گونه های در حال انقراض

[parnian 80]

اطلاعاتی درمورد پلیکان پا خاکستری جهت تکمیل
پلیکان کاکُلی یا پلیکان پاخاکستری (Pelecanus crispus) گونه‌ای از تیرۀ مرغ‌سقاییان و راستۀ مرغ‌سقاسانان است که پرنده‌ای بزرگ است و جنس نر آن بزرگ‌تر از جنس ماده است؛ رنگ آن سفید نقره‌ای و پرهای آن مجعد است که در ناحیۀ پشت گردن به سمت عقب انحنا دارند محل زندگی آن از جنوب شرقی اروپا تا هند وچین است. این پلیکان در دریاچه‌های کم‌عمق زندگی‌کند و لانه‌اش را از گیاهان می‌سازد
این پرنده بزرگترین پلیکان و حتی از بزرگترین پرندگان به شمار رفته و طول آن ۱۷۰–۱۹۰ سانتی‌متر (۶۷-۷۵ اینج) و وزن آن ۱۱–۱۵ کیلوگرم (۲۴-۳۳ پوند) و تنها طول بال آنها ۳ متر (۱۰ پا) غذای این پرنده ماهی و پرندگان کوچک است.

Dalmatian Pelican
وضعیت بقا
آسیب‌پذیر (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرنده
راسته:	مرغ‌سقاسانان
تیره:	مرغ‌سقاییان
سرده:	مرغ سقا
گونه:	P. crispus
نام علمی
Pelecanus crispus بروخ, ۱۸۳۲

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%...AA%D8%B1%DB%8C

[parnian 80]

پلیکان خاکستری (پلیکان پا خاکستری)

نام علمی : Pelecanus Crispusنام انگلیسی: Dalmatian Pelican نام فارسی: پلیکان خاکستری (پلیکان پا خاکستری)

مشخصات ظاهری: این پرنده؛ 170 سانتی متر طول دارد و اندکی از پلیکان سفید بزرگتر است. رنگش سفید چرکی است و فاقد کاکل است. اما پرهای پشت سرش اندکی بلند ومجعد است و رنگ روشن صورتی در پر و بالش مشاهده نمی شود. پاهایش خاکستری سربی است و در زیر بال هایش،سیاهی دیده نمی شود. روتنه اش اندکی حالت نقره ای رنگ دارد و لکه ی بزرگ زرد رنگی در پایین گلویش مشاهده می شود. در اطراف چشمانش حلقه ی خاکستری ، شبیه رنگ پاهایش دیده می شود. پرنده ی نابالغ، قهوه ای کمرنگ و شبیه پرنده ی نابالغ پلیکان سفید است.صدا: صدای این پرنده شبیه پلیکان سفید و به صورت «هیس – هیس» یا پارس کردن شنیده می شود.زیستگاه: این پرنده در دریاچه شور و شیرین ، سواحل و باتلاق ها به سر می برد. در ایران، زمستان ها فراوان است و به تعداد اندک در دریاچه ی بختگان و پریشان و به ندرت در دریاچه ی هامون تولید مثل می کند. در جزیره ی قشم نیز دیده شده است.حفاظت: این پرنده در سطح جهانی در خطر بوده و در ایران ، در زمره ی پرندگان حمایت شده است وبه حفاظت کامل از زیستگاه های تولید مثل نیاز دارد.



منبع:http://www.irandeserts.com/content/%...%B1%DB%8C_.htm

[parnian 80]

ببخشید دوستان من فقط تونستم در رابطه با پلیکان سفید آمریکایی و پلیکان استرالیایی عکس پیدا کنم
میذارم و دیگه جمع می کنیم بحث پلیکان ها رو

پلیکان استرالیایی


منبع:http://www.google.com/url?sa=i&rct=j...89082182998895

پلیکان سفید آمریکایی

منبع:http://www.google.com/url?sa=i&rct=j...89082452518161

[parnian 80]

