تحصیل در داخل یا خارج از کشور ... چرا ؟

[sr hesabi]

سلام
و سپاس از شرکت در بحث و پاسخگوییتون
تا اینجا اکثر دوستان ترجیح میدادن که چه از دوران ابتدایی تحصیل و چه در دوران بالاتر در خارج از ایران تحصیل کنند
شما فرمودید که بهتره از دوران ابتدایی فرد به بره و یا بهتر از اون بعد از دیپلم هست
یکی از موانع دانشگاه و تشویق افراد هم همونطور که شما فرمودید کنکور هست که اگر الان کنکور مانع نبود اکثر دانشجویانی که به خارج از کشور رفتن و برخی برگشتن و برخی دیگر خیر ، در ایران بودن .
برداشتن کنکور با یک سری مخالفت ها و مشکلات برابری میکنه
اما آیا برداشتن کنکور ارزشش رو داره که دانشجویان ما در ایران بمونن ؟یا خیر؟

مانع اکثر افراد نیست
ولی میتونه یکسری از افراد رو از اون چیزی که میتونند درش بهترین عملکرد داشته باشند دور کنه،شما خیلی شنیدید که مثلا فلان رشته میخواسته ولی الان در رشته دیگه ایی تحصیل داره
و دلیل دیگه بعد از کنکور در ایران به خیلی از موارد پژوهشی خیلی کم توجه نشون داده میشه و مسائلی از این قبیل

نمیگم که کنکور برداشته شه ولی بهتره آزمون ورودی به کنکوری تخصصی تر بشه
مثلا برای کسی که خواستار ورود به رشته برق هست چه ضرورتی داره عربیش عالی باشه،به چه دردش میخوره،من خیلی ها رو میشناسم که از لحاظ دروس اختصاصی عالیهستند ولی در دروس عمومی ضعف دارند و این افراد از ورود به دانشگاه و رشته تخصصی منع میشوند یا مجبور به تحصیل در دانشگاه های ضعیف تر میشوند

[sr hesabi]

دوستان عزیز ؛
غیر از بحث هایی که تا اینجا مطرح شد و به امید خدا بحث به خوبی داره پیش میره با کمک شما
یک بحث دیگه هم مطرحه
ما باید تمامی جوانب رو در نظر بگیریم تا بتونیم درباره این موضوع درست بحث کنیم
اگر دقت کرده باشید هر کسی که تحصیلات در خارج از کشور ما رو داره هر کسی که با فرد برخورد میکنه تا یک فرسنگ اون سمت تر همه میگن فلانی رو میبینی از دانشگاه فلان ، فلان کشور مدرک گرفته ، آدم خیلی فهیم و پری هست و اینجوریه و اونجوریه
آیا این درسته که هر کسی که خارج از ایران تحصیل کرده اطلاعاتش بیشتره و به قول برخی علامه هست ؟
این کاملا اشتباهه ،خیلی از کشور هایی که الان دارند بیشترین دانشجو ایرانی رو به طرف خودشون می کشند مثل مالزی خیلی از دانشگاهاشون ضعیف تر از ایران هست و استادانی ضعیف تر داره
ولی در مورد کشور هایی مانند آمریکا،انگلیس و... خب خیلی از دانشگاهاشون در سطح بالاتری هستند
یا به عبارت دیگه ، یک استاد دانشگاه که در بهترین دانشگاه های ایران تدریس می کردن رو مدارکشون رو دیده بودم که حتی در یکی از سطح معمولی ترین دانشگاه های خارج هم تدریس کرده بودن اما نام دانشگاه خارجی رو بالاتر از همه زده بودن و دانشگاه های ایرانی رو خیلی کوچک مثل پا ورقی !!
در ایران درس خوندن در خارج از کشور برابر با اعتبار هر فردی شده
آیا این درسته به نظر شما ؟

[Sa.n]

دوستان عزیز ؛
غیر از بحث هایی که تا اینجا مطرح شد و به امید خدا بحث به خوبی داره پیش میره با کمک شما
یک بحث دیگه هم مطرحه
ما باید تمامی جوانب رو در نظر بگیریم تا بتونیم درباره این موضوع درست بحث کنیم
اگر دقت کرده باشید هر کسی که تحصیلات در خارج از کشور ما رو داره هر کسی که با فرد برخورد میکنه تا یک فرسنگ اون سمت تر همه میگن فلانی رو میبینی از دانشگاه فلان ، فلان کشور مدرک گرفته ، آدم خیلی فهیم و پری هست و اینجوریه و اونجوریه
آیا این درسته که هر کسی که خارج از ایران تحصیل کرده اطلاعاتش بیشتره و به قول برخی علامه هست ؟

