تحقيقات،درمان و آموزش سرطان

[سونای]

کشف احتمال عود سرطان سینه با یک آزمایش ساده خون

[پیمان هادی فرکوش]

بررسي بيان ژن تلومر از انساني (hTERT) در فازهاي مختلف لوسمي ميلوژن
مزمن (CML)

[پیمان هادی فرکوش]

اﺛﺮات آﭘﻮﭘﺘﻮزﯾﺲ اﻟﻘﺎء ﺷﺪه ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ. ژن. VP2. ﮐﻠﻮن ﺷﺪه از ژﻧﻮم. وﯾﺮوس
ﺑﻮرس ﻋﻔﻮﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﻠﻮﻟﻬﺎی ﺳﺮﻃﺎﻧﯽ ﻟﻨﻔﻮﺳﯿﺘﯽ. B. اﻧﺴﺎن در in vitro

[یاسمین5454]

شناسایی ترکیب ضد سرطان سینه در گونه ای ریز جلبک برای نخستین بار در جهان

[سونای]

درمان سرطان‌هاي کولورکتال با پلي‌مرهاي نانو ذره‌اي

پژوهشگـران مرکــز ويک فارست آمريکا اقدام به توليد نــوع جديدي از نانــوذرات کرده‌اند که احتمالا مي‌تواند در آينده براي درمان سرطان‌هاي کولورکتال مورد استفاده قرار گيرد. در مطالعه اين پژوهشگران، پلي‌مرهاي نانوذره‌اي کونژوگه شکاف باند پائين Low band gap D-A conjugatecl) D-A) که حاوي سيکلوپنتاديتيوفن 2 اتيل هگزيل بودند با بنزوديتاديازول يا بنزوسلناديازول به طور همزمان پلي‌مريزه شدند. پلي مرهاي توليد شده، در محيط مايع پايدار بوده و تا غلظت يک ميلي‌گرم در هر ميلي‌ ليتر از مايع، براي سلول‌ها سميت هم نداشتند.

سپس اين پلي‌مرها در معرض نور با طول موج 808 نانومتر قرار گرفتند که باعث ايجاد حرارت تا بالاتر از 50 درجه سانتيگراد گرديد. مواجهه سلول‌هاي کولورکتال در محيط آزمايشگاهي با اين پلي‌مرها در غلظت 100 ميکروگرم در هر ميلي‌ليتر و سپس مواجهه با امواج نوري مزبور، نابودسازي فوتوترمال سلول‌هاي سرطاني را اثبات کرد، به طوري که تنها کمتر از 10% از سلول‌هاي سرطاني زنده باقي ماندند. با اين حساب، پلي‌مرهاي مزبور پيش از مواجهه با نور خاصيت کشندگي ندارند اما بعداز مواجهه با نور به علت ايجاد گرما قادر به از بين بردن سلول‌هاي سرطاني هستند و بنابراين مي‌توان از آنها در درمان سرطان‌هاي کولورکتال و حتي ديگر سرطان‌ها استفاده کرد. پيش از هر گونه استفاده باليني، نياز به بررسي‌هاي بيشتر در اين زمينه وجود دارد.

منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۵۳۹

رونوشت

[artadokht]

درمان انقلابی سرطان بدون عوارض جانبی رایج

محققان دانشگاه میسوری با استفاده از ویژگی‌های زیستی سلول‌های سرطانی، آنها را به انباری از باروت تبدیل کرده‌اند که برای انفجار به جرقه نوترونی نیاز دارد. متلاشی شدن بافت سرطانی آسیبی به سلول‌های سالم مجاور نخواهد زد.

گزارش‌های مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌ها نشان می‌دهد سالانه نزدیک به 500هزار نفر، تنها در ایالات متحده قربانی ابتلا به انواع سرطان می‌شوند؛ اما خبر خوب اینکه مبارزه تمام‌عیار محققان با این بیماری مهلک طی سال‌های اخیر نتایج باارزشی به دنبال داشته که یکی از تازه‌ترین آنها توسط محققان دانشگاه میسوری ارائه شده است. نتایج این روش در مقاله‌ای که به تازگی در نشریه آکادمی ملی علوم منتشر شده، ارایه شده است.

