در يک تقسيمبندى کلى نقش پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله در پايهگذارى وحدت امت اسلامى شامل سه مطلب بنيادين مىشود: نخست تلاش در وضعيت جامعه عربى آن زمان و به کارگيرى عوامل «سياسى» جهت زمينهسازىهاى لازم؛ سپس برنامهريزىهاى «فرهنگى» در مسير ترسيم دورنماى امت واحده براى مسلمانان و ايجاد فضاى رشد فکرى و ارتقاى فهم مردم نسبت به مسئوليتهاى خود؛ و در نهايت، به کار بستن راهحلهايى که پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله از آنها به عنوان ابزار تحقق وحدت بهره مىگرفت. اين چنين راهبردهايى را مىتوان تحت عنوان «دعوت ارزشى پيامبر صلى الله عليه و آله برشمرد که پارهاى از آنها شامل «راهبردهاى ارزشى ملى و مذهبى»، «راهبردهاى ارزشى قومى و ميهنى» و نيز «راهبردهاى ارزشى اجتماعى و فردى» خواهند بود. و اينک به هر بخش اشارهاى گذرا خواهيم کرد.
1- راهبردهاى ملى و مذهبى
الف) ايجاد وحدت ملى و همبستگى ايمانى
ورود پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله به مدينه همراه با عقد قراردادهايى بين گروههاى گوناگون بود. اين پيمانها را مىتوان يکى از بارزترين شواهد به کارگيرى رهيافت وحدت اسلامى در جامعه آن زمان شمرد.
پيماننامه عمومى مدينه:
يکى از مهمترين اين پيمانها، اولين قراردادى بود که بين پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله و طوايف و قبايل موجود يثرب بسته شد و بعضى آن را «نخستين قانون اساسى مکتوب جهان» دانستهاند. اين تدبير بهترين مقوله براى به وجود آوردن وحدت ملى و همبستگى دينى بود چرا که وحدت ميان قبايل درگير، حقوق اجتماعى يهوديان و نيز مهاجران مسلمانان را تضمين مىکرد و از سوى ديگر، اين پيمانها مقدمات تشکيل يک وحدت سياسى و حکومتى را فراهم مىآورد.
به عنوان نمومه در مفاد قرارداد بين مسلمين به روشنى قيد شده بود که مسلمين امت واحدهاى، جداى از مردم ديگر هستند: (انهم امة واحدة من دون الناس)، و ارتباطى بين مسلمانان و کافران نيست و دورى بين مسلم و مسلم نبايد باشد. اگر چه روح حاکم بر اين پيمانها همانا به کارگيرى ابزار وحدت اسلامى در جهت راهبرد ارزشى پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله در جامعه اسلامى است و از همينرو تمام موارد آن مصداق اين امر قرار دارند، ولى به بعضى از آن موارد اشاره مىکنيم: (1)
- مسلمين در برابر ظلم و تجاوز و توطئه و فساد با هم متحد خواهند بود.
- هيچ مؤمنى بدون اشاره ساير مؤمنان در جهاد فى سبيلالله صلح نمىکند و صلح جز براى همگان اجرا نخواهد شد.
- تمامى گروهها (که به جنگ مشغولاند) به ترتيب وارد جنگ خواهند شد و جنگيدن به يک گروه (دو مرتبه پشت سر هم) تحميل نخواهد شد.
- «ذمة الله» نسبت به همه افراد يکسان است.
- اگر اختلافى بين مسلمين بروز کرد، مرجع حل آن خدا و رسول خواهند بود.
- مسلمين، فرد مقروض و مديونى را که دين او سنگين است رها نخواهند ساخت، بلکه او را کمک مىکنند.
و در قسمت ديگرى از اين عهدنامه تاريخى که طرف خطاب آن يهوديان مدينه بودند، امورى پيشداورى شد که توجه به مفاد آن حاکى از انگيزه تحقق وحدت ملى توسط پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله است:
- مسلمانان و يهوديان امت واحدهاند و مانند يک ملت در مدينه زندگى خواهند کرد و هر يک دين خود را دارند.
- به يهوديان همپيمان، همراهى و کمک خواهد شد و متقابلا وقتى مسلمين آنها را به مصالحه مىخوانند، يهوديان بايد بپذيرند.
- مسلمين و يهود هر دو بايد بر ضد کسانى که با اين قرارداد به مخاصمه برمىخيزند، مبارزه کنند.
- هر دو بايد با يارى يکديگر در برابر مهاجمان به يثرب بجنگند.
- هيچ کافرى از ناحيه دو طرف اجير نشود مگر اين که به مصلحت هر دو گروه باشد.
به هر حال، بايد چنين نتيجه گرفت که کوشش براى ايجاد حساسيت مشترک دينى و ملى يکى از شاخصترين راهحلهاى پيامبر اکرم صلى الله عليه و آله در جهت تحقق وحدت اسلامى شمرده مىشود.
علاقه مندی ها (Bookmarks)