دانشمندانی که اسرائیل را تحریم کرده اند

[ماری مریم]

تحریم علمی اسرائیل, کمپینی است جهانی که از سال ۲۰۰۲/۱۳۸۱ توسط دانشمندان انگلیسی آغاز شده و با انتشار تصمیم استیون هاوکینگ مبنی بر حمایت از آن، در صدر اخبار جهان قرار گرفت.

استیفن هاوکینگ هم به تحریم علمی موسسات علمی اسرائیلی درگیر در اشغال فلسطین پیوست، مردی که نه تنها عرب یا مسلمان نیست، بلکه به هیچ وجه نمی توان او را به هیچ مذهب و آیینی جز فیزیک چسباند. وی که قرار بود چند هفته دیگر میهمان شخص شیمون پرز، رئیس رژیم صهیونیستی باشد و در کنفرانسی همزمان با نودمین سالگرد تولد او سخنرانی کند، در پاسخ به تقاضای ۲۰ چهره علمی جهان (و از آن میان نوام چامسکی) برنامه خود را لغو کرد و بدین ترتیب، رویای دیرینه ادوارد سعید (اندیشمند درگذشته به سال ۲۰۰۳/۱۳۸۲) را وارد مرحله جدیدی کرد.

این تصمیم هاوکینگ تصمیم ساده ای نبوده، چون در یازده سالی که از آغاز جریان تحریم موسسات اسرائیلی شرکت کننده در اشغال سرزمین فلسطین می گذرد، جدای از فشارهای سیاسی و اجتماعی لابی های طرفداران سیاست های اسرائیل و اتهام یهودستیزی و نژادپرستی (درست همان اتهامی که این دانشمندان متوجه اشغالگران سرزمین های ۱۹۶۷/۱۳۴۶ می کنند)، دانشمندان دیگری نیز وجود دارند که این جدال ۷۰ ساله را صرفا یک مسئله سیاسی می دانند و شان علم را بالاتر از این می دانند که درگیر مسائل سیاسی بین کشورها و ملت ها شود، و از همین رو با هرگونه تحریم علمی مخالفت می کنند.

طی دو سال اخیر، دانشمندان شناخته شده ای به تحریم علمی اسرائیل پیوسته اند که در ادامه با مشهورترین آن ها آشنا می شوید.

دانشمندانی که اسرائیل را تحریم کرده اند

۱ استیون و هیلاری روز: تحریم علمی اسرائیل کمپینی است که از سال ۲۰۰۲/۱۳۸۱ و در پی نامه سرگشاده ای که در روز ۶ آوریل این سال در روزنامه انگلیسی گاردین منتشر شد، آغاز شده است. این مقاله به قلم استیون و هیلاری روز، استادان اوپن یونیورسیتی و دانشگاه برادفورد، خواستار قطع کلیه روابط علمی و فرهنگی با اسرائیل شده بود. تا جولای/تیر همان سال، ۷۰۰ دانشمند به این کمپین پیوستند و جالب اینجاست که ده دانشمند اسرائیلی هم جزو آنها بودند. کمپینی که آنها به راه انداختند سبب شد که بسیاری از کنفرانس های علمی اسرائیل در سال های ۲۰۰۲/۱۳۸۱ تا ۲۰۰۴/۱۳۸۳ لغو شوند و توجه جامعه علمی جهان به آن چه در جریان انتفاضه و بعدها در حمله به غزه گذشت، جلب شود. اما مهم ترین پیشرفت کمپین آنها هنگامی صورت گرفت که در سال ۲۰۰۵/۱۳۸۴، اتحادیه اساتید دانشگاه انگلیس هم به این تحریم پیوست.


۲ دیوید لوید: آکادمیسین های امریکایی تا سال ۲۰۰۷/۱۳۸۶ توجه چندانی به این مسئله نشان نداده بودند و کماکان به ارتباط علمی خود با اسرائیلی ها ادامه می دادند. اما دیوید لوید، استاد ادبیات دانشگاه کالیفرنیا برکلی، در سال ۲۰۰۸/۱۳۸۷ کمپینی مشابه کمپین انگلیسی ها را به همراه ۱۵ استاد دانشگاه دیگر که عمدتا ساکن کالیفرنیا بودند به راه انداخت. این کمپین بعدها به دیگر دانشگاه های این کشور گسترش یافت، اما هیچ گاه نتوانست از حمایت یک پارچه نظام علمی این کشور برخوردار شود.

۳ حمید دباشی: یکی از پرشورترین مدافعان تحریم اسرائیل در میان اندیشمندان امریکا، دکتر حمید دباشی، استاد مطالعات ایرانی و ادبیات تطبیقی دانشگاه کلمبیا است، که عضو شورای مشورتی کمپین امریکایی تحریم علمی و فرهنگی اسرائیل است. دباشی هم از تحریم دانشگاه های اسرائیل و هم از تحریم خود دانشمندان اسرائیلی پشتیبانی می کند.


۴ نوام چامسکی: این زبان شناس بزرگ و یهودی تبار امریکایی که مشهورترین استاد ام.آی.تی است، آن قدر شناخته شده هست که نیاز به معرفی نداشته باشد. چامسکی از بزرگ ترین منتقدان سیاست های امریکا و اسرائیل و از حامیان ملت فلسطین است.


۵ نیو گوردون: استاد اسرائیلی علوم سیاسی در دانشگاه بن گوریون که در سال ۲۰۰۹/۱۳۸۸ با چاپ مقاله ای درروزنامه لس آنجلس تایمز به تحریم علمی نهادهای علمی اسرائیلی پیوست. وی البته به همین دلیل کار خود را در دانشگاه از دست داد.


۶ حامد الگار: این استاد مطالعات اسلامی و زبان فارسی دانشگاه کالیفرنیا برکلی، یک انگلیسی فارغ التحصیل دانشگاه کمبریج است که به مذهب تشیع گرویده است.
منبع:خبرانلاین