درگمنامی هم مشترکیم ای شهید ! توپلاکت راگم کردی ومن هویتم را!..........

[سیدپویا]

درگمنامی هم مشترکیم ای شهید ! توپلاکت راگم کردی ومن هویتم را! می دانی...
بهانه ای برای برگشتن
شهر تمام شد.اینجا هرقطعه ای یک "منطقه" است و هرمنطقه یک" ایستگاه بهشتی" .

یادمان باشد،فرصتمان کوتاه است. تابازگشتن فاصله چندانی نیست. اگر بخواهیم پیش از آنکه برگردیم،از هر آنچه بوده

ایم،برگردیم،باید خیلی حواسمان را جمع کنیم.

شهدا آدمهای عجیب و غریبی نبودند،فقط حواسشان خیلی جمع بود.

شاید سالهاست که خیلی هایمان دنبال بهانه ای برای خوب شدن هستیم،حالا وقتش رسیده است.

نفسی تازه کنیم،اشکی بر دامن پاک طبیعت بیفشانیم و رذیلتها را دمی به خاک بسپاریم، نیرو بگیریم، تازه ترشویم،بلکه پیش از

بازگشت به میان مردم "شهر"،بوی عطر خوبیهارا به ارمغان بیاوریم و ازاین تجربه زیبا، برای کذر از میان آهنها و سختیهای

"هوس"مدد بگیریم.

سفرهایی از این دست که رنگ و بوی جبهه دارد و در مکانهاییمتعلق به شهیدان برگذار می شود،سفر به دریا "قدس" است بیرون

رفتن از زندگی عادی و مادی است.

"منطقه" محلی است که یادآور شهداست.جایی که آنان با تحمل سختیها و فشارها،نفس سرکش را آرام می نمودند و برای پرواز

به سوی بینهایت مهیا میگشتند.برای همین بود که بی تاب می شدند.شبها گریه می کردند ودیگردوست نداشتند به شهر باز

گردند.

اکنون که بار سنگین حفظ دین و انقلاب بر دوش ماست، حالا که ما،مانده‌ایم و آنها رفته‌اند،چه خوب است که اخلاق و رفتار خود

را نیز مانند آنها کنیم.

بیاییم در طول این سفر کوتاه و مقدس با وضو باشیم.از لغویات و سخنان بیهوده، چه رسد به گناهان،بپرهیزیم.

زمان اقامه نماز،وقت خواندن قرآن و مخصوصا هنگام عزاداری،به حقیقت هستی توجه پیداکنیم و از ائمه اطهار(علیهم السلام) و

شهدا مدد بجوییم.

هرچند دروازه های عظیم شهادت به معبری تنگ و باریک مبدل شده و مارا به آن مراتب راه نمی دهند،اما می توان با خلوص نیت

بر سر این راه نشست و کاروان سالار را صدا زد.

شاید از این کوچه کسی عبور کند!

شاید همین "آرزوی جهاد" بتواند درهای "شهادت" را بگشاید!

شاید همین "مسافرت " بتواند "رفاقت" با شهیدان را به ارمغان آورد.

حجت الاسلام و المسلمین پناهیان