گونه های در حال انقراض

[parnian 80]

دُرنا یا کُلَنگ() پرنده‌ای است از خانواده درنایان (Gruidae).
درناها پرندگانی هستند بزرگ، با پاها و گردن دراز، دم نسبتاً کوتاه، بالهای دراز و منقاری بلند و کلفت، ظاهر شبیه لک‌لک، شاهپرهای ثانوی داخلی بالهای آنها خیلی بلند شده، روی دم را می‌پوشاند. در پرواز گردن وپاهای خودرا کشیده نگه می‌دارد. گله‌های آنها هنگام مهاجرت دریک خط به شکل هفت پرواز می‌کنند. نر وماده آنها همشکل هستند. روی زمین آشیانه می‌سازند. این پرنده را در هنگام پرواز می‌توان از مرغ ماهیخوار، حواصیل تشخیص داد. بزرگ‌ترین درنا در آمریکای شمالی بسر می‌برد. این پرنده حدود ۵/۱ طول دارد وبلندی قامتش از ۵/۱ تا ۲/۱ می‌باشد. بالهای گسترده‌اش از ۸/۱ تا ۲ متر است. بالهایش سفید باخط سیاه می‌باشد. درناها، زمستانها را در جاهای گرم وتابستانها را در نواحی سرد می‌گذرانند.
از گونه‌های درنا می‌شود به درنای سیبری (Grus leucogeranus) اشاره کرد.
تغذیه

درناها، گیاهان کوچک، حشرات، قورباغه‌ها، کرم‌ها، خزندگان وماهیان کوچک، وتخم جانوران آبی را می‌خورند.
جفت گیری

گروههای درناها هنگام فصل جفت گیری، گرد می‌آیند وبه رقص می‌پردازند. درناها هنگام رقص با هیجان می‌رقصند. در اوقات دیگر درناها روی یک پا می‌ایستند. این پرنده دربوته زارها یا مردابها بسر می‌برند. هر درنای ماده در فصل یک تخم می‌گذارد.

درنا
درنای هندی Gruzs antigone antigone
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	کلنگیان
تیره:	درنایان ویگورس، ۱۸۲۵
گونه‌ها
درناها (Grus) درناهای کوچک (Anthropoides) بالئاری‌ها (Balearica) درنای غبغبی (Bugeranus)

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%B1%D9%86%D8%A7

[parnian 80]

گیلانشاه خالدار ( گیلانشاه نو ک باریک)

نام علمی : Numenius Tenuirostrisنام انگلیسی: Slender billed Curlew نام فارسی: گیلانشاه خالدار ( گیلانشاه نو ک باریک)

مشخصات ظاهری: این پرنده، 39 سانتیمتر طول دارد و اندکی کوچکتر از گیلانشاه است ( تقریبا هم اندازه ی گیلانشاه ابروسفید است). با این تفاوت که منقار کوچکتر ، باریکتر و کاملا تیره و بیشترین انحنای آن در نوک منقار است. پرو بال روشن تر، روتنه خاکستری نخودی با لکه های فراوان قهوه ای و دمگاه سفید است که مثلث سفید آن از دمگاه گیلانشاه کوچکتر دیده می شود. زیر تنه سفید با خال های قهوه ای تیره در شکم و سینه، زیر شکم دو دم سفید نخودی که فاقد لکه است. پاها سیاه و سر فاقد رگه های تیره و روشن همانند گیلانشاه ابرو سفید است. همچنین خال های روی سینه و شکم ، مجزار از یکدیگرند و مانند گیلانشاه و گیلانشاه ابرو سفید، رگه های طولی مشخصی را تشکیل نمی دهند و راه راه های دم کاملا واضح نیست .صدا: صدای این پرنده در پرواز شبیه گیلانشاه است، با این تفاوت که کوتاه و شدید، شبیه«کور- نی ی» شنیده می شود.زیستگاه: این پرنده در نواحی باتلاقی ، سواحل شنی، گلی دریا با پوشش علفی و ساحل دریاچه های آب شیرین به سر می برد. در ایران، در ساحل دریای خزر، به تعداد بسیار اندک؛ و زمستان ها، در سواحل خلیج فارس و در یای عمان، به تعداد اندک دیده می شود.حفاظت: جمعیت این پرنده، در سال های اخیر، کاهش چشمگیری پیدا کرده است.به نحوی که در سطح جهانی در خطر انقراض قرار گرفته است. بنابراین، ابتدا تعیین پراکندگی حضو آن در ایران، از الویت برخوردار بوده و سپس اقدامات ویژه ی حفاظتی برای حفاظت از زیستگاه های این پرنده و نیز جلوگیری از هرگونه شکار آن ضرورت تام دارد.

