برنامه شب گذشته هفت/ شاه‌حسینی: نگاه بیماری است در سینما که برخی همچنان نپذیرفته‌اند 'دین' نیازی روزمره است؛ فیلمسازی که ازدین، یاد شعار می‌افتد خودش دچار مشکل است/ سینمای دینی عرصه پیمانکاری نیست؛ تا فیلمساز نتواند مفهوم دینی را باور کند، این سینما بوجود نمی‌آید.به گزارش خبرنگار «نسیم»، این کارشناس سینما ادامه داد:- در این سینما به همان میزان که عده‌ای سعی کردند مصادیقی از سینمای دینی را بروز دهند، همان اندازه نیز گروهی سعی در تخریب آن داشتند؛ همچنان تکلیف سینمای دینی ما مشخص نیست.

- کسانی متأسفانه با کج‌فهمی از اندیشه‌های شهیدآوینی، گفتند که ما سینمای دینی نداریم در حالیکه این دیدگاه اشتباه است. عده‌ای از سینما مفهوم‌زدایی کردند تا سینمای دینی نداشته باشیم و جلوی آن خاکریز درست کردند.

- ما مفهومی به نام "سینمای دینی" قطعا داریم چیزی که در دیگر کشورها و جشنواره‌های خارج نیز بطور جدی و روشن وجود دارد. جالب اینکه برخی بنام پیشکوست، در همین برنامه "هفت" مدعی شدند که ما سینمای دینی نداریم.

- منظور از "دین" همان "شریعت" است؛ همان دینی که در زندگی مردم امروز هم جاری است چون قرار نیست کار دینی فقط تاریخ باشد. "سینمای دینی" شیوه انسانی دینی است و نه مفهوم متافیزیک که در این قالب جای نمی‌گیرد.

- چالش "مرد سنتی متدین مستبد"در سینما جدی است و به وفور دیده می‌شود و این کلیشه در آثار فیلمسازان مدعی نیز وجود دارد.

- باید بپذیریم که ما انقلاب دینی را داشته‌ایم همچنانکه پس از آن خود را گناهکار و متهم دید و سعی کرد پس از انقلاب خود را وامدار دین نشان دهد. با این حال اگر توجه کنید در حوزه ژانر دفاع مقدس، سینما اگر به حافظه خود رجوع کند باید تصویزی از دفاع مقدس را ارائه می‌داد که واقعا در جبهه‌ها نیز رخ داده است اما برخلاف مستندها و روایت، این سینمای داستانی بود که تحقق نیافت.

- ردپای فیلم‌های ضدجنگ را بلافاصله پس از دوران دفاع مقدس دیدیم. اگر کاری هم در این ژانر سینمایی شکل گرفته، حاصل انگیزه فردی بچه مسلمانی بوده که در آن فضا و زمان، سیر می‌کرده است.

- بنابراین سینمای دفاع مقدس ما براساس ساختار نظام‌مندی شکل نگرفت. منکر تلاش‌های فردی نیستیم اما ضعف متوجه همین نبود نظامی است که نداشته‌ایم.

- سوژه‌های متعدد اجتماعی را در سینما نمایش داده‌اند اما چرا تا به سمت مضامین انقلابی، دفاع مقدس و دینی می‎رویم، دادها بلند می‌شود و دم از شعار و کلیشه می‌زنند. جالب اینکه فیلمسازان ما همچنان فیلم‌هایی می‌سازند که بوی ماندگی آثار سینمای قبل از انقلاب را می‌دهد.

- نگاه تکنوکرات، نگاه جزء‌نگر و کمیت‌گراست و مدام آمار می‌دهد و به کیفیت توجه نمی‌کند؛ این دید در سینما و مدیریتش جایز نیست. چیزی که در همین برنامه "هفت" گذشته نیز محل تجمع‌شان بوده است.

- برخی از جنبه تکنوکراتی، به اسکار توجه داشته و اذعان می‌کنند: لابی کردیم و اسکار گرفتیم، تحریم شدیم و اسکار را به آرگو دادند.

- تازمانی که برای مخاطب موجود فیلم می‌سازیم، وضعیت سینما همین است. بسیاری از قشر دینی از سینما کنار کشیده‌اند. فکر نکنیم اگر فیلم دینی بسازیم، دچار ریزش مخاطب می‌شویم، اصلا اینگونه نیست. چرا که امثال "ملک سلیمان"ها توانسته‌اند این نگاه کلیشه‌ای را برهم بزنند و عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال را هم بگیرند.