ببر سیبری (Panthera tigris altaica) یا ببر آمور یکی از زیرگونه‌های ببر است که در گذشته در بخش‌های وسیعی از شرق و مرکز آسیا و شرق روسیهمی‌زیست اما امروزه تنها در منطقهٔ حفاظت شده‌ای در شرق سیبری زندگی می‌کند. ببر سیبری با ۳۰۰ کیلوگرم وزن بزرگترین زیرگونهٔ ببر و بزرگترین گربه‌سانزندهٔ جهان است. ببر منقرض‌شده مازندران (ببر خزر) نزدیکترین نوع ببر به ببر سیبری است و مطالعات ژنتیکی جدید حکایت از آن دارد که این دو را حتی می‌توان یک زیرگونه محسوب کرد.
ببر سیبری در دهه ۱۹۳۰ در آستانه انقراض قرار داشت و تعداد آن‌ها تنها به بیست تا سی ببر کاهش یافته بود. اما این حیوان به طرزی باورنکردنی از انقراض قریب‌الوقوع رهایی جست و جمعیت آن تا سال ۲۰۱۰ به حدود ۳۶۰ ببر رسید. ببر سیبری با توجه به همین افزایش جمعیت از سال ۲۰۱۰ از ردهٔ «به شدت در معرض خطر» خارج شده و در یک رده پایین‌تر یعنی «در خطر انقراض» قرار گرفته است. ببرهای سیبری تنوع ژنتیکی بسیار پائینی دارند که این به دلیل دوره‌های کاهش شدید جمعیت این حیوان است.
تازه‌ترین مطالعات ژنتیکی بر روی میتوکندری دی‌ان‌ای به جای مانده از ببرهای مازندران و نمونه‌های زنده ببر سیبری نشان داده که نیای ِ مشترک این دو نوع ببر در شرق چین می‌زیسته و سپس از مسیر راه ابریشم-گانسو وارد آسیای میانه شده و بعداً گروهی از آن‌ها به سوی شرق سیبری و منطقه آمور رفته و ببر سیبری امروزین را شکل داده‌اند.
محل سکونت ببرهای سیبری در قسمت جنوبی شمال شرق روسیه در کنار رودخانه آمور و مرز روسیه با چین و کره شمالی است. تعداد کمی از ببر سیبری در چین هم سکونت دارند اما این جمعیت کوچک نمی‌تواند مستقل از جمعیت روسی به حیات خود ادامه دهد. یعنی بقای این ببرها در چین وابسته به جابجایی ببرها در طول مرز چین و روسیه است. مشخص نیست که آیا هنوز هم این ببر در کره شمالی حضور دارد یا در آن‌جا کاملاً منقرض شده‌است.
ببر سیبری مانند دیگر انواع ببر حیوانی قلمروطلب است و معمولاً در محدوده‌ای بین ۶۴ تا ۶۴۰ کیلومتر مربع زندگی می‌کند.
وزن و اندازه

بر اساس اندازه‌گیری‌های محققان «پروژه ببر سیبری» در منطقه سیخوته-آلین از نمونه‌های زنده‌گیری‌شده طول بدن ببرهای سیبری بین ۱۷۸ تا ۲۰۸ سانتی‌متر برای نرها با میانگین ۱۹۵ سانتی و بین ۱۶۷ تا ۱۸۲ سانتی‌متر در ماده‌ها با میانگین ۱۷۴ سانتی‌متری بوده است. میانگین طول دم در نرها ۹۹ و در ماده‌ها ۹۱ سانتی‌متر بوده است. طول بزرگترین ببر نر ۳۰۹ سانتی‌متر و دور سینه آن ۱۲۷ سامتی‌متر بود. این اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که ببر سیبری بدنی طویل‌تر ازببر بنگال و شیر آفریقایی دارد. ببر سیبری با ارتفاع ۱۱۲ تا ۱۲۰ سانتیمتر در ناحیه شانه به طور میانگین حدود ۵ تا ۱۰ سانتیمتر بلندتر از ببر بنگال است.
بر اساس تحقیقات جدید میانگین وزن ببرهای سیبری نر ۳ سال به بالا حدود ۱۷۶ کیلوگرم و ببرهای ماده ۱۱۷.۹ کیلوگرم است. در مه ۲۰۱۱ یک ببر نر با وزن ۲۰۷ کیلوگرم اندازه‌گیری شد که سنگین‌تر نمونه در تحقیقات سال‌های اخیر بوده است. البته به نظر می‌رسد که ببرهای سیبری در گذشته به طور میانگین بزرگ‌تر بوده‌اند و وزن نرهای آن‌ها به طور میانگین ۲۱۵ کیلوگرم و ماده‌ها ۱۳۷ کیلوگرم برآورد شده است. در گذشته ببرهای سیبری با وزن‌هایی تا ۳۱۸ کیلوگرم هم اندازه‌گیری شده‌اند. بزرگترین ببری که در یک منبع اطمینان‌آور به آن اشاره شده حدود ۳۵۰ سانتی‌متر در مسیر انحنای بدن معادل ۳۳۰ سانتی‌متر در خط مستقیم طول داشته است. در برخی کتاب‌ها به ببرهای بزرگتر حتی با وزن ۳۸۴ کیلوگرم هم اشاره شده اما این گزارش‌ها توسط منابع قابل اعتماد تایید نشده‌اند.