منبع:http://www.irandeserts.com/content/%...%8C%DA%A9_.htm

[parnian 80]

اطلاعاتی درمورد گیلانشاه جهت تکمیل:
اين پرنده نادر محل زادو ولدش در سيبري است. از آنجا به ايران و سپس به آفريقا مهاجرت ميکند. با اين تفاسير کشور ما يکي از مناطق خوب براي مسير عبور اين پرنده است. متاسفانه گيلانشاه خالدار بيش از 5 سال است که در ايران ديده نشده است و اين احتمال وجود دارد که منقرض شده يا بسيار کم شده است. گيلانشاه خالدار "Slender-billed Curlew" از نادرترين و ناشناخته ترين پرندگان غرب پالئارکتيک (مانند اروپا،‌آفريقاي شمالي وخاورميانه) است.اين گونه براي اولين بار توسط لوئيس ژ-پ ويلوت پرنده شناس فرانسوي در سال 1817 در مصر شناسايي شد. بر اساس مدارک موجود در اواخر قرن گذشته، جمعيت فراواني از اين پرنده وجود داشته و هنوز در اولين دهه‌هاي قرن گذشته نيز به طور منظم مشاهده و گزارش شده است. اين پرنده به طور جدي در سطح جهاني در خطر انقراض مي باشد و اکنون جمعيت جهاني آن احتمالاً کمتر از 50 قطعه مي باشد و به همين دليل از سوي کنوانسيون حفاظت از گونه‌هاي مهاجر (کنوانسيون بن) گونه‌اي در خطر انقراض و نيازمند به حفاظت معرفي شده است. همچنين در فهرست هاي ضميمه شماره 1 کنوانسيون منع تجارت بين المللي گونه‌هاي در معرض خطر " "CITES و ضميميه شماره 2 کنوانسيون حفاظت از گونه‌هاي مهاجر"CMS" قرار گرفته است. شواهد قاطع و مستند به طور عمده انسان را به واسطه شکار مفرط، تخريب تالاب هاو استپ ها، مسئول کاهش جمعيت گيلانشاه خالدار معرفي مي نمايد. چنانچه اين گونه منقرض شود اين اولين مورد انقراض پرنده در اروپا بعد از سال 194است. يعني زماني که آخرين آوک بزرگ ناپديد شد.

منبع:http://www.google.com/url?sa=t&rct=j...58187178,d.bGE

[parnian 80]

باکلان (نام‌های دیگر: آب‌قنبل، قره‌غاز، دارغاز) گونه‌ای پرنده از جنس باکلان‌ها^∗، خانوادهٔ باکلانیان (Phalacrocoracidae). تیره‌ای باکلانیان دارای ۴۰ گونه است. جانوران این تیره پرندگانی آبزی از راستۀ مرغ‌سقاسانان هستند به رنگ سیاه صیقلی و گردن بلند که انگشتان پاهایشان با پرده‌ای به هم متصل شده است.
از گونه‌های بومی ایران می‌توان به باکلان گلوسیاه و باکلان کوچک اشاره کرد.
باکلان‌ها از مرغان دریایی میان‌جثه تا بزرگ‌جثه هستند. اندازه آن‌ها از باکلان کوتوله^∗ که ۴۵ سانتیمتر طول و ۳۴۰ گرم وزن دارد آغاز می‌شود تا باکلان بی‌پرواز^∗ که ۱۰۰ سانتیمتر طول و ۵ کیلوگرم وزن دارد. البته باکلان عینکی^∗ که به‌تازگی منقرض شده با میانگین وزن ۶٫۳ کیلوگرم از همه دیگر گونه‌ها بزرگ‌تر بود.

