تولید سلول مغز از سلول پوست برای درمان بالقوه بیماران ام اس

[ایده پرداز]

سلول های مغزی که از سلول های پوست بشر ایجاد شده بود پتانسیلی بالقوه برای درمان ام اس دارند.

میلین بافت چربی است که رشته های بین سلول های عصبی را پوشانده است که بی شباهت به عایق کاری سیم الکتریکی نیست. هنگامی که بافت در معرض خطر است سلول ها به سختی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و بیماری های عصبی مانند تصلب بافتی ایجاد می شود. اگر میلین افراد مبتلا به ام اس (MS) دوباره رشد یابد ممکن است به این طریق نیز این بیماری درمان شود. اخیرا تیمی از دانشمندان به طور موفقیت آمیزی میلین را در موش تولید کردند که از سلول های پوست بشر حاصل شده بود که به طوری برنامه ریزی شده بودند که به سلول های مغز تبدیل شوند.
اغلب هنگامی که درباره سلول های بنیادی می شنویم سلول های بی شکلی هستند که می توانند به هر نوع سلول بدنی تبدیل شوند و از جنین یا بندناف به دست می آیند. به لحاظ منطقی (و احتمالا اخلاقی) چالش هایی در به دست آوردن ماده خام وجود دارد که منجر به سلول های بافتی می شود که ممکن است توسط سیستم ایمنی پذیرنده پذیرفته نمی شود.
به هر حال همچنین ممکن است بتوان تا سلول های سوماتیک (غیرجنسی) بزرگسالان را احتمالا با دقت بیشتری به چیزی که به عنوان سلول های بنیادی قلب و نخاع شناخته شده اند تبدیل کرد و چون برای این کار از پوست، معده، کبد یا سلول های خونی خود بیمار استفاده کرد و مقدار زیادی مواد به آسانی در دسترس است و احتمال اینکه پیوند رد شود کمتر است.در مطالعه اخیر، تیمی به سرپرستی عصب شناس مرکز دارویی دانشگاه روچستر، استیون گلدمن سلول های پوست بشر را القا کردند تا سلول های بنیادی قلب و نخاع (hiPSCs) که به نوبه خود بسارند که به سلول های اجدادی الیگودندروسایت (OPCs) تبدیل می شوند. سلول های میلین در مغز و نخاع توسط سلول هایی تولید می شوند که به عنوان الیگودندروسیت شناخته شده است که خودشان توسط OPCs تولید می شوند. بنابراین امیدوارند که با معرفی سلول های مهندسی شده به فرد مبتلا به MS میلین بتواند دوباره رشد یابد.چهار سال زمان برده است تا روش مورد اطمینانی برای تبدیل با کیفیت و به اندازه کافی سلول های پوست به OPCs ایجاد شود. دانشمندان سپس اقدام به کاشت آن در موش آزمایشگاهی کردند که به لحاظ ژنتیکی ناتوان از تولید میلین بود. سلول های معرفی شده در مغز حیوان گسترش می یافتند و شروع به تولید میلین می کردند که هیچگونه توموری در این مدت تولید نمی کردند که اثر جانبی احتمالی برای درمان با سلول بنیادی است. موش تیمار شده به طور معنی داری عمر طولانی تری نسبت به همتای تیمار نشده کرد.آزمایش های کلینیکی در سال ۲۰۱۵ قرار است شروع شوند. مقاله این تحقیق اخیرا در ژورنال Cell Stem Cell منتشر شده است.