ورزش منظم، كنترل قندخون را در مبتلایان به دیابت نوع 2 بهبود میبخشد و ممكن است منافع مشابهی در دیابت بارداری داشته باشد. نكته جالب اینكه ناهنجاریهایی كه باعث بروز مقاومت به انسولین (دیابت نوع 2 و دیابت بارداری) میشوند، با كاهش وزن، رژیم غذایی و فعالیت بدنی قابل بازگشت هستند. از این رو تغییر شیوه زندگی با تمركز بر كاهش وزن و افزایش فعالیت بدنی از راهكارهای اصلی پیشگیری از بروز دیابت در افرادی است كه «تست تحمل گلوكز» (اندازهگیری قندخون بیمار پس از نوشیدن محلول قندی) مختل دارند.
تاكنون تمرینهای منظم ورزشی در كنترل مطلوب قندخون بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 موثر نشان داده نشدهاند، ولی میتوانند به عنوان یك درمان فرعی ایمن و اثربخش برای این افراد تجویز شوند.
شركت منظم در تمرینهای ورزشی، به غیر از تاثیر بر كنترل قندخون، آثار سودمند بسیاری از جمله بهبود وضعیت قلبی-عروقی، متابولیك و سلامت روانی برای بیمار مبتلا به دیابت به دنبال خواهد داشت. ورزش، در پیشگیری اولیه و ثانویه بیماریهای قلبی - عروقی و پیشگیری از عوارض خاص بیماری دیابت كمك كننده است.
دیابت نوع 1 بیشتر در سنین 7 تا 15 سال آغاز میشود. یعنی در دورانی كه فرد به فعالیت نیاز دارد. منع كردن كودك یا نوجوان بیمار از شركت در بازی و ورزش با همسالان، از ترس ایجاد حملههای افت قند خون، ممكن است در سلامت روانی و رشد اجتماعی او تاثیر منفی داشته باشد و او را از دستیابی به سایر منافع فعالیت بدنی محروم كند. از سوی دیگر، هرچه میگذرد، نقش فعالیت بدنی به عنوان یك ابزار درمانی، در كنترل دیابت نوع 2 و پیشگیری از بروز آن در افراد در معرض خطر، آشكارتر میشود. مانند هر درمان دیگر، اثر ورزش باید كاملا شناخته شود.
این یعنی گروه پزشكی بیمار مبتلا به دیابت، باید بدانند چگونه فواید و خطرهای ورزش را در بیمار موردنظر ارزیابی كنند و بهتر است این گروه درمانی كه شامل خود بیمار، پزشك، پرستار، متخصص تغذیه و روانشناس میشود، یك فرد آگاه به علم تمرین و فیزیولوژی ورزشی یا متخصص پزشكی ورزشی نیز حضور داشته باشد.
ارزیابیهای لازم قبل از شركت بیمار در ورزش
لازم است بیمار دیابتی پیش از آغاز یك برنامه ورزشی كه شدت آن از الگوی معمول فعالیتهای روزانهاش بیشتر است، بهوسیله پزشك بررسی شود تا از نظر وجود شرایطی كه پرداختن به انواع خاصی از ورزش را ممنوع كند، غربالگری انجام شود. این ارزیابیها شامل گرفتن شرح حال، معاینههای بالینی و احتمالا اقدامهای تشخیصی لازم هستند تا به دقت وجود داشتن یا نداشتن عوارض دیابت را مشخص كند. هنگام گرفتن شرححال و انجام معاینهها، باید توجه ویژهای به علایم و نشانههای بیماریهای قلبی- عروقی، چشمی، كلیوی، سیستم عصبی و پاها داشت.
ارزیابی قلبی - عروقی
در بیماران مبتلا به دیابت كه یكی از شرایط ذکر شده در شرح عکس بالای صفحه را دارند و میخواهند فعالیتهای ورزشی با شدت متوسط یا بیشتر انجام دهند، تست ورزش با پایش همزمان نوار قلبی ممكن است مفید باشد.
البته بعضی از صاحبنظران معتقدند این شرایط بیشازاندازه سختگیرانه است و باعث میشود برای بسیاری از مبتلایانی كه چندان در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی نیستند، تست ورزش درخواست شود و هزینههای متعاقب آن باعث محدودیت در شركت شود. پزشك برای تصمیمگیری در مورد درخواست تست ورزش برای بیمارانی كه میخواهند به ورزشهای كمشدت مانند پیادهروی آرام بپردازند (كمتر از 60 درصد حداكثر ضربان قلب)، باید بر مبنای قضاوت بالینی خود عمل كند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)