قوز بالا قوز

[ثمین20]

هنگامی که یک نفر گرفتار مصیبتی شده و روی ندانم کاری مصیبت تازه ‌ای هم برای خودش فراهم می ‌کند این مثل را می ‌گویند.

یک قوزی بود که خیلی غصه می ‌خورد چرا قوز دارد ؟ یک شب مهتابی از خواب بیدار شد خیال کرد سحر شده ، بلند شد رفت حمام . از سر تون حمام که رد شد صدای ساز و آواز به گوشش خورد . اعتنا نکرد و رفت تو . سر بینه که داشت لخت می‌ شد حمامی را خوب نگاه نکرد و ملتفت نشد که سر بینه نشسته . وارد گرمخانه که شد دید جماعتی بزن و بکوب دارند و مثل اینکه عروسی داشته باشند می ‌زنند و می‌ رقصند . او هم بنا کرد به آواز خواندن و رقصیدن و خوشحالی کردن . در ضمن اینکه می ‌رقصید دید پاهای آنها سم دارد . آن وقت بود فهمید که آنها از ما بهتران هستند . اگرچه خیلی ترسید اما خودش را به خدا سپرد و به روی آنها هم نیاورد.

از ما بهتران هم که داشتند می ‌زدند و می ‌رقصیدند فهمیدند که او از خودشان نیست ولی از رفتارش خوششان آمد و قوزش را برداشتند . فردا رفیقش که او هم قوزی بود از او پرسید : " تو چکار کردی که قوزت صاف شد ؟ " او هم ما وقع آن شب را تعریف کرد. چند شب بعد رفیقش رفت حمام . دید باز حضرات آنجا جمع شده‌ اند خیال کرد که همین که برقصد از ما بهتران خوششان می ‌آید . وقتی که او شروع کرد به رقصیدن و آواز خواندن و خوشحالی کردن ، از ما بهتران که آن شب عزادار بودند اوقاتشان تلخ شد . قوز آن بابا را آوردند گذاشتند بالای قوزش آن وقت بود که فهمید کار بی‌ مورد کرده ، گفت : " ای وای دیدی که چه به روزم شد قوزی بالای قوزم شد ! "
خردمند هر کار بر جا کند

شبی گوژپشتی به حمام شد
عروسی جن دید و گلفام شد

برقصید و خندید و خنداندشان
به شادی به نام نکو خواندشان

ورا جنیان دوست پنداشتند
زپشت وی آن گوژ برداشتند

دگر گوژپشتی چو این را شنید
شبی سوی حمام جنی دوید

در آن شب عزیزی زجن مرده بود
که هر یک زاهلش دل افسرده بود

در آن بزم ماتم که بد جای غم
نهاد آن نگونبخت شادان قدم

ندانسته رقصید دارای قوز
نهادند قوزیش بالای قوز

خردمند هر کار برجا کند
خر است آنکه هر کار هر جا کند