اشعار مربوط به زمستان

[sr hesabi]

زنده یاد مهدی اخوان ثالث :


سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت ،


سرها در گریبان است .


کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را .


نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،


که ره تاریک و لغزان است .


وگر دست ِ محبت سوی کس یازی ،


به اکراه آورد دست از بغل بیرون ؛


که سرما سخت سوزان است .


نفس ، کز گرمگاه سینه می اید برون ، ابری شود تاریک


چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .


نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم


ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟


مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر ِ پیرهن چرکین !


هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی...


دمت گرم و سرت خوش باد !


سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای!


منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم .


منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور .


منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ی ناجور .


نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بیرنگ بیرنگم .


بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم .


حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد .


تگرگی نیست ، مرگی نیست .


صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است .


من امشب آمدستم وام بگزارم.


حسابت را کنار جام بگذارم .


چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟


فریبت می دهد ، بر آسمان این سرخی ِ بعد از سحرگه نیست .


حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی ِ سرد ِ زمستان است .


و قندیل سپهر تنگ میدان ، مرده یا زنده .


به تابوت ستبر ظلمت نه توی ِ مرگ اندود ، پنهان است .


حریفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز یکسان است .


سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت .


هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان ،


نفسها ابر ، دلها خسته و غمگین ،


درختان اسکلتهای بلور آجین .


زمین دلمرده ، سقفِ آسمان کوتاه ،


غبار آلوده مهر و ماه ،


زمستان است