باکلان
باکلان ابلق کوچک (Phalacrocorax melanoleucos)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	مرغ‌سقاسانان
تیره:	باکلانیان رایشن‌باخ، ۱۸۵۰
سرده:	باکلان‌ها بریسون، ۱۷۶۰
گونه‌ها
متن را ببینید.
مترادف‌ها
Australocorax Compsohalieus Euleucocarbo Halietor Hypoleucos Leucocarbo Microcarbo Miocorax Nannopterum Nesocarbo Notocarbo Paracorax Pliocarbo Stictocarbo

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%...84%D8%A7%D9%86

[parnian 80]

دُرّاج (Francolinus francolinus) از پرنده‌هایی است که به دلیل خوش گوشتی بسیار شکار می شود و در خطر انقراض قرار دارد. کبکنجیر و پور نام های دیگر آن در فارسی است. این پرنده یه زیرگونه ی ایرانی دارد که در منطقه ی زیدون استان خوزستان و به ویژه روستای لنگیر سفلی زیست می کند و با بی توجهی مسئولان اداره کل محیط زیست استان خوزستان در خطر انقراض قرار دارد.

دراج
وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	مهره‌داران
رده:	پرندگان
راسته:	ماکیان‌سانان
تیره:	قرقاولیان
سرده:	دراج‌ها
گونه:	F. francolinus
نام علمی
Francolinus francolinus (Linnaeus, 1766)

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AC

[parnian 80]

کوکَر یا باقِرقِره یا سنگ‌خوارک نام ۱۶ گونه پرنده از تیره کوکرسانان است که در شمال، شرق و جنوب آفریقا و ماداگاسکار، خاورمیانه، هند،آسیای میانه و شبه‌جزیره ایبری زندگی می‌کنند.
کوکر پرنده‌ای است دانه‌خوار، که در نگاه اول به کبک و بلدرچین شبیه‌است و در پرواز نیز به کبوتر می‌ماند اما از نظر پرنده شناسی دارای خانواده‌ایمستقل با نام کوکریان (Pteroclididae) است. برخی محققان کوکرها را در راستهٔ مستقل (Pteroclidiformes) قرار می‌دهند، برخی آن‌ها را در راستهٔکبوترسانان (Columbiformes) قرار داده و برخی دیگر آنان را به سلیم‌سانان (Charadriformes) مرتبط می‌دانند.

ویژگی‌های ظاهری

چهارده و به تعریفی دیگر شانزده گونه کوکر در جهان وجود دارند که اندازه آنها معمولا بین ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر و وزنشان نیز بین ۲۵۰ تا ۴۰۰ گرم است. رنگ بین انواع کوکرها نیز از نوعی به نوع دیگر متفاوت است و در شش نوع آن رنگ پرها و تا حدودی «وزن کوکر نر» با ماده بسیار تفاوت دارد اما در دیگر کوکرها نر و ماده آن بسیار شبیه به هم هستند. کوکر عموما پرنده‌ای مهاجر است که در بیابانها و دشتهای نیمه بیابانی و خشک زندگی می‌کند و در دو فصل بهار و پاییز به سرزمینهایی بسیار دور دست مهاجرت می‌کند.
گونه‌ها

هفت گونه از کوکرها در ایران زندگی می‌کنند که از میان آن‌ها کوکر شکم‌سیاه معروف به باقرقره بیشترین پراکندگی را دارد و از نظر جثه نیز بزرگترین گونه کوکر است. باقرقره تقریبا در تمام مناطق ایران به جز نواحی ساحلی شمال و جنوب زندگی می‌کند.

