سحابی حلقه

[kahrupay]

این سحابی متمایز یک تصویر خاص برای کتاب های ستاره شناسی است. در شاهکار جدید تلسکوپ فضایی هابل ساختارهای پیچیده سحابی حلقه یا M 57 که در تصاویر پیشین تفکیک نشده بودند به راحتی آشکار شد. با استفاده از تصویر جدید دانشمندان توانستند مدل سه بعدی این سحابی زیبا را خلق کنند. این سحابی تصویری از مرگ یک ستاره خورشید مانند است که در میان گرد و غبار ستاره ای حلقه زده است.

سحابی حلقه بر اثر از دست دادن لایه های بیرونی اش به این حال و روز در آمده است. ستاره شناسان داده‌های تلسکوپ‌های زمینی را با مشاهدات جدید تلسکوپ فضایی هابل که متعلق به ناسا و آژانس فضایی اروپا استرا ترکیب کردن و ساختارهای فیزیکی، حرکات، و تحولات آن‌راموشکافلانه‌تر کردند. گرچه مرکز این ساختار زیبا خالی به نظر می‌رسد ولی در واقع سرشار از ماده کم‌چگال رنگی و درخشان است.
طبق شواهد تاریخی آنتونی دراگر(Antoine Darquier ) اولین کسی بود که در زمستان ۱۷۷۹ این سحابی را رصد کرد و متوجه تفاوت آن با ستارگان اطرافش شد. براساس نوشته هایی که از او باقی مانده است، سحابی حلقوی شبیه به هیچ یک از سحابی های شناخته شده در زمان او نبوده است. او سحابی حلقه را در ابعاد مشتری و البته کم فروغ تر از آن توصیف کرده و به این نکته اشاره کرده است که سحابی در بخش مرکزی نسبت به باقی مناطق کم نورتر می باشد.

سحابی حلقه حدود ۲۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی شلیاق واقع شده و یک هدف محبوب برای منجمان آماتور است. در مرکز سحابی حلقوی ستاره ای از قدر ۱۵ وجود دارد که باقی مانده ای از لایه های مرکزی یک غول سرخ است. این ستاره در واقع یک کوتوله سفید است که ابعادی در حدود سیارات دارد. در پایان مرحله غول سرخ ستاره، لایه های خارجی خود را در فضا رها کرده است. این لایه ها در نهایت تشکیل دهنده سحابی سیاره نما بوده اند. بخش های مرکزی غول سرخ متراکم شده و به کوتوله سفید تبدیل شده است.
بررسی سرنوشت سحابی حلقه دیدی نسبت به مرگ خورشید در ۶ میلیارد سال دیگر ارائه می کند. البته خورشید با جرم کمتر از ستاره این سحابی چنین مرگ با شکوهی نخواهد داشت.
http://bigbangpage.com