شهید عید قربان

[طلیعه طلا]

سال 1366 قرار بود با عباس بریم حج

بعد از تحویل ساک ها توی چهره ی عباس یه نوع پریشونی دیدم
انگار چیزی می خواست بگه که نمی تونست
وقت حرکت رسید و رفتیم تا سوار هواپیما بشیم
روی پله های هواپیما یهو عباس گفت: خدا به همراهتون
همه شگفت زده شدیم ، بهش گفتم: مگه تو با ما نمیای؟
سرش رو پایین انداخت و گفت:من نمی توانم با شما بیایم
کشتی ها باید سالم از تنگه بگذرند ، شما بروید خانم
من سعی می کنم با آخرین پرواز خودم رو به شما برسونم
بهش گفتم: قول می دهی که حتماً بیای؟
دستی به سرش کشید و در حالی که لبخندی بر لب داشت ، گفت:
می بینی که ساکم رو هم پیش شما گرو گذاشته ام
قول میدم که بیام ، حالا راضی شدی؟
آقای صرّاف گفت: عباس جان ! بیا بریم
عباس گفت: مکه ی من این مرز و بوم است. مکّه من آبهای گرم خلیج فارسه
مکه ی من کشتی هایی است که باید سالم از اون عبور کنند
آخرش هم موند و کشتی ها رو به سلامت از تنگه عبور داد...

... صبح روز عید قربان قرار شد عملیات کنیم
عباس توی حال خودش بود ، مدام به آسمون نگاه می کرد
بهش گفتم: عباس جان! امروز عید قربانه ، می خوای عملیات رو به فردا موکول کنیم؟
عباس با صدایی آرام گفت: نه! امروز روز بزرگی است
روزی است که اسماعیل به مسلخ عشق رفت ...

... چند دقیقه بعد از شروع عملیات دنیا رو برای دشمن به جهنم تبدیل کردیم
بمبارانمون که تموم شد دور زدیم تا برگردیم آشیانه
توی راه برگشت صدای مهیبی اومد
هواپیمای عباس رو زده بودند
از بی سیم صدای عباس رو می شنیدم که انگار داره خونه ی خدا رو طواف میکنه
زمزمه می کرد: اللهم لبیک... لبیک لا شریک لک لبیک...
و همینطور لبیک گویان به شهادت رسید...

... دادپی، یکی از خلبانان و دوستان شهید بابایی میگه:
دور کعبه در حال طواف بودیم که اذان در فضا پیچید
یهو در کمال ناباوری عباس رو دیدم که لباس احرام به تن کرده و داره طواف میکنه
سراسیمه صف زائران رو شکافتم تا خودم رو بهش برسونم
ولی هر چه گشتم پیداش نکردم...
انگار روح عباس اومده بود مکه تا قولش وفا کنه ... قولی که به همسرش داده بود
با آخرین پرواز... توی عید قربان .... لبیک گویان...

خاطره ای از زندگی خلبان شهید عباس بابایی
راویان: همسر شهید و جناب سرهنگ نادری