یکی از یاران حضرت عیسی علیه السلام که قد کوتاهی داشت و همیشه در کنار حضرت دیده می شد، در یکی از مسافرتها که همراه عیسی علیه السلام بود، در راه به دریا رسیدند.
حضرت عیسی با یقین خالصانه گفت (( بسم الله )) و بر روی آب حرکت کرد!مرد کوتاه قد، هنگامی که دید عیسی بر روی آب راه می رود، با یقین راستین گفت :بسم الله ، و روی آب به راه افتاد تا به حضرت عیسی رسید.
در این حال مرد دچار خودبینی و غرور شد و با خود گفت :عیسی روح الله روی آب راه می رود و من هم روی آب راه می روم ، بنابراین ، عیسی چه فضیلتی بر من دارد؟ هر دو روی آب راه می رویم .همان دم یک مرتبه زیر آب رفت و فریادش بلند شد (( ای روح الله مرا بگیر و از غرق شدن نجاتم ده !))
حضرت عیسی دستش را گرفت و از آب بیرون آورد و فرمود: ای مرد مگر چه گفتی که در آب فرو رفتی ؟مرد کوتاه قد گفت :من گفتم ، همان طور که روح الله روی آب راه می رود، من نیز روی آب راه می روم . پس با این حساب چه فرقی بین ماست ! خودبینی به من دست داد و به کیفرش گرفتار شدم .
حضرت عیسی فرمود:تو خود را (در اثر خودبینی ) در جایگاهی قرار دادی که شایسته آن نبودی بدین جهت خداوند بر تو غضب نمود و اکنون از آنچه گفتی توبه کن !مرد توبه کرد و به رتبه و مقامی که خدا برایش قرار داده بود بازگشت و موقعیت خود را دریافت .
امام صادق علیه السلام پس از نقل این قضیه فرمود (( فاتقو الله و لا یحسدن بعضکم بعضا.)) ((پس شما نیز از خدا بترسید و پرهیز کار باشید و به همدیگر حسد نورزید.))