ورزش اسکواش بعنوان یکی از پرتحرکترین ورزشها،همه فاکتورهای آمادگی جسمانی را به کار می گیرد.با توجه تمرینات سنگین ورزشکاران اسکواش و همینطور تلاشهای بی امان آنان،آنها بیشتر از سایر ورزشکاران در معرض بیش تمرینی قرار دارند.در این نوشته عوامل مختلف و موثر در این پدیده مهم مورد بررسی قرا می گیرد:



به خستگی طولانی مدت و افت عملکرد ورزشی یک ورزشکار که غالبا بر اثر افراط در تمرین یا برنامه تمرینی غلط ایجاد می شود تمرین زدگی گفته می شود.

-کدام ورزشکاران بیشتر مبتلا می شوند؟

میزان شیوع دقیق تمرین زدگی در دسته های مختف ورزشکاران کاملا مشخص نیست،اما گرازشهای متعددی از شیوع این وضعیت ناخوشایند در ورزشکاران اسکواش،بسکتبال،مشت زنی،شنا،دو و میدانی،جودو و کشتی ارایه شده است.بعنوان مثال،میزان شیوع تمرین زدگی در شناگران حدود ۱۰ تا ۴۰ درصد و در دوندگان بین ۱۰ تا ۶۰ درصد گزارش شده است.
-علل اصلی تمرین زدگی:

از میان علل مختلفی که تاکنون در مورد تمرین زدگی گزارش شده است می توان سه علت اصلی زیر را برشمرد:

۱-استراحت ناکافی بین جلسات تمرین
۲-نامناسب بودن حجم و شدت تمرین۳-افزایش ناگهانی فشار تمرین

از علل مهم دیگر می توان به اجرای تمرین قدرتی شدید،مسافرتها و مسابقات مکرر،یکنواختی برنامه تمرینات و عدم استراحت ورزشکار در طول تمرین اشاره کرد.

-علل فرعی:

عواملی مقل تغذیه نادرست،ناکافی بودن خواب و استراحت،اضطراب در زندگی روزمره،فشارهای شغلی و تغییرات یا بی نظمیهای زندگی از جمله این عوامل دانست.

-علایم و نشانه ها:

اگرچه تعداد علایم و نشانه های گزارش شده تمرین زدگی بیش از ۱۰۰ مورد است با این حال می توان عوامل زیر را بعنوان مهمترین موارد آن در نظر گرفت:

علایم جسمانی شامل:

افزایش دردهای عضلانی

افزایش ضربان قلب و فشار خون در حال استراحت

کاهش توان هوازی

تحریک پذیری عصبی

تولید مقادیر زیادتر لاکتات در عضلات در حین اجرای فعالیت

افزایش استعداد ابتلا به بیماریهای عفونی

دردهای عضلات و مفاصل که بین دوجلسه تمرین از بین نرود

اختلالات گوارشی به ویژه اسهال

طولانی شدن زمان التیام زخمها

علایم روانی:

افسردگی

اختلال در خواب

اختلالات خلقی

کاهش اعتماد به نفش

کاهش اشتها

احساس عدم امنیت

علایم تمرینی:

افت عملکرد

افزایش طول دوره های بازگشت به حالت اولیه

کاهش سرعت،قدرت و استقامت ،افزایش زمان عکس العمل

-پرسشنامه تشخیص اولیه تمرین زدگی



یکی از بهترین روزشهای ارزیابی علایم توسط مربی یا خود ورزشکار استفاده از پرسشنامه ۹ سوالی است که در ذیل ارایه شده است.به دنبال پاسخ این پرسشها باشید.چنانچه در مورد یکفرد پاسخ ۳ مورد یا بیشتر صحیح بود باید ورزشکار را به پزشک معرفی کنید.

۱-آیا در تمرین با شدت معمولی دچار تنگی نفش می شوید؟
۲-آیا سنگینی پاهایتان بعد از یک جلسه تمرین بیش از حد معمول است؟
۳-آیا بالا رفتن از پله برایتان سخت است؟
۴-آیا از تمرین کردن می ترسید؟
۵-آیا صبح به سختی از بستر برمیخیزید؟


۶-آیا مدتی است که اشتهای خود را از دست داده اید؟
۷-آیا مکررا دچار سرماخوردگی می شوید؟
۸-آیا ضربان قلب استراحتتان ۵ تا ۱۰ ضربه افزایش یافته است؟
۹-آیا ضربان حین ورزشتان بیش از حد بالا رمی رود؟


-پیشگیری از تمرین زدگی:


پیشگیری از تمرین زدگی،بهتر و موثر تر از درمان آن است.نکات مهم در این زمینه عبارت است از:


۱-فشار و شدت تمرین را به تدریج بالا ببرید.هیچگاه در هرهفته ۵ تا ۱۰ درصد بیشتر به حجم یا شدت تمرین نیافزایید.۲-اصل تنوع در تمرین را رعایت کنید.گاهی از ورزشهایی که دستگاه انرژی مشابه اسکواش دارند استفاده کنید.۳-در طراحی برخی از جلسات تمرین از خود ورزشکاران کمک بگیرید.۴-بین فصول مختلف تمرینی از استراحت کامل استفاده کنید.۵-در هفته حداقل یک روز تعطیل کنید.


۶-ورزشکاران را تشویق به استفاده از تغذیه مناسب کنید.
۷-از روشهای نشاط آور(ماساژ،آب درمانی،دوش آب ولرم) بین دو جلسه تمرینی استفاده کنید.۸-با نزدیک شدن به فصل مسابقات از فشار تمرینات بکاهید.۹-در فواصل زمانی منظم،ورزشکاران در آرمونهای آمادگی جسمانی شرکت دهید تا از میزان پیشرفت آنها آگاه شوید.۱۰-خواب ورزشکار باید کافی باشد وگرنه در مراحل جدی تمرین دچار تمرین زدگی می شود.
-درمان ورزشکار تمرین زده:
در صورتیکه ورزشماری دچار تمرین زدگی شد باید هرجه سریعتر درمان او آغاز شود.چند نکته مهم درمان تمرین زدگی عبارتند از:طول دوره استراحت:بهتر است ورزشکار ۳ هفته استراحت کند.گاهی اوقات لازم است با نظر پزشک تا۳ ماه استراحت کند.ادامه فعالیتهای سبک:بهتر است از فعالیتهای سبک وملایم مثل پیاده روی سود جسته شود.

منبع