ببر سیبری
وضعیت بقا
در خطر انقراض (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
راسته:	گوشت‌خواران
تیره:	گُربه‌سانان
زیرخانواده:	پلنگ‌شکلان
سرده:	پلنگیان
گونه:	ببر
زیرگونه:	P. tigris altaica
نام سه‌جمله‌ای
Panthera tigris altaica تمینک٬ ۱۸۸۴
پراکندگی ببر سیبری (بخش قرمز رنگ)

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%...A8%D8%B1%DB%8C

[parnian 80]

کفچه‌نوک صورت‌سیاه با نام علمی Platalea minor پرنده‌ای آبچر از راستهٔ سقائیان، تیرهٔ اکراسان و سردهٔ کفچه‌نوکان است که محدودترین پراکندگی را در مقایسه با دیگر کفچه‌نوک‌ها داشته و در عین‌حال تنها گونه از این پرنده است که در حال حاضر جزو گونه‌های در خطر انقراض محسوب می‌شود. این پرنده که زمانی یکی از گونه‌های متدوال در زیستگاه خود بوده امروزه تنها در نواحی ساحلی شرق آسیا در چند جزیرهٔ صخره‌ای واقع در غرب کره شمالی و سه ناحیهٔ زمستانگذرانی در هنگ کنگ، تایوان و ویتنام و مناطقی در مسیر مهاجرت آن مشاهده می‌شود.
جمعیت

جمعیت جهانی کفچه‌نوک صورت‌سیاه که بر اساس جمعیت زمستانی این پرنده در تجمع‌گاه‌های شناخته شدهٔ آن در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ محاسبه گردید در حدود ۲۸۸ عدد تخمین زده شده بود. اما با تلاش‌هایی که برای محافظت از نسل این پرنده صورت گرفت جمعیت جهانی آن از سال ۲۰۰۶ به این طرف رو به افزایش گذاشته و در آمارگیری‌های انجام شده جمعیت کل این پرنده در سال ۲۰۰۶ در حدود ۱۶۷۹، در ۲۰۰۸ درحدود ۲۰۶۵ و در ۲۰۱۰ درحدود ۲۳۴۶ قطعه پرنده تخمین زده شده است. طبق آمارگیری‌های انجام شده جمعیت این پرنده در کرهٔ شمالی از ۳۰ پرنده تجاوز نمی‌کند بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت که کولونی دیگری از کفچه‌نوک‌های صورت‌سیاه در جایی احتمالاً در شمال‌شرقی چین، به‌طور مثال در جزایر لیائونینگ در نزدیکی کره وجود دارد که هنوز کشف نشده است.
تهدید

به گمان بسیاری تخریب زیستگاه‌های این پرنده به‌منظور بهره‌برداری‌های کشاورزی و صنعتی یکی از مهمترین عواملی است که حیات کفچه‌نوک صورت‌سیاه را تهدید می‌کند. همچنین وقوع جنگ کره در فاصلهٔ ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳ نیز ممکن است خود یکی از عوامل منفی تأثیرگذار بر جمعیت این پرنده باشد زیرا این پرندگان در آن زمان از لانه‌سازی و جفت‌گیری در کره جنوبی اجتناب کرده بودند. در ژاپن نیز که این پرنده زمانی در فصل مهاجرت زمستانی به‌وفور یافت می‌شد اینک تعداد آنان چنان کاهش پیدا کرده که در سال‌های اخیر شاید تعداد کفچه‌نوک‌های صورت‌سیاه زمستان‌گذران در ژاپن به ۵ عدد هم نرسد.
برنامه‌های حفاظتی

