تا تو لب وا می‌کنی ...

[آسد مرتضي]

زخم‌ها بسیار اما نوشداروها کم است
دل که می‌گیرد تمام سِحر و جادوها کم است

هر نسیمی با خودش بوی تو را آورده است
بادها فهمیده‌اند اعجاز شب‌بوها کم است

تا تو لب وا می‌کنی زنبورها کِل می‌کِشند
هرچه می‌ریزی عسل در جام کندوها کم است

بیش‌تر از من طلب کن عشق! من آماده‌ام
خواهش پرواز کردن از پرستوها کم است

از سمرقند و بخارا می‌شود آسان گذشت
دیگر این بخشش برای خال هندوها کم است

عاشقم... یعنی برای وصف حال و روز من
هر چه فال خواجه و دیوان خواجوها کم است

من هم‌این امروز یا فردا به جنگل می‌زنم
جرأت دیوانگی در شهر ترسوها کم است

از: رضا نیکوکار

[hassanpour60]

[ستاره صبح امید]

چقدر دلم برايت تنگ شده

آنقدر که فقط نام زيباي تو در آن جاي مي گيرد

عزيز من ، قلب من

اي کاش مي شد اشک هاي طوفاني ام را قطره قطره جمع کرد

تا تو در درياي غم آلود آن غروب چشمانم را نظاره کني

اي کاش مي شد فقط يک بار

فرياد بزنم

دوستت دارم

و تو صدايم را مي شنيدي

نمي دانم چطور ، کجا و چگونه بايد به تو برسم؟

اي کاش به جاي عکس زيبايت

وجود نازنينت پيش رويم بود

و حرف هاي نا گفته ام را مي شنيدی

به راستي که تو اولين عشق راستينم هستي

شايد در گذشته هرگز اينچنين عاشق نشده بودم

اما؛

حال خوب مي دانم که فقط با شنيدن نام زيبايت

چشمانم بي اختيار مي بارد

اي اميد آخرينم

بدان که هر روز ، هر ساعت و هر لحظه

به در گاه آفريدگار تو دعا مي کنم

تا فقط يک بار بتوانم

چشمانم را زنداني نگاهت کنم

[mohade3 taqaV]

من بودم وتو

و یک عالمه حرف…

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد!!!

کاش بودی و

می فهمیدی

وقت دلتنگی

یک آه

چقدر وزن دارد…