این کاملا اشتباهه ،خیلی از کشور هایی که الان دارند بیشترین دانشجو ایرانی رو به طرف خودشون می کشند مثل مالزی خیلی از دانشگاهاشون ضعیف تر از ایران هست و استادانی ضعیف تر داره

ولی در مورد کشور هایی مانند آمریکا،انگلیس و... خب خیلی از دانشگاهاشون در سطح بالاتری هستند

یا به عبارت دیگه ، یک استاد دانشگاه که در بهترین دانشگاه های ایران تدریس می کردن رو مدارکشون رو دیده بودم که حتی در یکی از سطح معمولی ترین دانشگاه های خارج هم تدریس کرده بودن اما نام دانشگاه خارجی رو بالاتر از همه زده بودن و دانشگاه های ایرانی رو خیلی کوچک مثل پا ورقی !!
در ایران درس خوندن در خارج از کشور برابر با اعتبار هر فردی شده
آیا این درسته به نظر شما ؟

پس این مسئله ربطی به سطح بالای درسی کشور های خارجی نداره و صرفا برمیگرده به فرهنگ ما؟

[sr hesabi]

پس این مسئله ربطی به سطح بالای درسی کشور های خارجی نداره و صرفا برمیگرده به فرهنگ ما؟

دقیقا برمیگرده به فرهنگ خارج بزرگ پنداری
میگم مثلا بعضی از کشور ها خداییش ارزش رفتن نداره
ولی خب بعضی از دانشگاه ها خیلی بهتره و باید برای اون دست افراد احترام قائل شد

[sevda_sj]

اگه مردی از همین دانشگاه های خودمون در بیا.............

با یه رتبه ی عالی
مطمنم باشید کار هست

[sr hesabi]

اگه مردی از همین دانشگاه های خودمون در بیا.............

با یه رتبه ی عالی
مطمنم باشید کار هست

چشم

واقعا درست میگید

[sevda_sj]

چشم

واقعا درست میگید

کلی گفتــــم

ولی شما که باید حتما در بیاید

[SaSaMc2]

سلام...

اين موضوع خيلي حياتي هست...

اما باز هم اصل اساسي نيست...

اصل اساسي رسيدن به درجه اي از آرامش هست كه ما به اون ميگيم خوشبختي...

و داراي يك پارامتر متغير هست به نام توقع...

خوشبختي هر لحظه ميتونه يه تعريف براي ما داشته باشه و ما اون رو درون هر چيزي ميتونيم ببينيم...

يه روز رفتن به مدرسه هست و يه روز گرفتن ديپلم يه روز دانشگاه رفتن و يه روز گرفتن دكتري...

يه روز ازدواج هست و يه روز بچه دار شدن و يه روزي ازدواج بچه هامون يه روزي كار پيدا كردن و يه روز ثروتمند شدن...

ولي وقتي كنكور قبول ميشيم يا بچه دار ميشيم يا ثروتمند ميشيم هنوز هم يه كمبودهايي حس ميكنيم كه فاصله داره با تعبير آرماني خودمون از خوشبختي...

ما آرامش نداريم به واسته ي خيلي از مسائل و مشكلات و تعريف هاي اشتباهمون از هر چيزي...

يكي از فوائد دين هم در حقيقت همينه و ما ميتونيم با مُسكن هايي مثل:

حتما خواست خدا بوده، هرچي كه قسمت باشه، خدا برزگه، و غيره با وجود مشكلات حل نشده به آرامش نزديكتر بشيم...

همواره ما در حال پيمودن مسيري هستيم كه فكر ميكنيم ما رو به آرامش ميرسونه...

و متاسفانه همون تعريفات اشتباه گاهي، همواره ي ما رو ناهموار ميكنه و از مسير دورتر ميشيم...

در وحله ي اول بايد سنگامون رو با خودمون وا بكنيم و تعريف هاي صحيح هر موضوع رو پيدا كنيم...