طبق نظرات پرنده‌شناسان و نیز دوستداران طبیعت در رای گیری مجله پرنده شناسی خاورمیانه «کوکر طلایی نر» زیباترین پرنده موجود در خاورمیانه شناخته شده‌است.

• کوکر راه‌راه
• کوکر طلایی
• کوکر شکم‌سیاه
• کوکر شکم‌بلوطی
• کوکر دم‌دراز
• کوکر خال‌دار
• کوکر گندمی

موسم تخم گذاری

كوُكر

در فصل بهار برای جفت‌گیری و تخم گذاری به بوته زارهای نیمه بیابانی و سرزمینهای گرمی که پوشیده از گیاهان بوته‌ای و دانه دار است پروازمی کند. «کوکر ماده» در هر فصل بهار «دو» تا «سه» تخم می‌گذارد و هر دو کوکر نر و ماده به نوبت روی تخمها و در لانه‌ای که به روی زمین و در میان بوته‌های دانه دار ساخته‌اند می‌خوابند. انداز تخمها حدود یک سوم تا نصف اندازه تخم یک مرغ محلی است و زمینه‌ای به رنگ شیری پررنگ با خالهایی قهوه‌ای دارد. جوجه‌ها بعد ۱۸ تا ۲۱ روز از تخم بیرون می‌آیند و بعد از پنج ماه قادر به پرواز هستند.جوجه‌های نر و مادهٔ نابالغ تا زمانی که به سن پرواز نرسیده‌اند رنگ پرهایشان شبیه به هم است و از یکدیگر قابل تشخیص نیستند.
زیستگاه‌ها

• 
  
  1. زیستگاه‌های پاییزی وزمستانی:

كوُكر

مغولستان، ازبکستان، قرقیزستان، بخشهایی از شرق روسیه و سراسر ترکیه زیستگاههای پاییزی و زمستانی کوکر (قطا) است.

• 
  
  1. زیستگاه‌های بهاری وتابستانی:

عربستان سعودی، کویت، عراق، هند، پاکستان، فلسطین، ایران، سوریه، امارات متحده عربی، سلطنت عمان، تونس، مراکش، و اسپانیا مهمترین زیستگاه بهاری و تابستانی آن هستند.
مهاجرت کوکرها

كوُكر «قطا»

کوکرها به هنگام مهاجرت بخصوص در فصل بهار معمولا در گله‌هایی سه تا هشت هزارتایی پرواز می‌کنند اما پس از ورود به مناطق گرمسیری وبیابانی به گروه‌های متعدد و کوچکتری تقسیم می‌گردند. کوکرهایی که وارد ایران می‌شوند در همه جای کشور به استثناء مناطق جنگلی شمالاستان هرمزگان، جنوب فارس و بخش‌هایی از کرمانشاه و کردستان و آذربایجان به زمین نشسته و لانه سازی می‌کنند. در کشور پادشاهی عمان این برنده حفاظت شده‌است، مسئولین حفاظت محیط زیست برای جلوگیری از شکار کوکر (قطا) بطور جدی می‌کوشند. در سال ۱۹۸۹ میلادی بفرمان فرمانروای عمان سلطان قابوس بن سعید هرگونه شکار برندکان بطور قطعی ممنوع شده‌است، وهرکس خلاف آن عمل کند مجازات و جریمه می‌شود. محبوب ترین منطقه برای کوکرهای مهاجر دشت صحرای دهنا در عربستان سعودی، و جلگهٔ وادی بنی خالد در سلطنت عمان در فصل بهار که از ماه ژانویه هر سال آغاز می‌شود. که پوششی از بوته‌ها و گیاهان دانه دار می‌روید، که غذای اصلی و مورد علاقه کوکرها را تشکیل می‌دهند. به دلیل باتلاقی بودن ساحل رودخانهٔ وادی بنی خالد، کوکرها ترجیح می‌دهند از برکه‌هایی که در بیابانهای این اطراف و دشتها ایجاد شده‌اند آب بنوشند و این کار را بصورت دسته جمعی انجام می‌دهند. کوکرها برای رسیدن به برکه‌های آب شیرین گاه تا ۱۲۵ کیلومتر در روز پرواز می‌کنند. «قطا» یا «کوکر» پرنده‌ای بسیار کم جرات است و با دیدن انسان به شدت وحشت می‌کند. به علاوه مانند گنجشک به هیچ عنوان با قفس خو نمی‌گیرد و خانگی نمی‌شود. به همین دلیل اگر آنرا در قفس کنید با دیدن اولین انسان آنچنان پر می‌زند و خود را به در و دیوار می‌کوبد تا خونین و مالین شود و بیفتد و بمیرد.تنها اندک کسانی که با آنها به مهربانی رفتار می‌کنند و طرز غذای آنها را می‌دانند می‌توانند کمی آنها را خانگی کنند.ولی هیچ جایی محیط باز زندگی برای آنها نمی‌شود.چنانکه با پرواز کوکرهای مهاجر آنانی که در قفسند صدایی هم آهنگ با آنها مثل (قطا قطا) یا صدای (کَرکَر) سر می‌دهند، و این نشان از دلبستگی آنها به پرواز دارد.
حمایت از این پرندهٔ زیبا

