آیات قرآن کریم بصورت صفحه به صفحه..(تفسیر و توضیح)

[soham 313]

صفحه ی 49 از قرآن کریم شامل آیات 54 تا 64 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَيٰ مَآ ءَاتَيٰهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ فَقَدْ ءَاتَيْنَآ ءَالَ إِبْرَٰهِيمَ الْكِتَٰبَ وَالْحِكْمَةَ وَءَاتَيْنَٰهُم مُّلْكًا عَظِيمًا(54)
بلكه به مردم براي آنچه خدا از فضل خويش به آنان عطا كرده رشك مي ورزند در حقيقت ما به خاندان ابراهيم كتاب و حكمت داديم و به آنان ملكي بزرگ بخشيديم(54)



فَمِنْهُم مَّنْ ءَامَنَ بِهِ وَمِنْهُم مَّن صَدَّ عَنْهُ وَكَفَيٰ بِجَهَنَّمَ سَعِيرًا(55)
پس برخي از آنان به وي ايمان آوردند و برخي از ايشان از او روي برتافتند و [براي آنان] دوزخ پرشراره بس است(55)



إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ بَِٔايَٰتِنَا سَوْفَ نُصْلِيهِمْ نَارًا كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَٰهُمْ جُلُودًا غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا۟ الْعَذَابَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَزِيزًا حَكِيمًا(56)
به زودي كساني را كه به آيات ما كفر ورزيده اند در آتشي [سوزان] درآوريم كه هر چه پوستشان بريان گردد پوستهاي ديگري بر جايش نهيم تا عذاب را بچشند آري خداوند تواناي حكيم است(56)



وَالَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ الصَّٰلِحَٰتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّٰتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا لَّهُمْ فِيهَآ أَزْوَٰجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَنُدْخِلُهُمْ ظِلًّا ظَلِيلًا(57)
و به زودي كساني را كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند در باغهايي كه از زير [درختان] آن نهرها روان است درآوريم براي هميشه در آن جاودانند و در آنجا همسراني پاكيزه دارند و آنان را در سايه اي پايدار درآوريم(57)



۞ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّوا۟ الْأَمَٰنَٰتِ إِلَيٰٓ أَهْلِهَا وَإِذَا حَكَمْتُم بَيْنَ النَّاسِ أَن تَحْكُمُوا۟ بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا يَعِظُكُم بِهِۦٓ إِنَّ اللَّهَ كَانَ سَمِيعًۢا بَصِيرًا(58)
خدا به شما فرمان مي دهد كه سپرده ها را به صاحبان آنها رد كنيد و چون ميان مردم داوري مي كنيد به عدالت داوري كنيد در حقيقت نيكو چيزي است كه خدا شما را به آن پند مي دهد خدا شنواي بيناست(58)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ أَطِيعُوا۟ اللَّهَ وَأَطِيعُوا۟ الرَّسُولَ وَأُو۟لِي الْأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَٰزَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَي اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْءَاخِرِ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا(59)
اي كساني كه ايمان آورده ايد خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياي امر خود را [نيز] اطاعت كنيد پس هر گاه در امري [ديني] اختلاف نظر يافتيد اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد آن را به [كتاب] خدا و [سنت] پيامبر [او] عرضه بداريد اين بهتر و نيك فرجام تر است(59)



أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ ءَامَنُوا۟ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَآ أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوٓا۟ إِلَي الطَّٰغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوٓا۟ أَن يَكْفُرُوا۟ بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَٰنُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَٰلًۢا بَعِيدًا(60)
آيا نديده اي كساني را كه مي پندارند به آنچه به سوي تو نازل شده و [به] آنچه پيش از تو نازل گرديده ايمان آورده اند [با اين همه] مي خواهند داوري ميان خود را به سوي طاغوت ببرند با آنكه قطعا فرمان يافته اند كه بدان كفر ورزند و[لي] شيطان مي خواهد آنان را به گمراهي دوري دراندازد(60)



وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا۟ إِلَيٰ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَي الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَٰفِقِينَ يَصُدُّونَ عَنكَ صُدُودًا(61)
و چون به ايشان گفته شود به سوي آنچه خدا نازل كرده و به سوي پيامبر [او] بياييد منافقان را مي بيني كه از تو سخت روي برمي تابند(61)



