یه قطعه ادبی دیگه ازخودم بازم خرده نظرهای بزرگی بدین
می خواهم خودم را از پنجره ای سیاه....
درسکوت مبهم وسرد خیابان...
از اسمان خراشی عظیم بیاویزم
خوشبختی شاید...
همین سنگ فرش های خونی کف خیابان باشد برای کسی شاید شبیه من
سهمم از هوا برای کریستال های سنگی که چتر منطق به دست دارند
اینجا...
کسی در خویش پنهان است
شاید
این تصویر یک دوشیزه خوشبخت باشد درآینه شکاف مرگ سنگ.....
کسی شاید شبیه من
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)