كوُكر «قطا»

در همه کشورهایی که در آن کوکر زندگی می‌کند تحت حمایت شدید دولت و مردم قرار دارد. خیلی از دولتها عکس کوکر را روی تمبرهای پستی چاپ کرده‌اند. در سلطنت عمان در دهٔ سال ۱۹۸۱ میلادی به مناسبت ( فصل الربیع ) یعنی فصل بهار تمبری را با تصویر کوکر منتشر کرد. در کشور اسپانیا در جشن بسیار باشکوه فرهنگ و هنر اسپانیا که ظاهرا هر ساله در شهر «تالاورا» برگزار می‌شود. در غرفه‌های صنایع دستی روی همه تولیداتشان و محصولات هنری و فرهنگی آنان تصاویر کوکر طلایی نقش بسته‌است.از روسری زنانه گرفته تا بادبزن‌های دستی. علت آن نیز چنین است: دشتهای اطراف شهر «در نزدیکی بارسلونا» در فصل بهار میزبان کوکرهای طلایی هستند و مردم ما این پرنده را نشانه زیبایی و حاصلخیزی می‌دانند و به عنوان هویت و نشانه شهر کوچکمان پذیرفته‌اند و بسیار دوستشان می‌دارند.
در فرهنگ عرب

کوکر یکی از مشهورترین پرنده‌های بادیه است مخصوصاً در منطقهٔ خاورمیانه. در دشت‌ها وپایه کوه‌های سلطنت عمان این پرنده با مجموعه‌های بسیار بزرگ دیده می‌شود. (أسراب) مجموعه‌های سی صدتاهی و حتی هفت صد تاهی طلایی رنگ در نگار آب دانها و چشمه‌ها دیده می‌شود. این پرنده بی نظیر در فصل بهار به دشت گستردهٔ بین «جده حراسیس» و رمال آل وهیبه در صحرای پهناور منطقه شرقی کوچ می‌کند و تاثیری گذاری آن بر منطقه باعث شده که نوعی فرهنگ و تفریح در بین تمام ساکنین بوجود آید.طلایی بودن این پرنده هم از نظر رنگ و زیباایست و هم از نظر اهمیت طلایی آن برای این مناطق است.
«قطا» یا «کُوکَر» چند نوع هستند، و در نزد عامت مردم به (الصَیَاح) معروف است. بمعنای (فریاد زدن)، چونکه این پرنده با صدای (قطا قطا) یا (کَرکَر) می‌نالد. بنا براین آن را (کوکر) و به عربی (قطا) نامیده شده‌است. در واقع «کوکر» نر مجموعه‌ای هنرمندانه از درهم آمیختن رنگین کمانی از رنگهای:سرخ زعفرانی، سرخ جگری، سبز یشمی، زرد طلایی، زرد آجری، قهوه‌ای روشن، سفید برفی و سیاه زاغی، خاکستری روشن و نیز نارنجی پررنگاست. ماده آن نیز با سینه‌ای سفید و پشتی زرد رنگ همراه با خطوط راه راه سیاه و سفید و زرد آجری زیبایی خاص و چشمگیر خودش را دارد. کوکر پرنده‌ای است (کند راه)، یعنی هنگام راه رفتن به کندی حرکت می‌کند. (سرب) مجموعده‌ای از پرندهٔ قطا (کوکر) در نزدیکی غدیر آب می‌نشینند، وآهسته آهسته به طرف آب می‌روند تا اینکه به غدیر آب برسند، بدین سبب گروهی از عربهای پیشین راه رفتن بعضی خانمهای ناز دار وکرشمه جو، به راه رفتن (قطا) تشبیه نموده اند.
کوکر همچنین جزو پرندگان پر صداست و چه به هنگام پرواز و چه در وقت دانه چینی و جفت گیری با صدایی شبیه به غو غو کردن به نحو دلنشینی آواز می‌خواند و روح دشت و صحرا شاد می‌کند.