دکتر ام.فردریک هاوتورن و همکارانش در مؤسسه بین‌المللی نانوداروها و درمان‌های مولکولی وابسته به این دانشگاه موفق به ابداع شیوه پرتودرمانی جدیدی شده‌اند که علاوه بر اینکه می‌تواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد، هیچ‌یک از عوارض جانبی درمان‌های شیمیایی و پرتوی کنونی را به دنبال نخواهد داشت. آزمون‌های بالینی بر روی بیماران مبتلا به سرطان در اولین فرصت و بلافاصله پس از تأمین بودجه این شیوه درمانی آغاز خواهد شد.

هاوتورن که به تازگی جایزه ملی علوم آمریکا را دریافت کرده، می‌گوید: «از دهه 1930/1310 تاکنون محققان متعددی تلاش کردند از شیوه «درمان با گیراندازی نوترون بور» یا به اختصار bnct برای درمان اشکال مختلفی از تومورها استفاده کنند. در نهایت من و همکارانم در این مرکز به کمک نانوشیمی و با استفاده از مشخصه‌های زیستی متفاوت سلول‌های سرطانی موفق شدیم این شیوه را برای از بین بردن تومورها به کار بگیریم».

همان‌طور که می‌دانید سلول‌های سرطانی سریع‌تر از سلول‌های سالم رشد و تکثیر پیدا می‌کنند و در نتیجه موادمغذی و ترکیبات شیمیایی بیشتری را به درون خود جذب خواهند کرد. هاوتورن و همکارانش از این خاصیت بیولوژیک سلول‌های سرطانی استفاده کردند تا آنها را به انباری از ترکیبی از بور که توسط این گروه تهیه شده بود، تبدیل کنند. زمانی که این سلول‌های سرطانی در معرض پرتوهای نوترون قرار می‌گرفتند، اتم بور از هم پاشیده شده و سلول حاوی این اتم را با خود متلاشی می‌کرد. در حقیقت سلول‌های سرطانی به شکل انتخاب‌شده از بین می‌رفتند و بافت سالم مجاور آنها بدون کوچکترین آسیبی باقی می‌ماند.

خواص فیزیکی بور استفاده از این عنصر را در bnct ممکن می‌کند. شکل خاصی از این ماده زمانی که در معرض پرتوهای نوترونی قرار بگیرد، از هم شکافته شده و به لیتیوم، هلیوم و انرژی تبدیل می‌شود. اتم‌های هلیوم و لیتیومی که درون سلول سرطانی ایجاد شده‌اند، آن را از درون متلاشی خواهند کرد.

هاوتورن می‌گوید: «این شیوه پرتودرمانی که می‌تواند برای درمان طیف وسیعی از سرطان‌ها مورد استفاده قرار بگیرد، در درمان تومورهای سرطانی در موش‌ها بسیارعالی عمل کرده است. ما آماده آزمایش این روش روی جانداران بزرگتر و در نهایت انسان هستیم؛ اما پیش از آن به ساخت تأسیسات و تولید تجهیزات متعددی نیاز داریم که می‌توانند دانشگاه میسوری را به اولین مرکز پرتودرمانی به شیوه bnct در جهان تبدیل کنند».

خبرآنلاین

[سونای]

