سپس، شناخت هندسه و نوع ترکيببندی و در آخر شناخت شيوه برجستهکاری هر عنصر و قرار دادن آن در ترکيببندی در قالب يک ترکيب برجسته و اصطلاحا زير و رو.
با توجه به ارگونومی انسان، کندهکاری و به تبع آن منبت در سه سايز انجام میپذيرد که عبارتنداز: 1.کندهکاری قلم ريز(چاقويی، سوزنی، مچی)که به عناوين مختلف در گوشه گوشه کشور موسوم است. در اين شيوه از ابزاری به نام قلم يا در اصطلاح تخصص منبت، جهت بار برداری، ساخت و ساز استفاده میشود و در فرمهای مختلف مورد استفاده قرار میگيرد.
ساخت وساز در اين شيوه، عمدتا در حد ميدان حرکت مچ انجام میگيرد و عناصر و ترکيببندی به صورت ريز و کوچک است.
.کندهکاری چکشی: در اين شيوه از ابزاری به نام مغار، به معنی فروبرنده، استفاده میشود که تنوع فرم آن هم از مقطع عرضی و هم از سطح بسيار بيشتر از منبت نوع اول میباشد به طوری که حداقل 10 الی 12 مغار جهت ساخت يک طرح به صورت کامل و صحيح مورد نياز میباشد. در اين شيوه، ميدان حرکتی علاوه بر مچ دست به آرنج و کتف فرد کاربر نيز کشيده میشود و عمق و وسعت ساخت وساز در اين شيوه بسيار بيشتر از منبت قلم ريز است؛ عموما فرمهای زير و رو و گردشهای عمقی کامل در اين نوع از کندهکاری رايج است و شيوههای منبتی، چون منبت گل فرنگ بيشتر با اين تکنيک اجرا میگردد.
3.کندهکاری تيشه ای: در اين شيوه علاوه بر مچ، آرنج، کتف، کل بدن انسان به حرکت درآمده و اندازه کار میتواند تا حدی باشد که انسان حين کار دور تا دور آن گردش نمايد، چيزی شبيه ساخت يک ستون يا يک مجسمه حداقل 2 متری.
در اين شيوه مراحل کار اوليه، با تيشه و يا امروز با انواع ارههای برقی انجام پذير است.
توجه: دوستان با توجه به اینکه مطلب این زیاد بود. برای همین به همین مقدار برای معرفی بسنده کردم. وادرس براتون میگذارم که
هرکی خواست خودش بره وبخونه. موفق وپیروز باشید
http://www.vmic.ir/%D9%84%DB%8C%D8%B...=feed&type=rss
علاقه مندی ها (Bookmarks)