کوکر
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
فرورده:	نوآروارگان
راسته:	Pteroclidiformes (کوکرسانان یا باقرقره‌سانان)
تیره:	Pteroclididae (کوکریان یا باقرقره‌ییان) لینه، ۱۸۳۱
سرده‌ها
Pterocles Syrrhaptes

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%...82%D8%B1%D9%87

[parnian 80]

زنگوله‌بال (نام علمی: Tetrax tetrax) پرنده‌ای بزرگ از خانوادهٔ هوبرگان و تنها گونهٔ پرندگان زنگوله‌بال است. زیستگاه این پرندگان مرکز و جنوب اروپا تا غرب و مرکزآسیا است. پرندگان اروپای جنوبی اغلب ساکن هستند ولی دیگر گروه‌ها در زمستان به سرزمین‌های جنوبی‌تر مهاجرت می‌کنند. جمعیت زنگوله‌بال‌ها به دلیل نابودی محدودهٔ زیستی و تولید مثلیشان روبه‌کاهش است و در وضعیت نزدیک به تهدید نسل قرار گرفته‌اند.
مشخصات

زنگوله‌بال ۴۵ سانتی‌متر طول داشته و گشودگی بال‌هایش به ۹۰ سانتی‌متر می‌رسد. پرهای قسمت بالایی بدن پرندهٔ نر بالغ و آماده به جفت‌گیری قهوه‌ای و پرهای شکمیش سفید رنگ بوده و سری خاکستری با نوار گردنی‌ای سیاه رنگ با حاشیه‌های سفید دارد. پرندهٔ ماده و نر ناآماده برای جفت‌گیری این نقوش گردنی را ندارند و پرهای بخش پایینی بدن پرندگان ماده تیره‌تر از نرهاست. پرندگان نابالغ نیز از نظر ظاهری شبیه به زنگوله‌بال‌های ماده هستند.
زیستگاه و تغذیه

زنگوله‌بال‌ها بویژه در زمستان به صورت گروهی زندگی می‌کنند. زیستگاه آنها دشت‌های سرسبز و کشتزارهای دست‌نخورده با پوشش گیاهی بلند و مناسب برای پنهان شدن است. این پرنده کند رو بوده و به هنگام احساس خطر به جای پرواز کردن شروع به دویدن می‌کند.
زنگوله‌بال همه‌چیزخوار است و از دانه‌ها، حشرات، جوندگان و خزندگان تغذیه می‌کند.