فَكَيْفَ إِذَآ أَصَٰبَتْهُم مُّصِيبَةٌۢ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَآءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَآ إِلَّآ إِحْسَٰنًا وَتَوْفِيقًا(62)
پس چگونه هنگامي كه به [سزاي] كار و كردار پيشينشان مصيبتي به آنان مي رسد نزد تو مي آيند و به خدا سوگند مي خورند كه ما جز نيكويي و موافقت قصدي نداشتيم(62)



أُو۟لَٰٓئِكَ الَّذِينَ يَعْلَمُ اللَّهُ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُل لَّهُمْ فِيٓ أَنفُسِهِمْ قَوْلًۢا بَلِيغًا(63)
اينان همان كسانند كه خدا مي داند چه در دل دارند پس از آنان روي برتاب و[لي] پندشان ده و با آنها سخني رسا كه در دلشان [مؤثر] افتد بگوي(63)



وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُوٓا۟ أَنفُسَهُمْ جَآءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا۟ اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا۟ اللَّهَ تَوَّابًا رَّحِيمًا(64)
و ما هيچ پيامبري را نفرستاديم مگر آنكه به توفيق الهي از او اطاعت كنند و اگر آنان وقتي به خود ستم كرده بودند پيش تو مي آمدند و از خدا آمرزش مي خواستند و پيامبر [نيز] براي آنان طلب آمرزش مي كرد قطعا خدا را توبه پذير مهربان مي يافتند(64)


صدق الله العلي العظيم

[aty.a]

با سلام
از دوست خوبم خیلیییییییییی متشکرم
که هر روز صبح این ایه های پر از نور رو زحمت می کشه می ذاره
و مارو دعوت می کنه تا از شون بهره ببریم
حدیث بالای صفحه هم بد جوری من رو لرزوند
به زودی مردمی در آخر الزمان خواهند آمد که صورت های آدمیزاد دارند ولی دل هایشان دل های شیطانی است ... پیامبر اکرم (ص)
التماس دعا از همه دوستان

[غلام فاروق]

تشکر خواهرم ؛ واقعا که زحمات شماقابل قدر است و حتما خداوند منان برای شما جزای خیر و مزد عظیم عنایت خواهد فرمود . سپاسگذارم دوست خوبم از ابتکارات همیشگی شما . موفق ، پیروز و موحید باشید .

[غلام فاروق]

تشکر مرسی
امیدوارم که همه ء ما به ایات قران عظیم و احادیث نبوی ص جامه ء عمل بپوشیم .

[soham 313]

صفحه ی 50 از قرآن کریم شامل آیات 65 تا 77 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان



فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّيٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا۟ فِيٓ أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا۟ تَسْلِيمًا(65)
ولي چنين نيست به پروردگارت قسم كه ايمان نمي آورند مگر آنكه تو را در مورد آنچه ميان آنان مايه اختلاف است داور گردانند سپس از حكمي كه كرده اي در دلهايشان احساس ناراحتي [و ترديد] نكنند و كاملا سر تسليم فرود آورند(65)



وَلَوْ أَنَّا كَتَبْنَا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوٓا۟ أَنفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا۟ مِن دِيَٰرِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٌ مِّنْهُمْ وَلَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا۟ مَا يُوعَظُونَ بِهِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمْ وَأَشَدَّ تَثْبِيتًا(66)
و اگر بر آنان مقرر مي كرديم كه تن به كشتن دهيد يا از خانه هاي خود به در آييد جز اندكي از ايشان آن را به كار نمي بستند و اگر آنان آنچه را بدان پند داده مي شوند به كار مي بستند قطعا برايشان بهتر و در ثبات قدم ايشان مؤثرتر بود(66)



وَإِذًا لَّءَاتَيْنَٰهُم مِّن لَّدُنَّآ أَجْرًا عَظِيمًا(67)
و در آن صورت [ما هم] از نزد خويش يقينا پاداشي بزرگ به آنان مي داديم(67)



وَلَهَدَيْنَٰهُمْ صِرَٰطًا مُّسْتَقِيمًا(68)
و قطعا آنان را به راهي راست هدايت مي كرديم(68)



وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُو۟لَٰٓئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّۦنَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّٰلِحِينَ وَحَسُنَ أُو۟لَٰٓئِكَ رَفِيقًا(69)
و كساني كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند در زمره كساني خواهند بود كه خدا ايشان را گرامي داشته [يعني] با پيامبران و راستان و شهيدان و شايستگانند و آنان چه نيكو همدمانند(69)



ذَٰلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ عَلِيمًا(70)
اين تفضل از جانب خداست و خدا بس داناست(70)



يَٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ خُذُوا۟ حِذْرَكُمْ فَانفِرُوا۟ ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُوا۟ جَمِيعًا(71)
اي كساني كه ايمان آورده ايد [در برابر دشمن] آماده باشيد [=اسلحه خود را برگيريد] و گروه گروه [به جهاد] بيرون رويد يا به طور جمعي روانه شويد(71)



وَإِنَّ مِنكُمْ لَمَن لَّيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَٰبَتْكُم مُّصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُن مَّعَهُمْ شَهِيدًا(72)
و قطعا از ميان شما كسي است كه كندي به خرج دهد پس اگر آسيبي به شما رسد گويد راستي خدا بر من نعمت بخشيد كه با آنان حاضر نبودم(72)



وَلَئِنْ أَصَٰبَكُمْ فَضْلٌ مِّنَ اللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَن لَّمْ تَكُنۢ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُ مَوَدَّةٌ يَٰلَيْتَنِي كُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا(73)
و اگر غنيمتي از خدا به شما برسد چنانكه گويي ميان شما و ميان او [رابطه] دوستي نبوده خواهد گفت كاش من با آنان بودم و به نواي بزرگي مي رسيدم(73)



۞ فَلْيُقَٰتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يَشْرُونَ الْحَيَوٰةَ الدُّنْيَا بِالْءَاخِرَةِ وَمَن يُقَٰتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا(74)
پس بايد كساني كه زندگي دنيا را به آخرت سودا مي كنند در راه خدا بجنگند و هر كس در راه خدا بجنگد و كشته يا پيروز شود به زودي پاداشي بزرگ به او خواهيم داد(74)



وَمَا لَكُمْ لَا تُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَآءِ وَالْوِلْدَٰنِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا(75)
و چرا شما در راه خدا [و در راه نجات] مردان و زنان و كودكان مستضعف نمي جنگيد همانان كه مي گويند پروردگارا ما را از اين شهري كه مردمش ستم پيشه اند بيرون ببر و از جانب خود براي ما سرپرستي قرار ده و از نزد خويش ياوري براي ما تعيين فرما(75)



الَّذِينَ ءَامَنُوا۟ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا۟ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّٰغُوتِ فَقَٰتِلُوٓا۟ أَوْلِيَآءَ الشَّيْطَٰنِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَٰنِ كَانَ ضَعِيفًا(76)
كساني كه ايمان آورده اند در راه خدا كارزار مي كنند و كساني كه كافر شده اند در راه طاغوت مي جنگند پس با ياران شيطان بجنگيد كه نيرنگ شيطان [در نهايت] ضعيف است(76)



أَلَمْ تَرَ إِلَي الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّوٓا۟ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُوا۟ الصَّلَوٰةَ وَءَاتُوا۟ الزَّكَوٰةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُوا۟ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلَآ أَخَّرْتَنَآ إِلَيٰٓ أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَٰعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ وَالْءَاخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَيٰ وَلَا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا(77)
آيا نديدي كساني را كه به آنان گفته شد [فعلا] دست [از جنگ] بداريد و نماز را برپا كنيد و زكات بدهيد و[لي] همين كه كارزار بر آنان مقرر شد بناگاه گروهي از آنان از مردم [=مشركان مكه] ترسيدند مانند ترس از خدا يا ترسي سخت تر و گفتند پروردگارا چرا بر ما كارزار مقرر داشتي چرا ما را تا مدتي كوتاه مهلت ندادي بگو برخورداري [از اين] دنيا اندك و براي كسي كه تقوا پيشه كرده آخرت بهتر است و [در آنجا] به قدر نخ هسته خرمايي بر شما ستم نخواهد رفت(77)


صدق الله العلي العظيم

[fateme92]

ممنون واقعا! این قرانای روزانه تنها چیزاییه که حتما سعی میکنم پاش وقت بذارم.
چه تامل برانگیز!