کفچه‌نوک صورت‌سیاه در هنگ کنگ در فهرست گونه‌های حفاظت‌شده قرار دارد و یک چهارم جمعیت جهانی این پرنده را می‌توان در فصل مهاجرت در باتلاق‌های مای پوی این منطقه مشاهده نمود. در حال حاضر در کرهٔ شمالی نیز از جمعیت این پرنده به‌خوبی مراقبت شده و جزایر زیستگاه آن را منطقهٔ محافظت‌شده با رفت و آمد محدود اعلام کرده‌اند. با این حال هنوز عوامل تهدیدکنندهٔ دیگری بویژه در مناطق زمستان‌گذرانی این گونه از کفچه‌نوک‌ها وجود دارد. زمین‌های تجمع‌گاه‌های زمستانی این پرنده در تایوان به‌شدت برای ساخت و سازهای صنعتی خواهان دارد و در ویتنام نیز این قبیل مناطق علی‌رغم آنکه بر اساس کنوانسیون رامسر جزء مناطق حفاظت‌شده به شمار می‌روند اما به مزارع پرورش میگو بدل شده‌اند.
در هنگ کنگ نیز حضور ماهی‌گیران و جمع‌کنندگان صدف عامل مزاحمی برای کفچه‌نوک‌های صورت‌سیاه بوده تا نتوانند به جمع‌آوری غذا در زمانی پایین بودن مد بپردازند. همچنین افزایش مستمر جمعیت کشورهای خاور دور خود می‌تواند در آینده به مشکلی اساسی برای بقای این پرنده تبدیل شود.
کفچه‌نوک صورت‌سیاه در کرهٔ جنوبی به‌عنوان نماد طبیعی شمارهٔ ۲۰۵ آن کشور شناخته می‌شود.

کفچه‌نوک صورت‌سیاه
وضعیت بقا
در خطر انقراض (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	سقائیان
تیره:	اکراسان
سرده:	کفچه‌نوکان
گونه:	P. minor
نام علمی
Platalea minor تمینک و شلگل

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%...8C%D8%A7%D9%87

[parnian 80]

اوریکس (به عربی: «مها عربي» يا «غزال عربي») که از این حیوان در متون فارسی میانه با نام «خر بُز» (buz-xar)یاد شده است، از خانواده گاوسانان بوده از گونه‌های در حال تهدید به انقراض به شمار می‌روند که زیستگاه این حیوانات کشورهای حوزه خلیج فارس می‌باشد.
اوریکس‌ها که به زبان عربی بنام «مها عربی» یا «غزال عربی» و به زبان رومانی «اوریکس» خوانده می‌شوند.
اوریکس دارای مشخصاتی همچون طول ۱۴۰ الی ۱۸۰ سانتی‌متر، وزن ۱۰۰ الی ۱۲۰ کیلوگرم، طول شاخ ۷۰ الی ۷۵ سانتی‌متر و طول عمر حدود ۲۰ الی ۲۵ سال می‌باشد.


منبع مطلب:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%...8C%DA%A9%D8%B3

منبع تصویر:http://www.google.com/url?sa=i&rct=j...89086735187878

[parnian 80]

لاک‌پشت سرخ یک لاک‌پشت دریایی است.
لاک‌پشت‌های سرخ غالباً تا ۳۶۰ کیلوگرم رشد می‌کنند و ۱٫۱ متر طول می‌یابند. رنگ آن قرمز قهوه‌ای است و شناخته‌شده‌ترین گونه لاک‌پشت دریایی می‌باشد. این لاک‌پشت از گونه‌های در حال انقراض بوده و ۹۰ هزار از آن باقی‌مانده است. لاک پشت سرخ خزندهٔ ملی ایالت کارولینای جنوبی است. طول عمر این لاک پشت ها حتی از ۳۰ سال هم فراتر می رود و اغلب قادرند ۵۰ سالگی را هم پشت سر بگذارند. در محیط طبیعی بین ۳۰ تا ۶۲ سال عمر می کنند.لاک پشت های سرخ گوشت خوار هستند. از نرم تنان ، سخت پوستان ، ماهی ها ، ماهیان ژله ای و سایر حیوانات دریائی که اندازه ای کوچک تا متوسط داشته باشند تغذیه می کنند.