زنگوله‌بال
زنگوله‌بال نر
وضعیت بقا
در نزدیکی تهدید (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرندگان
راسته:	درناسانان
تیره:	هوبرگان
سرده:	زنگوله‌بال‌ فورستر, ۱۸۱۷
گونه:	زنگوله‌بال
نام علمی
Tetrax tetrax (لینه, ۱۷۵۸)

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B2%...A8%D8%A7%D9%84

[parnian 80]

پلیکان یا مرغ سقا نوعی پرنده است از خانواده مرغ‌سقاییان (Pelecanidae). پلیکان‌ها پرندگان آبزی بزرگ با منقار بزرگ‌اند که می‌توانند برای انباشتن طعمه آن را متورم کنند.
بزرگترین عضو از خانواده مرغ‌سقاییان پلیکان پا خاکستری به شمار می‌رود که در ایران نیز یافت می‌شود.

پلیکان محدوده زمانی: الیگوسین-اکنون, 30 تا 0 میلیون سال پیش PreЄ Є O S D C P T J K Pg N
پلیکان استرالیایی (Pelecanus conspicillatus) جوجه پلیکان راهنما·اطلاعات
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرنده
راسته:	مرغ‌سقاسانان
تیره:	مرغ‌سقاییان رافینسک، ۱۸۱۵
سرده:	Pelecanus کارل لینه, 1758
گونه‌ها
پلیکان بزرگ سفید پلیکان بزرگ سفید آمریکایی پلیکان استرالیایی پلیکان پا خاکستری

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%...A9%D8%A7%D9%86

[parnian 80]

اطلاعاتی در مورد پلیکان سفید جهت تکمیل:

پلیکان سفید

نام علمی : Pelecanus Onocrotalusنام انگلیسی: White Pelikan نام فارسی: پلیکان سفید

مشخصات ظاهری: این پرنده، 155 سانتی متر طول دارد. اندازه ی منقارش 29 تا 47 سانتیمتر و فاصله ی دو بالش 270 تا 330 سانتیمتر است. پرنده ای بسیار بزرگ ، سنگین وسفید رنگ است . درفصل تولید مثل کاکل کوتاه و مجعدی در پشت سرش پدیدار شده و پر و بالش به رنگ سفیدمایل به صورتی دیده می شود.منقارش دراز و تقریبا زرد متمایل به نارنجی است. کیسه ی گلوییش آویخته و پاهایش به رنگ قرمز نارنجی است. رنگ پرنده ی نابالغ قهوه ای است که به تدریج به سفید چرکی تغییر پیدا می کند . پروازش آرام و همراه با بالبازروی های کوتاه مدت است. در هنگام پرواز، لبه ی عقبی بال هایش در سطح زیرین سیاه رنگ است. در گروه ، اغلب به شکل منظم در یک خط و یا دایره مانند پرواز کرده و از ماهی تغذیه می کند.صدا: این پرنده؛ تنها هنگا تولید مثل، در آشیانه ، صدایی از گلو خارج می کند.زیستگاه: این پرنده، در آب های وسیع شور و شیرین، باتلاقی و سواحل به سر می برد.پرنده ی مهاجری است و در سراسر ایران دیده می شود و در دریاچه ی ارومیه؛ فارس و دریاچه ی هامون تولید مثل می کند. به صورت مهاجر عبوری در شمال شرق نیز دیده شده است.حفاظت: این پرنده؛ در زمره پرندگان حمایت شده است و به حفاظت از محل های تولید مثل نیاز دارد.



منبع:http://www.irandeserts.com/content/%...B%8C%D8%AF.htm

[parnian 80]

مطالب تکمیلی درمورد پلیکان سفید:
پلیکان بزرگ سفید (Pelecanus onocrotalus) که به نام‌های پلیکان سفید شرقی یا پلیکان سفید نیز شناخته می‌شود یک پرنده از خانواده پلیکان است. محل زندگی آن از جنوب شرق اروپا تا سراسر آسیا و آفریقا در باتلاق‌ها و دریاچه‌های کم‌عمق است.

پلیکان بزرگ سفید
وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پرنده
راسته:	پلیکان‌سانان
تیره:	پلیکان
سرده:	پلیکان
گونه:	P. onocrotalus
نام علمی
Pelecanus onocrotalus کارل لینه

منبع:http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%...81%DB%8C%D8%AF