:::: تشخيص سرطان ريه با يک تست خون ::::

[solinaz]

براساس نتايج يک مطالعه جديد، يک تست خون که مي‌تواند ترکيبي از پروتئين‌ها را تشخيص دهد، قادر است ميان سرطان ريه زودرس و ندول‌هاي غيرسرطاني آن تمايز قائل شود. نتايج اين مطالعه که در نشريه Science Translational Medicine به چاپ رسيده، اضافه مي‌کند: «دو نوع از ندول‌هاي ريه هستند که در حال حاضر تشخيص آنها از هم در تصاوير راديولوژي مشکل است. اين تست در نمونه‌هاي 104 بيمار از سه مرکز باليني 90 درصد ارزش اخباري منفي داشته است.» اين تست مولکولار ممکن است مکمل تست‌هاي روتين کنوني باشد که در حال حاضر بوسيله پزشکان براي تشخيص مراحل اوليه سرطان ريه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين تست جديد توسط Seattle-based molecular diagnostic company Integrated Diagnostics يا Indi ابداع شده که سطح 13 پروتئين را در نمونه خون بيمار تعيين کرده ومي‌تواند از انجام بيوپسي‌هاي غيرضروري ندول‌هاي ريه که توسط سي تي اسکن تشخيص داده شده، پيشگيري کند. محقق ارشد اين مطالعه در مصاحبه‌اي اعلام کرد که مطالعات انجام شده نشان داده‌اند تکنولوژي Indi براي تشخيص سرطان ريه در نمونه خون بيمار کاراست.

در اين مطالعه، پژوهشگران با استفاده از رويکرد سيستم‌هاي بيولوژي، 371 پروتئين موجود در خون را در نمونه‌هاي 143 بيمار مبتلا به سرطان ريه خوش‌خيم يا stage 1A مورد ارزيابي قرار دادند که همگي از نظر اندازه ندول، سن، جنس و محل باليني ندول همسان شده بودند. براي آناليز غلظت‌هاي مناسب بيومارکرها از Multiple reaction monitoring (MRM) mass spectrometry استفاده شد.

آناليزهاي بيشتر براي درک نقش اين پروتئين‌هاي بيومارکر نشان داد که تمام 13 پروتئين احتمالا بوسيله 4 عامل رونويسي تنظيم مي‌شوند که به المانت‌هاي تنظيمي 13 ژن باند شده و پروتئين‌ها به صورت رمز درآورده مي‌شوند. تمامي اين 4 فاکتور رونويسي با التهاب و سرطان ريه مرتبط هستند.

بررسي اعتبار اين تست در نمونه 104 بيمار نشان داد که حساسيتي برابر با 70 درصد و اختصاصيتي برابر با 44 درصد دارد که اگر ميزان شيوع سرطان را در اين بيماران 15 درصد فرض کنيم، حساسيت اين تست به 82 درصد و اختصاصيت آن به 66 درصد مي‌رسد. سطح پروتئين‌ها نيز مستقل از عوامل خطر شناخته شده براي ندول‌هاي ريوي، مانند اندازه ندول تشخيص داده شده، سابقه مصرف سيگار و سن بود.

براساس نظر محققان، يک‌پنجم افرادي که در آنها ندول ريه قابل تشخيص وجود داشته و تحت بيوپسي يا جراحي قرار مي‌گيرند، در واقع ندول‌هاي بدخيم دارند. بنابراين يک تست قابل اعتماد که بتواند ميان توده‌هاي خوش‌خيم و بدخيم ريه تفاوت درست بگذارد، قادر است از بيوپسي‌هاي تهاجمي غيرضروري و جراحي بکاهد. با اين حال، اين مطالعه، يک مطالعه کوهورت گذشته‌نگر است و به کارآزمايي‌هاي باليني آينده‌نگر نياز است تا ايت تست مورد ارزيابي و اعتبارسنجي کامل قرار گيرد.

نکته مهم آنکه اگر اعتبار اين تست به‌طور کامل تاييد شود، مي‌تواند قسمتي از روند بررسي بيمار باشد که براي تعيين سرطاني بودن يا نبودن يک ندول کشف شده در ريه انجام مي‌شوند و درواقع در ارتباط مستقيم با معيارهاي محاسبه شده ديگر قرار دارند.


پزشکی بالینی