لاک‌پشت سرخ
وضعیت بقا
در خطر انقراض (IUCN 2.3)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	خزندگان
راسته:	سنگ‌پشتان
زیرراسته:	نهان‌گردن
تیره:	لاک‌پشت‌های دریایی
سرده:	Caretta
گونه:	C. caretta
نام علمی
Caretta caretta لینه، ۱۷۵۸

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%84%...B3%D8%B1%D8%AE

[parnian 80]

اورانگوتان تنها سردهٔ باقیمانده از کپی‌های بزرگ در منطقهٔ آسیا است. آنها در زمرهٔ باهوش‌ترین نخستی‌سانان هستند، و از انواع ابزار پیچیده سود جسته، و هر شب نیز با استفاده از شاخ و برگ درختان، لانه‌ای مخصوص خواب می‌سازند. آنها معمولاً تهاجمی نیستند و بیشتر به صورت منزوی به جستجوی غذا می‌پردازند. آنها بزرگترین جانوران موجود درختی هستند که بازوهای درازتری نسبت به دیگر کپی‌های بزرگ دارند. رنگ موی آنها معمولاً قرمز مایل به قهوه‌ای و یا به رنگ معمول دیگر کپی‌های بزرگ یعنی سیاه است.
اورانگوتان بومی اندونزی و مالزی بوده، و در حال حاضر تنها در جنگل‌های بارانی جزیره‌های بورنئو و سوماترا یافت می‌شود. ولی سنگوارههایی از آن در جاوه،شبه‌جزیرهٔ تای-مالای، ویتنام و چین یافت شده‌است. در حال حاضر تنها دو گونه از این سرده باقی مانده‌است، که هر دو در خطر انقراض هستند: اورانگوتان بورنئویی و اورانگوتان سوماترایی (در خطر بالای انقراض).

ریشه‌شناسی

واژهٔ اورانگوتان در زبان مالایی به معنی «مرد جنگل» است. اورانگ (مرد) + اوتان (جنگل).
طبقه‌بندی

• سردهپونگو
  
  • اورانگوتان بورنئویی (Pongo pygmaeus)
    
    • Pongo pygmaeus pygmaeus - جمعیت شمال غربی
    • Pongo pygmaeus morio - جمعیت شرقی
    • Pongo pygmaeus wurmbii - جمعیت جنوب غربی
    
    
  • اورانگوتان سوماترایی (Pongo abelii)

کالبدشناسی و فیزیولوژی

اورانگوتان سوماترایی نر، کودک و ماده.

قد یک اورانگوتان در حالت ایستاده ۱.۲ تا ۱.۵ متر است. به طور متوسط وزن‌شان ۳۳ تا ۸۲ کیلو است.^[۲] نرها می‌توانند به ۱۱۰ کیلو یا بیشتر هم برسند. دست اورانگوتان‌ها شبیه دست انسان‌ها است؛ آنها چهار انگشت و یک انگشت شست دارند. پای آنها هم چهار انگشت و یک شست پای بزرگ دارد. آنها می‌توانند هم با دست‌ها و هم با پاها اجسام را نگه دارند. درازای دست بزرگترین نرها به ۲ متر می‌رسد.
اورانگوتان‌ها بدنی حجیم و بزرگ، گردنی ضخیم، و بازوانی بسیار دراز، و پاهایی کوچک و خمیده دارند، و فاقد دم هستند. بیشتر بدن آنها با موی قهوه‌ای مایل به قرمز پوشیده شده، و رنگ آن در میان گونه‌ها متغیر است. برای مثال اورانگوتان سوماترایی پوششی روشنتر و کم‌پشت‌تر دارد.
اورانگوتان‌ها در طبیعت می‌توانند تا ۵۰ سال زندگی کنند. در اسارت عمرشان اندکی طولانی‌تر است.



تغذیه

میوه ها ۶۵ تا ۹۰ درصد رژیم غذایی اورانگوتان‌ها را تشکیل می‌دهند. به ویژه میوه‌های شیرین و چرب ترجیح داده می‌شوند. انجیر از میوه‌های رایجی است که استفاده می‌کنند، چون جمع‌آوری و هضم آن آسان است. همچنین آنها حشرات کوچک و جانوران کوچک (مثل پرندگان و پستانداران کوچک) هم می‌خوردند. اورانگوتان‌ها حتی برای نوشیدن آب شاخه‌های درخت را ترک نمی‌کنند، و از آبی که در سوراخ بین شاخه‌ها جمع شده استفاده می‌کنند.
استفاده از ابزار و فرهنگ

مانند دیگر کپی‌های بزرگ، اورانگوتان‌ها از جملهٔ باهوشترین نخستی‌ها هستند.از دههٔ ۱۹۶۰ میلادی استفادهٔ شامپانزه‌ها از ابزار شناخته شده بود. استفاده از ابزار در میان اورانگوتان‌ها هم توسط بیروت گالدیکاس مشاهده شده‌است.
ارتباط

