جغرافیای انسانی شاخه‌ای از جغرافیا است که
متوجه بررسی الگوها و فرآیندهایی است که برهم‌کنش انسان با محیط‌های جورواجور را شکل می‌دهد،
که شامل جنبه‌های انسانی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، و اقتصادی می‌باشد.

در حالی که توجه عمدهٔ جغرافیای انسانی به چشم‌انداز فیزیکی زمین نیست (نگاه کنید به جغرافیای فیزیکی) به سختی امکان‌پذیر است که هنگام بحث دربارهٔ جغرافیای انسانی، به چشم‌اندازهای فیزیکی -که در فعالیت‌های انسان در نقش بسیاری دارد- اشاره‌ای نکرد، که جغرافیای زیست‌محیطی دارد به عنوان پیوندی میان این دو پدیدار می‌گردد.

جغرافیای انسانی می‌تواند به بسیاری از مقوله‌های گسترده تقسیم شود؛


مانند:

جغرافیای فرهنگی جغرافیای توسعه جغرافیای اقتصادی جغرافیای بهداشت‌ودرمان
جغرافیای تاریخ و زمان جغراسیاست و جغرافیای سیاسی جغرافیای مردمی و جمعیت‌شناسی جغرافیای مذهبی
جغرافیای اجتماعی جغرافیای ترابردی جغرافیای گردشگری جغرافیای شهری یا جغرافیای مدنی



گرایش‌های مختلفی برای بررسی جغرافیای انسانی نیز در درازنای زمان به وجود آمده و عبارت است از:

  • جغرافیای رفتاری
  • جغرافیای زن‌گرایانه
  • نظریهٔ فرهنگ
  • ژئوسوفی (گیتاشناسی، دانش گیتی، مطالعهٔ جغرافیا)