[fateme92]

ممنون.
یه سوال :
جریان چی بوده تو ایه 62؟

[kamanabroo]

ممنون.
یه سوال :
جریان چی بوده تو ایه 62؟

سلام
پاسختون رو از تفسیر نمونه ذیل همین آیه عرض می کنم. خلاصه اش اینه که بعضی از منافقین که بین مسلمانان بودند به کفار و اهل طاغوت رجوع می کردند تا آنها میان مسلمانان قضاوت و داوری کنند. خداوند آنها را نهی کرد اما گوش ندادند و خداوند به پیامبر ص فرمود آنها اگر دلشان با تو بود با نصیحت تو گوش می دادند اما وقتی که کارشان به بن بست برسد باز دست به دامان خدا و پیامبر می شوند...
و این چند آیه درباره این رفتار منافقانه داره صحبت می کنه و شیوه رفتار پیامبر با منافقین رو بیان میکنه. اگر کمی حوصله کنید و کل متن زیر رو بخونید دستتون میاد . نکته ی قشنگی هم داره.


--------------- تفسیر نمونه ----------------
نتيجه داورى طاغوت
به دنبال نهى شديد از مراجعه به طاغوت ، و داوران جور، که در آيه سابق آمد، در اين سه آيه (61 الی 63) نتايج اين گونه داوريها و دستاويزهايى که منافقان براى توجيه کار خود به آن متشبث مى شدند، مورد بررسى قرار گرفته است .

در آيه نخست مى فرمايد:
(اين گونه مسلمان نماها نه تنها براى داورى به سراغ طاغوت مى روند، بلکه هنگامى که به آنها تذکر داده مى شود که به سوى حکم خدا بياييد و داورى پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) را بپذيريد، مقاومت به خرج داده و از قبول دعوت تو اعراض و امتناع مى ورزند و با اصرار روى اين کار مى ايستند) (و اذا قيل لهم تعالوا الى ما انزل الله و الى الرسول راءيت المنافقين يصدون عنک صدودا)


در حقيقت قرآن مى گويد: مراجعه آنها به طاغوت يک اشتباه زودگذر نبوده که با يادآورى اصلاح گردد، بلکه مقاومت و اصرار آنها در اين کار نشان دهنده روح نفاق و ضعف ايمان آنها است ، و الا با دعوت پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) بيدار مى شدند و به اشتباه خود معترف مى گشتند.

و در آيه بعد اين حقيقت را بيان مى کند که : (همين افراد منافق هنگامى که در نتيجه اعمالشان گرفتار مصيبتى مى شوند، و در بن بست قرار مى گيرند، به حکم اجبار به سوى تو مى آيند) (فکيف اذا اصابتهم مصيبة بما قدمت ايديهم ثم جاؤ ک ).

و در اين موقع (سوگند ياد مى کنند که منظور و هدف ما از بردن داورى به نزد ديگران جز نيکى کردن و ايجاد توافق در ميان طرفين دعوى نبوده است ) (يحلفون بالله ان اردنا الا احسانا و توفيقا).


در اينجا بايد به دو نکته توجه داشت :
نخست اينکه ببينيم منظور از مصيبتى که دامنگير آنها مى شود چيست ؟ بعيد نيست که منظور از آن نابسامانيها و بدبختيها و مصيبتهايى باشد، که بر اثر داورى طاغوت دامنگير آنها مى شود، زيرا جاى ترديد نيست که اگر بر اثر داورى افراد ناصالح و ستمگر، منفعت آنى عائد يکى از طرفين دعوى شود، چيزى نمى گذرد که ادامه اين داوريها باعث توسعه ظلم و فساد و هرج و مرج ، و از هم پاشيدن سازمان اجتماع مى گردد، بنابر اين چنين افرادى به زودى نتايج کار خود را خواهند ديد و از کرده خود پشيمان مى شوند.
بعضى از مفسران احتمال داده اند که منظور از (مصيبت ) همان رسوايى منافقان در ميان جمعيت و يا مصايبى باشد که به فرمان خدا، دامن آنها را مى گيرد (همانند بلاها و شکستهاى غير منتظره ).
نکته ديگر اينکه آيا منظور منافقان از کلمه احسان و نيکى کردن ، احسان به طرفين دعوى بوده ، و يا نسبت به پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم )؟ ممکن است منظورشان هر دو باشد، آنها بهانه هاى مضحکى براى ارجاع داورى به بيگانگان درست کرده بودند، از جمله اينکه مى گفتند آوردن داورى به نزد پيغمبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) دون شاءن او است ! زيرا غالبا طرفين دعوى جار و جنجال به راه مى اندازند و اين با مقام پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) سازگار نيست !
به علاوه قضاوت و داورى هميشه به زيان يک طرف تمام مى شود و طبعا دشمن تراش است ، گويا آنها با چنين بهانه هايى مى خواستند خود را تبرئه کنند که منظور ما خدمت به پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) و طرفين دعوى بوده است .
و يا اينکه اصولا نظر ما داورى نبوده ، بلکه نظر ما آشتى دادن و ايجاد توفيق و توافق در ميان طرفين نزاع بوده است .