مثال: ما ورزش ميكنيم 1- براي اينكه زورمون زياد شه از خودمون دفاع منيم 2- براي اينكه هيكلمون رديف شه نگامون كنن 3-براي اينكه قهرمان و مدال آور بشم 4-...

در حقيقت ورزش كردن يك تعريف داره اونم ايجاد سلامت به واسته بالا بردن آمادگي روحي و جسماني با تمرين هاي خاص خودش...

پس زدن آمپول هورموني و عمل جراحي 10بار شكستگي بيني و دوپينگ كردن و زن و بچه ات رو فراموش كردن و اينجور چيزا...

ربطي به تعريف اصلي ورزش نداره و حتي با گرفتن 10 مدال طلا هم باز بازنده ايم...

اين يه واقعيت هست و ما ميخواهيم به جايي برسيم كه تا حالا نرسيديم و تنها راه ما رفتن راهي هست كه تا حالا نرفتيم...

براي انتخاب راه صحيح هم بهترين روش گذاشتن يك ترازو ماقبل تصميم گيريمون براي سبك سنگين كردن دستاوردها و از دست رفته هاست...

ما ميخوايم يه راهي رو بريم و در اين مسير چيزهايي رو از دست ميديم و چيزهايي رو به دست مياريم...

هر گاه كفه ي ترازوي به دست آورده ي ما سنگينتر از كفه ي ترازوي از دست داده ي ما بشه، راه انتخابي به سمت مقصد نزديكتر ميشه...

و وقتي كار ترازوي ما به چالش سنجش موضوعات حياتي كشيده ميشه دقت خيلي بيشتري رو بايد لحاظ كنيم...

مثل: انتخاب همسر يا انتخاب رشته يا انتخاب شغل يا انتخاب اقامت يا مشاوره ي انتخاب دوماد و يا . . .

در موارد حياتي منطق فقط 50% تصميم گيري هست و بايد احساس رو هم در نظر گرفت...

يعني اگر اين رشته بازار خوبي داره و پرستيژ بالاي داره و به جامعه كمك ميكنه و اينجور موارد نبايد تمام قدرت تصميم گيري ما رو پوشش بده...

ما قراره 50 سال با اون رشته تحصيلي انتخابي مون زندگي كنيم و 30 سال كار كنيم...

بايد استعداد و علاقيه خودمون رو هم در نظر بگيريم تا بعد 50 سال به اين نتيجه نرسيم كه...

با اين همه تلاش و رسيدن به موفقيت پس چرا اون آرامش مد نظرمون نمياد كنارمون...

ـــــــــــــــــــــــ

براي ادامه بحث و به نتيجه رسيدن...

ابتدا دوستاني كه تمايل به دانستن جواب اين سوال: تحصیل در داخل یا خارج از کشور ... چرا ؟ رو دارن...

بايد تعاريف خودشون رو از بخش هاي مربوط به اين سوال پيدا كنن و در تاپيك بنويسن...

و بعد بنا به تعاريف مرتبط با بخش هاي سوال كه درج كرده اند...

راه نزديكتر به مقصد خودشون رو انتخاب كنن...

و ترازوي سنجش دستاورد رو مقابل خودشون بذارن...

و بگن هر كودومشون در اين مسير چه چيزهايي رو از دست ميدن و چه چيزهايي رو به دست ميارن...

تا اگر فرصت بود و تواني، نظر نهايي ايشالله با نقد و برسي جمعي نگارش شود...

(از گفتن موارد خصوصي و شخصي خوداري كنيد)

با تشكر از ايجاد كننده تاپيك و همه ي دوستان...

[kimber]

از صفر تا صد ادامه تحصیل در خارج:
http://www.applyabroad.org/forum/forum.php

[Sa.n]

خب دوستان از همه عزیزان ممنونم که هم در نظرسنجی شرکت کردند و هم نظراتشون رو ارائه دادند
تا اینجا اکثریت رای به تحصیل بعد از اخذ دیپلم تعلق گرفته است
اگر دوستان در این مورد صحبت و یا مطلبی و یا مخالفتی و نظری دارند خوشحال میشیم که بشنویم
اگر هم که خیر به بررسی گزینه های دیگر بپردازیم .
سپاس