درمان سرطان با نانوذرات جدید حاوی دارو تحقیقات دانشمندان نشان داده است که در آینده‌ای نه چندان دور می‌توان از نانوذرات حاوی دارو برای درمان سرطان استفاده کرد. اِوا مالمستروم جانسون، استاد رشته علوم شیمیایی از دانشگاه kth با همکاری محققان دیگر بر روی نانوذرات ترانوستیک مطالعه می‌کند. نام این نانوذرات از دو کلمه therapeutic به‌معنای درمان و diagnostic به‌معنای تشخیص گرفته شده است. وی و گروه همراه وی در این تحقیقات موفق به تولید نوع جدیدی از ترکیبات ترانوستیک شده‌اند. به گفته مالمستروم جانسون این ذرات می‌توانند برای درمان سرطان سینه مورد استفاده قرار گیرند؛ ذراتی غیر سمی که در بدن قابل تجزیه هستند.
در این پژوهش محققان روشی برای خودآرایی خودبه‌خودی نانوذرات ارائه کردند تا در نهایت به ساختار ماکرومولکولی برسد. برای رسیدن به این ساختار باید تعادلی میان بخش آب‌دوستی(قابل انحلال در آب) و بخش آب‌گریز(بخش غیرقابل انحلال در آب) به وجود بیاید. در واقع بخش آب‌گریز این امکان را فراهم می‌کند درون این ساختار با استفاده از دارو پر شود. وجود ایزوتوپ طبیعی فلئور 19 موجب می‌شود که این ماده بتواند در تصاویر mri به راحتی قابل مشاهده و ردیابی باشد. با ردیابی دارو در بدن می‌توان فهمید که چه اتفاقی در حال رخ دادن بوده و آیا فرآیند درمان درست انجام می‌شود یا خیر.
این گروه تحقیقاتی درون نانوذرات را با استفاده از دارو‌های شیمی درمانی دوکسوروبیسین پر کردند؛ دارویی که هم‌اکنون برای درمان سرطان‌های مثانه، ریه، پستان و رحم مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج این پژوهش نشان داد که این نانوذرات نه تنها مضر نبوده بلکه قادراند تومورها را نیز تحت تاثیر قرار دهند. قدم بعدی در این پروژه آن است که با بهبود این سیستم بتوان از آن برای درمان سرطان‌هایی که درمان آن با شیمی‌درمانی دشوار است، استفاده کرد. با تغییر ابعاد این نانوذرات یا اصلاح سطح آن می‌توان آنها را برای چسبیدن به سلول‌های مشخص آماده کرد.
نتایج این پژوهش در قالب مقاله‌ای تحت عنوان "in vitro evaluation of non-protein adsorbing breast cancer theranostics based on 19f-polymer containing nanoparticles" در نشریه particle & particle systems characterization به چاپ رسیده است.



منبع: ایسنا

[سونای]

درمان سرطان با نانومولکول‌های چربی

اخیرا روشی برای رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول سرطانی ارائه شده است. در این روش از مولکول‌های چربی در مقیاس نانو استفاده می‌شود. پزشکی مدرن بدنبال این است که از داروهای کوچک استفاده کند؛ داروهایی که حاوی مسکن‌هایی نظیر آسپرین و آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر پنی‌سیلین هستند. این داروها طول عمر بشر را افزایش می‌دهند.
اخیرا محققان روشی یافته‌اند که با استفاده از آن می‌توان رهاسازی دارو را در مقیاس نانو انجام داد که این روش کارایی بیشتری نسبت به روش‌های پیشین دارد. با رهاسازی DNA و RNA درون یک سلول خاص، می‌توان به‌ صورت خاص یک ژن را روشن یا خاموش کرد. از سوی دیگر یک سیستم نانومقیاس درون بدن قرار می‌گیرد که می‌تواند امکان ردیابی دارو را در بافت‌های خاصی فراهم کند، همچنین این سیستم می‌تواند در یک دوره زمانی تعریف شده رهاسازی را انجام دهد.
«دانیل آندرسون» از موسسه فناوری ماساچوست و از محققان این پروژه می‌گوید: هر روز درک دانشمندان از پایه و اساس بیماری‌ها بیشتر می‌شود، در حال حاضر مشخص شده است که ژن‌های ویژه‌ای می‌توانند برای درمان یک بیماری مفید باشند. اما سوال اینجاست که ما چگونه می‌توانیم از این مزیت استفاده کنیم؟
محققان این پروژه روش تازه‌ای برای رهاسازی DNA و RNA به‌ درون سلول‌های هدف ارائه کردند. آنها از این روش برای درمان سرطان استفاده کردند؛ البته این رهاسازی ژن می‌تواند برخی از عواملی را که موجب آسیب دیدن ژن می‌شود، کنترل کند.
«آندرسون» می‌گوید: ژن‌های متعددی هستند که ما فکر می‌کنیم باید خاموش یا روشن شوند این کار، نوعی درمان محسوب می‌شود.
یک روش مرسوم این است که از RNAi برای تغییر و تنظیم بیان ژن استفاده کرد. siRNA می‌تواند پیش از این که RNA پیامبر موجب تولید پروتئین شود، آن را از بین ببرد. پژوهشگران امیدوارند که siRNA دلخواه خود را درون سلول‌های مورد نظر رهاسازی کنند.
برای این کار محققان این پروژه از موادی موسوم به لیپیدوید استفاده کردند که مولکول‌های چربی بوده که قادر به رهاسازی siRNA است. نتایج این پروژه نشان داد که این سیستم می‌تواند siRNA را در سلول سرطانی رهاسازی کرده و موجب کوچک شدن تومور سرطانی در حیوانات شود.
در حال حاضر محققان در حال تست این سیستم روی انسان هستند. همچنین این گروه تحقیقاتی از روشی موسوم به اوریگامی اسید نوکلئیک استفاده کردند تا DNA و RNA را به شکل دلخواهی تا کنند و از آن برای درمان سرطان استفاده کنند.
این تیم تحقیقاتی در سال 2012 نشان داد که نانوذرات DNA تاشده که با مولکول‌های فولات برچسب زده شده، می‌تواند گیرنده‌های فولات بیشتری روی سطح سلول‌های سالم ایجاد کند.
منبع: ایسنا