ولى خداوند در آيه سوم نقاب از چهره آنها کنار مى زند و اين گونه تظاهرات دروغين را ابطال مى کند، و مى فرمايد: (اينها کسانى هستند که خداوند اسرار درون دلهاى آنها را مى داند) (اولئک الذين يعلم الله ما فى قلوبهم ).

ولى در عين حال به پيامبر خود دستور مى دهد که از مجازات آنها صرفنظر کن (فاعرض عنهم ) و پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) همواره با منافقان به خاطر اظهار اسلام کردن تا آنجا که ممکن بود مدارا مى کرد، زيرا ماءمور به ظاهر بود و جز در موارد استثنائى آنها را مجازات نمى کرد، چه اينکه ظاهرا در صفوف مسلمانان بود و ممکن بود مجازات آنها به يک نوع تصفيه حساب شخصى تفسير شود.
سپس دستور مى دهد: (که آنها را موعظه کن و اندرز ده و با بيانى رسا که در دل و جان آنها نفوذ کند، و نتائج اعمالشان را به آنها گوشزد کن ) (و عظهم و قل لهم فى انفسهم قولا بليغا).

--------------- تفسیر نمونه ----------------

[soham 313]

صفحه ی 51 از قرآن کریم شامل آیات 78 تا 89 از سوره ی النساء


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه میبرم به خدا از شر شیطان رانده شده


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان


أَيْنَمَا تَكُونُوا۟ يُدْرِككُّمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنتُمْ فِي بُرُوجٍ مُّشَيَّدَةٍ وَإِن تُصِبْهُمْ حَسَنَةٌ يَقُولُوا۟ هَٰذِهِ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَإِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ يَقُولُوا۟ هَٰذِهِ مِنْ عِندِكَ قُلْ كُلٌّ مِّنْ عِندِ اللَّهِ فَمَالِ هَٰٓؤُلَآءِ الْقَوْمِ لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ حَدِيثًا(78)
هر كجا باشيد شما را مرگ درمي يابد هر چند در برجهاي استوار باشيد و اگر [پيشامد] خوبي به آنان برسد مي گويند اين از جانب خداست و چون صدمه اي به ايشان برسد مي گويند اين از طرف توست بگو همه از جانب خداست [آخر] اين قوم را چه شده است كه نمي خواهند سخني را [درست] دريابند(78)



مَّآ أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ وَأَرْسَلْنَٰكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَكَفَيٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا(79)
هر چه از خوبيها به تو مي رسد از جانب خداست و آنچه از بدي به تو مي رسد از خود توست و تو را به پيامبري براي مردم فرستاديم و گواه بودن خدا بس است(79)



مَّن يُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَمَن تَوَلَّيٰ فَمَآ أَرْسَلْنَٰكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا(80)
هر كس از پيامبر فرمان ب رد در حقيقت خدا را فرمان برده و هر كس رويگردان شود ما تو را بر ايشان نگهبان نفرستاده ايم(80)



وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ فَإِذَا بَرَزُوا۟ مِنْ عِندِكَ بَيَّتَ طَآئِفَةٌ مِّنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ وَاللَّهُ يَكْتُبُ مَا يُبَيِّتُونَ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَي اللَّهِ وَكَفَيٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا(81)
و مي گويند فرمانبرداريم ولي چون از نزد تو بيرون مي روند جمعي از آنان شبانه جز آنچه تو مي گويي تدبير مي كنند و خدا آنچه را كه شبانه در سر مي پرورند مي نگارد پس از ايشان روي برتاب و بر خدا توكل كن و خدا بس كارساز است(81)



أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا۟ فِيهِ اخْتِلَٰفًا كَثِيرًا(82)
آيا در [معاني] قرآن نمي انديشند اگر از جانب غير خدا بود قطعا در آن اختلاف بسياري مي يافتند(82)



وَإِذَا جَآءَهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا۟ بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَي الرَّسُولِ وَإِلَيٰٓ أُو۟لِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنۢبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَٰنَ إِلَّا قَلِيلًا(83)
و چون خبري [حاكي] از ايمني يا وحشت به آنان برسد انتشارش دهند و اگر آن را به پيامبر و اولياي امر خود ارجاع كنند قطعا از ميان آنان كساني اند كه [مي توانند درست و نادرست] آن را دريابند و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما جز [شمار] اندكي از شيطان پيروي مي كرديد(83)



فَقَٰتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا تُكَلَّفُ إِلَّا نَفْسَكَ وَحَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَسَي اللَّهُ أَن يَكُفَّ بَأْسَ الَّذِينَ كَفَرُوا۟ وَاللَّهُ أَشَدُّ بَأْسًا وَأَشَدُّ تَنكِيلًا(84)
پس در راه خدا پيكار كن جز عهده دار شخص خود نيستي و[لي] مؤمنان را [به مبارزه] برانگيز باشد كه خداوند آسيب كساني را كه كفر ورزيده اند [از آنان] باز دارد و خداست كه قدرتش بيشتر و كيفرش سخت تر است(84)



مَّن يَشْفَعْ شَفَٰعَةً حَسَنَةً يَكُن لَّهُ نَصِيبٌ مِّنْهَا وَمَن يَشْفَعْ شَفَٰعَةً سَيِّئَةً يَكُن لَّهُ كِفْلٌ مِّنْهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ مُّقِيتًا(85)
هر كس شفاعت پسنديده كند براي وي از آن نصيبي خواهد بود و هر كس شفاعت ناپسنديده اي كند براي او از آن [نيز] سهمي خواهد بود و خدا همواره به هر چيزي تواناست(85)



وَإِذَا حُيِّيتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا۟ بِأَحْسَنَ مِنْهَآ أَوْ رُدُّوهَآ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيٰ كُلِّ شَيْءٍ حَسِيبًا(86)
و چون به شما درود گفته شد شما به [صورتي] بهتر از آن درود گوييد يا همان را [در پاسخ] برگردانيد كه خدا همواره به هر چيزي حسابرس است(86)



اللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَيٰ يَوْمِ الْقِيَٰمَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدِيثًا(87)
خداوند كسي است كه هيچ معبودي جز او نيست به يقين در روز رستاخيز كه هيچ شكي در آن نيست شما را گرد خواهد آورد و راستگوتر از خدا در سخن كيست(87)



۞ فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَٰفِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوٓا۟ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا۟ مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا(88)
شما را چه شده است كه در باره منافقان دو دسته شده ايد با اينكه خدا آنان را به [سزاي] آنچه انجام داده اند سرنگون كرده است آيا مي خواهيد كسي را كه خدا در گمراهي اش وانهاده است به راه آوريد و حال آنكه هر كه را خدا در گمراهي اش وانهد هرگز راهي براي [هدايت] او نخواهي يافت(88)



وَدُّوا۟ لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا۟ فَتَكُونُونَ سَوَآءً فَلَا تَتَّخِذُوا۟ مِنْهُمْ أَوْلِيَآءَ حَتَّيٰ يُهَاجِرُوا۟ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَإِن تَوَلَّوْا۟ فَخُذُوهُمْ وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَلَا تَتَّخِذُوا۟ مِنْهُمْ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(89)
همان گونه كه خودشان كافر شده اند آرزو دارند [كه شما نيز] كافر شويد تا با هم برابر باشيد پس زنهار از ميان ايشان براي خود دوستاني اختيار مكنيد تا آنكه در راه خدا هجرت كنند پس اگر روي برتافتند هر كجا آنان را يافتيد به اسارت بگيريد و بكشيدشان و از ايشان يار و ياوري براي خود مگيريد(89)


صدق الله العلي العظيم

[z.000]

- - - به روز رسانی شده - - -