شامل اقدامات ذیل است:
معاینه؛ تست خون مخفی در مدفوع (FOBT)؛ سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر؛ تنقیه باریم همراه با تزریق هوا؛ کولونوسکوپی اپتیکال و مجازی؛ آزمایش DNA مدفوع و اندازه گیری مارکرهای خونی.

● سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف:
نمونه برداری ضایعات کوچک حین سیگموئیدوسکوپی امکان پذیر است، اما برداشتن پولیپ‌های بزرگ‌تر (بیش از سانتی‌متر) نیازمند اقدامات بیشتر با کولونوسکوپی است.

سیگموئیدوسکوپ قابل انعطاف به طول ۶۰ سانتی‌متر می ‌تواند تا خم طحالی روده (درصورت تمیز بودن روده) را مورد ارزیابی قرار دهد، بدین معنی که تا حدود دو سوم ضایعات روده‌ای در مردان توسط این روش قابل‌دسترسی است.

● تنقیه باریم همراه با تزریق هوا:
روش DCBE که به ‌دنبال اقدامات آمادگی روده انجام می‌ شود، روش نسبتاً بی ‌خطری بوده و امکان انجام آن در اکثر مراکز درمانی وجود دارد. گرچه بیمار حین آزمایش دردهایی را تجربه می ‌کند، اما به تسکین شدید بیمار احتیاجی نیست و بعد از آزمایش می ‌تواند به کارهای معمول زندگی ادامه دهد. در این روش تمام روده تحت بررسی قرار می ‌گیرد و حساسیت آن در ردیابی تومور کولورکتال حدود ۸۵ درصد است. باریوم انما تنها حدود ۵۰ درصد ضایعات بزرگ تر از یک سانتی‌متر را ردیابی می ‌کند و در مورد پولیپ‌های کوچک تر این عدد پایین‌تر است.

علاوه بر این پاسخ‌های مثبت کاذب این تست در موارد باقی ماندن تکه مدفوع، هوا یا سایر نامنظمی‌های احتمالی مخاط روده مشاهده خواهد شد. تا کنون هیچ مطالعه مشخصی که به تأثیر این روش بر کاهش مرگ و میر سرطان روده بزرگ دلالت کند در دسترس نیست، اما به‌ نظر می‌ رسد این تست با توجه به حساسیت بالای آن بتواند مقدار زیادی از مرگ و میرها را کاهش دهد.

این روش هر ۵ سال یک بار توصیه می ‌شود و برای کسانی پیشنهاد می ‌شود که تمایل به انجام کولونوسکوپی ندارند و لازم است که تمام روده مورد بررسی قرار گیرد.

● کولونوسکوپی:
کولونوسکوپی روش ارجح و پیشنهادی برای غربالگری است. کولونوسکوپی یعنی بررسی روده توسط کولونوسکوپ(لوله قابل انعطافی که به داخل بدن فرستاده می شود و پزشک توسط آن می تواند داخل روده را ببیند).حساسیت آن برای پولیپ‌های بزرگ تر از یک سانتی‌متر بالای ۹۰ درصد است و تنها پولیپ‌هایی که در بین چین‌ها یا در موقعیت آناتومیک خاصی قرار داشته باشند، ممکن است از دید پزشک در امان بمانند.

در این روش علاوه برردیابی ضایعات امکان برداشتن ضایعه نیز میسر است و در واقع هم یک روش تشخیصی و هم درمانی است و بعد از سن ۵۰ سالگی، هر ۱۰سال یک بار در همه افراد توصیه می ‌شود.

کولونوسکوپی با امکان رؤیت تمام روده، مشاهده پولیپ و برداشتن آن توانسته در میزان مرگ و میر و ابتلای به سرطان روده تأثیر بارزی بگذارد. سیگموئیدوسکوپی، مهم ترین عارضه کولونوسکوپی سوراخ شدگی است، که حدود ۲/۰درصد موارد را شامل می ‌شود (دو برابر موارد سیگموئیدوسکوپی). بیماری‌های همراه و سن بالای بیمار احتمال این عارضه را بالاتر می ‌برد.

این روش نسبتاً گران بوده و به آمادگی کامل روده نیازمند است. از آنجا که حین بررسی، تجویز داروهای مسکن و آرام بخش به بیمار ضروری است، بیمار بعد از کولونوسکوپی قادر به انجام فعالیت‌های روزانه نیست و باید استراحت کند.

● کولونوسکوپی مجازی:
کولونوسکوپی مجازی بعد از اقدامات آمادگی روده و تزریق هوا با دستگاه Spiral CT scan انجام شده و امکان مشاهده تمام مخاط روده را به ‌صورت دو بُعدی و سه بُعدی میسر می ‌کند. حساسیت آن در مطالعات مختلف بسیار متفاوت برآورد شده و در مجموع به ‌نظر می ‌رسد حساسیتی تقریباً نزدیک به کولونوسکوپی داشته باشد.

احساس ناراحتی بیماران در این روش نسبت به کولونوسکوپی اپتیکال کمتر بوده، احتیاج به داروهای مسکن ندارد و عوارض آن نیز کمتر است.
همچنین انجام آن در زمان بسیار کمتری مقدور است. منتها کلیه بیمارانی که در آنها ضایعه‌ای یافت شود، باید متعاقباً تحت بررسی بیشتر با کولونوسکوپی اپتیکال قرار بگیرند. با این حال این روش هنوز به عنوان یک روش غربالگری توصیه نمی‌ شود، چراکه احتیاج به اقدامات آمادگی دقیق روده دارد، بسیار گران است، در همه جا در دسترس نیست و همچنین اکثر پزشکان هنوز مهارت تفسیر نتایج آن را ندارند.
منبع : ویستا


منبع:http://www.javaneirani.com/سلامت/درمان-و-پیشگیری-بیماریها/86250-سرطان-روده-چیست-روشهای-تشخیص-چگونه