جلیقه های ضد گلوله ی مدرن

[Aysajoon]

از ابتدایی ترین تجهیزاتی که بشر به اهمیت استفاده از آن پی برد زره ها می باشند .

انسانهای باستانی ازپوست ضخیم برخی حیوانات برای خود پوشش تهیه می نمودند تا آسیب کمتری از جانب جانوران وحشی به آنها برسد .

به تدریج با آشنا شدن انسانها با فنون شکل دهی فلزات ، استفاده از زره های فلزی گوناگون گسترش یافت .

تا قرن 14 میلادی زره ها به حدی پیچیده شده بودکه سلاح های آن زمان تقریبا بر آنها کارگر نبود .

این مساله در قرن پانزدهم و با پیدایش سلاح های گرم به کلی دگرگون شد .

سلاح های گرم به پرتابه ها آنچنان سرعتی می دادند که انرژی لازم برای دریدن زره را فراهم می نمود .

در برابر این موضوع ضخامت زره ها نیز افزوده گردید ولی این تغییر باعث افزایش وزن و دست وپا گیری زره ها می گردید واستفاده از آن رابامحدودیت فراوانی مواجه می نمود .

تا سال ها زره ها از سلاح ها عقب افتاده بودند تا اینکه دانشمندان در قرن بیستم و به خصوص در دهه ی 60 با تکیه برپیشرفت دانش متالوژی و پلیمر جلیقه های ضد گلوله ی مقاوم و جدیدی را عرضه نمودند .

[Aysajoon]

زره های جدید از الیاف بسیار مستحکم در شبکه ای پر تراکم تهیه می شود نه از قطعات سنگین فلزی .

مکانیزم عمل آنها به این صورت است که با تکیه بر ساختار شبکه ای خود انرژی گلوله را درسطح وسیعی پراکنده و جذب می کنند در عین حال نباید به سمت داخل بدن تغییر شکل دهند زیرا ممکن است صدمات شدیدی به اجزای داخلی بدن برسد .

به صورت کلی جلیقه ها به دو نوع نرم و سخت تقسیم می شوند که معمولا نوع نرم را در زیر لباس می پوشند ودر مقایسه با نوع سخت مقاومت کمتری دارد .

مهمترین الیاف مورد استفاده در جلیقه ها ی ضد گلوله کولار است .

این ماده 5 برابر محکم تر از فولاد هم وزن خود است .

[Aysajoon]

با توجه به هزینه ی مناسب تولید کولار در مقیاس صنعتی ، هنوز برای جلیقه ها ی ضد گلوله بهترین گزینه است .

ماده ی دیگری که همه ی ما با آن آشنا هستیم تارعنکبوت است که نمونه ی مصنوعی آن بیو استیل نام دارد و استحکام آن 20 برابر فولاد می باشد ولی تهیه ی آن بسیار پر هزینه می باشد .

در مقابل زره های مدرن ، گلوله های ویژه ای با سری از جنس تفلون (ماده ای با ضریب اصطکاک نسبی تقریبا صفر ) تهیه گردیده است که پس از برخورد با جلیقه ، الیاف را به طرفین رانده و مسیری از میان الیاف برای ادامه ی حرکت خود باز می نماید .

گلوله هایی نیز با هسته های فلزی بسیار سخت از جنس تنگستن کارباید و یا اورانیوم 238 فلزی تولید شده که باعث تمرکز شدید انرژی گلوله در یک نقطه و شکافتن زره می گردد .

درمقابل ، برای مقاومت بیشتر جلیقه ها آنها را با پولک هایی از جنس سرامیک های ویژه مانند ترکیبات اکسید آلومینیوم ویا تیتانیوم می پوشانند .

این پلیت ها (یا پولک ها ) قابلیت مقاومت در مقابل گلوله های فوق را نیز به جلیقه ها می دهند .

به هر صورت هر زرهی تا سرعت و کالیبر خاصی مقاومت دارد و در مقابل کالیبر های بالا ناکارآمد است .

مثلا اکثر جلیقه ها حتی با پلیت در مقابل تفنگ های تک تیرانداز سنگین مانند نمونه ی ساخته شده توسط صنایع جنگ افزار سازی وزارت دفاع آسیب پذیر است .

به هر حال پژوهشگران امیدوارند با استفاده از پتانسیل نهفته در دانش نانو بتوانند زره هایی به مراتب قدرتمند تولید کنند تاجایی که در مقابل هر کالیبری باهر سرعتی مقاومت نمایند .

منبع : مهندسی مکانیک خواجه نصیرالدین طوسی

[ab.bb]

من یه مستندی درباره جلیقه ضد گلوله دیدم، اونجا گفته بود اولین جلیقه ضد گلوله رو یه کشیش طراحی کرد ؛ که جنسش از ابریشم بود.البته من توی یه مستند دیگه که درباره چنگیز خان بود. شنیدم که چنگیز هم به سرباز های خط مقدم لشکرش که هدف تیر دشمن بودن ؛ لباس ابریشمی می داد.