خندهٔ یک اورانگوتان در باغ وحشی در دانمارک

پژوهشی در سال ۲۰۰۸ بر روی دو اورانگوتان در باغ وحش لایپزیگ نشان داد که اورانگوتان‌ها نخستین گونهٔ غیرانسان هستند که «معاملهٔ حساب‌شده» در آنها رواج دارد. به این شکل که آنها سود و ضرر هزینهٔ تبادل هدیه را در طول زمان حساب می‌کنند.
اورانگوتان‌ها، همچون دیگر کپیها مانند شامپانزه و گوریل اصواتی خنده‌مانند در هنگام ارتباط فیزیکی مانند دنبال هم دویدن و قلقک از خود بروز می‌دهند.
وضعیت حفاظت

گونهٔ سوماترایی اورانگوتان در معرض خطر جدی است. گونهٔ بورنئویی نیز در معرض خطر قرار دارد.

اورانگوتان
مقایسهٔ اندازه نسبت به یک انسان ۱.۸ متری
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
راسته:	نخستی‌سانان
تیره:	میمون آدم‌نما
زیرخانواده:	پونگینه
سرده:	پونگو (اورانگوتان) لسپد، ۱۷۹۹
Type species
پونگو بورنئو لسپد، ۱۷۹۹ (= Simia pygmaeus لینه، ۱۷۶۰)
گونه
اورانگوتان بورنئویی اورانگوتان سوماترایی
پراکندگی اورانگوتان‌ها

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%...AA%D8%A7%D9%86

[parnian 80]

انواع اورانگوتان ها:
1.اورانگوتان بورنئویی با نام علمی Pongo pygmaeus گونه‌ای از اورانگوتان بومی جزیرهٔ بورنئو است. این گونه به همراه گونهٔ کوچکتر اورانگوتان سوماترایی به تنهاسردهٔکپی‌های بزرگ بومی آسیا تعلق دارد.متوسط عمر اورانگوتان بورنئویی در حیات وحش ۳۵ تا ۴۰ سال، و در اسارت تا ۶۰ سال است. نرها به طور متوسط ۷۵ کیلوگرم (۱۰۰-۵۰ کیلوگرم) وزن و ۱.۴-۱.۲ قد، و ماده‌ها به طور متوسط ۳۸.۵ کیلوگرم (۵۰-۳۰ کیلوگرم) وزن و ۱.۲-۱ متر قد دارد.

طبقه‌بندی

مدارکی دال بر وجود جریان ژنی میان دو جمعیت جداافتادهٔ جغرافیایی اورانگوتان بورنئویی و سوماترایی تا همین اواخر وجود دارد. گونه‌های اورانگوتان سوماترایی و بورنئویی حدود ۱.۷ - ۱.۵ میلیون سال پیش از هم جدایی یافته‌اند. این واقعه پیش از جدایش جغرافیایی دو جزیره (بورنئو و سوماترا) رخ داده‌است. با وجود اینکه دوری دو گونهٔ اورانگوتان‌ها نسبت به دوری شامپانزهٔ معمولی و بونوبو بیشتر است، این دو گونه تا ۱۹۹۶ زیرگونه به‌شمار می‌آمدند نه گونهٔ مجزا.
بوم‌شناسی

اورانگوتان بورنئویی در جنگل‌های پهن‌برگ گرمسیری و زیر استوایی در نواحی پست بورنئو تا ارتفاع ۱۵۰۰ متری کوه‌هایش زندگی می‌کند. آنها در بلندی‌های مختلف درختان به‌سر می‌برند و برای یافتن درختان پربار گاه مسافت‌های طولانی را می‌پیمایند. رژیم غذایی آنها از میوه، جوانه، پوست درخت و تخم پرندگان تشکیل یافته‌است. آنها همچنین حشره می‌خورند ولی نه به اندازهٔ اورانگوتان سوماترایی. آنها گاهی در حین استفاده از نیزه برای گرفتن ماهی هم دیده شده‌اند.
اورانگوتان بورنئویی نسبت به نوع سوماترایی زمان بیشتری را روی زمین می‌گذارند. احتمال داده می‌شود که این به دلیل نبود جانوران شکارچی بزرگ در بورنئونسبت به جزیرهٔ سوماتراست که شکارچیانی چون ببر سوماترا دارد.
رفتار و تولید مثل