[سونای]

شناسایی مناطق بالقوه سرطانی بدن با الگوریتم رایانه

پروژه شبکه تحقیقات اطلس ژنوم سرطانی با طراحی الگوریتم اختصاصی، امکان آنالیز ژنوم انسانی برای جهش های سرطانی را فراهم کرده است. نکات مبهم فراوانی درخصوص نحوه شکل گیری و رشد سلول های سرطانی وجود دارد و ژنوم انسانی این پیچیدگی‌ها را چند برابر می‌کنند.
با استفاده از الگوریتم اختصاصی ++Dendrix که برای آنالیز ژنوم انسانی دخیل در جهش‌های سرطانی طراحی شده است، محققان قادر به شناسایی مشخصات ژنتیکی نوعی از سرطان خون موسوم به لوسمی میلوئیدی حاد شده‌اند.
این الگوریتم اختصاصی با کمک رایانه، اطلاعات ژنتیکی یا ژن‌های موجود در سلول‌های سرطانی را با ژنوم‌های سلول‌های سالم بیمار مقایسه می کند.
با آنالیز تفاوت‌های موجود در هر دو مجموعه داده‌ها، الگوریتم ++Dendrix قادر به شناسایی تعداد معدودی از ژن‌ها در بین میلیون ها ژنی می‌شود که می‌توانند تحریک‌کننده سرطان باشند؛ با این اقدام پزشکان قادر به توسعه داروهایی خواهند بود که ژن های خاص و درست سرطانی را هدف قرار می دهند.
جهش ژنی بطور طبیعی در بدن روی می دهد و حتی افراد بدون سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان هم ممکن است دچار این بیماری شوند؛ اما با استفاده از این الگوریتم منطقه بالقوه سرطانی براحتی شناسایی می شود.
در پروژه تحقیقات اطلس ژنومی سرطان که محققان دانشگاه واشنگتن نیز مشارکت داشته اند، محققان با استفاده از الگوریتم ++Dendrix موفق به شناسایی 13 جهش ژنتیکی در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد شده‌اند که نشان می‌دهد، میانگین تعداد جهش‌های ژنتیکی این دسته از بیماران از میانگین تعداد جهش های ژنتیکی در افراد بزرگسال مبتلا به سرطان کمتر است. نتایج این دستاورد در مجله Medicine‌ منتشر شده است.
منبع: ایسنا

[masoume.a.92]

درمان سرطان کار راختی نیست و در هر فرد سلول های سرطانی با نفر بعدی فرق میکنه

به همون دلیل ک سلول های سرطانی در هر فرد چون منشا گرفته از سلول های خودش هستند حاوی خصوصیات منحصر ب فرد پروتئینی ژنتیکی و ساختار سلولی مولکولی و مارکر ها و... شخص مورد نظر هستند.