اورانگوتان بورنئویی منزوی‌تر از اورانگوتان سوماترایی است. دو یا سه اورانگوتان که قلمروهای نزدیک دارند شاید برای مدت زمان‌های کوتاهی با هم ارتباط برقرار کنند. نرها و ماده‌ها معمولاً فقط برای جفت‌گیری نزدیک هم می‌آیند.
اورانگوتان‌های تازه‌متولدشده هر سه تا چهار ساعت پرستاری می‌شوند، و تا چهار ماهگی شروع به دریافت غذاهای نرم از لب‌های مادرشان می‌کنند. در یک سال اول زندگی نوزاد با گره زدن انگشتان از شکم مادرش آویزان می‌شود. نوزادان تا هشت تا نه سالگی کنار مادرشان می‌مانند و به نسبت دیگر کپیها دورهٔ خردسالی طولانی‌تری دارند.
وضعیت حفاظت

اورانگوتان بورنئویی از اورانگوتان سوماترایی متعارف‌تر است. تنها ۷۵۰۰ اورانگوتان سوماترایی باقی‌مانده، ولی جمعیت وحشی اورانگوتان بورنئویی ۴۵۰۰۰ است. اورانگوتانها به طور روزافزونی در اثر تخریب زیست‌گاه و شکار غیرقانونی در معرض خطر هستند.اورانگوتان‌های کوچک برای فروش به عنوان حیوان خانگی گیر انداخته می‌شوند و معمولاً مادر آنها به علت اینکه جدا کردن‌شان از فرزند سخت است کشته می‌شوند.

اورانگوتان بورنئویی
وضعیت بقا
در خطر انقراض
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
راسته:	نخستی‌سانان
تیره:	میمون آدم‌نما
زیرخانواده:	پونگینه
سرده:	پونگو
گونه:	P. pygmaeus
نام علمی
Pongo pygmaeus (لینه، ۱۷۶۰)

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%...88%DB%8C%DB%8C

[parnian 80]

2.اورانگوتان سوماترایی یکی از دو گونهٔ موجود اورانگوتانها است. این گونه تنها در جزیرهٔ سوماترای اندونزی یافت شده و از اورانگوتان بورنئویی کوچکتر و کمیاب‌تر است. اورانگوتان سوماترایی تا ۱.۴ متر قد و ۹۰ کیلوگرم در نرها رشد می‌کند. ماده‌ها کوچکترند، و به طور متوسط تا ۹۰ سانتیمتر قد و ۴۵ کیلوگرم وزن می‌رسند.

رفتار

اورانگوتان سوماترایی در بوکیت لاوانگ

در مقایسه با اورانگوتان بورنئویی، اورانگوتان سوماترایی میوه‌خوارتر و به ویژه حشره‌خوار قهاری است. میوه‌هایی که ترجیح داده می‌شود انجیر و جک فروت است. همچنین تخم پرندگان و مهره‌داران کوچک را هم می‌خورد.این گونه اورانگوتان وقت بسیار کمتری روی خوردن دیوارهٔ درونی پوست درختان می‌گذارد.
دوره زندگی

اورانگوتان سوماترایی از نوع بورنئویی اجتماعی‌تر است. گروه‌هایی از این اورانگوتان‌ها برای تغذیه از میوه‌های درخت انجیر جمع می‌شوند. نرها معمولاً از برخورد با دیگر نرها اجتناب می‌کنند. تجاوز رایج است. نرهایی که هنوز کاملاً بالغ نشدند سعی می‌کنند با هر ماده‌ای جفت‌گیری کنند، ولی اغلب موفق نمی‌شوند چون ماده‌های بالغ می‌توانند از خود دفاع کنند. ماده‌های بالغ نرهای بالغ را ترجیح می‌دهند.
وضعیت

اورانگوتان سوماترایی مختص جزیرهٔ سوماترا و به ویژه شمال جزیره‌است. در طبیعت، اورانگوتان‌های سوماترایی اغلب در شمالی‌ترین نقطهٔ سوماترا در استان آچهمی‌زیند.

اورانگوتان سوماترایی
وضعیت بقا
در معرض انقراض (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
راسته:	نخستی‌سانان
تیره:	میمون آدم‌نما
زیرخانواده:	پونگینه
سرده:	پونگو
گونه:	P. abelii
نام علمی
Pongo abelii لاسون، ۱۸۲۷
نقشهٔ پراکندگی اورانگوتان سوماترایی در اندونزی

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%...A7%DB%8C%DB%8C